Ik had al sinds de kanaaleilanden al niet meer gevlogen. Jekent het wel, volle agenda, slecht weer, the usual stuff... Eerlijk gezegd had ik er voor vandaag ook niet veel vertrouwen in. De TAF van gisteren beloofde niet veel soeps voor vandaag, maarrrrrr... vanmorgen zag het er allemaal wat beter uit met de vooruitzichten. Zeker geen blue skies, maar goed dat hoeft natuurlijk ook niet altijd...
Ik had voor vanmiddag maar weer eens de SVT geboekt. Dat was weer even geleden dat ik hier op gevlogen had. Het flightplan stond op 15:30 LT. Dit keer maar een klein vluchtje. Een local van 30 minuten. Ook weer even geleden.
Om kwart over drie stapten Calvin en ik in de kist, startup en dan taxien naar holdingpoint Runway 24 V2. Even later kregen we de clearance voor een roling take-off. Kennelijk zat er een andere kist in de buurt voor en landing. Hoewel er toch een aardige wind stond, stonde deze maar 10 graden uit de baan, dus hadden we daar geen last van. Wel kwamen we lekker vroeg los en klom de SVT gewillig. Na takeoff een rechter bocht naar Den Haag...
Boven Den Haag vloog ik de CTR uit en vroeg ik aan de toren of ik op de frequentie mog blijven. Ik zou er via de waterweg weer in gaan, dus was dat geen probleem. Boven het strand zakte ik naar 500 ft. Altijd leuk om de mensen op het strand te zien lopen. Ook was het erg druk met Kite-surfers. Ter hoogte van Hoek van Holland nog even een orbit over een strandtent waar ik beloofd had een keer een foto te maken.
Helaas was het licht niet echt lekker om foto's te maken en ook vrij turbulent, zodat Calvin enigzins moeite had om de camera stil te houden.
Hierna klom ik terug naar 1000 ft. Normaal vlieg je over de waterweg op 1300 ft, maar ik had nog eeb orbit boven Maassluis in de planning. Ik lichtte de Toren in over mijn intenties en de Toren gaf mij toestemming voor de rondjes boven Maassluis. Ik had Bianca een rondje boven haar woning beloofd. Na eventje zoeken naar de woning zag ik twee personen op het dakterras staan zwaaien. Erg leuk om te zien, dus nog maar een extra rondje gevlogen. Wel hadden we wat last van de wind die wat vlagerig was geworden... Na nog even met de vleugels te hebben gezwaaid zette ik verder koers in de richting van de Euromast. Van de Toren mocht ik op 1000 ft blijven zitten.
Via de Euromast en 'papa' een righthand downwind 24. Onder mij zag ik een Fokker 50 van Cityjet uit taxien. Om deze kist niet al te lang op mij te laten wachten mocht ik al doorzakken naar 500 ft en werd me gevraagd om een short-circuit te maken. Zo gezegd, zo gedaan... Geholpen door de tegenwind op de kop zete ik de SVT wer boterzacht op het Rotterdamse asfalt...
Terug naar de club en de SVT weer op stal gezet, binnen nog even de administratie en deze vlucht zat er al weer op. Geen lange vlucht, maar toch wel weer lekker om de vleugels uit te slaan....
Na de vlucht hoorde ik dat de 'spotters' uit Maassluis mij ook nog op de foto hebben gezet.
De volgende ochtend schoof een ieder gelijdelijk aan aan de ontbijttafel. We hadden dit keer de keus uit een english- en een continental breakfast. Enige ervaring met vooral de engelse variant, koos ik heel stoer voor de continentale versie. Sommige van ons, nog stoerder, de engelse variant. Mijn croisant was echter van mening dat deze vanmorgen de rol van servet moest spelen. Het leek erop dat al het vet uit de keuken door dit stukje brood was opgenomen. Ik bestelde dan ook maar een andere die een wat kleiner identiteitsprobleem had.
Na het ontbijt werd de rekening voldaan en de taxie gebeld. Helaas was er maar één taxie beschikbaar zodat eerst de PIC's voor de eerste leg naar het veld konden gaan om de vluchtvoorbereiding alvast uit te voeren. De anderen zouden daarna volgen. Als een ware rally-coureur bracht de chauffeur ons in de oplaatbare prius naar het veld en zette ons af bij de Jersey aeroclub. Op het terras zocht ik een tafeltje uit om de vkucht op papier te zetten en de nodige berekeningen te doen.
Snel daarna kwamen ook weer de overige op de club aan. Marcel en Oscar deden alvast de walk-around. Dat scheelt weer tijd. Zowel wij van de VZV, alsook de bemanning van de VSY besloten hier de tanks zo vol mogelijk te gooien. De heren van de SVT niet, iets waar ze achteraf 'spijt' van zouden krijgen, maar dat lees je verderop wel...
Voor de Jet-A1 moesten we elders op het veld zijn. De heren van de VSY hadden de luxe dat de tankwagen kwam voorrijden. Nadat we dus geheel klaar waren voor vertrek, taxieden we naar de pomp. Daar aangekomen was het even spannend of de tankwagen wel wist dat wij hier zouden wachten. Dit vermoeden werd gevoed doordat de toren aan ons vroeg of de pompwagen was ingelicht... Een kort telefoontje naar de Aeroclub leerde ons dat de balie-medewerker de pompwagen had gebeld op het moment dat ie ons zag uittaxien. Die beste knul had de boel daar goed in de gaten.
Even later kwam de tankwagen dan ook aanrijden en werd de VZV van het zo nodige vocht voorzien.
Instappen maar weer dan. Bij het holdingpoint aangekomen meldde Marcel ons ready for departure. De toren gaf ons aan dat de Aeroclub nog had gebeld met de mededeling dat er een GPS op één van de tafels was gevonden. Of die soms van ons was. Nu hing de mijne aan het raam, en zat die van Marcel in de tas en ook Oscar miste de zijne niet. Dus na een negatief antwoord mochten wij oplijnen en kregen we de clearance voor take-off.
Nadat we weer airborn waren maakte ik een rechter bocht in de richting van St. Hellier zodat we nog even een mooi beeld hadden op deze havenplaats. Via het reportingpoint Seast moesten we uiteidelijk weer in de richting van het franse vaste land vliegen. Met stapjes van 1000 voet mochten we uiteindelijk hoogte maken, en zette de controller ons over naar zijn franse collega. Boven het Franse vaste land aangekomen vroeg Marcel toestemming om te klimmen naar Fl75. Daar had deze beste man geen problemen mee, dus zette ik de neus in de klimstand. Op naar het nieuwe persoonlijke record as P.I.C. Zo vogen we hoog over het vliegved van Caen heen, uiteraard na toestemming van de controller. Na Caen zette ik de daling in.
Het veld van Bernay moest van de noordkant worden aangevlogen en in het alerbeste frans gaf Marcel onze positie door. Even later stonden we weer op het franse gras. De andere twee kisten stonden er al.
Bernay is een redelijk stil veld, althans op dat moment. Een oude fransoos zorgde er voor de koffie en Oscar regelde verder de formaliteiten. Lang zijn we niet blijven hangen op het veld, aangezien we natuurlijk van engelse tijd weer op franse tijd stonden, hebben we een uur 'verloren', en dat merk je best wel.
Dit keer was Marcel de PIC en deed Oscar de radio. Redelijk achter elkaar vertrokken we weer voor de tweede leg van die dag. Ik kroop achterin met de camera in de aanslag. Het is een schitterende omgeving en vooral de meanderende Seine is een prachtig gezicht. De Picas knipperde en piepte zenuwachtig gedurende een lange tijd. Hoewel op dat moment niet in zicht vermoedde we dat het één van de andere kisten was die iets hoger bij ons in de buurt vloog. Dan heeft een hoogdekker toch best beperkt zicht naar boven en aangezien de andere kist zeker een laagdekker was, en dus waarschijnlijk ons niet kon zien, is oppassen op zijn plek.
Via Abbeville vlogen we min of meer in een rechte lijn naar het entrypoint van Het vliegveld van Merville Calonne. De franse controller liet duidelijk haar voorkeur merken voor het overige franse verkeer. Wij moesten zelfs bij het entrypoint in een halve holding aangezien een andere franse kist voorrang kreeg. De communicatie verliep erg stroef. Ik verbaas mij er toch iedere keer weer over waarom engels niet gewoon standaard wordt in de luchtvaart. Dat zou de veiligheid toch echt ten goede komen, en veiligheid staat toch hoog aangeschreven in de luchtvaart. Ach ja... een eindeloze discussie.
Op het platform troffen we ook de anderen weer aan. Op het GA-platform is werkelijk helemaal niets te beleven. Zelfs een frisdrankautomaat ontbreekt, en eerlijk gezegd hadden we allemaal toch best wel trek. Het restaurant lag aan de andere kant van het veld, waar we dan eerst naar toe zouden moeten taxien. En het was daarnaast ook niet eens duidelijk of het restaurant uberhaupt wel open was. Verder zou dit allemaal extra tijd kosten, tijd die we zeker niet hadden. De SVT had brandstof nodig. Dat leverde een ander onvoorzien probleem op.
Op zaterdag konden gasten geen gebruik maken van deze pomp, zonder daarvoor de juiste kaart te hebben. En die hadden we natuurlijk niet. Wat nu? Het initiele uitwijkveld had wel gehaald kunnen worden, maar het nieuwe uitwijkveld daarvoor weer niet. Wieke regelde uiteindelijk via de lokale vliegclub dat hij via hen kon tanken en afrekenen. Maar, degene die daarvoor de kaart had, zat nu in een les en was dus aan het vliegen. Daar moest op gewacht worden... En wat doe je dan als groep, als één van de kisten een probleem heeft? Precies, a la Top Gear laat je deze kist, inclusief bemanning achter en gaat de rest gewoon lekker verder hahahaha... Uiteraard wisten we dat het goed zou komen. Er waren echter een paar personen die zeker op tijd weer terug op Rotterdam wilden zijn in verband met andere afspraken...
