Vandaag stond er weer een vlucht met een collega op het schema. Het was nog even spannend hoe het weer zich zou gedragen. Uiteindelijk maar op de club afgesproken, waar we dan uiteindelijk de go of no-go zouden nemen.
Ik had om half één afgesproken op de club. De SVQ stond vanaf 13:00 uur op mijn naam. Netjes op tijd kwam Jan met zijn dochter Jasmijn de club binnen. Ik had de hele voorbereiding al gedaan, dus was het alleen nog even de briefing voor de passagiers. Het weer was nog niet echt om over naar huis te schrijven. De wolkenbasis hing op zo'n 1200 voet. De Metar en Taf gaf echter aan dat het wel zou gaan optrekken. We besloten dan ook om EOT uit te stellen tot uiterlijk een uur of twee. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om eens uit te leggen wat er allemaal bij komt kijken om een half uurtje te gaan vliegen. Aandachtig en vol met vragen volgden Jan en Jasmijn mijn verhaal.
Rond kwart voor twee was de bewolking inderdaad lekker opgetrokken en stapten we in de SVQ. Het zonnetje liet zich zelfs af en toe zien. Hoewel er in principe voldoende brandstof in de tanks zat, voor de zekerheid toch maar even naar de pomp gereden. Leuk om dat ook eens aan de pax te laten zien.
Baan 24 was vandaag in gebruik. Jan woont in Bergschenhoek en wilde graag een rondje boven zijn huis vliegen, om de boel eens van boven te kunnen bekijken. Nu ligt Bergschenhoek min of meer in het ILS gebied van 24, dus kon ik hem dat niet van te voren beloven. Gelukkig was het op dat moment lekker rustig met arrivals, dus kregen we van de Toren toestemming om een orbit boven Bergschenhoek te maken. Na takeoff een rechter bocht direct naar Bergschenhoek. Ander VFR verkeer werd netjes van onze aanwezigheid op de hoogte gebracht.
Na de orbit vlogen we naar Delft en vandaar naar Den Haag om de CTR uit te vliegen. Ter hoogte van de haven van Scheveningen bereikten we de kust en met een rechter bocht nog even langs de pier van Scheveningen. Via een 180 weer terug in de richting van Hoek van Holland. De zon was hier nu definitief doorgebroken, goed dat we even gewacht hadden dus...
Ik vroeg Jasmijn, die op de co-seat zat, of ze het eens wilde proberen om te sturen. Nou dat wilde ze wel. Gretig greep ze de stick, verbazend hoe gevoelig dat allemaal werkt... Bij Hoek van Holland stuurde ze ons de Waterweg op. Ik meldde onze intenties bij de Toren en nam de controls weer over.
Van Maassluis langs Vlaardingen en naar de Euromast. Langs het kantoorgebouw en zo weer terug naar het veld. Via een overhead voor een righthand 24 en uiteindelijk weer netjes op het Rotterdamse Asfalt.
Op de club natuurlijk nog even onder het genot van een drankje nakaarten. De pax vonden het werkelijk geweldig, en het smaakte zeker naar meer. Jan, you name the date... any time...
Hier nog de route in Google Earth.
Tot de volgende keer maar weer...
zaterdag 30 oktober 2010
maandag 25 oktober 2010
Flight 36... (Aerobatics Les 2...)
De vorige les was al weer van 9 augustus 2010, dus werd het weer eens hoog tijd voor een volgende les aerobatics. In overleg met Hans kon ik voor vandaag een les plannen.
Ik was eerder op de club aanwezig zodat ik alvast de walkaround en de verdere voorbereidingen kon doen. Na een kleine voorbespreking wat we zouden gaan doen deze les, stapten we in de SVN. Eerst even langs de pomp om te tanken. Er zat nog zo’n 15 liter in de tank dus besloten we om er 50 liter bij te gooien. Hans deed deze les nog even de radio zodat ik mij volledig op alle oefeningen kon storten.
