Vandaag stond er weer een vlucht met een collega op het schema. Het was nog even spannend hoe het weer zich zou gedragen. Uiteindelijk maar op de club afgesproken, waar we dan uiteindelijk de go of no-go zouden nemen.
Ik had om half één afgesproken op de club. De SVQ stond vanaf 13:00 uur op mijn naam. Netjes op tijd kwam Jan met zijn dochter Jasmijn de club binnen. Ik had de hele voorbereiding al gedaan, dus was het alleen nog even de briefing voor de passagiers. Het weer was nog niet echt om over naar huis te schrijven. De wolkenbasis hing op zo'n 1200 voet. De Metar en Taf gaf echter aan dat het wel zou gaan optrekken. We besloten dan ook om EOT uit te stellen tot uiterlijk een uur of twee. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om eens uit te leggen wat er allemaal bij komt kijken om een half uurtje te gaan vliegen. Aandachtig en vol met vragen volgden Jan en Jasmijn mijn verhaal.
Rond kwart voor twee was de bewolking inderdaad lekker opgetrokken en stapten we in de SVQ. Het zonnetje liet zich zelfs af en toe zien. Hoewel er in principe voldoende brandstof in de tanks zat, voor de zekerheid toch maar even naar de pomp gereden. Leuk om dat ook eens aan de pax te laten zien.
Baan 24 was vandaag in gebruik. Jan woont in Bergschenhoek en wilde graag een rondje boven zijn huis vliegen, om de boel eens van boven te kunnen bekijken. Nu ligt Bergschenhoek min of meer in het ILS gebied van 24, dus kon ik hem dat niet van te voren beloven. Gelukkig was het op dat moment lekker rustig met arrivals, dus kregen we van de Toren toestemming om een orbit boven Bergschenhoek te maken. Na takeoff een rechter bocht direct naar Bergschenhoek. Ander VFR verkeer werd netjes van onze aanwezigheid op de hoogte gebracht.
Na de orbit vlogen we naar Delft en vandaar naar Den Haag om de CTR uit te vliegen. Ter hoogte van de haven van Scheveningen bereikten we de kust en met een rechter bocht nog even langs de pier van Scheveningen. Via een 180 weer terug in de richting van Hoek van Holland. De zon was hier nu definitief doorgebroken, goed dat we even gewacht hadden dus...
Ik vroeg Jasmijn, die op de co-seat zat, of ze het eens wilde proberen om te sturen. Nou dat wilde ze wel. Gretig greep ze de stick, verbazend hoe gevoelig dat allemaal werkt... Bij Hoek van Holland stuurde ze ons de Waterweg op. Ik meldde onze intenties bij de Toren en nam de controls weer over.
Van Maassluis langs Vlaardingen en naar de Euromast. Langs het kantoorgebouw en zo weer terug naar het veld. Via een overhead voor een righthand 24 en uiteindelijk weer netjes op het Rotterdamse Asfalt.
Op de club natuurlijk nog even onder het genot van een drankje nakaarten. De pax vonden het werkelijk geweldig, en het smaakte zeker naar meer. Jan, you name the date... any time...
Hier nog de route in Google Earth.
Tot de volgende keer maar weer...
zaterdag 30 oktober 2010
maandag 25 oktober 2010
Flight 36... (Aerobatics Les 2...)
De vorige les was al weer van 9 augustus 2010, dus werd het weer eens hoog tijd voor een volgende les aerobatics. In overleg met Hans kon ik voor vandaag een les plannen.
Ik was eerder op de club aanwezig zodat ik alvast de walkaround en de verdere voorbereidingen kon doen. Na een kleine voorbespreking wat we zouden gaan doen deze les, stapten we in de SVN. Eerst even langs de pomp om te tanken. Er zat nog zo’n 15 liter in de tank dus besloten we om er 50 liter bij te gooien. Hans deed deze les nog even de radio zodat ik mij volledig op alle oefeningen kon storten.
Baan 06 was in gebruik. Van de toren moesten we na het bereiken van 1000 voet een rechter bocht maken naar het oefengebied boven Oud Beijerland. Van Approach kregen we een blok luchtruim tussen 2500 en FL55 om de oefeningen te doen. Allereerst de zgn ‘HASELL’-checks. De ‘H’ staat hierbij voor de hoogte: wat is het hard-deck? Het onderlevel en bovenlevel?. De ‘A’ staat voor Airframe: zijn de flaps up? Wings level en afgetrimd op 2400 rpm?. De ‘S’ voor safety: is er losse rommel? Zitten de gordels vast? Voel ik me goed?. De ‘E’ staat voor engine: Staan alle meters in het groen/goed en staat de pomp aan? De ‘L’ staat voor locatie: zitten we boven vrij van bebouwd gebied? En de laatste ‘L’ staat voor lookout: Is de omgeving vrij van ander verkeer? Dit laatste kan je heel mooi bekijken tijdens een Wing-Over. Dan heb je die oefening ook gelijk te pakken.
Na nog een paar wing-overs was het tijd voor de barrel-roll. Na m aanvankelijk een keer verkeerd ingezet te hebben, lukt deze daarna wel. Hieruit blijkt toch maar weer dat je de lessen niet te lang uit elkaar moet nemen. Ook de full-power stall is aan de orde gekomen. Vol vermogen en dan de neus optrekken, net zo lang totdat de stall-warning gaat klinken en je de buffet gaat voelen. Op uit deze stall te komen hoef je alleen maar de stick iets terug te plaatsen. Hieruit blijkt dan maar weer dat een stall niets met de vliegsnelheid heeft te maken maar juist met de stand van de stick. Dit blijkt eens te meer bij een high power steep turn. Een bocht van 60 graden met vol vermogen waarbij je steeds harder aan de stick moet trekken en uiteindelijk in een stall terecht komt. Door weer de stick iets te laten vieren en uiteindelijk weer terug te rollen krijg je de kist weer onder controle.
Uiteraard is ook de looping aan de orde gekomen. Belangrijk hierbij is dat je deze looping exact level inzet, anders wordt het een soort van kurketrekker :)
Aangezien er toch enige bewolking aanwezig was, moesten we wel kijken waar we onze oefeningen deden. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je halverwege de manoeuvre ineens in een dikke wolk zit. De basis van de bewolking was ongeveer op 3600 voet. De top zat ongeveer op FL 50. Om even een adempauze te nemen `speelde` ik even met de bewolking, er langs, er overheen en door een gat in de bewolking weer terug. Dat blijft toch wel heel erg gaaf en vooral erg mooi om te doen.
Deze lessen zijn best intensief. Ze vereisen erg veel concentratie en dus ook energie. En dat ga je op een gegeven moment merken. Je wordt moe en neemt steeds minder op. Tijd om weer naar homebase te gaan. Eerst nog even een Spin oefenen. De eerste trap ik eigenlijk direct er al weer uit. Nog maar een keer zodat we echt twee slagen draaien.
Op de terugweg wilde we in eerste instantie een direct base 06 aanvragen. Echter aangezien er verkeer op long final hing, konden we dat we vergeten. Het werd dus, na een `klein` schoonheidsfoutje (die ik overigens zelf boelkloedig heb opgelost), uiteindelijk een standaard circuit voor de 06. Niet helemaal tevreden zette ik de SVN weer op de grond.