Dit keer kroop Oscar achter de yoke en deed ik de radio. Nog voordat we de CTR verlieten hoorden wij de SVT al weer voor een startup vragen, dus was de fuel toch nog sneller aan boord dan we dachten. Nat het verlaten van de CTR konden we ons gelijk aanmelden bij Brussels Info, en vlogen we even later Kortrijk over. Leuk om dat weld eens uit de hoogte te bekijken. De belgische controller had het ontzettend druk. Als gevolg van het schitterende weer, was het natuurlijk aardig druk in de lucht. En dan blijkt ook dat lang niet alle vliegers zo makkelijk en duidelijk gebruik maken van de radio. Dat wijzelf van een geconroleerd veld komen is dan echt wel een dikke pré. Dan wordt de RT er met de paplepel ingegoten. De controller lietr zich echter op geen enkele wijze van de wijs brengen en ook niets van enige stress was hoorbaar in zijn stem. Het was zelfs humoristisch om te horen hoe hij met deze situatie omging en onduidelijkheden oplostte... Super...
Na Brussels Info schakelden we over naar Dutchmil om deze alleen maar uit te luisteren. Tijd voor Rotterdam Tower. Ik meldde ons aan en een vertrouwde stem begroette ons... Via Oud Beijerland vlogen we de CTR binnen en even later zette Oscar ons netjes op de grond. Via de club, waar oscar ons eerst afzette, taxiede hij de VZV terug naar de Hangar.
Uiteraard werd er op de club nog een biertje gedronken waarna een ieder huiswaarts ging...
Een geweldige trip met een super gezelschap. Veel lol en weer veel ervaring opgedaan. Die kanaaleilanden zijn een geweldige bestemming, waarbij ik mij uiteraard realiseer dat we het geweldig getroffen hebben met het weer...
Heren, allemaal bedankt voor deze supertrip. Op naar de volgende...
Hier de foto's en hier de track in google earth...
De volgende ochtend verscheen iedereen enthousiast aan het ontbijt. De één wat frisser dan de ander in verband met plaatselijk geluidsoverlast ;) Het franse ontbijt was simpel maar zeker goed te doen. Nadat de croissantjes naar binnen werden gewerkt, werd een grote tafel in het restaurant omgedoopt tot planningtafel. Vandaag was het even voortreffelijk weer als gisteren zodat we weinig aandacht hoefden te besteden aan de Tafs en Metars. Het doel van deze dag was dan ook de Channel Islands. De avond ervoor hadden we al besloten in welke volgorde we deze eilanden aan zouden doen.
Als eerste stond Guernsey op de planning. We besloten na vertrek nog even de Franse kust te volgen om zo een verplichte route naar Guernsey te volgen. Een verplicht reporting point was 'Les Roches'.
Een punt midden op zee wat een vuurtoren bleek te zijn. Het was wel even zoeken op de kaart (waar ie niet op stond) en de GPS. Uiteindelijk vond ik dit punt op PocketFMS. Raar om een hoog object midden in zee te zien staan op het scherm. De routes werden ingetekend en berekend en de taxi werd gebeld. Op naar het vliegveld...
De kisten werden losgeknoopt en de VSY moest nog even tanken. In de tussentijd rekende Oscar de landingsgelden af. Ik en Marcel deden de walkaround en maakten de kist voor Oscar klaar. Omdat een groot gedeelte van deze vlucht boven water plaats vond, deden we de zwemvesten alvast om. Mocht het nodig zijn, dan heb je in zo'n kleine ruimte geen mogelijkheid om deze alsog aan te trekken. So better safe than sorry...
Oscar was de eerste leg de pilot in command en ik de 'Co'. De SVT was als eerste airborn. Wij met de VZV gingen als tweede in take-off. Via de verplichten reportingpoints pikten we de kust op in Noord-westelijke richting om later via een Zuid-westelijke koers de kust verder langs te vliegen. Inmiddels had ik ons aangemeld bij Rennes Info. Rennes Info attendeerde ons op onderdoor vliegend verkeer. Marcel, die heerlijk achterin zat, spotte deze helicopter. Deze leek een daar weer onder varende speedboot te volgen. Wederom verbaasden wij ons over hoe mooi deze kust weer is. Schitterende rotspartijen en aan de kust gelegen dorpjes en schitterende kasten van huizen. Het leek erop dat dit niet bepaald de armste buurt van Frankrijk was...
Tot onze verbazing zette Rennes Info ons ter hoogte van Saint Brieuc over naar Saint Brieuc Tower (LFRT). Achteraf bleek dat er op het veld daar circuittraining werd gegeven. Aangezien deze baan haaks op de kust en dus ook ons flightpad lag, moest dat gecooordineerd worden. Zonder verdere hinder of problemen vlogen we verder langs de kust. De controller op de toren gaf aan dat we ons weer af moesten melden bij... Niet te verstaan die AloAlo gasten.. Fonetisch gokten we erop dat dit Saint Quay Portrieux moest zijn. Ik besloot dan ook maar om ter hoogte van deze plaats onze positie door te geven. Mochten wij de controller verkeerd begrepen hebben dan kan t nooit kwaad om de positie door te geven. We bleken juist 'gegokt' te hebben. We mochten weer terug naar Rennes Info. Dus meldde ik dat we weer back on the frequency waren.
Bij Ile de Bréhat verlieten we de kust. Het zicht hield niet over boven het water. De door ons gezochte vuurtoren was in ieder geval nog niet zichtbaar. Ik meldde ons af bij Rennes Info en de conroller zette ons over naar Jersey Zone. Wat een genot is het om een engelse controller aan de lijn te krijgen. De rust en duidelijkheid is alsof er een 'engel(tje)' in je oor fluisterd. We moesten ons weer melden bij Les Roches. Overigens mochten we niet above 1000 ft. Huh? hebben we dat goed gehoord. Ja inderdaad. Het hele stuk over water, maar niet boven 1000 ft. Dat gaat toch best wel tegen je gevoel in... Maar goed, opdracht is opdracht...
Even later vlogen we voorbij de vuurtoren. Schitterend ding, midden in zee op een rots.
Jersey zone klaarde ons om A-Airspace in te vliegen middels special-VFR. Dit is één van de zeldzame keren dat we VFR in A-Airspace zullen vliegen. Bij het naderen van Guernsey werden we overgezet naat Guernsey approach. Omdat hier al het verkeer, VFR en IFR, van elkaar gesepareerd wordt kregen we vectors op van de controller om zo na een 360 over right uiteindelijk op final gezet te worden. Heel bijzonder aangezien je het normaal allemaal zelf uit moet zoeken hoe je op final moet navigeren.
Na een mooie final -erg mooi gezicht om zo'n eiland hoog boven water uit te zien steken- zette Oscar de wieltjes op engelse bodem. De SVT stond al geparkeerd zodat wij de VZV er naast parkeerde. Na een paar minuten sloot ook de VSY aan.
Eerst een groepsfoto en daarna naar de havenmeester om daar de formaliteiten af te wikkelen.
Een versimpeld vluchtplan (A5je met alleen de hoogstnoodzakelijke informatie) werd alvast ingevuld voor de tweede leg naar Alderney. Hierna met dehele groep naar de Terminal voor een bak koffie. De dame achter de balie werkte ons één voor één af voor een capuchino en koek. Waarschijnlijk ligt het tempo op de eilanden toch wat lager dan we gewend zijn. Het duurde dan ook even voordat de gehele groep aan de koffie zat.
Tijd voor de tweede leg van Guernsey naar Alderney. De kortste voor vandaag, maar zeker niet de minst mooie... Marcel nam deze leg voor zijn rekening als PIC en Oscar de 'Co'. Nu was het mijn tijd om achterin plaats te nemen en pica's te schieten... De Guernsey CTR en Alderney CTR liggen tegen elkaar aan en om van Guernsey naar Alderney te vliegen moet je letterlijk de kortste weg vliegen. Ook de approach naar Alderney was weer een schiterende. Het eiland lag in het zonnetje en stak hoog boven het water uit. Je kon duidelijk merken dat de wind afnam naarmate je lager kwam. Marcel diende steeds minder tegen de wind in te sturen. Alleen bij het passeren van de kust werd het heel even turbulent wat uiteindelijk wel enig effect had op de landing, maar Marcel handelde dit keurig af.
De kisten werden geparkeerd en na enig aandringen van Manuel werd besloten om snel maar iets te gaan eten. Eerst werd de bagageband aan een grondige inspectie onderworpen door Manuel. Hij wierp zich dan ook als een koffer met flink overgewicht op de band en legde met goed gevolg het 'hele' traject af, uiteraard tot grote hilariteit.
Daarna liepen we met het hele stel het vliegveld af om het dorpje op te zoeken, op zoek naar voer waarbij we even later voor de locale pub tot stilstand kwamen. De allervriendelijkste barjuffrouw begroette ons. Een heerlijk engels mens, ehhh naar later bleek van italiaanse afkomst, die elke zin met 'love' 'dear' 'darling' en 'honey' afsloot. We besloten massaal voor de fish and chips te gaan. Een heerlijk bord met superverse vis stond even later voor onze neuzen.
Voordat we weer terug naar het veld gingen, moest er voor de pub een foto genomen worden en werd iedereen gedag gekust, waarbij iemand wel enig overredingskracht nodig had (iets met schapen!)