Baan 06 was in gebruik. Van de toren moesten we na het bereiken van 1000 voet een rechter bocht maken naar het oefengebied boven Oud Beijerland. Van Approach kregen we een blok luchtruim tussen 2500 en FL55 om de oefeningen te doen. Allereerst de zgn ‘HASELL’-checks. De ‘H’ staat hierbij voor de hoogte: wat is het hard-deck? Het onderlevel en bovenlevel?. De ‘A’ staat voor Airframe: zijn de flaps up? Wings level en afgetrimd op 2400 rpm?. De ‘S’ voor safety: is er losse rommel? Zitten de gordels vast? Voel ik me goed?. De ‘E’ staat voor engine: Staan alle meters in het groen/goed en staat de pomp aan? De ‘L’ staat voor locatie: zitten we boven vrij van bebouwd gebied? En de laatste ‘L’ staat voor lookout: Is de omgeving vrij van ander verkeer? Dit laatste kan je heel mooi bekijken tijdens een Wing-Over. Dan heb je die oefening ook gelijk te pakken.
Na nog een paar wing-overs was het tijd voor de barrel-roll. Na m aanvankelijk een keer verkeerd ingezet te hebben, lukt deze daarna wel. Hieruit blijkt toch maar weer dat je de lessen niet te lang uit elkaar moet nemen. Ook de full-power stall is aan de orde gekomen. Vol vermogen en dan de neus optrekken, net zo lang totdat de stall-warning gaat klinken en je de buffet gaat voelen. Op uit deze stall te komen hoef je alleen maar de stick iets terug te plaatsen. Hieruit blijkt dan maar weer dat een stall niets met de vliegsnelheid heeft te maken maar juist met de stand van de stick. Dit blijkt eens te meer bij een high power steep turn. Een bocht van 60 graden met vol vermogen waarbij je steeds harder aan de stick moet trekken en uiteindelijk in een stall terecht komt. Door weer de stick iets te laten vieren en uiteindelijk weer terug te rollen krijg je de kist weer onder controle.
Uiteraard is ook de looping aan de orde gekomen. Belangrijk hierbij is dat je deze looping exact level inzet, anders wordt het een soort van kurketrekker :)
Aangezien er toch enige bewolking aanwezig was, moesten we wel kijken waar we onze oefeningen deden. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je halverwege de manoeuvre ineens in een dikke wolk zit. De basis van de bewolking was ongeveer op 3600 voet. De top zat ongeveer op FL 50. Om even een adempauze te nemen `speelde` ik even met de bewolking, er langs, er overheen en door een gat in de bewolking weer terug. Dat blijft toch wel heel erg gaaf en vooral erg mooi om te doen.
Deze lessen zijn best intensief. Ze vereisen erg veel concentratie en dus ook energie. En dat ga je op een gegeven moment merken. Je wordt moe en neemt steeds minder op. Tijd om weer naar homebase te gaan. Eerst nog even een Spin oefenen. De eerste trap ik eigenlijk direct er al weer uit. Nog maar een keer zodat we echt twee slagen draaien.
Op de terugweg wilde we in eerste instantie een direct base 06 aanvragen. Echter aangezien er verkeer op long final hing, konden we dat we vergeten. Het werd dus, na een `klein` schoonheidsfoutje (die ik overigens zelf boelkloedig heb opgelost), uiteindelijk een standaard circuit voor de 06. Niet helemaal tevreden zette ik de SVN weer op de grond.
Terug op de club natuurlijk nog de debriefing. Hoewel ik zelf het idee had dat het niet zo lekker ging als de vorige keer, was Hans best wel tevreden. Hij zag duidelijk vooruitgang, wat zich voornamelijk uit in rust achter de stick. Door deze rust krijg je tijd en ruimte om meer aandacht aan de oefening te geven en stel je daardoor meer eisen aan de afwerking ervan. Dan lijkt het dus dat het slechter gaat, maar feitelijk leg je voor jezelf de lat een stuk hoger, waardoor je niet direct in de gaten hebt dat je vooruitgang boekt.
Na de debriefing besloot Hans om gezellig nog een bord spagetti mee te prikken.
Lekker hoor om zo even tussen de wolken te zitten op een vrije maandagmiddag...