Terug op de club natuurlijk nog de debriefing. Hoewel ik zelf het idee had dat het niet zo lekker ging als de vorige keer, was Hans best wel tevreden. Hij zag duidelijk vooruitgang, wat zich voornamelijk uit in rust achter de stick. Door deze rust krijg je tijd en ruimte om meer aandacht aan de oefening te geven en stel je daardoor meer eisen aan de afwerking ervan. Dan lijkt het dus dat het slechter gaat, maar feitelijk leg je voor jezelf de lat een stuk hoger, waardoor je niet direct in de gaten hebt dat je vooruitgang boekt.
Na de debriefing besloot Hans om gezellig nog een bord spagetti mee te prikken.
Lekker hoor om zo even tussen de wolken te zitten op een vrije maandagmiddag...
Helaas geen foto's of een track in Google Earth...
Tot de volgende keer...
Ik was eerder op de club aanwezig zodat ik alvast de walkaround en de verdere voorbereidingen kon doen. Na een kleine voorbespreking wat we zouden gaan doen deze les, stapten we in de SVN. Eerst even langs de pomp om te tanken. Er zat nog zo’n 15 liter in de tank dus besloten we om er 50 liter bij te gooien. Hans deed deze les nog even de radio zodat ik mij volledig op alle oefeningen kon storten.
Baan 06 was in gebruik. Van de toren moesten we na het bereiken van 1000 voet een rechter bocht maken naar het oefengebied boven Oud Beijerland. Van Approach kregen we een blok luchtruim tussen 2500 en FL55 om de oefeningen te doen. Allereerst de zgn ‘HASELL’-checks. De ‘H’ staat hierbij voor de hoogte: wat is het hard-deck? Het onderlevel en bovenlevel?. De ‘A’ staat voor Airframe: zijn de flaps up? Wings level en afgetrimd op 2400 rpm?. De ‘S’ voor safety: is er losse rommel? Zitten de gordels vast? Voel ik me goed?. De ‘E’ staat voor engine: Staan alle meters in het groen/goed en staat de pomp aan? De ‘L’ staat voor locatie: zitten we boven vrij van bebouwd gebied? En de laatste ‘L’ staat voor lookout: Is de omgeving vrij van ander verkeer? Dit laatste kan je heel mooi bekijken tijdens een Wing-Over. Dan heb je die oefening ook gelijk te pakken.
Na nog een paar wing-overs was het tijd voor de barrel-roll. Na m aanvankelijk een keer verkeerd ingezet te hebben, lukt deze daarna wel. Hieruit blijkt toch maar weer dat je de lessen niet te lang uit elkaar moet nemen. Ook de full-power stall is aan de orde gekomen. Vol vermogen en dan de neus optrekken, net zo lang totdat de stall-warning gaat klinken en je de buffet gaat voelen. Op uit deze stall te komen hoef je alleen maar de stick iets terug te plaatsen. Hieruit blijkt dan maar weer dat een stall niets met de vliegsnelheid heeft te maken maar juist met de stand van de stick. Dit blijkt eens te meer bij een high power steep turn. Een bocht van 60 graden met vol vermogen waarbij je steeds harder aan de stick moet trekken en uiteindelijk in een stall terecht komt. Door weer de stick iets te laten vieren en uiteindelijk weer terug te rollen krijg je de kist weer onder controle.
Uiteraard is ook de looping aan de orde gekomen. Belangrijk hierbij is dat je deze looping exact level inzet, anders wordt het een soort van kurketrekker :)
Aangezien er toch enige bewolking aanwezig was, moesten we wel kijken waar we onze oefeningen deden. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je halverwege de manoeuvre ineens in een dikke wolk zit. De basis van de bewolking was ongeveer op 3600 voet. De top zat ongeveer op FL 50. Om even een adempauze te nemen `speelde` ik even met de bewolking, er langs, er overheen en door een gat in de bewolking weer terug. Dat blijft toch wel heel erg gaaf en vooral erg mooi om te doen.
Deze lessen zijn best intensief. Ze vereisen erg veel concentratie en dus ook energie. En dat ga je op een gegeven moment merken. Je wordt moe en neemt steeds minder op. Tijd om weer naar homebase te gaan. Eerst nog even een Spin oefenen. De eerste trap ik eigenlijk direct er al weer uit. Nog maar een keer zodat we echt twee slagen draaien.
Op de terugweg wilde we in eerste instantie een direct base 06 aanvragen. Echter aangezien er verkeer op long final hing, konden we dat we vergeten. Het werd dus, na een `klein` schoonheidsfoutje (die ik overigens zelf boelkloedig heb opgelost), uiteindelijk een standaard circuit voor de 06. Niet helemaal tevreden zette ik de SVN weer op de grond.
Terug op de club natuurlijk nog de debriefing. Hoewel ik zelf het idee had dat het niet zo lekker ging als de vorige keer, was Hans best wel tevreden. Hij zag duidelijk vooruitgang, wat zich voornamelijk uit in rust achter de stick. Door deze rust krijg je tijd en ruimte om meer aandacht aan de oefening te geven en stel je daardoor meer eisen aan de afwerking ervan. Dan lijkt het dus dat het slechter gaat, maar feitelijk leg je voor jezelf de lat een stuk hoger, waardoor je niet direct in de gaten hebt dat je vooruitgang boekt.
Na de debriefing besloot Hans om gezellig nog een bord spagetti mee te prikken.
Lekker hoor om zo even tussen de wolken te zitten op een vrije maandagmiddag...
Helaas geen foto's of een track in Google Earth...
Tot de volgende keer...
zaterdag 9 oktober 2010
Flight 35... (Clubvlucht Denemarken part 2...)
Om kwart voor zeven maakte Oscar mij wakker, nadat ik hem vannacht (onbedoeld) had wakker gemaakt ;) Hij had natuurlijk zijn ANR-headset op kunnen zetten hahaha. We hadden afgesproken dat ze met z'n allen om half acht aan het ontbijt zouden verschijnen, dus ff douchen en aankleden. Nog even de wind (laten) berekenen door voor de leg van vandaag en op naar de ontbijtzaal.
Daar aangekomen was Paul inmiddels aan tafel aangeschoven. De onbijtdish zag er prima verzorgd uit. Lekkere broodjes, allerlei beleg... Noem maar op, het lag er. Oscar voeldezich echter niet helemaal jofel worden. Hij excuseerde zich en trok zich terug voor nog even een meningsverschil met het Koningsmaal van de vorige avond...
Na het ontbijt werden de spullen weer verzameld en de kamers afgerekend aan de receptie. Het project Taxi werd weer opgestart en dit maal kregen we het voor elkaar om een taxibusje te regelen zodat we met z'n allen in één keer naar het veld konden gaan. Nu zagen we ook wat van Denemarken bij daglicht. Op de luchthaven aangekomen anticipeerde Wieke op het werktempo van de chauffeur en dook zelf achterin om alle bagage uit de taxi aan te geven. Op zoek naar de havenmeester. Er moest immers nog een stukje administratie afgewikkeld worden. Nadat deze getraceerd was, en dat duurde ook even, mochten we eerst gaan tanken mat de kisten. Enigzins één voor één liepen we over het platform naar het veld waar onze dames op ons stonden te wachten. Wat was dat geweldig... Op zo'n vreemd veld, over het platform heen lopen naar 'jou kist...