Weer op het veld aangekomen stapten we allen in. We waren overigens niet de enigen. Een flink rijtje kisten stond uiteindelijk achter elkaar te wachten om op te kunnen linen en in take-off te gaan. De wind was inmiddels wel weer wat aangewakkerd. Dit keer was ik de PIC en Marcel mijn 'Co'. Goed rekening houdende met de wind ging ik in take-off. Om zo'n eiland krijg je toch te maken met een heel andere windval. Bij ons in Nederland heb je geen verschil in hoogte tussen water en eiland, maar hier steken de eilanden er toch al vlug zo'n 300ft boven het water uit wat heel andere wervelingen veroorzaakt. Na takeoff kregen we van de controller een koers van 180 op waarbij ik werderom niet boven de 1000ft mocht komen.
In een rechte lijn vlogen we dit keer naar Jersey, onze eindbestemming voor deze dag. Op een bepaald moment zagen we rechtsvoor ons het eiland Guernsey weer liggen en tegelijkertijd voor ons Jersey. Prachtig!
De Controller zette ons over naar Jersey approach en via het reportingpoint NW (de noordwest punt van het eiland) kon ik zo direct Base van Runway 09 vliegen. Het perspectief op zo'n baan is toch echt heel anders dan in ons vlakke landje. Ook de baan ligt niet vlak maar soms juist 'golvend' bij. Best lastig om zo de juiste hoogte te bepalen. Continue rekenen dus. Leuk detail is echter dat de controller naar de QNH ook de QFE doorgeeft, zodat je de hoogtemeter ook op fieldelevation kan instellen. Zeg maar voor de 'luie' piloot die zo weinig mogelijk wenst te rekenen haha..
Via wederom een mooie final landde ik op Jersey. Via de highspeed exit de baan verlaten en parkeren ter hoogte van de lokale vliegclub, die tevens de afhandeling van de General Aviation voor zijn rekening nam (wellicht een mooie extra functie voor de onze vliegclub op Rotterdam?).
De vliegclub heeft het daar mooi voor elkaar. Goede faciliteiten en van alle gemakken voorzien, niet in de laatste plaats een bar. Nadat ieder de afhandeling had gedaan werd er dan ook gretig een welverdiend biertje aan de bar besteld. In de tussentijd werd door José een hotel geregeld.
Met de taxi werden we allen naar het hotel gebracht. Een alleraardigst country hotel in dito stijl.
De kamers werden verdeeld en van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om je op te frissen. Daarna nog maar een consumptie aan de bar en weer met de taxi naar St Hellier om daar weer iets te eten te scoren. Zelf had ik St Hellier wat pitoresker verwacht. Het is een beetje en rommelig stadje met niet echt een duidelijke eigen stijl. Zeg maar gerust helemaal geen slijl. Na wat rond te hebben gedoold op zoek naar, besloten we uiteindelijk neer te vallen op het terras van een grieks restaurant.
Op de eilanden is het uiteraard een uur vroeger dan in Frankrijk. Hoewel het dan ook nog niet zo heel laat was, was de vermoeidheid van deze dag al weer goed voelbaar. We besloten dan ook direct na het eten weer terug te gaan naar het Hotel. In het Hotel werd nog door sommigen van ons een afzakkertje genomen en gingen degene die de nacht ervoor niet zo heel erg veel slaap hadden gehad ;) direct naar bed.
Weer een geweldige dag afgesloten...
Hier de gehele track en hier de foto's van deze dag...
In navolging van onze trip naar Denemarken van vorig jaar werd ook dit jaar weer het idee geboren voor een meerdaagse trip. Dit keer een driedaagse trip zodat er op de bestemming ook het nodige gevlogen en bekeken kon worden. De datum werd al maanden van te voren vastgesteld en de bestemming besproken. We zouden gaan kijken of we de Channel Islands konden gaan bereiken. Zoals jullie wel weten willen plannen nog wel eens anders uitpakken dan gepland binnen de G.A.. Het weer is dan ook vaak de grootste roetgooier in het eten en de Channel Islands hebben nu eenmaal niet de beste reputatie met betrekking tot de weersomstandigheden. We besloten dan ook als eindbestemmimng voor de eerste dag een veld te kiezen op het Franse vaste land. We konden dan altijd de tweede dag nog kijken hoe goedgezind het weer ons zou zijn.
Ik had met Marcel afgesproken om half negen op de club te zijn. De Cessna PH-VZV is deze trip onze kist en moest opgehaald worden op Foxtrot. Omdat de auto's bij de club werden geparkeerd zette ik Marcel af bij Foxtrot.
Toen de hele club compleet was werden de kisten volgeladen en getankt. Klaar voor de eerste leg. Marcel als PIC, ik als 'Co' en Oscar als pax achterin. Via de Hotel-departure verlieten wij de CTR. De SVT was reeds voor ons vertrokken en de SVY na ons. De route liep via Heemstede en Middelburg naar het COA-VOR. Het bekende Baken op de Belgische grens aan de kust. Ik meldde ons aan bij Oostende TMA waarbij wij toestemming kregen om in de richting van Brugge te vliegen, nadat de controller zijn tong had gebroken over ons callsign. Na Brugge verliep de leg naar het VFR-reportingpoint Torhout en vandaar rechtstreeks naar St. Omer. Brussels Info zette ons over naar Lille Info. Nu op zoek naar St. Omer. Nadat we dat veld hadden gevonden moesten wij onze komst in het frans aankondigen. Helaas geen engels sprekende controller, zeg maar gerust helemaal geen controller, dus over de frequentie van St. Omer Unicom in het frans aangeven waar je in het circuit zit met de toevoeging van St. Omer. Nu bestaan daar handige lijstjes voor, maar zodra een andere piloot over de radio in het frans begint te kwekken, dan is het toch verdomd lastig om een goed beeld te krijgen of en hoe het andere verkeer in het circuit zit. Goed uit de doppen kijken dus.
In eerste instantie overvloog Marcel het veld op zoek naar het seinenvierkant... Nope... Not in sight... Gelukkig zagen we de SVT voor ons landen zodat we wisten welke baan er in gebruik was. Uiteraard hadden we wel een idee in verband met de heersende wind, echter dit soort dingen zie je dan toch graag bevestigd. Marcel vloog het downwind op, en via base naar final. Aangezien ik de radio deed vermeldde ik dus in mijn beste frans onze positie. Nu is mijn beste frans denk beter dan het beste Nederlands van mening franse controller, dus met behulp van mijn lijstje kwamen we er wel uit.
Na de landing parkeerden we de kist naast de twee anderen voor de hangaar. We werden welkom geheten door de plaatselijke beheerder die ons gretig rond liet kijken in de hangar, waar allerlei alleraardigste kistjes stonden. Menig welliswaar niet luchtwaardig, maar toch heel erg leuk om te zien. Oscar informeerde naar de landingsgelden. Enigzins verbaast keek de beheerder ons aan en al vlug was het ons duidelijk dat we geen landingsgeld verschuldigd waren, Viva la France!!! (Voor wat dit betreft dan)... Ook informeerden we nog even waar het seinenvierkant lag. Nog veel meer verbaasder reageerde deze man met 'pourquoi?'. Tuurlijk, waarom zou je zo'n ding neerleggen??? :)
Op het veld was een heerlijk restaurantje aanwezig, en omdat sommigen van ons honger hadden, althans één iemand in het bijzonder waarvan we discreet de naam niet noemen omdat het Manuel was, schoven we met de gehele groep aan tafel. Een alleraardigste lunch in de vorm van een diner werd voorgeschoteld. Lekker en zeker ook stevig...
Na dit diner, ehhh lunch, was het weer tijd voor de volgende leg. Dit keer was ik de Pilot in Command. Voor de take-off moesten we eerst back-tracken wat we dan ook maar gezamelijk deden zodat we vrij snel achter elkaar weg konden. Het baantje van St. Omer is niet echt een lang baantje dus besloot ik met een short-field take-off te vertrekken. Na take off meldden we ons weer aan bij Lille Info, waar een alleraardigse dame verwoedse pogingen deed om contact te krijgen met de VSY. Uiteindelijk lukte dit dan ook. Ik had mijn koers gezet naar Cayeux sur Mer om daar de kustlijn op te pikken en zo deze kustlijn een stuk te volgen. De VSY vloog dicht bij ons in de buurt. De kust ter plaatse is werkelijk geweldig mooi.
Schitterende krijtrotsen sieren deze kust. Aanvankelijk vloog ik op 2500 ft maar we besloten om op 500 ft langs deze mooie rotsen te gaan vliegen. Dit konden we alleen niet al te lang volhouden daar er verderop een kerncentrale staat. Dit is een Prohibited Area dus mag je daar niet doorheen vliegen. Netjes er omheen dus...
Na het passeren van de kerncentrale draaide ik de neus weer landinwaards. De eindbestemming voor deze leg was Deauville.
De gekozen aanvliegroute voor dit veld voerde ons over twee mooie hoge bruggen alvorens downwind op te vliegen. Oscar was op deze leg mijn 'Co' en kletste ons bij de controller naar binnen. Even later zette ik de wieltjes op het franse asfalt. We moesten parkeren op het grasveldje. In de verte kwamen een aantal Dames en Heren aanlopen die in de richting van de SVT liepen. De boys van de SVT kregen een controle. Op het High Visability jasje van deze dames en heren stond dat ze van de customs waren. Achteraf bleek dat dit trainees waren en de SVT als slachtoffer hadden uitgekozen. De heren werden gevraagd of er eventueel drugs aan boord was en of ze meer dan 10.000 euro bij zich hadden... Hallo, wij vliegen voor ons plezier, dan hou je geen 10.000 euro meer over om me te nemen hoor :) Collegeaal als wij waren lieten wij de heren van de SVT maar even alleen met de dames en heren van de douane. Laten we ze nu vooral niet storen... Wij liepen dan ook rustig, maar toch gehaast naar het terminal gebouw. Niet dat wij wel drugs of geld bij ons hadden, maar wachten en vragen om een controle is niet echt onze hobby vandaag :)
Op het vliegveld van Deauville was niet veel te beleven. De terminalhal was leeg en het restaurant gesloten. We hoeven hier dus niet lang te blijven. Wel moesten we nog even tanken. De tankwagen met Jet-a1, jawel onze Cessna lust Jet-A1, werd besteld en de VZV op het betonnen platform getaxied. Dankzij de 'oplettende' brandstofboer kreeg de VZV een wasbeurt van Jet-A1. De nodige liters werden ook over de vleugel gespoten waarbij er ook in de cabine fuel terecht kwam. Lekker, worden we zonder drugs toch nog high!!!