Helaas geen foto's of een track in Google Earth...
Tot de volgende keer...
Ik was eerder op de club aanwezig zodat ik alvast de walkaround en de verdere voorbereidingen kon doen. Na een kleine voorbespreking wat we zouden gaan doen deze les, stapten we in de SVN. Eerst even langs de pomp om te tanken. Er zat nog zo’n 15 liter in de tank dus besloten we om er 50 liter bij te gooien. Hans deed deze les nog even de radio zodat ik mij volledig op alle oefeningen kon storten.
Baan 06 was in gebruik. Van de toren moesten we na het bereiken van 1000 voet een rechter bocht maken naar het oefengebied boven Oud Beijerland. Van Approach kregen we een blok luchtruim tussen 2500 en FL55 om de oefeningen te doen. Allereerst de zgn ‘HASELL’-checks. De ‘H’ staat hierbij voor de hoogte: wat is het hard-deck? Het onderlevel en bovenlevel?. De ‘A’ staat voor Airframe: zijn de flaps up? Wings level en afgetrimd op 2400 rpm?. De ‘S’ voor safety: is er losse rommel? Zitten de gordels vast? Voel ik me goed?. De ‘E’ staat voor engine: Staan alle meters in het groen/goed en staat de pomp aan? De ‘L’ staat voor locatie: zitten we boven vrij van bebouwd gebied? En de laatste ‘L’ staat voor lookout: Is de omgeving vrij van ander verkeer? Dit laatste kan je heel mooi bekijken tijdens een Wing-Over. Dan heb je die oefening ook gelijk te pakken.
Na nog een paar wing-overs was het tijd voor de barrel-roll. Na m aanvankelijk een keer verkeerd ingezet te hebben, lukt deze daarna wel. Hieruit blijkt toch maar weer dat je de lessen niet te lang uit elkaar moet nemen. Ook de full-power stall is aan de orde gekomen. Vol vermogen en dan de neus optrekken, net zo lang totdat de stall-warning gaat klinken en je de buffet gaat voelen. Op uit deze stall te komen hoef je alleen maar de stick iets terug te plaatsen. Hieruit blijkt dan maar weer dat een stall niets met de vliegsnelheid heeft te maken maar juist met de stand van de stick. Dit blijkt eens te meer bij een high power steep turn. Een bocht van 60 graden met vol vermogen waarbij je steeds harder aan de stick moet trekken en uiteindelijk in een stall terecht komt. Door weer de stick iets te laten vieren en uiteindelijk weer terug te rollen krijg je de kist weer onder controle.
Uiteraard is ook de looping aan de orde gekomen. Belangrijk hierbij is dat je deze looping exact level inzet, anders wordt het een soort van kurketrekker :)
Aangezien er toch enige bewolking aanwezig was, moesten we wel kijken waar we onze oefeningen deden. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je halverwege de manoeuvre ineens in een dikke wolk zit. De basis van de bewolking was ongeveer op 3600 voet. De top zat ongeveer op FL 50. Om even een adempauze te nemen `speelde` ik even met de bewolking, er langs, er overheen en door een gat in de bewolking weer terug. Dat blijft toch wel heel erg gaaf en vooral erg mooi om te doen.
Deze lessen zijn best intensief. Ze vereisen erg veel concentratie en dus ook energie. En dat ga je op een gegeven moment merken. Je wordt moe en neemt steeds minder op. Tijd om weer naar homebase te gaan. Eerst nog even een Spin oefenen. De eerste trap ik eigenlijk direct er al weer uit. Nog maar een keer zodat we echt twee slagen draaien.
Op de terugweg wilde we in eerste instantie een direct base 06 aanvragen. Echter aangezien er verkeer op long final hing, konden we dat we vergeten. Het werd dus, na een `klein` schoonheidsfoutje (die ik overigens zelf boelkloedig heb opgelost), uiteindelijk een standaard circuit voor de 06. Niet helemaal tevreden zette ik de SVN weer op de grond.