Zoiets hahaha...
Aangezien Wieke de eerste leg weer zou vliegen starte hij de SVQ op. Eén voor één reden we naar de pomp om daar gedrieën te tanken.
In totaal vulden we de kisten voor zo'n 330 liter. In eerste instantie dachten we dat de literprijs 8 DKR was. Het bleek echter dat we ons een beetje rijk gerekend hadden. Achteraf bleek er nog een stukje belasting bij te komen, helaas... Maar nog altijd iets goedkoper dan in Nederland. (Tja dat is het eigenlijk al vlug)... Oscar rekende het geheel af bij de Havenmeester.
Na nog een groepsfoto, gemaakt door dezelfde Havenmeester, was het tijd om echt te gaan vetrekken. Als eerste taxiede Paul de SVH naar het begin van de baan, gevolgd door Oscar in de ANH. Aangezien er nogal wat vogels op de baan zaten, moesten deze eerst verjaagd worden, dus scheurde de havendienst met een busje de baan over. Oscar besloot niet de gehele baan te gebuiken en besloot te vertrekken van intersectie Bravo. Op deze manier piepte hij voor Paul langs en vertrok dus als eerste. Even later ging ook Paul in take-off op het moment dat wij ook bij intersectie Bravo aankwamen. Ook Wieke besloot vanaf Bravo te vertrekken. De baan was immers lang genoeg. De Toren wenste ons een prettige vlucht en we namen afscheid van Sondeborg. Na reportingpoint Broager konden we direct overschakelen naar Bremen Info. Het aanmelden lukte weer niet echt maar nadat Wieke naar een hoogte van zo'n 2500 voet was geklommen was ook dat probleem de wereld uit en was de verbinding gelegd.
Helaas was er weer een inversielaag wat het zicht naar de grond enigzins beperkte maar boven deze laag vliegende leverde een mooi plaatje op. Op ening moment merkte in rechts van ons een andere kist op. Min of meer op dezelfde hoogte als ons. De Pcas gaf in eerste instantie 5 Nm op maar langzaam kwam deze dichterbij. Bremen Info melde ons de aanwezigheid van deze kist. Wij hadden het al gezien en bevestigde Bremen Info. Even later melde Bremein Info de andere kist onze aanwezigheid. Het bleek dus Paul en Mark te zijn in de SVH. Ook zij hadden ons gezien en kropen langzaam dichterbij voor een mid-air encounter. Erg gaaf om te zien. Langzaam schoof de SVH achter ons langs. Erg cool!!!
Bij het naderen van de Duitse Bocht merkten we een groot boorplatform op en besloot Wieke er een rondje overheen te maken om deze beter te bekijken. Het was inderdaad een flinke jongen...
Via Cuxhaven vlogen we de CTR van Nordholz binnen. Dit is een militair gebied en aangezien het zaterdag was, was deze niet actief en konden we direct doorschakelen naar Spieka Radio. Het leuke van dez CTR is dat er een militaire asfalt baan ligt die uiteraard duidelijk zichtbaar is. Deze baan moet je echter niet hebben. Zo'n 50 meter naast deze baan ligt een grasbaan. Daarnaast weer de toren en wat Hangars, en daarnaast weer een baan voor de zwevers. Wieke stuurde netjes het cicuit in en vlak achter ons ook de SVH en de ANH. Leuk was dat we met z'n drieen tegelijk dus daar aankwamen. Wieke zette de SVQ netjes op het gras neer, waarna wij nog even naar de pomp reden om zeker voldoende brandstof bij ons te hebben voor de laatste twee legs...
Hier het filmpje:
De havenmeester vertelde ons dat er op loopafstand een mooi luchtvaartmuseum was, wat zeker het bezoeken waard was. Dit museum betreft het Aeronauticum. Helaas hadden we geen tijd voldoende om het museum te bezoeken. Maar mochten we ooit nog eens een keer in die buurt komen dan is het zeker een bezoek waard. We verzamelden in het lokale clubhuis voor een kop koffie, of beter een mokkoffie. Sommige van ons legden de laatste hand aan de volgende leg. Echt haast om te vertrekken hadden we niet, daar het in Groningen en Friesland nog flink nevelig was met overcast bewolking op 500 voet. Het trok wel weg, maar dat kon nog wel eventjes duren.
Een grasbaan met ILS??
Oscar wilde de koffie gaan afrekenen en vroeg aan de koffiedame wat de schade was. Op het antwoord van deze dame van € 2,40 reageerde Oscar dat hij voor de gehele groep wilde afrekenen. Dat had de dame begrepen... € 2.40 bitte... De mok koffie kostte slechts € 0,30... Nou doe ons dan nog maar een bakkie, hahaha... Dus werd er een tweede rondje besteld.
Uiteindelijk was het dan toch tijd geworden voor de tweede leg. Manuel zou deze vliegen dus nam hij plaats op de left seat. Ik speelde deze vlucht voor de 'Co'. Dit keer vertrokken wij wederom weer als derde. Dit keer Ameland als volgende stop. Manuel had een leuke route uitgezet over zo'n alle waddeneilanden van Wangerooge tot Ameland.
Voor wat betreft het navigeren stelde deze leg niet veel voor. Gewoon de eilanden volgen en tellen. Wel was deze leg een hele mooie route. Erg leuk om op deze manier langs de eilanden te vliegen. Op één na hebben de duitse eilanden een vliegveld, aangezien het mooi weer was en weekend, was er volop bedrijvigheid op deze velden. We vlogen op zo'n 2000 voet over deze eilanden, dus hadden we geen last van het verkeer van en naar deze elanden. Het eiland Baltrum heeft hierbij de kortste baan van 360 meter (!). Na Borkum namen we afscheid van Bremen Info en vlogen we het Nederlandse Luchtruim binnen. We melden ons aan bij Dutchmil die ons hartelijk begroette...
Via Schiermonnikoog kwamen wij uiteindelijk mij Ameland aan. Wel melden ons bij Ameland Radio. Op het veld was ook kleiduif schietwedstrijd. Paul meldde over de radio voor de zekerheid dat wij drieen echter niet verwisseld wilde worden met deze kleiduiven. "We are not pigeons, I repeat, we are not pigeons..."
Via een direct downwind vlogen we het circuit binnen voor een landing op baan 09 wat netjes lukte. We parkeerden de kisten naast elkaar en Oscar beklom de toren om de landingen af te gaan rekenen.
We besloten om met z'n allen Ballum in te lopen en daar een restaurant op te zoeken voor een lekkere lunch. En dat is gelukt...
Na de lunch liepen we terug naar het veld. Lopen we ineens Marco en Michel tegen het lijf. Zij waren met de SVR ook naar Ameland gevlogen en gingen ook een hapje eten.
Terug op het veld werden de flightplans weer ingediend en maakten we ons klaar voor de laatste leg terug naar Rotterdam. Deze derde leg kwam voor mijn rekening. Aangezien we nog lekker ruim in tijd zaten maakten we er zeker geen haastklus van. De ANH en de SVH vertrokken voor ons. Voor mij was het de eerst keer op Ameland. Leuk veld trouwens. Wel een grasveld, dus lekker hobbelen naar het begin van de baan. Baan 09 was in gebruik.