Voor de derde leg is Oscar de Pilot In Command en Marcel de 'Co'. In nam achterin plaats. Mijn beurt om foto's te schieten en lekker de omgeving in mij op te nemen. Het eerste gedeelte van deze leg vlogen we langs de stranden van Normandie, de bekende stranden van D-Day. Voor de kust liggen nog steeds de caissons die daar zijn afgezonken. Ook vliegen we langs de grote begraafplaats 'Normandy American Cemetery'. We verlieten de kust en Oscar stuurde landinwaards in de richting van onze eindbestmming voor deze dag: Dinard Pleurtuit. In de verte zagen we al de bestemming van de volgende dag liggen: Jersey!
Marcel nam contact op met de controller van Dinard. De kust is hier echt geweldig mooi. Erg rostachtig met vele baaitjes en haventjes afgeladen met zeil- en motorboten. Een geweldig gezicht zo in het late middag zonlicht. Even later zette Oscar de VZV neer op baan 17. De SVY was er al en Oscar parkeerde de VZV ernaast. Vlak achter ons kwam ook de SVT binnen. De kisten werden uitgepakt en voor de zekerheid ook maar vastgebonden.
Voor de terminal werd een taxi gebeld en met twee taxies werden we naar het hotel gebracht. De spullen werden op de kamer gelegd en met de gehele groep bestelden we in de bar een heerlijk biertje. Met de taxi reden we naar St. Malo om daar te gaan eten. St. Malo is een gezellig vestingstadje met leuke terrasjes. We besloten neer te vallen op het terras van een Italiaans restaurant. We hadden als lunch al een stevig diner op, dus alleen een pizzaatje zou er dan wel inschuiven. Na het eten nog een rondje gemaakt door het stadje en daarna terug naar het Hotel. Morgen weer mooie vluchten voor de boeg...
Hier de gehele track en hier de foto's van deze dag...
Eigenlijk stond vandaag een vlucht met club 2009 op het programma. Vorig jaar hem ik samen met Marcel een clucht naar Bitburg (Duitsland) gemaakt. Op de terugweg hebben we een tussenlanding gemaakt op EBST (Sint Truiden). Tijdens een gesprek met de alleraardigste havenmeester aldaar stelde hij voor om een keer een BBQ voor ons te organiseren. Het enige wat wij hoefden te doen was een groepje bij elkaar krijgen en een datum prikken. De eerste datum stond al gepland in Juni. Echter door het weer een een sterfgeval bij de vliegclub op Sint Truiden moesten we helaas een uitwijkdatum prikken. Die datum was vandaag. Helaas vielen er wat mensen in ons groepje af, en ook de organisatie in Belgie kon het één en ander niet geregeld krijgen. Het werd dus een no-go!! Alle hoop is nu gevestigd op een datum ergens volgend jaar.
Het toeval, zo kan je dat gerust noemen deze zomer, wilde dat het vandaag wel mooi vliegweer was. Ik besloot dan ook maar om toch te gaan vliegen en er gelijk maar een etentje aan vast te plakken. Zeeland blijft altijd leuk om te viegen dus viel de keuze al snel op Midden Zeeland Airport
Uiteraard was 'Co-pilot' Calvin er weer bij en ook beste maat Ton vloog gezellig mee.
Om 17:00 Local gingen wij in take-off. Vandaag weer eens een keer de Robin DR40 PH-SVT geboekt. De kist waarom ik een groot gedeelte van mijn opleiding heb gedaan en bovendien ook nog eens mijn examen op heb gevlogen. Al met al best een speciale kist voor mij... :) Op de heen zouden we met een omweg naar Midden Zeeland vliegen. Via de Romeo-departure vlogen we de Rotterdam CTR uit. Aangezien Approach inmiddels weekend aan het vieren was, vroeg ik aan de Toren of een klim naar 3000 ft was toegestaan. De Toren had geen bezwaar, dus neus in de klimstand en op naar 3000 ft.
In eerste instantie zette ik koers naar Seppe Airport om uiteindelijk overhead in de richting van Midden Zeeland te gaan.
Seppe Airport van 3000 ft (Homebase of FlyGirl To Be... (één van mijn volgers :) )
Van Seppe Airport naa Midden Zeeland kom je de CTR van Woensdrecht tegen. De reden dat ik dus besloot om op 3000 ft te gaan vliegen was niet voor niets. Voor de zekerheid klom ik nog 100 ft zodat ik over de Woensdrecht CTR heen kon vliegen. Na het overvliegen van de CTR schoof Tholen rechts voorbij en stuurde ik in de richting van het Veerse Meer om zo het circuit van Midden Zeeland aan te gaan vallen. Ik trimde de neus naar beneden zodat ik de hoogte omzette in snelheid. Uiteraard wel binnen de groene zone van de snelheidsmeter blijven. Voor mij in het circuit zat een C172 die een Touch & Go zou gaan uitvoeren. Uiteraard wel voldoende afstand houden. Netjes zette ik de SVT op het zeeuwse gras.
Na het parkeren liep ik langs de havenmeester om de landing af te gaan rekenen en liepen Calvin en Ton alvast in de richting van het terras. Het was werkelijk heerlijk weer en dus goed toeven op het terras. De spare-ribs en de kipsaté smaakten prima...
Rond kwart voor acht (LT) stapten we weer in voor de terugvlucht. De baan was inmiddels gedraaid zodat we nu van baan 09 moesten vertrekken. Aanvankelijk vloog ik op 2000 ft in de richting van Rotterdam. Aangezien we nog even een orbit wilden draaien boven kennissen in de buurt van Hellevoetsluis daalde ik langzaam naar 1500 ft om zo ook onder de TMA van Rotterdam te blijven. Uiteindelijk draaiden we de orbit op 1000 ft. Zo te zien was er helaas niemand thuis...
Ik meldde mij aan bij de Toren en kreeg de Hotel-arrival toegewezen. Eert nog even klimmen naar 1500 ft. De baan in gebruik was 24... Nog voordat ik bij reportingpoint Tango aankwam hoorde ik over de radio een Fokker 50 van Cityjet zich aanmelden met het verzoek of ook baan 06 beschikbaar was. De wind was kalm dus was dat geen probleem. Voor mij werd daardoor ook de baan veranderd zodat ik nu een lefthand downwind 06 moest aanvliegen. Ik was nummer 1 in het circuit.
Met een hele mooie zachte landing zette ik de wieltjes net over de drempel zodat ik met gemak de hi-speed exit V3 kon halen. Lima next en zo weer naar de club.
Nadat we de SVT weer op stal hadden gezet nog een heerlijk biertje voor bij de administratie en nog even nakleppen over de vlucht...
Het was weer een heerlijke vlucht en altijd een geweldige bestemming voor een lekker en gezellig etentje...
Hier de foto's en hier de track in Google Earth...
Een paar weken geleden heb ik weer met Marcel afgesproken om een buitenlandvlucht te gaan maken. Vorig jaar zijn we naar Bitburg geweest. Dit jaar werd als bestemming Le Touquet in Frankrijk gekozen. Op de heenweg werd Kortrijk als tussenstop gekozen en op de terugweg zouden we Oostende gaan aandoen. Voor mij waren al deze velden nieuw, ik was hier nooit eerder geweest. Marcel had Kortrijk en Oostende al een keer eerder gezien en wilde dan ook graag de landing op Le Touquet doen. No problemo natuurlijk. In eerste intstantie hadden we deze vlucht eigenlijk afgelopen woensdag al willen doen, maar zoals vaak het geval bleek het weer roet in het eten te gooien. Vandaag zou het wel moeten gaan lukken. Er hingen nog wel wat buien boven west Belgie maar door de noordwestelijke wind zouden deze wegtrekken. De lucht daarachter was schoon...
We hadden om 9 uur op de club afgesproken om de laatste voorbereidingen te doen. Het vluchtplan voor het eerste leg naar Kortrijk zette ik op 11:00 LT. Onze kist voor vandaag werd weer de Cessna 172N PH-VZV. Deze kist had ik al een keer eerder gevlogen met Oscar. Zie hier het verslag van deze vlucht. Voor het eerste leg naar Kortrijk was Marcel mijn 'Co' die de radio en de navigatie zou doen. Calvin zou de gehele dag als 'Purser' achterin plaats nemen. Zijn taak voor vandaag: foto's nemen. En dat gaat hem goed af. Vooraf nam ik nog even contact op met de havenmeester van Kortrijk om te vragen hoe de omstandigheden daar waren en welke baan er in gebruik was. Volgens deze meneer was het daar Blue Skies en baan 06 in gebruik. Hm, dat was toch iets anders dan dat de Metars in de buurt. Maar goed, als hij het zegt dan zal het wel...