Terug op de club natuurlijk nog de debriefing. Hoewel ik zelf het idee had dat het niet zo lekker ging als de vorige keer, was Hans best wel tevreden. Hij zag duidelijk vooruitgang, wat zich voornamelijk uit in rust achter de stick. Door deze rust krijg je tijd en ruimte om meer aandacht aan de oefening te geven en stel je daardoor meer eisen aan de afwerking ervan. Dan lijkt het dus dat het slechter gaat, maar feitelijk leg je voor jezelf de lat een stuk hoger, waardoor je niet direct in de gaten hebt dat je vooruitgang boekt.
Na de debriefing besloot Hans om gezellig nog een bord spagetti mee te prikken.
Lekker hoor om zo even tussen de wolken te zitten op een vrije maandagmiddag...
Helaas geen foto's of een track in Google Earth...
Tot de volgende keer...
zaterdag 9 oktober 2010
Flight 35... (Clubvlucht Denemarken part 2...)
Om kwart voor zeven maakte Oscar mij wakker, nadat ik hem vannacht (onbedoeld) had wakker gemaakt ;) Hij had natuurlijk zijn ANR-headset op kunnen zetten hahaha. We hadden afgesproken dat ze met z'n allen om half acht aan het ontbijt zouden verschijnen, dus ff douchen en aankleden. Nog even de wind (laten) berekenen door voor de leg van vandaag en op naar de ontbijtzaal.
Daar aangekomen was Paul inmiddels aan tafel aangeschoven. De onbijtdish zag er prima verzorgd uit. Lekkere broodjes, allerlei beleg... Noem maar op, het lag er. Oscar voeldezich echter niet helemaal jofel worden. Hij excuseerde zich en trok zich terug voor nog even een meningsverschil met het Koningsmaal van de vorige avond...
Na het ontbijt werden de spullen weer verzameld en de kamers afgerekend aan de receptie. Het project Taxi werd weer opgestart en dit maal kregen we het voor elkaar om een taxibusje te regelen zodat we met z'n allen in één keer naar het veld konden gaan. Nu zagen we ook wat van Denemarken bij daglicht. Op de luchthaven aangekomen anticipeerde Wieke op het werktempo van de chauffeur en dook zelf achterin om alle bagage uit de taxi aan te geven. Op zoek naar de havenmeester. Er moest immers nog een stukje administratie afgewikkeld worden. Nadat deze getraceerd was, en dat duurde ook even, mochten we eerst gaan tanken mat de kisten. Enigzins één voor één liepen we over het platform naar het veld waar onze dames op ons stonden te wachten. Wat was dat geweldig... Op zo'n vreemd veld, over het platform heen lopen naar 'jou kist...
Zoiets hahaha...
Aangezien Wieke de eerste leg weer zou vliegen starte hij de SVQ op. Eén voor één reden we naar de pomp om daar gedrieën te tanken.
In totaal vulden we de kisten voor zo'n 330 liter. In eerste instantie dachten we dat de literprijs 8 DKR was. Het bleek echter dat we ons een beetje rijk gerekend hadden. Achteraf bleek er nog een stukje belasting bij te komen, helaas... Maar nog altijd iets goedkoper dan in Nederland. (Tja dat is het eigenlijk al vlug)... Oscar rekende het geheel af bij de Havenmeester.
Na nog een groepsfoto, gemaakt door dezelfde Havenmeester, was het tijd om echt te gaan vetrekken. Als eerste taxiede Paul de SVH naar het begin van de baan, gevolgd door Oscar in de ANH. Aangezien er nogal wat vogels op de baan zaten, moesten deze eerst verjaagd worden, dus scheurde de havendienst met een busje de baan over. Oscar besloot niet de gehele baan te gebuiken en besloot te vertrekken van intersectie Bravo. Op deze manier piepte hij voor Paul langs en vertrok dus als eerste. Even later ging ook Paul in take-off op het moment dat wij ook bij intersectie Bravo aankwamen. Ook Wieke besloot vanaf Bravo te vertrekken. De baan was immers lang genoeg. De Toren wenste ons een prettige vlucht en we namen afscheid van Sondeborg. Na reportingpoint Broager konden we direct overschakelen naar Bremen Info. Het aanmelden lukte weer niet echt maar nadat Wieke naar een hoogte van zo'n 2500 voet was geklommen was ook dat probleem de wereld uit en was de verbinding gelegd.