Na take-off maakte ik een linker klimmende bocht om zo uiteindelijk om het eiland heen uit te klimmen naar en hoogte van 2500 ft en zo de verplichte corridor in te vliegen naar Harlingen. We hadden nu tegenlicht wat het zicht enigzins beperkte maar nog steeds een schitteren gezich was. Via Harlingen vloog ik in de richting van Stavoren om vandaar het IJsselmeer over te steken in de richting van Enkhuizen. Wel onderweg natuurlijk zakken naar een hoogte van 1500 ft omdat je hier onder de Schiphol TMA komt. Halverwege het IJsselmeer was het och wel heel erg rustig geworden achtrin. Alle avonturen waren Manuel kennelijk even te veel geworden. Meneer was in slaap gevallen :) (Er is een foto van!!). Via Volendam vlogen we inbound het VOR-baken PAM. Vanaf PAM min of meer rechtstreeks naar Mike, het entrypoint van Rotterdam. Wel uitkijken natuurlijkdat we niet in de Schiphol CTR terecht kwamen. Bij Woerden dus nog even onder de 1200 voet zakken.
Vanaf Mike was het weer het standaard vliegwerk naar het veld toe. Op het moment dat we overhead het veld waren was Oscar net met de landing bezig in de ANH. Aangezien hij niet mooi uitkwam ging hij voor de Go-around. Jaja, hij wilde natuurlijk gewoon niet dat er een einde kwam aan deze heerlijke en fantastische vlucht. Ik zette de SVQ netjes op tijd op de baan zodat we er via V3 vanaf konden taxiën. Back to the club. Om het helemaal netjes af te maken zette we de SVQ weer op stal. Alle spullen eruit en naar binnen voor de administratie en natuurlijk gezamelijk nog even nakletsen onder het genot van een biertje, voor de meeste van ons dan...
Helaas was deze vlucht nu echt voorbij, maar wat een geweldige vlucht was dit. Van een nevelige start, tot een zonnig einde en alles wat er tussen zat... Mag er voor 2011 ook maar zo'n mooie vlucht komen, enne... misschien dan drie dagen?? Zodat we ook wat tijd hebben om lokaal op de bestemming wat rond te kunnen kijken en wellicht nog lokaal wat kleine vluchtjes te maken... Ik stem voor!!!
Mannen allemaal bedankt voor de gezelligheid en het lachen, het was top!!!
Hier de foto's en hier de legs in Google earth, leg 1, leg 2 en leg 3.
Tot de volgende keer...
Daar aangekomen was Paul inmiddels aan tafel aangeschoven. De onbijtdish zag er prima verzorgd uit. Lekkere broodjes, allerlei beleg... Noem maar op, het lag er. Oscar voeldezich echter niet helemaal jofel worden. Hij excuseerde zich en trok zich terug voor nog even een meningsverschil met het Koningsmaal van de vorige avond...
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Na het ontbijt werden de spullen weer verzameld en de kamers afgerekend aan de receptie. Het project Taxi werd weer opgestart en dit maal kregen we het voor elkaar om een taxibusje te regelen zodat we met z'n allen in één keer naar het veld konden gaan. Nu zagen we ook wat van Denemarken bij daglicht. Op de luchthaven aangekomen anticipeerde Wieke op het werktempo van de chauffeur en dook zelf achterin om alle bagage uit de taxi aan te geven. Op zoek naar de havenmeester. Er moest immers nog een stukje administratie afgewikkeld worden. Nadat deze getraceerd was, en dat duurde ook even, mochten we eerst gaan tanken mat de kisten. Enigzins één voor één liepen we over het platform naar het veld waar onze dames op ons stonden te wachten. Wat was dat geweldig... Op zo'n vreemd veld, over het platform heen lopen naar 'jou kist...
Zoiets hahaha...
Aangezien Wieke de eerste leg weer zou vliegen starte hij de SVQ op. Eén voor één reden we naar de pomp om daar gedrieën te tanken.
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
In totaal vulden we de kisten voor zo'n 330 liter. In eerste instantie dachten we dat de literprijs 8 DKR was. Het bleek echter dat we ons een beetje rijk gerekend hadden. Achteraf bleek er nog een stukje belasting bij te komen, helaas... Maar nog altijd iets goedkoper dan in Nederland. (Tja dat is het eigenlijk al vlug)... Oscar rekende het geheel af bij de Havenmeester.
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Na nog een groepsfoto, gemaakt door dezelfde Havenmeester, was het tijd om echt te gaan vetrekken. Als eerste taxiede Paul de SVH naar het begin van de baan, gevolgd door Oscar in de ANH. Aangezien er nogal wat vogels op de baan zaten, moesten deze eerst verjaagd worden, dus scheurde de havendienst met een busje de baan over. Oscar besloot niet de gehele baan te gebuiken en besloot te vertrekken van intersectie Bravo. Op deze manier piepte hij voor Paul langs en vertrok dus als eerste. Even later ging ook Paul in take-off op het moment dat wij ook bij intersectie Bravo aankwamen. Ook Wieke besloot vanaf Bravo te vertrekken. De baan was immers lang genoeg. De Toren wenste ons een prettige vlucht en we namen afscheid van Sondeborg. Na reportingpoint Broager konden we direct overschakelen naar Bremen Info. Het aanmelden lukte weer niet echt maar nadat Wieke naar een hoogte van zo'n 2500 voet was geklommen was ook dat probleem de wereld uit en was de verbinding gelegd.
Helaas was er weer een inversielaag wat het zicht naar de grond enigzins beperkte maar boven deze laag vliegende leverde een mooi plaatje op. Op ening moment merkte in rechts van ons een andere kist op. Min of meer op dezelfde hoogte als ons. De Pcas gaf in eerste instantie 5 Nm op maar langzaam kwam deze dichterbij. Bremen Info melde ons de aanwezigheid van deze kist. Wij hadden het al gezien en bevestigde Bremen Info. Even later melde Bremein Info de andere kist onze aanwezigheid. Het bleek dus Paul en Mark te zijn in de SVH. Ook zij hadden ons gezien en kropen langzaam dichterbij voor een mid-air encounter. Erg gaaf om te zien. Langzaam schoof de SVH achter ons langs. Erg cool!!!
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Bij het naderen van de Duitse Bocht merkten we een groot boorplatform op en besloot Wieke er een rondje overheen te maken om deze beter te bekijken. Het was inderdaad een flinke jongen...
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Hier het filmpje:
De havenmeester vertelde ons dat er op loopafstand een mooi luchtvaartmuseum was, wat zeker het bezoeken waard was. Dit museum betreft het Aeronauticum. Helaas hadden we geen tijd voldoende om het museum te bezoeken. Maar mochten we ooit nog eens een keer in die buurt komen dan is het zeker een bezoek waard. We verzamelden in het lokale clubhuis voor een kop koffie, of beter een mokkoffie. Sommige van ons legden de laatste hand aan de volgende leg. Echt haast om te vertrekken hadden we niet, daar het in Groningen en Friesland nog flink nevelig was met overcast bewolking op 500 voet. Het trok wel weg, maar dat kon nog wel eventjes duren.