We vertrokken van baan 06 voor de Romeo Departure. Bij Romeo switchte Marcel ons over naar Approach zodat we op een hoogte van 2500 ft naar Belgie konden pruttelen. De bewolking hing net ietsje hoger, iets wat de Metar in Rotterdam ook niet had aangegeven. Van Approach schakelde Marcel naar DutchMil. Allen uitluisteren en niet aanmelden, zoals DutchMil dat graag wil. Ter hoogte van Terneuzen riep Marcel Brussels Info op waar we welkom werden geheten door een alleszins relaxte dame. Ze meldde dat er geen verkeer in de omgeving was, maar het blijft natuurlijk wel oppassen. De PCas bleef echter, eigenlijk gedurende de gehele dag, rustig.
Af en toe zakten er wel een paar plukken bewolking onder de 2000 ft, zodat we af en toe wat moesten zakken of er wat tussendoor moesten navigeren
Erg leuk! Wel merkten we dat er zo stiekum wat meer blauwe lucht verscheen. We naderden Kortrijk, maar de Blue Skies die ons waren beloofd waren hier niet meer te bekennen. Baan 06 was nog steeds in gebruik zodat we direct downwind 06 mochten aanvliegen. Netjes om Wevelgem heen naar Base en uiteindelijk naar Final. Net na de drempel zette ik de VZV weer op de grond. Het GA gedeelte is echter aan de andere kant van het veld zodat we best nog een stukje moesten taxien. Uiteindelijk voor de Toren geparkeerd.
Via het terminalgebouw moesten we ons melden. Het is dat Marcel hier al eerder was geweest, anders had ik denk nu nog lopen zoeken. In de briefingruimte in een boek je naam en adres achterlaten, zodat ze de nota voor de landingsgelden kunnen nasturen. Zo gezegd, zo gedaan... Marcel diende alvast het Vluchtplan voor de volgende leg in. Hierna liepen we terug naar het terminalgebouw voor een bak koffie en het doornemen van de volgende leg. Inmiddels viel er buiten een stevige bui. Laten we die maar even voorbij laten gaan...
Voor het volgende leg verwijs ik jullie naar de blog van Marcel...
Terug op de luchthaven van Le Touquet namen we plaats aan de speciaal voor piloten gereserveerde tafel om de vlucht voor te bereiden. Ik vulde het formulier voor het vluchtplan in zodat de dame achter de balie deze kon faxen. Even later liepen we weer naar de kist om de preflight te doen en ons rustig aan klaar te maken voor de volgende leg.
Baan 32 was nog steeds in gebruik. Tijdens het taxien naar de holding van baan 32 moesten we nog wel eventjes over een (oude) spoorbaan heen rijden... Je zult het maar te horen kijgen: "PH-VZV give way to the train from the right..."
De take-off van baan 32 gaf ons mooi zicht op de badplaats Le Touquet. Na een rechter bocht vlogen we verder langs de kust in noordelijke richting om zo uiteindelijk de CTR uit te vliegen. Marcel schakelde over naar Lille Info en zo klommen we door naar 3000 ft. In eerste instantie verwachtte Lille info dat wij de CTR can Calais door zouden vliegen maar ik had de route er rechts van gepland om zo uiteindelijk naar Duinkerken te vliegen. Links van ons was Engeland heel er duidelijk zichtbaar. Erg gaaf om op deze manier een overzicht van het Kanaal te hebben. Verschillende veerboten waren duidelijk zichtbaar heen en weer naar engeland.
Door Lille info werden we ter hoogte van Duinkerken direct overgezet naar Oostende Approach. De militairen in Belgie hadden vandaag een vrije dag dus Koksijde was niet aktief. In twee stappen bracht approach ons naar 2000 ft waarna we moesten overschakelen naar Tower. Er zat nog een andere kist in het circuit die T&G's aan het maken was zodat wij nummer twee waren. In de verte zag ik een 737 van Jetairfly naar de holding taxien, deze zou in ieder geval op ons moeten wachten. Op short final maakte Calvin er nog een leuk plaatje van.
De landing ging helaas niet zo mooi als dat ik had gewild. Vlak voor touchdown kreeg ik nog net een zetje opzij van de wind. Na de landing taxien naar het GA-platform waar een follow-me car op ons stond te wachten. Deze zette ons op de juiste parkeerplaats en de chauffeur bracht ons hierna, in vliegende vaart, naar de terminal toe. Via een aantal gangen kwamen we uiteindelijk in de ruimte met de bagagebanden terecht. Dit keer uitgestorven... :)
We liepen door naar het restaurant voor een drankje en wat voorbereidingen voor de volgende leg naar Rotterdam. Voor dit verslag verwijs ik jullie weer naar de blog van Marcel.
Het was een zeer geslaagde en gezellige dag vliegen in goed gezelschao met voor mij drie nieuwe velden, lage bewolking, regen maar zeker ook Blue Skies. Misschien niet helemaal op de plek waar ze ons waren beloofd, maar toch wel het overall gevoel van de dag.
Hier de track in Google Earth en hier de foto's...
Vandaag heb ik eindelijk weer eens een keer de Robin PH-SVT gereserveerd. Het is de kist waar ik mijn examen heb gedaan en een heel groot gedeelte van de opleiding. Om die reden heb ik dan ook best een beetje een zwak voor deze kist. Lange tijd is ze uit de running geweest als gevolg van de bekende diesel-problemen. Nu ze een nieuwe motor heeft gekregen is ze weer actief ingezet.
Een tijdje geleden had ik al eens aan Peter aangegeven dat ik hem een vluchtje zou aanbieden. Peter, 'Piep' voor intimi, heeft mij regelmatig geholpen met computer'dingetjes' dus nu was het mijn beurt om iets voor hem te doen. Peter komt oorspronkelijk uit Den Haag en woont nu in Hoek van Holland, dus de route was uiteraard niet moeilijk te bepalen.
Rond half drie hadden we op de club afgesproken zodat ik met Peter de briefing kon doen. Calvin kroop achterin de SVT en Peter op de 'co'-seat. Na de startup taxieden we naar V2 van RWY 24. De laatste checks en uiteindelijk in take-off. Na het passeren van de A13 maakten we een rechter bocht in de richting van Den Haag. De toren wees ons op ander verkeer boven Den Haag, op ongeveer dezelfde hoogte. Oppassen geblazen dus. We vlogen over het Zuiderpark in Den Haag waar net het Parkpop festival in volle gang was. Erg leuk om die drukte in het park van bovenaf te bekijken. Bij de kust aangekomen maakte ik een dalende linkerbocht om op 500 ft langs het strand naar Hoek van Holland te vliegen. Bij Monster was kennelijk een heel stuk strand in de richting van zee opgespoten. We volgden dit nieuwe stukje strand.
Voordat ik thuis vertrok naar de club had een Facebook-kennisje aangegeve dat ze naar het strand van 's-Gravenzande zou gaan. Ik had toen de opmerking geplaatst dat ik wel even zou langsvliegen. Dus op het moment dat ik 's-Gravenzande voorbij vloog besloot ik even met de vleugels te 'zwaaien'. Ik zag indedaad beneden mij dat er werd terug gezwaaid. Leuk!! :)
We vlogen door naar Hoek van Holland. Vrienden van ons zaten daar op het terras van een strandtent en wisten dat we zouden langskomen. Ter plaatse maakte ik drie orbits. We konden ze duidelijk zien zitten op het terras. Vanaf het terras werden er foto's geschoten. Leuk om jezelf zo te zien vliegen
Na de orbits draaiden we in de richting van de waterweg. Via de waterweg vlogen we op 1300 ft terug naar Rotterdam. Nog voor Maassluis attendeerde de Toren mij op tegemoetkomend verkeer op 1400 ft. Even later zagen we inderdaad deze Cessna iets hoger aan de rechterkant voorbij komen. we vlogen door naar de Kuip om daar nog een orbit te draaien. Hierna draaide ik de Romeo-arrival op en vroeg de Toren voor een mogelijke direct Final 24. Helaas werd deze afgewezen als gevolg van ander verkeer. Bij Oscar haalde een andere snellere kist mij onderdoor in. De Toren attendeerde mij hierop en moest haar vervolgens volgen.
Via een Righthand Downwind 24 kwamen wij uiteindelijk op final terrecht en na een mooie flare stonden we weer op de baan.
op de club nog even de administratie en een drankje. Ondank toch wel het standaard rondje rond de kerk een hele leuke tocht...
Hier de foto's en hier de route in Google Earth...
Gisteren belde Oscar mij met de vraag of ik vanmorgen zin had om een vlucht te gaan maken met de PH-VZV, een Cessna 172N met een diesel motor. Aangezien ik al Cessna vlieg en ook met een Robin DR400 met Diesel vlieg, leek het mij leuk om de combinatie hiervan eens te wisselen. De bedoeling was om ergens wat Touch en Go's te gaan maken. In eerste instantie dachten we aan Seppe, maar een blik op de site van Seppe, en dan met name de landingsgelden deed ons hier al snel vanaf zien. Die kosten zijn gewoon niet leuk meer. Jammer, want Seppe is een leuk veld met, niet onbelangrijk, een leuk restaurant. Hilversum viel ook niet onder de mogelijkheden. T&G's alleen vanaf 11:00 LT. De VZV moest weer om 12:00 LT terug zijn op Rotterdam, daar Martijn haar op die tijd had geboekt. De keuze viel dan op Midden Zeeland Airport. Iets verder weg, maar zeker aantrekkelijk voor wat betreft de landingsgelden. De vliegtijd werd hierdoor gecompenseerd ten opzichte van de totale kosten indien we naar Seppe zouden gaan...
