Les 15... (Leerlingendag...)

21-06-08

Vandaag stond de leerlingendag op de agenda.

Ingredienten:
- vier instructeurs
- vier vliegtuigen
- tien leerlingen
- één passagier
- goed vliegweer
- centjes

Om half negen was iedereen present op de club. Tot zeer grote vreugde van Calvin was er nog een plekje over en mocht hij ook mee. De indeling op de kisten was reeds gemaakt zodat per vliegtuig gezamenlijk een route werd bepaald naar de eerste bestemming deze dag. De bedoeling was om via het belgische vliegveld Balen-Keiheuvel door te vliegen naar het Vliegveld Spa in de Ardennen. Ik was samen met Oscar Bal ingedeeld op de PH-SVQ. Samen met Oscar heb ik een navigatieplan gemaakt. Als we rechtstreeks naar Balen Keiheuvel zouden vliegen dan moesten we de CTR van Gilzen-Rijen doorkruisen. Aangezien er vandaag ook een open dag van de Luchtmacht was op Leeuwarden zou er best aardig activiteit kunnen zijn op Gilze Rijen. Waarschijnlijk zitten ze daar dan niet te wachten op een paar bromvliegjes van de VCR, dus leek het ons verstandig om deze CTR heen te vliegen. Voor Oscar was het de eerste keer dat hij een navigatievlucht zou maken, dus wilden we deze ook niet al te ingewikkeld maken. De route zou worden EHRD, overhead EHSE en dan rechtstreeks naar EBKH.

De SVQ stond nog op stal, zodat we deze er eerst uit moesten trekken. De SVM stond er nog voor zodat we die eerst netjes op z'n parkeerplekje zette. In eerste instantie wilden we hem vooruit inparkeren, maar met aan alle zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zou dit niet echt gewaardeerd worden door degene die er straks mee weg zou moeten. Dus netjes achteruit ingeparkeerd :)

Na alles te hebben ingeladen, vast te hebben gebonden en te hebben gecontroleerd, deed Oscar z'n eerste stapjes in de RT. Heel herkenbaar allemaal. Je oefent van te voren wat je moet zeggen, maar zodra je het knopje indrukt is het ff zoeken naar de woorden… Komt allemaal goed!

Na de Romeo-departure werd koers gezet naar Seppe. Jurgen, onze instructeur vandaag, leidde Oscar netjes door het nav-plan heen. Al vlug gleed Seppe onder ons door en werd de SVQ in de richting van Balen-Keiheuvel gezet. Jurgen had het al tegen ons gezegd: je ziet meteen dat je Belgie binnenvliegt. Van bovenaf is het een aardig 'zootje'. Veel verkaveling, langgerekte bebouwing, moeilijk herkenbare, zeg maar gerust onzichtbare treinsporen, erg lastig om duidelijke herkenningspunten op de kaart te vinden.

Bij EBKH aangekomen dook Oscar het circuit binnen en even later stonden de wieltjes op belgiesche bodem. Een leuk veldje met een heel mooi strak grasbaantje. Er was veel zweefvlieg-activiteit, en regelmatig werd een zweefvlieger de lucht ingeschoten met een lier. Op het terras werde de eerste ervaringen gedeeld en onder het genot van een kop capuchino werd een heerlijk stuk warm appeltaart naar binnen geschoven.

Aangezien het nu mijn beurt was om de stick in handen te nemen maakte in het nav-plan van EBKH naar EBSP. Het luchtruim van Belgie is flink verdeeld, dus best lastig om een leuke route te vinden. Ik besloot om direct na vertrek een radiaal van een VOR op te pikken en deze radiaal te volgen tot het VOR. Daarna rechtstreeks naar de luchthaven van Luik om daarna overhead naar Spa te vliegen. Aangezien we hier natuurlijk met hoogteverschillen te maken kregen, hielp Jurgen mij bij het bepalen van de veilige vlieghoogte. Met een hoogte van 2400 ft asl zouden we goed zitten.

Nu is een VOR natuurlijk een radiobaken een geen duidelijk herkenbaar kenmerk in het landschap. Pas op het moment dat het VOR-instrument aan boord overschakeld van 'to' naar 'from' weet je dat je boven het baken zit. Toch herkende ik het ronde baken vanuit de lucht zodat ik nu in de richting van luchthaven Luik kon gaan vliegen. Bij het naderen van Luik hoorden we al een andere kist van onze groep een hoop intstructies krijgen van de ietwat zenuwachtig klinkende dame van de luchtverkeersleiding. Het is best even wennen om goed te verstaan wat zo'n belgisch franstalige engels sprekende druk zijnde dame over de radio aan insructies geeft. Ik vroeg dan ook maar aan Jurgen of hij de RT voor zijn rekening wilde nemen. We moesten even holden waarna we via de threshold van de landingsbaan het veld mochten kruisen.

Hierna was het even zoeken naar de juiste track en door naar Spa, waar we eerder waren als dat ik dacht op de kaart. Met al die heuvels is het nog lastiger om kenmerken in het landschap op de kaart te herkennen. Dorpjes, rivieren en wegen verdwijnen achter heuvels terwijl ze op de kaart kenmerkend aanwezig zijn.