Helaas was er weer een inversielaag wat het zicht naar de grond enigzins beperkte maar boven deze laag vliegende leverde een mooi plaatje op. Op ening moment merkte in rechts van ons een andere kist op. Min of meer op dezelfde hoogte als ons. De Pcas gaf in eerste instantie 5 Nm op maar langzaam kwam deze dichterbij. Bremen Info melde ons de aanwezigheid van deze kist. Wij hadden het al gezien en bevestigde Bremen Info. Even later melde Bremein Info de andere kist onze aanwezigheid. Het bleek dus Paul en Mark te zijn in de SVH. Ook zij hadden ons gezien en kropen langzaam dichterbij voor een mid-air encounter. Erg gaaf om te zien. Langzaam schoof de SVH achter ons langs. Erg cool!!!
Bij het naderen van de Duitse Bocht merkten we een groot boorplatform op en besloot Wieke er een rondje overheen te maken om deze beter te bekijken. Het was inderdaad een flinke jongen...
Via Cuxhaven vlogen we de CTR van Nordholz binnen. Dit is een militair gebied en aangezien het zaterdag was, was deze niet actief en konden we direct doorschakelen naar Spieka Radio. Het leuke van dez CTR is dat er een militaire asfalt baan ligt die uiteraard duidelijk zichtbaar is. Deze baan moet je echter niet hebben. Zo'n 50 meter naast deze baan ligt een grasbaan. Daarnaast weer de toren en wat Hangars, en daarnaast weer een baan voor de zwevers. Wieke stuurde netjes het cicuit in en vlak achter ons ook de SVH en de ANH. Leuk was dat we met z'n drieen tegelijk dus daar aankwamen. Wieke zette de SVQ netjes op het gras neer, waarna wij nog even naar de pomp reden om zeker voldoende brandstof bij ons te hebben voor de laatste twee legs...
Hier het filmpje:
De havenmeester vertelde ons dat er op loopafstand een mooi luchtvaartmuseum was, wat zeker het bezoeken waard was. Dit museum betreft het Aeronauticum. Helaas hadden we geen tijd voldoende om het museum te bezoeken. Maar mochten we ooit nog eens een keer in die buurt komen dan is het zeker een bezoek waard. We verzamelden in het lokale clubhuis voor een kop koffie, of beter een mokkoffie. Sommige van ons legden de laatste hand aan de volgende leg. Echt haast om te vertrekken hadden we niet, daar het in Groningen en Friesland nog flink nevelig was met overcast bewolking op 500 voet. Het trok wel weg, maar dat kon nog wel eventjes duren.
Een grasbaan met ILS??
Oscar wilde de koffie gaan afrekenen en vroeg aan de koffiedame wat de schade was. Op het antwoord van deze dame van € 2,40 reageerde Oscar dat hij voor de gehele groep wilde afrekenen. Dat had de dame begrepen... € 2.40 bitte... De mok koffie kostte slechts € 0,30... Nou doe ons dan nog maar een bakkie, hahaha... Dus werd er een tweede rondje besteld.
Uiteindelijk was het dan toch tijd geworden voor de tweede leg. Manuel zou deze vliegen dus nam hij plaats op de left seat. Ik speelde deze vlucht voor de 'Co'. Dit keer vertrokken wij wederom weer als derde. Dit keer Ameland als volgende stop. Manuel had een leuke route uitgezet over zo'n alle waddeneilanden van Wangerooge tot Ameland.
Voor wat betreft het navigeren stelde deze leg niet veel voor. Gewoon de eilanden volgen en tellen. Wel was deze leg een hele mooie route. Erg leuk om op deze manier langs de eilanden te vliegen. Op één na hebben de duitse eilanden een vliegveld, aangezien het mooi weer was en weekend, was er volop bedrijvigheid op deze velden. We vlogen op zo'n 2000 voet over deze eilanden, dus hadden we geen last van het verkeer van en naar deze elanden. Het eiland Baltrum heeft hierbij de kortste baan van 360 meter (!). Na Borkum namen we afscheid van Bremen Info en vlogen we het Nederlandse Luchtruim binnen. We melden ons aan bij Dutchmil die ons hartelijk begroette...