Om half tien had ik met Oscar op de club afgesproken. We zouden daar de laatste vluchtvoorbereiding doen en eerst een bak koffie nemen. Nadat alles was afgerond reden we met de auto van Oscar naar Foxtrot. Het G.A.-deel van Rotterdam (The Hague)-Airport ;-) Via de secuirity, waar we door een detectiepoortje moesten en onze tassen werden geinspecteerd, kwamen we uiteindelijk op het platform en bij de hangar.
De VZV werd naar buiten gesleept en voor ons naast de hangar neergezet. Daar stond ze dan... Miss VZV...
Oscar deed de walkaround en ook ik liep om haar ranke body heen... Hoewel deze dame niet meer zo heel erg jong is, staat ze er toch mooi strak bij. Voor de heenvlucht nam Oscar plaats op de left seat, calvin achterin en ik op de co-pilots seat. Terwijl Oscar de checklist doornam las ik deze met hem mee zodat ik wist waar al de knopjes van deze date zaten. Je wilt immers op een eerste date niet op een verkeerd knopje van deze dame drukken ;) Ik deed de radio en even later taxieden we van Foxtrot naar V2 van Rwy 24.
Van de Toren kregen we toestemming om direct na take-off een direct Spijkenisse te vliegen op 1300 ft.
Sinds kort is er een website waar je kan zien waar vliegtuigen zich bevinden. We hadden al Casper maar nu is er ook VliegverkeerInZicht. Het leuke van deze site is dat je ook het GA verkeer kan zien, ook achteraf. Hieronder een plaatje van ons vlak na vertrek.
Na de Controlzone te hebben verlaten nam ik contact op met approach. approach had er geen bezwaar tegen dat wij onze weg op 2500 ft zouden vervolgen. Ter hoogte van de zeelandbrug nam Oscar contact op met Midden Zeeland Radio om ons aan te kondigen. We doken het circuit in en Oscar maakte eerst twee T/G's gevolgd door een full stop.
Terwijl Oscar naar de havenmeester liep, bestelden wij alvast wat te drinken... We konden helaas maar kort blijven maar toch was weer goed toeven op het terras, terwijl onze dame haar rust nam.
Nu was het mijn beurt om op de left-seat te gaan zitten. Ook ik zou eerst twee T/G's maken. Het eerste circuitje ging wat rommelig. Je moet zo'n kist toch eerst weer even aanvoelen. Welke vermogenssetting is de beste en hoe reageert ze... Het tweede circuit ging een stuk strakker... Tijd om weer naar huis te gaan. Dit keer deed Oscar de radio. Op 3000 ft pruttelden we lekker rechtstreeks naar Rotterdam. Via Spijkenisse vlogen we weer de CTR binnen en via Papa naar het veld voor een righthand downwind 24. Netjes landde ik weer op het rotterdamse asfalt om daarna terug te taxien naar Foxtrot. Toch wel vreemd als je normaal gesproken altijd naar de club gaat.
Op foxtrot stond Martijn reeds op ons te wachten. Netjes parkeren en de kist overdragen aan Martijn. Gedrieen liepen we weer terug naar de auto en daarna terug naar de club waar de administratie nog even gedaan moest worden.
Nog even wat drinken op het terras van de club, een goede afsluiter. Deze eerste date met Miss VZV is prima bevallen. Wat mij betreft komen er nog veel volgende afspraakjes... ;)
Hier nog de foto's en hier de track in Google Earth...
Het PPL-brevet wordt afgegeven voor een periode van twee jaar. Om het brevet te verlengen vor een volgende periode van twee jaar, moet je laten zien dat je je vliegvaardigheden nog bezit en goed vliegerschap bezit. Deze vlucht moet je dan samen met een instructeur of een examinator maken. Heb je in het tweede jaar van je brevet minimaal 12 uur gevlogen als PIC, dan kan je de vlucht maken met een instructeur. Heb je deze 12 uur niet als PIC gemaakt, dan zal je met een examinator de lucht in moeten. Je kan voor deze vlucht niet 'zakken' als bij een examen, echter de instructeur of examinator kan wel een extra instructievlucht verlangen alvorens het brevet weer voor twee jaar af te tekenen.
Voor mij is het al weer twee jaar dat ik nu mijn brevet heb. Time flies when you're having fun... Een zin die wel heel toepaselijk is voor deze periode :) Vandaag moest ik dus mijn instructionflight maken om het brevet te kunnen verlengen. Ik had voldoende uren gemaakt, dus kon ik mijn vlucht maken met een instructeur. Reden om weer eens een uurtje met Victor te boeken. Ik wilde tevens van de gelegenheid gebruik maken voor een checkout op een Piper Warrior. Mijn keuze viel vandaag op de PH-SVH, een Piper warrior cadet.
Thuis had ik uiteraard al de nodige vluchtvoorbereiding gedaan. Op de club aangekomen bleek dat de SVH net een kleine aanrijing had gehad tijdens het taxien. De rechter wingtip was beschadigd. De schade was inmiddels geinspecteerd, en de beschadiging was niet van dien aard dat de kist geground moest worden. In overleg met Victor besloot ik echter toch om mijn vlucht om te boeken naar de PH-SVY, ook een Piper Warrior.
Via V2 kreeg ik de take-off clearance. Vlak na take-off trok Victor het gas dicht, een zogenaamde enginefailure after take of, direct de neus drukken om snelheid te houden en voorzichtig weer op de baan neerzetten. Direct het gas er weer op en weer de lucht in. Via de Romeo-departure vlogen we de CTR uit in de richting van het laagvlieggebied. Een slow flight, een approach to stall, clean stall en een base-turn stall was het volgende wat ik voor mijn kiezen kreeg. Allemaal netjes opgevangen en opgelost. Daarna twee steile bochten, één over links en één over rechts.
Ik voelde de volgende oefening al opkomen. De noodlanding... Eerlijk gezegd had ik deze na het halen van mijn brevet nooit meer geoefend. Maar drill zat er nog goed in, Ik kwam netjes voor het gekozen veld uit. Vlug weer het gas erop, waarna Victor deze nog een keer dicht trok. Nog een enginefailure... Direct een veldje uitgekozen en aangewezen en het gas er weer op. Een klimmende rechter bocht om de camping te ontwijken en terug naar 1000 ft.
Tijd voor een voorzorgslanding die ook goed verliep. Victor vond het allemaal wel zoed zo en dus terug naar EHRD. Via Krimpen ad IJssel en Foxtrot vlogen we in de richting van de Euromast. Aangezien er in Vlaardingen een stevige brand was besloten we om, na toestemming van de Toren, door te vliegen naar Vlaardingen om daar eens te kijken. Na Vlaardingen weer naar Papa om via een righthand Downwind 24 weer te landen.
Op de club tekende Jörgen mijn brevet voor weer twee jaar aftekende. Dat er maar weer veel mooie vlieguurtjes mogen volgen...
Twee weken geleden was er natuurijk de Twitterflyin Texel. Die vlucht was toen ruim van te voren gepland en vandaag stond als uitwijkdatum. Ik had toen aan Jeroen, een vriend van mij, gevraagd of hij soms zin had om mee te gaan. Dat wilde hij wel en ook zijn neefje zou dan meegaan. Hij had hem een keer beloofd samen een keer mee te gaan viegen, dus was dit een mooie gelegenheid.
Voor vandaag had ik de Robin PH-SVU gepland. Ook Calvin ging weer mee... Met de tanks half vol zaten we mooi binnen de W&B enveloppe. Ik had met Jeroen om 12:00 afgesproken op de club. Het flightplan stond op 11:00 UTC, dus had ik mooi de tijd om Frank, het neefje van Jeroen, het voorbereidende praatje te geven. Samen met Frank deed ik de walkaround en legde ik hem uit waarop allemaal te letten. Frank nam naast mij plaats en Calvin en Jeroen kropen achterin. Baan 06 was in gebruik dus hoefden we niet ver te taxien. Bovendien vlogen we de Mike-departure dus dat kwam dan ook weer mooi uit.
Na Mike nam ik contact op met Amsterdam Info. Eigenlijk vlogen we dezelfde route als die van twee weken geleden. Het uitzicht was gelukkig een stuk beter dan toen. Met de passagiers had ik afgesproken dat als zij een ander vliegtuig zagen, dat ze mij daarop zouden wijzen. altijd handig natuurlijk, drie paar extra ogen. Frank wees mij op een gegeven moment op een andere kist. Rechts voor mij, een stukje hoger vloog 'plotseling' een 747 langs. Uiteraard in de schiphol TMA. Op mijn PCAS las ik dat ie 1700 ft hoger zat, maar het leek alsof ie vlak over ons heen kwam. Een geweldig gezicht.
We vlogen verder via het baken PAM en langs het Muiderslot en het eiland Pampus naar Marken. Via Marken langs Volendam en door naar Hoorn. Nadat we onder de schiphol TMA vandaan waren klom ik door naar 3200 ft om dan via Den Oever de corridor in te vliegen naar Texel. Door wat nevel en sluierbewolking waren de andere eilanden niet zichtbaar, maar het blijft natuurlijk altijd een mooi gezicht zo hoog boven de wadden.
Sinds 1 april zijn de weekendprocedures voor Texel weer van toepassing. Dat betekent dus niet een standaard circuit vliegen maar even scrabble spelen met de letters. Vanuit de corridor is het gelukkig niet moeilijk. Via A naar B, direct base eigenijk om zo naar fina te vliegen. Dan blijkt maar weer eens te meer de meerwaarde van PocketFMS. Daar staan die punten netjes in aangegeven, dus is dat wat makkelijker met zoeken naar deze punten. Bij het naderen van punt B hoorde ik een andere kist op downwind 04. Tja, volgens mij is er in het weekend geen standaard circuit. Maar goed deze kist kwam wel van rechts. Om wat mer ruimte te creeeren maakte ik voor de zekerheid een orbit, zodat deze kist voor mij kon gaan. Na de orbit vervolgde ik mijn weg op base en uiteindelijk naar final.