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Oscar wilde de koffie gaan afrekenen en vroeg aan de koffiedame wat de schade was. Op het antwoord van deze dame van € 2,40 reageerde Oscar dat hij voor de gehele groep wilde afrekenen. Dat had de dame begrepen... € 2.40 bitte... De mok koffie kostte slechts € 0,30... Nou doe ons dan nog maar een bakkie, hahaha... Dus werd er een tweede rondje besteld.
Uiteindelijk was het dan toch tijd geworden voor de tweede leg. Manuel zou deze vliegen dus nam hij plaats op de left seat. Ik speelde deze vlucht voor de 'Co'. Dit keer vertrokken wij wederom weer als derde. Dit keer Ameland als volgende stop. Manuel had een leuke route uitgezet over zo'n alle waddeneilanden van Wangerooge tot Ameland.
Voor wat betreft het navigeren stelde deze leg niet veel voor. Gewoon de eilanden volgen en tellen. Wel was deze leg een hele mooie route. Erg leuk om op deze manier langs de eilanden te vliegen. Op één na hebben de duitse eilanden een vliegveld, aangezien het mooi weer was en weekend, was er volop bedrijvigheid op deze velden. We vlogen op zo'n 2000 voet over deze eilanden, dus hadden we geen last van het verkeer van en naar deze elanden. Het eiland Baltrum heeft hierbij de kortste baan van 360 meter (!). Na Borkum namen we afscheid van Bremen Info en vlogen we het Nederlandse Luchtruim binnen. We melden ons aan bij Dutchmil die ons hartelijk begroette...
Via Schiermonnikoog kwamen wij uiteindelijk mij Ameland aan. Wel melden ons bij Ameland Radio. Op het veld was ook kleiduif schietwedstrijd. Paul meldde over de radio voor de zekerheid dat wij drieen echter niet verwisseld wilde worden met deze kleiduiven. "We are not pigeons, I repeat, we are not pigeons..."
Via een direct downwind vlogen we het circuit binnen voor een landing op baan 09 wat netjes lukte. We parkeerden de kisten naast elkaar en Oscar beklom de toren om de landingen af te gaan rekenen.
We besloten om met z'n allen Ballum in te lopen en daar een restaurant op te zoeken voor een lekkere lunch. En dat is gelukt...
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Terug op het veld werden de flightplans weer ingediend en maakten we ons klaar voor de laatste leg terug naar Rotterdam. Deze derde leg kwam voor mijn rekening. Aangezien we nog lekker ruim in tijd zaten maakten we er zeker geen haastklus van. De ANH en de SVH vertrokken voor ons. Voor mij was het de eerst keer op Ameland. Leuk veld trouwens. Wel een grasveld, dus lekker hobbelen naar het begin van de baan. Baan 09 was in gebruik.
Na take-off maakte ik een linker klimmende bocht om zo uiteindelijk om het eiland heen uit te klimmen naar en hoogte van 2500 ft en zo de verplichte corridor in te vliegen naar Harlingen. We hadden nu tegenlicht wat het zicht enigzins beperkte maar nog steeds een schitteren gezich was. Via Harlingen vloog ik in de richting van Stavoren om vandaar het IJsselmeer over te steken in de richting van Enkhuizen. Wel onderweg natuurlijk zakken naar een hoogte van 1500 ft omdat je hier onder de Schiphol TMA komt. Halverwege het IJsselmeer was het och wel heel erg rustig geworden achtrin. Alle avonturen waren Manuel kennelijk even te veel geworden. Meneer was in slaap gevallen :) (Er is een foto van!!). Via Volendam vlogen we inbound het VOR-baken PAM. Vanaf PAM min of meer rechtstreeks naar Mike, het entrypoint van Rotterdam. Wel uitkijken natuurlijkdat we niet in de Schiphol CTR terecht kwamen. Bij Woerden dus nog even onder de 1200 voet zakken.
Vanaf Mike was het weer het standaard vliegwerk naar het veld toe. Op het moment dat we overhead het veld waren was Oscar net met de landing bezig in de ANH. Aangezien hij niet mooi uitkwam ging hij voor de Go-around. Jaja, hij wilde natuurlijk gewoon niet dat er een einde kwam aan deze heerlijke en fantastische vlucht. Ik zette de SVQ netjes op tijd op de baan zodat we er via V3 vanaf konden taxiën. Back to the club. Om het helemaal netjes af te maken zette we de SVQ weer op stal. Alle spullen eruit en naar binnen voor de administratie en natuurlijk gezamelijk nog even nakletsen onder het genot van een biertje, voor de meeste van ons dan...
Helaas was deze vlucht nu echt voorbij, maar wat een geweldige vlucht was dit. Van een nevelige start, tot een zonnig einde en alles wat er tussen zat... Mag er voor 2011 ook maar zo'n mooie vlucht komen, enne... misschien dan drie dagen?? Zodat we ook wat tijd hebben om lokaal op de bestemming wat rond te kunnen kijken en wellicht nog lokaal wat kleine vluchtjes te maken... Ik stem voor!!!
Mannen allemaal bedankt voor de gezelligheid en het lachen, het was top!!!
Hier de foto's en hier de legs in Google earth, leg 1, leg 2 en leg 3.
Tot de volgende keer...
vrijdag 8 oktober 2010
Flight 34... (Clubvlucht Denemarken Part 1...)
Twee weken geleden werd de vlucht afgeblazen als gevolg van het slechte weer. Deze week zagen de voorspellingen er beter uit. De afspraak was dat we rond half negen op de club zouden zijn voor de laatste voorbereidingen en dan rond tien uur in take-off.
De club2009 bestaat vandaag uit Oscar (ANH), Jacco (ANH), Paul(SRP), Wouter (SRP), Mark (SRP), Wieke (SVQ), Manuel (SVQ)en ikke (SVQ). Coen moest helaas op het laatste moment afvallen. De gereserveerde kisten: Robin PH-SVQ, Cessna PH-ANH en Piper PH-SRP. Bestemmingen: Nordhorn, Wangerooge en eindbestemming Sonderborg in Denemarken.
Van het groepje was ik als eerste op de club. Ik had de door mij te vliegen legs reeds in PocketFMS uitewerkt deze week. Ik moest alleen nog de wind er in verwerken. Appeltje/eitje voor dit programma. De SVQ stond nog op stal zodat ik haar netjes op het platform plaatste. Er zat nog voldoende brandstof in voor de eerste leg. Tanken op Rotterdam hoefde dus niet.
Een voor een kwamen de overigen op de club aan. De laatste hand werd aan de voorbereiding verricht. En gezamelijk werden de Tafs en Metars besproken. En nog eens besproken en nog eenst besproken... Het weer was duidelijk niet zoals in eerste instantie door de weermannen en -vrouwen werd aangegeven. Vooral boven duitsland hing er dikke nevel en bewolking op 500 voet. Hmm, dat schiet niet op. Dan nog maar een bakkie doen en over een half uurtje nog maar eens kijken... En nog maar eens een half uurtje, en nog maar een half uurtje... Volgens de Tafs zou het wel beter gaan worden. En dat werd het ook wel, zij het een beetje te langzaam naar ons zin.