Via Schiermonnikoog kwamen wij uiteindelijk mij Ameland aan. Wel melden ons bij Ameland Radio. Op het veld was ook kleiduif schietwedstrijd. Paul meldde over de radio voor de zekerheid dat wij drieen echter niet verwisseld wilde worden met deze kleiduiven. "We are not pigeons, I repeat, we are not pigeons..."
Via een direct downwind vlogen we het circuit binnen voor een landing op baan 09 wat netjes lukte. We parkeerden de kisten naast elkaar en Oscar beklom de toren om de landingen af te gaan rekenen.
We besloten om met z'n allen Ballum in te lopen en daar een restaurant op te zoeken voor een lekkere lunch. En dat is gelukt...
Na de lunch liepen we terug naar het veld. Lopen we ineens Marco en Michel tegen het lijf. Zij waren met de SVR ook naar Ameland gevlogen en gingen ook een hapje eten.
Terug op het veld werden de flightplans weer ingediend en maakten we ons klaar voor de laatste leg terug naar Rotterdam. Deze derde leg kwam voor mijn rekening. Aangezien we nog lekker ruim in tijd zaten maakten we er zeker geen haastklus van. De ANH en de SVH vertrokken voor ons. Voor mij was het de eerst keer op Ameland. Leuk veld trouwens. Wel een grasveld, dus lekker hobbelen naar het begin van de baan. Baan 09 was in gebruik.
Na take-off maakte ik een linker klimmende bocht om zo uiteindelijk om het eiland heen uit te klimmen naar en hoogte van 2500 ft en zo de verplichte corridor in te vliegen naar Harlingen. We hadden nu tegenlicht wat het zicht enigzins beperkte maar nog steeds een schitteren gezich was. Via Harlingen vloog ik in de richting van Stavoren om vandaar het IJsselmeer over te steken in de richting van Enkhuizen. Wel onderweg natuurlijk zakken naar een hoogte van 1500 ft omdat je hier onder de Schiphol TMA komt. Halverwege het IJsselmeer was het och wel heel erg rustig geworden achtrin. Alle avonturen waren Manuel kennelijk even te veel geworden. Meneer was in slaap gevallen :) (Er is een foto van!!). Via Volendam vlogen we inbound het VOR-baken PAM. Vanaf PAM min of meer rechtstreeks naar Mike, het entrypoint van Rotterdam. Wel uitkijken natuurlijkdat we niet in de Schiphol CTR terecht kwamen. Bij Woerden dus nog even onder de 1200 voet zakken.
Vanaf Mike was het weer het standaard vliegwerk naar het veld toe. Op het moment dat we overhead het veld waren was Oscar net met de landing bezig in de ANH. Aangezien hij niet mooi uitkwam ging hij voor de Go-around. Jaja, hij wilde natuurlijk gewoon niet dat er een einde kwam aan deze heerlijke en fantastische vlucht. Ik zette de SVQ netjes op tijd op de baan zodat we er via V3 vanaf konden taxiën. Back to the club. Om het helemaal netjes af te maken zette we de SVQ weer op stal. Alle spullen eruit en naar binnen voor de administratie en natuurlijk gezamelijk nog even nakletsen onder het genot van een biertje, voor de meeste van ons dan...
Helaas was deze vlucht nu echt voorbij, maar wat een geweldige vlucht was dit. Van een nevelige start, tot een zonnig einde en alles wat er tussen zat... Mag er voor 2011 ook maar zo'n mooie vlucht komen, enne... misschien dan drie dagen?? Zodat we ook wat tijd hebben om lokaal op de bestemming wat rond te kunnen kijken en wellicht nog lokaal wat kleine vluchtjes te maken... Ik stem voor!!!
Mannen allemaal bedankt voor de gezelligheid en het lachen, het was top!!!