Even later stonden de wieltjes weer op het Texelse gras. Eerst naar de fuel, zodat we ruim voldoende hadden voor de terugweg. Eerst daarna de landing en fuel afrekenen en daarna door naar het restaurant voor een lekkere hap.
Na de lunch liepen we naar de nieuwe hangar van Flying Focus. Er was vandaag een open dag in verband met de opening van de nieuwe hangar. De drie kisten van dit bedrijf stonden mooi opgeteld ter bezichtiging. Een Cessna 337 Skymaster, een Cessna 172 en een Piper SuperCub. Leuke kisten om van dichtbij de bekijken. In de hangar hingen schitterende Foto's van de eilanden, air to air foto's en schepen in een ruwe zee.
De jongens namen nog even een ijsje en wij namen nog even plaats op een bankje in de zon. Heerlijk weer hier op texel.
Inmiddels was het 16:15 geworden. Het flightplan stond op 14:30 utc, dus tijd om weer in te stappen voor de terugweg.
Ik klom uit via de runway heading om zo weer een linker bocht rond Cocksdorp te vliegen. Dan langs de kust naar de Kooij. Ik nam contact op met De Kooij Tower en vloeg weer toestemming voor een crossing via een overhead het veld. En indien mogelijk een low pass over de baan. Dit mocht van de controller, als ik maar niet onder de 500 ft zakte. Er kwam net een off-shore heli binnen en een ander maakte zich op voor vertrek. Geweldig om te zien. Via Zulu verlieten wij weer de CTR en ik bedankte de controller voor de medewerking. Ik vervolgde de vlucht langs de kust in de richting van Zandvoort. Het was mijn bedoeling om te kijken of ik de CTR van Schiphol mocht kruisen. Ik had het al eens een keer eerder gedaan met Marcel, maar nog niet 'alleen'. Voor de zekerheid had ik het ook aangegeven in het flightplan. Ik nam dus eerst contact op met amsterdam info. Vorige keer coordineerde Amsterdam info met de Schiphol Tower. Nu moest ik zelf maar contact met schiphol Tower opnemen. Ik schakelde de frequentie. Het was gelukkig niet druk op de frequentie. Dus vroeg ik uiteindelijk toestemming om te crossen via Zandvoort, overhead Tower naar Victor. En jawel, ik kreeg toestemming. De polderbaan was in gebruik voor het vetrekkende verkeer, dus moest ik van Zandvoort naar Hoofddorp, daarna ten zuiden van de polderbaan naar de Toren. Ik kreeg toestemming voor een orbit om de Toren op 500 ft, waarbij ik wel vrij moest blijven van baan 06. Hier werd op geland. Na het rondje rond de toren moest ik via Bravo naar victor. Geweldig om zo laag over schiphol te mogen vliegen. Controllers bedankt!!!
Hieronder nog een foto van een spotter. Bas (Scramble.nl) bedankt!
Na Victor vlogen we in één lijn door naar Mike voor de Mike-arrival van Rotterdam. De baan in gebruik was nog steeds 06 en dus via een lefthanddownwind 06 zette ik de SVU weer op het Rotterdamse asfalt. Terug naar de club voor de administratie.
Het was weer een heerlijke dag vliegen met een mooie crossing van EHAM.
Hier de foto's en hier de track voor google earth..
Een Collega die vorig jaar ook al eens een vluchtje had gemaakt, wilde haar jarige vader eens verrassen met een vluchtje. Ze had een paar weken geleden dan ook aan mij gevraagd wanneer ze weer eens een keer mee kon. Vandaag stond er een leuk vluchtje op de planning. Een klein rondje om de CTR van Rotteram.
Ook een vriend van haar vader zou meevliegen. Natuurlijk, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Pas toen ze de club binnen liepen begreep Cindy's vader wat er zou gaan gebeuren. En als enthousiast Flightsimmer was dit natuurlijk een schot in de roos.
We vlogen vandaag met de Cessna 172 (PH-ANH). Aangezien het een bovendekker is, geeft dat natuurlijk leuk uitzicht op de grond. Na mijn briefing over de route en het vliegen zelf namen we plaats in de kist. De jarige job naast mij, en de anderen achterin. Ik moest nog wel even tanken, maar dat vonden de passagiers alleen maar een leuk extratje.
Via de Hotel-departure vlogen we naar Hoek van Holland. Een stukje langs het strand en door naar de nieuwe maasvlakte. De passagiers wilden dat wel eens uit de lucht bekijken. Geen probleem natuurlijk, dus om alles eens goed te bekijken maakte ik ook nog een orbit. De route ging daarna door naar de Haringvietdam. Ik vroeg of Cindy's vader zelf de yoke eens in handen wilde nemen om te voelen hoe dat vliegen nu in het echt is, anders dan vanachter de computer. Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. Hij hield de kist keurig op koers en hoogte. Zo zie je maar, het simmen is een goede oefening voor het echte werk. Wel viel mij op dat ie eigenlijk meer naar de meters zat te kijken dan naar buiten. En dat zie je heel veel bij simmers. Maar goed, hij deed het keurig. We vlogen verder langs Hellevoetsluis in de ricting van het Spui.
Bij de monding van het Spui nam ik het stuur weer over en stuurde ik in de richting van Spijkenisse, de woonplaats van de passagiers. Ik nam weer contact op met de Toren kreeg toestemming om via Spijkenisse de CTR weer in te vliegen. Via Spijkenisse vlogen we over de waterweg weer naar de euromast om vandaar via papa weer naar het veld te vliegen. Ik moest nog wel even op 1300 ft blijven hangen, aangezien de Lifeliner net vertrok van het veld. Nadat deze mij voorlangs was gepasseerd mocht ik dalen naar 1000 ft voor een lefthand downwind 24.
De Toren waarschuwde mij voor een kist op final. nadat ik deze was gepasseerd mocht ik naar base draaien en uiteindelijk weer naar final voor de landing. Ik was aardig verwijderd nog van de baan, zodat ik alle tijd had om de kist netjes uit te trimmen voor een mooie daling naar de baan. Met een mooie afvang zete ik de ANH eerst met één achterpootje op de baan. Terug naar de club.
De pax vonden het weer een geweldige vlucht. Na even kort te hebben nagebabbeld vertrokken ze weer naar huis, naar de visite en het gebak...
Hier nog de route in google earth, helaas dit keer geen foto's...
Twitter, Facebook.. Je moet tegenwoordig wel uit een ander zonnestelsel komen, wil je niet weten wat het is. Hoe het werkt zal wellicht nog niet iedereen duidelijk zijn, maar die groep mensen zal wel snel kleiner worden. Regeringen worden er door omver geduwd, oorlogen ontstaan er door terwijl de hele wereld live 'meekijkt' via de Social Networks. Een paar maandjes geleden besloot ik ook maar eens een kijkje te nemen in deze media.
Inmiddels heb ik (@DutchFlyboy) een klein select groepje mensen binnen mijn netwerk. Ik blijf van mening dat je voorzichtig moet zijn met hetgeen je allemaal digitaal cyberspace in gooit. Ook een aantal medebloggers bleek op Twitter te zitten en al vlug werd er een zogenaamde Twitterflyin (#Twitterflyin) georganiseerd. We spraken af om uiteindelijk vandaag af te spreken op Vliegveld Texel. Een aantal van deze bloggers ken ik alleen van het blog, dus leek het mij zeker leuk om eens het gezicht achter deze blog te ontmoeten.
Via Twitter hielden we elkaar op de hoogte van het weer en de voorbereiding. Het was de bedoeling op rond 12:00 uur Local Time aan te komen op Texel. Helaas moesten er een paar afzeggen, maar uiteindelijk zouden er vier vliegtuigen met vijf vliegers en mijn vaste 'Co-piloot' deelnemen aan deze eerste Twitterflyin.
Rond 9:45 uur was ik op de club waar ook even later Ben aankwam. Ben vloog de PH-JJM en ik met Calvin de PH-HGO, de gezusters C152 van de club. Marcel en Martijn vlogen met een andere Cessna vanaf Foxtrot. Het weer hield niet over. Miezerregen en lage bewolking. We wisten wel dat het weer alleen maar zou opknappen. De vrag was natuurlijk alleen wanneer de gehele route VMC zou zijn. De Metar van de Kooij gooide echter roet in het eten. Er bleef maar bewolking op 500/800 ft hangen. Achteraf bleek dat deze metar (lees autometar) niet deugde. Marcel en Martijn hadden met het KNMI gebeld waaruit dit bleek. Trouwens een prima service en zeker aan te bevelen. Ook Ben had al met de havenmeester van Texel gebeld die had doorgegeven dat er een blauwe lucht was met een heerlijk zonnetje.
Inpakken en wegwezen dus. Er zat gelukkig nog ruim voldoende brandstof in de HGO, dus hoefde ik niet te tanken. Na het opstarten taxiede ik naar V4 voor de runupcheks. Ik moest echter bij Lima nog wel even wachten op een aankomende Boeing 737 van Transavia. De toren waarschuwde deze transkist dat ik achter hem langs zou taxien zodat deze niet de motoren even zou aanjagen. Na de conformatie kreeg ik toestemming om achterlangs te passeren. Toch maar even de Transaviapiloot even bedankt na het passeren. De runup verliep goed en ik mocht nog voor de transavia vertrekken. Ik hoop maar dat deze 737 geen last heeft gehad van mijn wake-turbulance :)
Op de Mike-departure moest ik af en toe heel even naar de 800 ft zakken om onder een wolkje door te vliegen, maar gelukkig kon ik vrij snel weer terug naar 1000 ft. Bij Mike meldde ik mij af en gaf het voor de zekerheid toch maar even door aan de Toren zodat ze dat aan evenueel ander verkeer konden doorgeven.
