Les 7... (High speed - Hoge nood!)

17-02-2008

Net als vorige week zag het weer er vandaag weer fantastisch uit. Strak blauwe lucht, nagenoeg geen wind, heerlijke dag om weer in een Robin te kruipen. Volgende week ga ik een weekje skiën dus de komende twee weekenden komt er niets van vliegen.

Om 14:30 uur stapte ik de club binnen. De PH-SVT was nog in de lucht dus kon ik eerst de voorbereidende werkzaamheden doen. Weersbericht voor de zekerheid nog maar een keer bekijken, Notams uitlezen en kijken of er nog bijzonderheden waren. Vandaag zou ik met Richard Legue gaan vliegen. Victor vond het wel verstandig om één keer in de zoveel tijd eens een les met een andere instructeur te nemen. Dit derde paar ogen geeft dan weer een verfrissende blik op de vorderingen. Bovendien voorkomt dit dat je een soort van kloon van je instructeur wordt. Zo gezegd zo gedaan…

Richard kwam even later met een andere leerling de club binnen voor de de-briefing. Inmiddels was het 15:00 uur geworden en kwam de PVT het platform oprollen, zodat ik kort daarna de pre-flight kon doen. Er zat nog maar voor een derde aan brandstof is de tank. Normaal gesproken zou dat net genoeg kunnen zijn voor mijn les, maar na mij was de kist ook geboekt door Hans Boelen. Bij de reservering had Hans al gevraagd om de kist stipt om 17:00 uur beschikbaar te hebben ivm het tijdstip van de zonsondergang. Hij zou dan nog net een uurtje kunnen vliegen. Om de kist dan met een lege tank af te leveren vond ik niet zo netjes. Verder vliegt het met een volle tank wat geruster. Dus nadat Richard uit de de-briefing kwam besloten we om eerst maar even te tanken.

Na de kist op de ‘tankplaats’ te hebben gezet bespraken we binnen nog even de vlucht van vandaag. Victor had aangeraden om weer circuits te gaan doen op Seppe. Zeker met het zicht op ‘de solo’ een goed idee. Met Richard nam ik dan ook nogmaals de cirquitkaart door. In de tussentijd was de tankwagen gearriveerd zodat we direct na het tanken konden opstarten. In de tussentijd knoopte ik calvin achterin vast. Dit keer had ik mijn videocamera meegenomen zodat hij wat kon filmen tijdens de vlucht. Het was echter al 15:50 uur geworden…

Na de gebruikelijke checklist kregen we toestemming van de toren om te taxiën naar V2. Onderweg deed Richard voor hoe je duidelijk de flightcontrols kon controleren door even een slalom te rijden op de taxiway. Bij V2 de engine run-up en kort daarna van de toren een take-off clearance.

Via een Romeo departure verlieten we de CTR als een warm mes door de boter. Heerlijk zonder turbulentie. In de verte vlogen een aantal luchtballonnen waar we gezien de windrichting geen ‘last’ van zouden hebben. Volgens Richard dienden we een koers van 190 te gaan vliegen en zouden we zo bij Oudenbosch uit komen. Omdat we toch wel krap in de tijd zaten, was er voor wat oefeningen onderweg geen ruimte, dus na het toestel afgetrimt te hebben op 1500 feet, relaxed naar Seppe. Onderweg wees Richard mij op wat kenmerken in het landschap om zo, bij wat minder zicht, ook bij Oudenbosch uit te kunnen komen. Van alleen rechtuit vliegen leer je natuurlijk niet zoveel, maar het is best een keer lekker om het te doen en rustig de omgeving in je op te nemen. Uiteraard moet je wel altijd uit blijven kijken naar het overige verkeer.

Na Oudenbosch meldde ik mij bij Seppe Radio en kreeg in de Aerodrome information. Runway 25 was weer in gebruik, dus een beetje het vertrouwde beeld voor mij. Na Seppe op 1500 feet te zijn overvlogen daalden we met een ruime bocht om Rucphen heen naar 730 feet. Richard adviseerde mij om de settings al voor het binnenvliegen van het circuit goed te hebben staan, zodat ik mij kon concentreren op het overige verkeer. Dus met eerste stand flaps meldde ik mij in het circuit. Op het moment dat de baan op 45. links achterlijk van je ligt, is het de bedoeling dat je naar base draait. Dus vermogen op 20% en de neus hierbij niet laten zakken, zodat de snelheid naar 75 kts terug zakt. Die snelheid vasthouden en aftrimmen. Op ongeveer 20 voor de centerline indraaien naar final en op final full-flaps. Dan is het een kwestie van de snelheid vasthouden en met het gas de juiste daalhoek pakken. Zak je te snel, dan gas erbij en blijf je te hoog, dan wat minder gas. Op meter boven de baan trek je de kist in een horizontale vlucht waarna het gas dicht gaat en je dus uiteindelijk met drie pootjes op de grond staat. Omdat we T/G zouden doen in plaats van een full-stop, daarna de flaps weer in de eerste stand en vol gas. Om zo het circuit weer in te gaan.