Omdat we nu toch in de buurt waren vlogen we een rondje of twee boven het racecircuit van Spa-Francorchamp. Heel leuk om dit nu eens vanuit de lucht te zien ipv op TV. Nu was duidelijk het hoogteverschil in het circuit te herkennen.

Tijd voor een croque madame. Dus het circuit van Spa in. Aangezien dit op een heuvel ligt en tussen de bossen is dit een heel ander perspectief dan in ons vlakke landje. Een mooi praktijkvoorbeeld van de cursus 'menselijke beperkingen'. De eerste nadering was dan ook te hoog en het zat er dik in dat we landingsbaan te kort zouden komen indien we zouden landen. Dus een go-around. De tweede nadering was beter en even later reden we het schuine apron op om te parkeren. Alvorens de kist achter te laten moeten er wel blokken achter de wielen komen. Bij de havenmeester(es) rekende jurgen de landingen af. Kennelijk was er afgesproken dat de laatste binnen ook de landingen van de eerste drie zou betalen. Gelukkig was dit niet afgesproken bij het restaurant :)

Op het gezellig drukke zonnige terras liet ik mij de Croque Madame goed smaken. De vlucht werd doorgenomen en de ervaringen gedeeld. De parachutisten kwamen met bosjes uit de lucht vallen. Net als de Para-kist die elk willekeurig moment uit de wolkenbasis naar beneden viel om op elke willekeurige positie het circuit in te duiken om de volgende groep para's op te halen. Reden te meer om nog beter op te letten in het circuit.

Na de lunch was het eerst mijn beurt om nog een paar circuitjes te draaien. Op één keer na kwam ik mooi uit. Alleen moet ik erop letten dat ik de stick naar achter blijf trekken bij het flaren, ook na de landing!!! Na vier rondjes nam Oscar weer de knuppel over voor een paar T&G's. Na de laatste vlogen we direct door richting Nederland. We hadden afgesproken om een tussenlanding te maken op Budel, zodat ik weer van Budel naar Rotterdam zou vliegen.

Via Maastricht en Vliegveld Beek kwamen we op Budel, waar Jurgen een klein meningsverschil kreeg met de dame van de havendienst over een voorgenomen backtrack. Na het tanken en het afrekenen van de brandstof en de landing (waarbij Jurgen het backtrack verhaal verstandig maar liet voor wat het was), namen we op het terras nog een drankje.

Jurgen stelde voor om het laatste stuk maar eens op flinke hoogte te gaan vliegen. Na vertrek van Budel vroeg Jurgen aan Dutchmill toestemming om te klimmen naar FL85. En we kregen toestemming!!! Eer dat je uiteindelijk dan ook op FL85 zit ben je wel even verder. Drie volwassenen en een kind en net getankt. Op deze manier overvlogen we de Eindhoven CTR en kwamen we uiteindelijk boven de bewolking (waarbij de VFR regels niet zijn overtreden, we hadden constant zicht op de grond omdat er flinke gaten in het wolkendek zaten). Wat is dat mooi en gaaf!!! Dit is echt genieten. De kist afgetrimt en aangezien het een heel stabiele luchtlaag was, kon zelfs zonder handen gevlogen worden…

Net op het moment dat we de daling wilde gaan inzetten riet Dutchmill ons op om aan te geven dat we de TMA van Schiphol naderden. Met andere woorden: sodemieter op daar!!! We verlieten FL85 en zakte zo weer terug naar moeder aarde. Toch wel een vreemde ervaring om het wolkendek op je af te zien komen. Gelijk een mooie gelegenheid om de sensatie van zero visability te ervarenals je onverhoopt in een wolk terecht komt. Je moet dan alleen je ogen vertrouwen en de instrumenten scannen. Het 'gevoel' moet je dan ff uitschakelen, anders kom je gegarandeerd ondersteboven en achterstevoren uit de wolk.

Inmiddels zaten we ter hoogte van Dordrecht en meldde ik mij bij Rotterdam Tower voor een Romeo Arrival. Jurgen vroeg daarna een direct naar Oscar, welke wij ook kregen. Bij Oscar aangekomen en daarna ook bij Papa zat ik nog steeds op 1500 ft. Van de toren kreeg ik een righthand downwind 24. Over de hoogte geen mededeling. Ik vroeg dan ook om te zakken naar 1000 ft. De toren vroeg mij een short circuit en ik kreeg clearance naar 500 ft. Jurgen vroeg mij of ik een short circuit aan zou kunnen? Dat wilde ik wel proberen en bevestigde dat aan de toren. Al vlug volgde de landing clearance. Het gas werd dicht getrokken en met een sportive dalende rechter bocht hing ik boven 24. De snelheid was hierdoor wel erg opgelopen zodat we een flinke afstand nodig hadden om tot stilstand te komen. Uiteindelijk moesten we met een min of meer haakse bocht linksaf via de holding RWY 06 de baan verlaten. In de verte zagen we een Fokker op Final 06 zitten. Vandaar het short Circuit…

Op de club nog even de debriefing onder het genot van een heerlijk koud biertje, en weer 2,5 uur op de teller erbij…

De leerlingendag 2008 is zeer zeker geslaagd. Een hele leuke, gezellige en bovenal leerzame dag. Kees en Marco (en eventueel anderen achter de schermen) bedankt voor deze topdag!

Hier de foto's.
Hier de log van de vlucht.

Gr
Arjan