Het eerst leg liep naar Woerden waarna ik de koers zette naar PAM. Leuk om deze VOR aan te vliegen en het naaldje daarbij in het midden te houden. Na PAM klaarde het weer gelukkig op en was de blauwe lucht zichtbaar. Ik had mijzelf aangemeld bij Amsterdam Info. Op een gegeven moment werd ik opgeroepen, naar wat ik in eerste instantie dacht door Amsterdam Info. Er werd aan mij gevraagd naar de regional QNH. Huh, is dat een 'subtiele manier' om mij te laten weten dat ik wellicht op een verkeerde hoogte zat? Wellicht door een verkeerde instelling van de hoogtemeter. Ik antwoorde dat de QNH 1018 was, wat overigens overeen kwam met de instelling op de hoogtemeter. Toen pas bleek dat Ben in de JJM dit aan mij vroeg. Althans dat dacht ik...
Na Pampus vloog ik naar Marken, daarna langs Volendam en door naar Hoorn. Madat ik Onder de Schiphol TMA vandaan was meldde ik mij af bij Amsterdan Info en zette ik de frequentie op Dutchmil. Alleen maar uitluisteren leek mij voldoende (en overigens het advies van Dutchmil). Ik zette de neus in de klimstand om uiteindelijk naar 3000 ft door te klimmen. We moesten immers de waddenzee oversteken, en bij boven water vliegen is het handig om hoog te gaan vliegen. Overigens een schitterend gezicht om zo hoog boven de wadden te hangen. Den Helder, Texel, Vlieland en Terschelling in één oogopslag.
Door het gas terug te nemen daalde ik langzaam terug naar uiteindelijk circuithoogte. Ik was de enige in het circuit en even later stonden we op het texelse gras. Ik parkeerde de HGO naast de JJM. Er scheen inderdaad een heerlijk zonnetje, maar helaas was het te koud om buiten te kunnen zitten. Eerst de landing even afrekenen bij de altijd vriendelijke havenmeester Ed.
Ik was uiteindelijk de laatste die aan de tafel van de Flying Twitters aanschoof. Erg leuk om elkaar op deze manier te ontmoeten. Na een heerlijke lunch en een drankje liepen we gezamelijk naar de VZVom deze eens van dichtbij te zien. Daarna met z'n allen bij Ed op de ouderwetse manier een flightplan indienen voor de terugvlucht. In het restaurant namen we nog met z'n allen een bak koffie en rond 15:30 liepen we weer naar de 'birds' om ons terug te brengen naar EHRD.
Marcel en Martijn waren de heenvlucht langs de kust gevlogen en gingen nu via het IJselmeer terug. Ben en ik vlogen langs de kust weer terug. Hiervoor moest de CTR van De Kooij worden gekruist. Ik vroeg aan de controller os ik een low-pass mocht maken over de landingsbaan 21. Dit mocht en moest mij op final op 300 ft melden. Lager mocht niet aangezien er wat materiaal op de baan stond. De baan was namelijk in onderhoud. Ik mocht zelfs links van de baan voorbij vliegen, dus tussen de Toren en de baan in. Ter hoogte van de Toren 'schudde' ik de vleugels. De controller in de Toren zwaaide vrolijk terug. Erg leuk om te doen. Op het platform stonden een paar stevige Helicopters.
Bij het verlaten van de VTR vloog ik samen met Ben op. Ben was direct langs de kust gevlogen. Uiteindelijk schoof ik voor Ben langs. Samen vlogen we zo verder langs de kust naar beneden. In de verte het windmolenpark voor de kust.
Ter hoogte van Zandvoort zette ik koers naar Zoetermeer, om daar de CTR van Rotterdam binnen te vliegen. Het was lekker druk binnen de CTR zodat het goed luisteren was en uitkijken naar ander verkeer. Ter hoogte van Pijnacker, moest ik aanvliegen op het begin van downwind van baan 06. Ik was nummer 3 voor landing.
Na een, al zeg ik het zelf, keurige landing terug naar de club. Bij het vastbinden van de HGO kwam Ben net binnen zweven. Ben was via de Hotel-arrival naar 'binnen' gekomen.
Op de club werd er nog, onder het genot van een drankje, ff nagepraat over deze heerlijke vliegdag. De Twitterflyin krijgt zeker een vervolg...
Vorige winter heb ik al een keer meegedaan aan het nachtvliegen bij de Vliegclub Rotterdam. Zie hier het verslag van die vlucht. Deze winter werd er weer zo'n avond georganiseerd. Om een lang verhaal kort te maken... Van de acht pogingen is er geen één doorgegaan als gevolg van de weersomstandigheden.
Het idee werd geopperd om zelf dan maar een avondje te organiseren en dan andere velden te gaan bezoeken in plaats van een local flight. Na wat over en weer mailen hadden we al vlug één kist vol... Drie PPL-vliegers en een instructeur. Marcel en Manuel als medevliegers en Victor als 'oude' en vertrouwde instructeur...
Na wederom twee afzeggingen als gevolg van een touch en go van de ooievaar bij de broer van Marcel, en bijzonder slecht weer, was het vandaag dan toch echt zover. Om vier uur hadden we op de club afgesproken.
Na de briefing door Victor werden de legs verdeeld. Marcel zou van Rotterdam naar Maastricht vliegen. Ik van Maastricht naar naar Antwerpen en Manuel van Antwerpen naar Rotterdam. Tijd om in te stappen. Voor de vlucht nog wel even tanken.
Kortheidshalve en eerlijk gezegd ook een beetje luiheidshalve verwijs ik jullie voor het eerste leg naar het blog van Marcel...
Hieronder het filmpje van de ILS-approach op Maastricht.
Na het afrekenen van de landingsgelden van € 17,00 was het tijd voor de pilot-change. Nu was het mijn beurt. Nadat de 'dames' zich achterin hadden vastgebonden, stapte ook ik in en nam ik plaats achter de yoke. Door de toren werd ik naar de baan gedirigeerd en na de runup uplinen en in take-off.
Voor de route naar Antwerpen kreeg ik de Standard Instrument Departure (SID) Olno 2 Alpha toegewezen. Zie kaartje hieronder.
Na takeoff een koers 048 tot dat we op 5,6 NM afstand van VOR MAASTRICHT (MAS) vlogen, daarna een rechter rate-one turn naar koers 158. Ondertussen mochten we doorklimmen naar FL 70. Bij het naderen van de radiaal 040 van het VOR baken LNO moest ik deze intercepten om vervolgens koers 220 te gaan vliegen. Door de controller werden we overgezet naar Belgoconrol. Van de controller kreeg ik een direct aangeboden naar het VOR-baken BRUNO aangeboden. Hoewel je eigenlijk constant op je instrumenten aan het kijken bent, is het natuurlijk ook ontzettend mooi om af en toe even naar buiten te kijken. Hasselt, althans de lichtjes van Hasselt schoven links van ons voorbij. Op de radio was het aardig druk. Goed opletten natuurlijk of wij ook nog instructies kregen.
Na overgezet te worden naar Antwerpen approach vlogen we inbound het Antwerpen VOR. De controller gaf aan dat we gezien de drukte een holding bover het VOR zouden moeten maken en werden daarna weer overgezet naar de controller op Antwerpen Tower. Deze liet ons echter direct de procedure vliegen voor de VOR-DME landing op Rwy 11. Een dergelijke landing is toch wel wat lastiger dan een ILS Landing. Dan kan je in één oogopzicht de naaldjes in het midden van je instrument houden. Nu moet je appart de hoogte in de gaten houden, aflezen van je landingchart, en de naald voor delocalizer in de gaten houden. Pittig verhaal!!
Hieronder het filmpje van o.a. mijn gedeelte van de vlucht (thnx Marz).
Na de nette landing werden we naar de parkeerplaats gedirigeerd. De kist parkeren en dan naar binnen voor het afekenen van de landingsgelden. € 71,00, staat wel in schril contrast met Beek. Auw! Snel maar naar het restaurant voor het voorgenomen, overigens door Marcel aangeboden :) dinner. De keuken was echter, voor wat betreft een acceptabele hap, al gesloten. Wat de `alleraardigste` serveerster maar al te duidelijk en vriendelijk aangaf (NOT).
Het bleef dus uiteindelijk bij een drankje en een handjevol nootjes. Nu was het Manuel's beurt om de Captain te spelen. Het toeval wilde dat er ook een aantal vliegtuigen van de RAC (Rotterdam Aero Club) deze avond een nachtvlucht hadden georganiseerd. Omdat we toch allemaal op tijd weer op Rotterdam wilde landen, was het dus netjes bij de holding op je beurt wachten om te mogen vertrekken. De controller had een uitdaging om de kisten uiteindelijk te separeren omdat we natuurlijk allemaal de zelfde SID (standard Instrument Departure) zouden vliegen.
Uiteindelijk vloog Manuel via het baken PS een ILS approach voor de RWY 06. Toch altijd weer een mooi gezicht met al die lichtjes van Pernis. Manuel vloog netjes de ILS van RWY 06 af en zette de SVI ook keurig op het Rotterdamse asfalt.
Terug op de club uiteraard onder het genot vaneen drankje de ervaringen bespreken en de logbooks vullen.
Echt een enorm mooie en gave vlucht. Zeker een aanrader voor ieder die een keer een nachtvlucht wenst te maken. Op deze manier ervaar je namelijk ook een keer navigeren op bakens. Wat mij echt duidelijk opviel was dat je eigenlijk geen tijd hebt om naar buiten te kijken. Aparte ervaring om op deze manier te navigeren dan op het vertrouwde VFR.