Op crosswind zagen we net een andere kist het circuit indraaien naar downwind. Daarna draaide ook ik naar downwind zodat ik achter deze kist terecht kwam. Kort voor st. Willebrord draaide deze kist naar base en door naar fina. Richard gaf aan dat ik naar base kon draaien op het moment dat de andere kist mij op final ’gepasseerd’ was. Zo gezegd, zo gedaan… In totaal hebben we 4 T/G’s gedaan waarbij de laatste wel heel erg mooi ging. Dat zou er één uit het boekje kunnen zijn.


Ziet er toch niet verkeerd uit?

Na weer afscheid te hebben genomen van Seppe Radio vlogen we met een ruime rechter bocht om Zegge heen. Met een koers van 020 zouden we dan in de buurt van Zwijndrecht moeten uitkomen voor een Romeo Arrival. In de verte zagen we Rotterdam al liggen. Schitterend zo ver konden we kijken. Ondertussen wierp ik even een blijk achterin om te kijken hoe het met de cameraman stond. Deze zat met samengeknepen benen op en neer te wippen op de achterbank. De nood was hoog... terwijl hij voor de vlucht toch een sanitaire stop had gemaakt. Om de achterbank droog te houden stelde Richard voor om het vermogen maar op te schroeven naar 90%. Met hoge snelheid vlogen we dus letterlijk en figuurlijk naar Rotterdam.

Ter hoogte van Zwijndrecht vloog een andere kist gelijk met ons op ook voor de Romeo arrival. Deze was eerder bij punt Romeo dus moesten we achter aansluiten, wat betekende dat wij snelheid moesten verminderen anders zouden we deze kist inhalen. De kist voor ons kreeg bij Oscar de opdracht zich te melden bij Papa. Aangezien het druk was met het radioverkeer nam Richard de R/T over. Richard verzocht de Toren om een direct runway 24. Op deze manier zouden we toch nog de kist voor ons, op een legitieme manier inhalen. Gezien de ‘hoge nood-situatie’ achterin, zeer welkom… Van de toren kregen we inderdaad een direct runway 24. Dus een High speed descend en even later weer om prcies 17:01 uur met drie wieltjes aan de grond. Gezien de drukte ook snel van de baan af en terug naar de club.

Bij het naderen van de club stond de Piper PH-SVH hinderlijk in de weg. Vier man en vrouw deden verwoedse pogingen om deze kist achteruit op zijn plekje te krijgen… zonder stuurstang, tja lastig. De kist liet zich niet zomaar overwinnen. Aangezien ze al met vier man en vrouw stonden te duwen en te trekken, leek het ons niet zinvol om daaraan mee te gaan doen. Bij Calvin liep het theewater al tot aan zijn lippen, dus op al deze vertraging zat hij uiteraard niet te wachten. Het leek mij beter om onze motor maar uit te zetten en calvin een high-speed run te laten doen naar het clubgebouw. Zo gezegd, zo gedaan.

Calvin was overigens niet de enige die niet op deze vertraging zat te wachten. Hans stond ook op de uitkijk en zag ons 'geduldig' wachten op de tegensputterende Piper. Hans schoot ond te hulp om de PVT op een alternatieve parkeerplek te zetten zodat wij de vlucht konden afronden, en hij zijn vlucht kon beginnen. Hans, ik hoop dat je nog een lekkere vlucht heb kunnen maken.



Binnen in de club heb ik met Richard de debriefing gedaan. Richard was best tevreden en uiteraard ook de nodige op- en aanmerkingen. Enige vorm van aanleg en feeling voor het vliegen had ik wel... Aldus Richard (fijn om te horen).



Ik heb de vlucht weer gelogd, zie het onderstaande plaatje... Calvin heeft ook nog gefilmd, die probeer ik later toe te voegen.





Tot na de wintersport.



Groetjes

Arjan

Les 6... (Mayday... Mayday... Mayday...)

10-02-2008

Vandaag weer een les. De vorige was alweer 14 dagen geleden. In dit geval duurt dat voor het gevoel te lang... Jullie snappen wel wat ik bedoel...

Rond 12:30 stapte ik weer de club binnen. Ik wilde wat eerder aanwezig zijn om de voorbereidende werkzaamheden op t gemakkie te kunnen doen. Binnen stond Victor een bammetje naar binnen te werken. Ik had verwacht dat hij nog wel ergens in de lucht zou zweven, maar zijn leerling was met een solo bezig naar Seppe en kon elk moment terug komen. Ik had dit keer op papier een Vluchtplan gemaakt. Na dit even met Victor gecontroleerd te hebben, heb ik het vliegplan telefonisch ingediend. *800 op de telefoon en de rest wijst voor zich... Victor vroeg mij daarna de PH-SVU alvast te checken zodat hij met zijn, inmiddels binnenwandelende leerling, diens vlucht kon bespreken.