Uiteindelijk besloten we rond half twaalf de knoop door te hakken en te gaan. Het zich was niet optimaal maar binnen de normen. Nordhorn was langzaam aan het verbeteren, dus het kon alleen nog maar beter worden. We stapten allen in onze kist. Wieke zou de eerste leg vliegen en ik zou hierbij 'Co' spelen. Ik melde ons aan bij Delivery voor de startup. Daar kregen we te horen dat er net twee andere kisten op de mike-departure terug waren gekomen als gevolg van het zicht. Sowieso was het special-vfr. We besloten dus nog maar een half uurtje te wachten.
De crew van de SRP had een probleem. Tijdens de walkaround bleek dat het strobelight niet werkte. De AMR werd er bijgehaald om het probleem op te lossen. Alleen ging hier kostbare tijd mee verloren, zou het op tijd opgelost kunnen worden?? De SVQ en ANH waren inmiddels geheel klaar voor vertrek en besloten voor een Top-Gear oplossing: Als iemand van de groep een probleem heeft... dan gaat de rest gewoon verder alsof er niets aan de hand is :)
Gekkigheid natuurlijk! In onderling overleg ging de SVQ en ANH alvast onderweg. De SRP zou dan zo snel mogelijk volgen... Ik, Wieke en Manuel met de SVQ voorop, en Oscar met Jacco met de ANH volgend. Via special VFR vlogen we de Mike-departure naar Gouda. Het zich liet inderdaad te wensen over, af en toe werd het wat lichter, en soms ook weer wat donkerder... Op 1000/1100 voet vlogen we zo rechtstreeks naar Scherpenzeel. Als gevolg van een oefening van de luchtmacht was het redelijk druk op de radio. Aangezien het zich niet toppie was besloten we ons ook aan te melden bij DutchMil. Dan weten ze dat we 'online' zijn... Onderweg waren we 'on numbers' met Oscar en Jacco en hielden we elkaar op de hoogte van de zichwaarden. Na Scherpenzeel was de Vaassen aan de beurt om zo ten noorden van Teuge langs te vliegen. Op de radio hoorden we dat een navy helicopter een low pass over Teuge maakte.
Tijd om ons af te melden bij DutchMil en aan te melden bij Bremen Info, om eigenlijk direct daarna over te schakelen naar Nordhorn Radio. Van de Toren kregen we een direct rwy 06. Aangezien het zich nog steeds niet optimaal was kwam de baan pas laat in zicht. Wieke zette de SVQ desondanks netjes op de baan en taxieden we naar de pomp. Hier zouden we de kist volgooien voor de twee volgende legs.
Even later meldde Oscar en Jacco zich op de radio en aangezien zij vanuit het zuiden de baan aanvlogen, vlogen zij het standaard circuit zodat ze zich even later naast ons op de parkeerplaats nestlden. Op het veld stond ook nog twee Antonov's. Een van de twee was een experimental die op bio-brandstof vloog. Deze kist had zojuist een vlucht vanuit Los Angeles achter de rug. Voor meer info zie www.ctdc.nl.
Nadat we een korte tour in deze Antonov hadden gehad en Oscar de fuel en landingsgelden op de toren had afgerekend, besloten we in het restaurant wat te drinken en te eten. Inmiddels had Oscar contact gehad met Wouter (SRP). Zij stonden nog steeds op Rotterdam. De reparatie van de SRP liep helaas niet zo snel als verwacht. Wel hadden ze inmiddels de SRP verwisseld voor de SVH. Alleen konden ze pas om half drie weg. Er werd afgesproken dat zij vanaf Rotterdam direct naar Wangerooge zouden vliegen. We zouden elkaar daar dan treffen.
Na de tostie, en na de piloot van de Antonov gedag te hebben gezegd (met de toezegging dat hij ook een keer naar Rotterdam zou komen) stapten we weer in de kisten. Dit keer vloog Manuel en was Wieke de 'Co'. Ik kon lekker achterin plaats nemen. Oscar en Jacco vlogen dit keer voorop. Het zicht was er nog niet beter op geworden. Veel hoger dan 1100/1200 voet kwamen we niet. Onderweg probeerden we beiden tevergeefs om contact op te nemen met Bremen info. Kennelijk kwamen onze oproepen maar een enkele keer door. Waarschijnlijk als gevolg van de 'geringe' hoogte en de nevelige condities. Volledig IFR (I Follow Roads/Rivers) stuurde Manuel ons in noordelijke richting. Via de ANH vernamen wij dat de CTR Wittmundhafen niet actief was. We hebben onze crossing wel gemeld over de radio, alleen nimmer een reactie gekregen van Bremen Info.
Via 'numbers' meldde Jacco dat het weer begon op te knappen. Hij zag zowaar de zon. Goede berichten dus. Bij het naderen van de kust meldde Wieke ons af bij Bremen info en aan bij Wangerooge Radio. Runway 10 was in gebruik. Manuel maakte zich op voor de landing. Het weer was inderdaad opgeknapt en hoewel nog niet ideaal het zicht dus ook. De landingsbaan van Wangerooge ligt vlak achter een dijk. Met nog een paar meter te gaan gooide deze dijk roet in het eten met de wind om Manuel een perfecte landing te laten maken. Duidelijk iets om een volgende keer rekening mee te houden en wellicht een iets hogere snelheid aan te houden
Na de kisten te hebben geparkeerd, rekende Oscar de landingen weer af en namen we plaats op het terras voor een drankje. Nu was het wachten op de SVH. Ik had mijn scanner meegenomen zodat we hen konden horen aankomen.
Ter plaatse was het een gaan en komen van kisten van Luftverkehr Friesland-Harle. Zeg maar een taxibedrijf in de lucht. Als een soort Cowboys werden kistladingen passagiers uitgespuugd en snel weer vertrokken om een nieuwe lading te halen. Ze vertrokken zelfs in formatie in take-off. Heel gaaf om te zien. Zelfs werden er landingen uitgevoerd indien de voorgaande kist de runway nog niet eens had verlaten, zo ondervond ook de SVH die ongeveer na een half uurtje ook aan kwam. Van een radio hadden deze jongens kennelijk niet veel. Deze werd niet gebruikt...
End of Daylight is in Denemarken iets eeder dan bij ons in Rotterdam. Dat scheelt al vlug zo'n kleine drie kwartier. Veel tijd hadden Wouter, Paul en Mark dus niet om te kunnen genieten van een drankje. Snel weer instappen voor het laatste leg. Dit keer was ik de PIC op de SVQ. Na take-off kon ik gemakkelijk doorklimmen naar 3500 voet. Even later zagen we de SVH onder ons door vliegen. Boven de inversielaag was het uitzicht verschrikkelijk mooi. Bremen Info was dit keer geen probleem. En omdat de conroller door had dat wij met z'n drieen bij elkaar hoorden kregen wij in één call te horen dat een restricted gebied niet actief was zodat we dezedus konden crossen. Erg leuk om dit zo te horen, Om wat tijd uit te sparen korte ik mijn leg iets in door twee keer een waypoint over te slaan en direct te gaan. Erg goed te doen met PocketFMS. De route liep dan ook via Cuxhaven naar Heide, en vandaar rechtstreeks naar Broager, het entrypoint voor Sonderborg.