Hier de foto's en hier de legs in Google earth, leg 1, leg 2 en leg 3.
Tot de volgende keer...
Daar aangekomen was Paul inmiddels aan tafel aangeschoven. De onbijtdish zag er prima verzorgd uit. Lekkere broodjes, allerlei beleg... Noem maar op, het lag er. Oscar voeldezich echter niet helemaal jofel worden. Hij excuseerde zich en trok zich terug voor nog even een meningsverschil met het Koningsmaal van de vorige avond...
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Na het ontbijt werden de spullen weer verzameld en de kamers afgerekend aan de receptie. Het project Taxi werd weer opgestart en dit maal kregen we het voor elkaar om een taxibusje te regelen zodat we met z'n allen in één keer naar het veld konden gaan. Nu zagen we ook wat van Denemarken bij daglicht. Op de luchthaven aangekomen anticipeerde Wieke op het werktempo van de chauffeur en dook zelf achterin om alle bagage uit de taxi aan te geven. Op zoek naar de havenmeester. Er moest immers nog een stukje administratie afgewikkeld worden. Nadat deze getraceerd was, en dat duurde ook even, mochten we eerst gaan tanken mat de kisten. Enigzins één voor één liepen we over het platform naar het veld waar onze dames op ons stonden te wachten. Wat was dat geweldig... Op zo'n vreemd veld, over het platform heen lopen naar 'jou kist...
Zoiets hahaha...
Aangezien Wieke de eerste leg weer zou vliegen starte hij de SVQ op. Eén voor één reden we naar de pomp om daar gedrieën te tanken.
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
In totaal vulden we de kisten voor zo'n 330 liter. In eerste instantie dachten we dat de literprijs 8 DKR was. Het bleek echter dat we ons een beetje rijk gerekend hadden. Achteraf bleek er nog een stukje belasting bij te komen, helaas... Maar nog altijd iets goedkoper dan in Nederland. (Tja dat is het eigenlijk al vlug)... Oscar rekende het geheel af bij de Havenmeester.
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Na nog een groepsfoto, gemaakt door dezelfde Havenmeester, was het tijd om echt te gaan vetrekken. Als eerste taxiede Paul de SVH naar het begin van de baan, gevolgd door Oscar in de ANH. Aangezien er nogal wat vogels op de baan zaten, moesten deze eerst verjaagd worden, dus scheurde de havendienst met een busje de baan over. Oscar besloot niet de gehele baan te gebuiken en besloot te vertrekken van intersectie Bravo. Op deze manier piepte hij voor Paul langs en vertrok dus als eerste. Even later ging ook Paul in take-off op het moment dat wij ook bij intersectie Bravo aankwamen. Ook Wieke besloot vanaf Bravo te vertrekken. De baan was immers lang genoeg. De Toren wenste ons een prettige vlucht en we namen afscheid van Sondeborg. Na reportingpoint Broager konden we direct overschakelen naar Bremen Info. Het aanmelden lukte weer niet echt maar nadat Wieke naar een hoogte van zo'n 2500 voet was geklommen was ook dat probleem de wereld uit en was de verbinding gelegd.
Helaas was er weer een inversielaag wat het zicht naar de grond enigzins beperkte maar boven deze laag vliegende leverde een mooi plaatje op. Op ening moment merkte in rechts van ons een andere kist op. Min of meer op dezelfde hoogte als ons. De Pcas gaf in eerste instantie 5 Nm op maar langzaam kwam deze dichterbij. Bremen Info melde ons de aanwezigheid van deze kist. Wij hadden het al gezien en bevestigde Bremen Info. Even later melde Bremein Info de andere kist onze aanwezigheid. Het bleek dus Paul en Mark te zijn in de SVH. Ook zij hadden ons gezien en kropen langzaam dichterbij voor een mid-air encounter. Erg gaaf om te zien. Langzaam schoof de SVH achter ons langs. Erg cool!!!
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Bij het naderen van de Duitse Bocht merkten we een groot boorplatform op en besloot Wieke er een rondje overheen te maken om deze beter te bekijken. Het was inderdaad een flinke jongen...