Ik dus weer het gebruikelijke rondje rond de kist gedaan, waarbij ik zag dat de kunstmatige horizon, door middel van een papiertje was 'afgeplakt'. Na dit papiertje verwijderd te hebben bleek hiervoor de reden. De kunstmatige horizon bleek defect... Desalniettemin konden we volgens Victor toch de lucht in...

Aangezien we de vorige keer op Seppe zijn geweest, stond er nu het bovenwerk op de agenda. Het weer was fantastisch, dus turbulentie was er niet echt te verwachten. Ik had op het Vluchtplan al aangegeven om een Mike-departure te vliegen. Victor stelde voor om een begin te maken met noodlandingen en vertelde mij wat ik kon verwachten, moest doen en rekening mee moet houden. Pffff, op zich al een reden om nooit een noodlanding te maken. Maar ja dat heb je natuurlijk niet altijd in de hand, dus kan je maar beter goed voorbereid zijn, weten wat je moet doen en dan de kist veilig aan de grond te krijgen zonder al te veel brokken...

Na alles weer in de kist te hebben geladen, deed ik weer de RT. Dit keer konden we van 06 vertrekken, dus lekker dichtbij en met een Mike-departure lekker snel de CTR uit. Dus op naar V4. Daar de Run-up checks gedaan en toestemming voor vertrek gevraagd. In eerste instantie moesten we even wachten, maar direct daarna de hele riedel van de toren voor vertrek. Dat was even verwarrend maar goed we mochten weg. Klimmen naar 1000 feet en tussen Hillegersberg en Ommoord door naar Oscar. Dan een linker bocht naar Mike. De SVU sneed als een scheermes door de lucht, geen turbulentie... Wat een genot na de vorige vlucht... Relaxed

Na Mike te hebben gemeld een rechter bocht naar het laagvlieggebied. Van te voren hadden we al even naar de dame van ATIS geluisterd om te horen uit welke hoek de wind kwam. Deze was 090 dus bij een 'eventuele' motorstoring eerst koers 270 gaan vliegen. Geheel onverwacht ;-) trok Victor het gas dicht. Arjan zat in z'n eerste 'motorstoring' en moest dus een noodlanding maken. Dus koers 270, aftrimmen op 75 kts. Daarna een korte storingscontrole: brandstofpomp aan en hoeveelheid brandstof checken. Daarna een veld voor de landing uitzoeken en het 1000 feet punt kiezen. Nog even kijken of de motor wil starten? Als dat niet lukt, dan alles uitzetten behalve de RT en de transponder (dus Brandstofkraan dicht, engine-master uit, de kap alvast losmaken zodat de reddende boer de kap kan openschuiven en deze dus niet met z'n klompen hoeft in te trappen, de pax briefen, de mayday call en de transponder op 7700 zodat de dames en heren in de toren zenuwachtig kunnen worden), Vlak voor touch down gaat alle stroom eraf en dan de kist zover mogelijk op z'n achterpootjes trekken, zodat het neuswiel niet in de modder vastslaat en onbedoeld een salto wordt gemaakt.




Deze eerste keer zaten we vrij laag in de 'base' zodat we te kort voor de 'touch-down' nog in een bocht zaten. Na het comando 'Go-around' van Victor ging het gas erop en klommen we weer uit naar 1500 feet. Nog maar een keer proberen. Dit keer kwamen we hoger uit voor het veld en had ik de kist netjes neer kunnen zetten in het grasland. Dus weer gas erop en terug naar 1500 feet.

Via het punt Romeo (goed opletten op het andere verkeer) vlogen we door langs Oud Beijerland in de richting van het Haringvliet. Mooie plek om nog wat level-changes te oefenen en een slow-flight. Tevens nog een approach to stall in landingconfiguratie. Calvin hoorde dat het een stall zou worden dus haalde hij heel vlug, uit voorzorg, een plastic zakje uit mijn tas. Je weet maar nooit. Gelukig voor hem was het alleen een approach to stall, dus bleef de duikvlucht achterwege. Boven Goudswaard in een dalende zweef slow-flight achter elkaar wat linker en rechter bochtjes gemaakt om te voelen hoe de controls reageren bij een lage snelheid. Het lijkt wel een zwabber!!!