Hoewel we als tweede van Wangerooge vetrokken, arriveerden wij met de SVQ als eerste bij Broager. Manuel, mijn 'Co' meldde ons aan bij Sonderborg. Na Broager konden we een direct base 14. De approach naar de baan ligt heel mooi. Final ligt boven het water zodat je steeds verder naar het water zakt. De baanverlichting, deels in het water stond aan. Een erg gaaf gezicht. Ondanks een aardige crosswind zette ik de SVQ netjes neer. De man op de toren dirigeerde ons naar het grasveld waar we de kisten mochten parkeren voor de nacht. Gezusterlijk stonden de kisten naast elkaar.
Binnen in het airport gebouw kregen we te horen dat we administratieve afhandeling de volgende dag mochten doen. Taxi bellen dus en naar het hotel. De taxi was helaas niet zo snel als we wilden, maar uiteindelijk kwamen wij dan toch in het Hotel Scandic Sonderborg aan. Zag er allemaal netjes uit... Vlug de spullen op de kamer gezet en weer een taxi besteld om Sonderborg in te gaan voor een restaurant.
Even later, met een ruim begrip voor even, kwamen uiteindelijk de taxi's. Deze brachten ons naar de haven van Sonderborg. De keuze van het restaurant viel op 'Colloseum'. Tijdens een heerlijk biertje, voor de meeste van ons dan, werd een keuze gemaakt uit het menu. We zouden in ieder geval voor een voor- en hoofdmenu gaan. Mocht er nog ruimte over zijn dan nog een nagerecht. Als hoofdgerecht kozen enkele van ons de specialiteit van het huis, Favourite dish of king Frederik. Aan de naam van het gerecht te zien een koningsmaal, dus wellicht goed genoeg voor club2009 ;)
Aan de muren van het restaurant hingen allerlei attributen. Naar het zich liet aanzien attributen voor de visserij. Echter na twee biertjes veranderden deze attributen in een soort van zweepje. Dit in combinatie met 'onze' twee blonde serveersters, waarvan één met een leren broek onder haar schort deed onze fantasie duidelijk goed (of mag ik hier alleen voor mezelf spreken haha).
De verwachtingen van het diner waren duidelijk hoger dan de realiteit. Jammer, maar het maakte het er in ieder geval niet minder gezellig om. Eén van de serveersters zou voor ons de taxi's regelen. Onze ervaring van de lokale taxi's leerde ons dat het nog wel even kon duren. En dat deed het ook...
Rond half twaalf waren we uiteindelijk weer terug in het hotel. Tijd om bed in te duiken. Eerst nog even een heerlijke douche. Op de kamer met Oscar nog even de weersverwachtingen voor de volgende dag dorgenomen op het, overigens gratis, internet. Dat zag er een stuk beter uit dan wat we vandaag hadden gehad. Het beloofde een mooie dag te gaan worden...
Hier de foto's en hier de legs in Google Earth: leg 1, leg 2, leg 3
Wordt vervolgd...
De club2009 bestaat vandaag uit Oscar (ANH), Jacco (ANH), Paul(SRP), Wouter (SRP), Mark (SRP), Wieke (SVQ), Manuel (SVQ)en ikke (SVQ). Coen moest helaas op het laatste moment afvallen. De gereserveerde kisten: Robin PH-SVQ, Cessna PH-ANH en Piper PH-SRP. Bestemmingen: Nordhorn, Wangerooge en eindbestemming Sonderborg in Denemarken.
Van het groepje was ik als eerste op de club. Ik had de door mij te vliegen legs reeds in PocketFMS uitewerkt deze week. Ik moest alleen nog de wind er in verwerken. Appeltje/eitje voor dit programma. De SVQ stond nog op stal zodat ik haar netjes op het platform plaatste. Er zat nog voldoende brandstof in voor de eerste leg. Tanken op Rotterdam hoefde dus niet.
Een voor een kwamen de overigen op de club aan. De laatste hand werd aan de voorbereiding verricht. En gezamelijk werden de Tafs en Metars besproken. En nog eens besproken en nog eenst besproken... Het weer was duidelijk niet zoals in eerste instantie door de weermannen en -vrouwen werd aangegeven. Vooral boven duitsland hing er dikke nevel en bewolking op 500 voet. Hmm, dat schiet niet op. Dan nog maar een bakkie doen en over een half uurtje nog maar eens kijken... En nog maar eens een half uurtje, en nog maar een half uurtje... Volgens de Tafs zou het wel beter gaan worden. En dat werd het ook wel, zij het een beetje te langzaam naar ons zin.
Uiteindelijk besloten we rond half twaalf de knoop door te hakken en te gaan. Het zich was niet optimaal maar binnen de normen. Nordhorn was langzaam aan het verbeteren, dus het kon alleen nog maar beter worden. We stapten allen in onze kist. Wieke zou de eerste leg vliegen en ik zou hierbij 'Co' spelen. Ik melde ons aan bij Delivery voor de startup. Daar kregen we te horen dat er net twee andere kisten op de mike-departure terug waren gekomen als gevolg van het zicht. Sowieso was het special-vfr. We besloten dus nog maar een half uurtje te wachten.
De crew van de SRP had een probleem. Tijdens de walkaround bleek dat het strobelight niet werkte. De AMR werd er bijgehaald om het probleem op te lossen. Alleen ging hier kostbare tijd mee verloren, zou het op tijd opgelost kunnen worden?? De SVQ en ANH waren inmiddels geheel klaar voor vertrek en besloten voor een Top-Gear oplossing: Als iemand van de groep een probleem heeft... dan gaat de rest gewoon verder alsof er niets aan de hand is :)
Gekkigheid natuurlijk! In onderling overleg ging de SVQ en ANH alvast onderweg. De SRP zou dan zo snel mogelijk volgen... Ik, Wieke en Manuel met de SVQ voorop, en Oscar met Jacco met de ANH volgend. Via special VFR vlogen we de Mike-departure naar Gouda. Het zich liet inderdaad te wensen over, af en toe werd het wat lichter, en soms ook weer wat donkerder... Op 1000/1100 voet vlogen we zo rechtstreeks naar Scherpenzeel. Als gevolg van een oefening van de luchtmacht was het redelijk druk op de radio. Aangezien het zich niet toppie was besloten we ons ook aan te melden bij DutchMil. Dan weten ze dat we 'online' zijn... Onderweg waren we 'on numbers' met Oscar en Jacco en hielden we elkaar op de hoogte van de zichwaarden. Na Scherpenzeel was de Vaassen aan de beurt om zo ten noorden van Teuge langs te vliegen. Op de radio hoorden we dat een navy helicopter een low pass over Teuge maakte.
Tijd om ons af te melden bij DutchMil en aan te melden bij Bremen Info, om eigenlijk direct daarna over te schakelen naar Nordhorn Radio. Van de Toren kregen we een direct rwy 06. Aangezien het zich nog steeds niet optimaal was kwam de baan pas laat in zicht. Wieke zette de SVQ desondanks netjes op de baan en taxieden we naar de pomp. Hier zouden we de kist volgooien voor de twee volgende legs.
Even later meldde Oscar en Jacco zich op de radio en aangezien zij vanuit het zuiden de baan aanvlogen, vlogen zij het standaard circuit zodat ze zich even later naast ons op de parkeerplaats nestlden. Op het veld stond ook nog twee Antonov's. Een van de twee was een experimental die op bio-brandstof vloog. Deze kist had zojuist een vlucht vanuit Los Angeles achter de rug. Voor meer info zie www.ctdc.nl.