Om de inwoners van Hellevoetsluis te vriend te houden eerst uitklimmen naar 1500 feet en Hellevoet voorbij. Victor had nog een steile bocht in de planning. Eerst één over links. Daarna een stukje doorvliegen en nog maar een keer, twee over links en twee over rechts. Overigens merkte Victor op dat de kunstmatige horizon het tijdens de steile bochten wel deed. Dus als je wilt dat ie werkt, gewoon steile bochten blijven vliegen. Je komt er alleen niet ver mee. :-) Verder wel goed je neus in de gaten houden hoor, die mag je niet laten zakken of optrekken.

Inmiddels zaten we boven de maasvlakte. Voor de vlucht had ik aan Victor gevraagd of we nog langs het Booreiland Rowan Gorilla konden vliegen. Dit booreiland ligt al een paar weken opvallend ter hoogte van Vlaardingen bij Verolme, dus leek het mij leuk om langs deze reus te vliegen. Van de Toren kregen wij toestemming om op een hoogte van 1300 feet over de waterweg te vliegen. Wel melden west abeam maassluis. Onderweg hoorden wij dat een Welcome air zich meldde voor de approach 06. De 'gipskist' zat achter ons en kon niet verder dalen door... Arjan. Dus kreeg ik van de Toren de opdracht om te dalen naar 1000 feet. Gehoorzaam als ik ben daalde ik dus naar 1000 feet. Dat kwam overigens heel goed uit want Gorilla lag vlak voor ons. Door er rechts langs te vliegen gaf ik mijn persoonlijk fotograaf achterin schitterend de gelegenheid om mooie plaatjes te schieten.

Eigenlijk lag het in mijn bedoeling om een orbit rond de Gorilla aan te vragen. Maar dat leek mij gezien de 'gipskist' geen goed plan. Links boven van mij zag ik Welcome-air de o zo gevraagde daling inzetten.

Via de Euromast en Papa kreeg ik van de Toren een left-hand downwind 06. Aangezien de kist van de parachutisten achter ons zat kreeg ik vrij snel landingclearance. Via een ruime linker bocht kwamen we voor de baan en zette ik de Uniform weer veilig op moeder aarde.

Terug in de club weer uitgebreid de debriefing. Arjan wel goed op je entry-checks letten!!!

Gelukkig deed mijn PDA het dit keer wel, dus hieronder de route...





Grtz...
Arjan

Medical...

07-02-2008

Vandaag moest ik om 12:30 bij het Aeromedisch Instituut op Schiphol-Oost zijn. De medische keuring stond op de rol vandaag.

Ik was ruim op tijd van huis gegaan vandaag om eventuele file's op te kunnen vangen. Gelukkig kwam ik er geen tegen. Teletekst klopte weer eens niet... (gelukkig)! Aangezien ik ruim in de tijd zat dus onderweg op het gemakkie nog maar ff een bakkie...

Om 12:00 uur meldde ik mij aan de slagboom. Het was ook daar niet druk dus kon ik de auto goed parkeren. Na me aangemeld te hebben bij de receptie kon ik gelijk doorlopen naar het laboratorium voor het plasje en een buisje bloed. Daarna weer terug naar de wachtruimte. Lekker bakkie thee en een luchtvaartmagazine. Al vlug werd ik weer geroepen voor het volgende onderzoek. Nu werd de lengte en het gewicht (slik) opgenomen. Vervolgens werd ik volgeplakt met zuignapjes voor een hartfilmpje (gelukkig, hij deed het nog). De bloeddruk werd ook opgemeten, hm beetje hoog, nog maar een keer meten... geen/weinig verschil... De dokter zal er straks ook nog een keer naar kijken. Klaar, shirt en schoentjes aan en weer naar de wachtruimte. Nog maar een bakkie thee...

Na nog een luchtvaartmagazine werd ik opgehaald voor de keuring van de ogen... Dus moesten er allerlei lettertjes opgelezen worden en stipjes worden bekeken. Daarna hoe scheel je kan kijken totdat je ipv één, twee vogeltjes zag. De keuring van de ogen is zeer uitgebreid. Maar, de oogarts had geen bezwaar om mij goed te keuren. Dat hadden we dan ook weer gehad. Nu alleen nog naar de dokter voor het algehele onderzoek.

Maar eerst weer even in de wachtruimte. Dit keer maar even op internet kijken. Dat is allemaal wel goed geregeld daar, je hoeft je niet te vervelen. Bij de dokter werd de vragenlijst doorgenomen en een lichamelijk onderzoek. Tot slot nog een keer de bloeddruk. Tja, die was nog steeds te hoog...

De dokter adviseerde mij om naar de huisarts te gaan en daar de bloeddruk nog eens te laten meten. De uitslag moet ik dan naar hem sturen. Als dat dan verder goed is, dan is de medical akkoord...

Maar eerst nog wel een paar eurotjes aftikken bij de balie...

(wordt vervolgd...)