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Nadat we een korte tour in deze Antonov hadden gehad en Oscar de fuel en landingsgelden op de toren had afgerekend, besloten we in het restaurant wat te drinken en te eten. Inmiddels had Oscar contact gehad met Wouter (SRP). Zij stonden nog steeds op Rotterdam. De reparatie van de SRP liep helaas niet zo snel als verwacht. Wel hadden ze inmiddels de SRP verwisseld voor de SVH. Alleen konden ze pas om half drie weg. Er werd afgesproken dat zij vanaf Rotterdam direct naar Wangerooge zouden vliegen. We zouden elkaar daar dan treffen.
Na de tostie, en na de piloot van de Antonov gedag te hebben gezegd (met de toezegging dat hij ook een keer naar Rotterdam zou komen) stapten we weer in de kisten. Dit keer vloog Manuel en was Wieke de 'Co'. Ik kon lekker achterin plaats nemen. Oscar en Jacco vlogen dit keer voorop. Het zicht was er nog niet beter op geworden. Veel hoger dan 1100/1200 voet kwamen we niet. Onderweg probeerden we beiden tevergeefs om contact op te nemen met Bremen info. Kennelijk kwamen onze oproepen maar een enkele keer door. Waarschijnlijk als gevolg van de 'geringe' hoogte en de nevelige condities. Volledig IFR (I Follow Roads/Rivers) stuurde Manuel ons in noordelijke richting. Via de ANH vernamen wij dat de CTR Wittmundhafen niet actief was. We hebben onze crossing wel gemeld over de radio, alleen nimmer een reactie gekregen van Bremen Info.
Via 'numbers' meldde Jacco dat het weer begon op te knappen. Hij zag zowaar de zon. Goede berichten dus. Bij het naderen van de kust meldde Wieke ons af bij Bremen info en aan bij Wangerooge Radio. Runway 10 was in gebruik. Manuel maakte zich op voor de landing. Het weer was inderdaad opgeknapt en hoewel nog niet ideaal het zicht dus ook. De landingsbaan van Wangerooge ligt vlak achter een dijk. Met nog een paar meter te gaan gooide deze dijk roet in het eten met de wind om Manuel een perfecte landing te laten maken. Duidelijk iets om een volgende keer rekening mee te houden en wellicht een iets hogere snelheid aan te houden
Na de kisten te hebben geparkeerd, rekende Oscar de landingen weer af en namen we plaats op het terras voor een drankje. Nu was het wachten op de SVH. Ik had mijn scanner meegenomen zodat we hen konden horen aankomen.
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Ter plaatse was het een gaan en komen van kisten van Luftverkehr Friesland-Harle. Zeg maar een taxibedrijf in de lucht. Als een soort Cowboys werden kistladingen passagiers uitgespuugd en snel weer vertrokken om een nieuwe lading te halen. Ze vertrokken zelfs in formatie in take-off. Heel gaaf om te zien. Zelfs werden er landingen uitgevoerd indien de voorgaande kist de runway nog niet eens had verlaten, zo ondervond ook de SVH die ongeveer na een half uurtje ook aan kwam. Van een radio hadden deze jongens kennelijk niet veel. Deze werd niet gebruikt...
End of Daylight is in Denemarken iets eeder dan bij ons in Rotterdam. Dat scheelt al vlug zo'n kleine drie kwartier. Veel tijd hadden Wouter, Paul en Mark dus niet om te kunnen genieten van een drankje. Snel weer instappen voor het laatste leg. Dit keer was ik de PIC op de SVQ. Na take-off kon ik gemakkelijk doorklimmen naar 3500 voet. Even later zagen we de SVH onder ons door vliegen. Boven de inversielaag was het uitzicht verschrikkelijk mooi. Bremen Info was dit keer geen probleem. En omdat de conroller door had dat wij met z'n drieen bij elkaar hoorden kregen wij in één call te horen dat een restricted gebied niet actief was zodat we dezedus konden crossen. Erg leuk om dit zo te horen, Om wat tijd uit te sparen korte ik mijn leg iets in door twee keer een waypoint over te slaan en direct te gaan. Erg goed te doen met PocketFMS. De route liep dan ook via Cuxhaven naar Heide, en vandaar rechtstreeks naar Broager, het entrypoint voor Sonderborg.
Hoewel we als tweede van Wangerooge vetrokken, arriveerden wij met de SVQ als eerste bij Broager. Manuel, mijn 'Co' meldde ons aan bij Sonderborg. Na Broager konden we een direct base 14. De approach naar de baan ligt heel mooi. Final ligt boven het water zodat je steeds verder naar het water zakt. De baanverlichting, deels in het water stond aan. Een erg gaaf gezicht. Ondanks een aardige crosswind zette ik de SVQ netjes neer. De man op de toren dirigeerde ons naar het grasveld waar we de kisten mochten parkeren voor de nacht. Gezusterlijk stonden de kisten naast elkaar.
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Binnen in het airport gebouw kregen we te horen dat we administratieve afhandeling de volgende dag mochten doen. Taxi bellen dus en naar het hotel. De taxi was helaas niet zo snel als we wilden, maar uiteindelijk kwamen wij dan toch in het Hotel Scandic Sonderborg aan. Zag er allemaal netjes uit... Vlug de spullen op de kamer gezet en weer een taxi besteld om Sonderborg in te gaan voor een restaurant.
Even later, met een ruim begrip voor even, kwamen uiteindelijk de taxi's. Deze brachten ons naar de haven van Sonderborg. De keuze van het restaurant viel op 'Colloseum'. Tijdens een heerlijk biertje, voor de meeste van ons dan, werd een keuze gemaakt uit het menu. We zouden in ieder geval voor een voor- en hoofdmenu gaan. Mocht er nog ruimte over zijn dan nog een nagerecht. Als hoofdgerecht kozen enkele van ons de specialiteit van het huis, Favourite dish of king Frederik. Aan de naam van het gerecht te zien een koningsmaal, dus wellicht goed genoeg voor club2009 ;)
Aan de muren van het restaurant hingen allerlei attributen. Naar het zich liet aanzien attributen voor de visserij. Echter na twee biertjes veranderden deze attributen in een soort van zweepje. Dit in combinatie met 'onze' twee blonde serveersters, waarvan één met een leren broek onder haar schort deed onze fantasie duidelijk goed (of mag ik hier alleen voor mezelf spreken haha).
De verwachtingen van het diner waren duidelijk hoger dan de realiteit. Jammer, maar het maakte het er in ieder geval niet minder gezellig om. Eén van de serveersters zou voor ons de taxi's regelen. Onze ervaring van de lokale taxi's leerde ons dat het nog wel even kon duren. En dat deed het ook...
Rond half twaalf waren we uiteindelijk weer terug in het hotel. Tijd om bed in te duiken. Eerst nog even een heerlijke douche. Op de kamer met Oscar nog even de weersverwachtingen voor de volgende dag dorgenomen op het, overigens gratis, internet. Dat zag er een stuk beter uit dan wat we vandaag hadden gehad. Het beloofde een mooie dag te gaan worden...
Hier de foto's en hier de legs in Google Earth: leg 1, leg 2, leg 3
Wordt vervolgd...
Abonneren op:
Posts (Atom)