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Hier het filmpje:
De havenmeester vertelde ons dat er op loopafstand een mooi luchtvaartmuseum was, wat zeker het bezoeken waard was. Dit museum betreft het Aeronauticum. Helaas hadden we geen tijd voldoende om het museum te bezoeken. Maar mochten we ooit nog eens een keer in die buurt komen dan is het zeker een bezoek waard. We verzamelden in het lokale clubhuis voor een kop koffie, of beter een mokkoffie. Sommige van ons legden de laatste hand aan de volgende leg. Echt haast om te vertrekken hadden we niet, daar het in Groningen en Friesland nog flink nevelig was met overcast bewolking op 500 voet. Het trok wel weg, maar dat kon nog wel eventjes duren.
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Oscar wilde de koffie gaan afrekenen en vroeg aan de koffiedame wat de schade was. Op het antwoord van deze dame van € 2,40 reageerde Oscar dat hij voor de gehele groep wilde afrekenen. Dat had de dame begrepen... € 2.40 bitte... De mok koffie kostte slechts € 0,30... Nou doe ons dan nog maar een bakkie, hahaha... Dus werd er een tweede rondje besteld.
Uiteindelijk was het dan toch tijd geworden voor de tweede leg. Manuel zou deze vliegen dus nam hij plaats op de left seat. Ik speelde deze vlucht voor de 'Co'. Dit keer vertrokken wij wederom weer als derde. Dit keer Ameland als volgende stop. Manuel had een leuke route uitgezet over zo'n alle waddeneilanden van Wangerooge tot Ameland.
Voor wat betreft het navigeren stelde deze leg niet veel voor. Gewoon de eilanden volgen en tellen. Wel was deze leg een hele mooie route. Erg leuk om op deze manier langs de eilanden te vliegen. Op één na hebben de duitse eilanden een vliegveld, aangezien het mooi weer was en weekend, was er volop bedrijvigheid op deze velden. We vlogen op zo'n 2000 voet over deze eilanden, dus hadden we geen last van het verkeer van en naar deze elanden. Het eiland Baltrum heeft hierbij de kortste baan van 360 meter (!). Na Borkum namen we afscheid van Bremen Info en vlogen we het Nederlandse Luchtruim binnen. We melden ons aan bij Dutchmil die ons hartelijk begroette...
Via Schiermonnikoog kwamen wij uiteindelijk mij Ameland aan. Wel melden ons bij Ameland Radio. Op het veld was ook kleiduif schietwedstrijd. Paul meldde over de radio voor de zekerheid dat wij drieen echter niet verwisseld wilde worden met deze kleiduiven. "We are not pigeons, I repeat, we are not pigeons..."
Via een direct downwind vlogen we het circuit binnen voor een landing op baan 09 wat netjes lukte. We parkeerden de kisten naast elkaar en Oscar beklom de toren om de landingen af te gaan rekenen.
We besloten om met z'n allen Ballum in te lopen en daar een restaurant op te zoeken voor een lekkere lunch. En dat is gelukt...
 |
| Van Flight 35... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Terug op het veld werden de flightplans weer ingediend en maakten we ons klaar voor de laatste leg terug naar Rotterdam. Deze derde leg kwam voor mijn rekening. Aangezien we nog lekker ruim in tijd zaten maakten we er zeker geen haastklus van. De ANH en de SVH vertrokken voor ons. Voor mij was het de eerst keer op Ameland. Leuk veld trouwens. Wel een grasveld, dus lekker hobbelen naar het begin van de baan. Baan 09 was in gebruik.
Na take-off maakte ik een linker klimmende bocht om zo uiteindelijk om het eiland heen uit te klimmen naar en hoogte van 2500 ft en zo de verplichte corridor in te vliegen naar Harlingen. We hadden nu tegenlicht wat het zicht enigzins beperkte maar nog steeds een schitteren gezich was. Via Harlingen vloog ik in de richting van Stavoren om vandaar het IJsselmeer over te steken in de richting van Enkhuizen. Wel onderweg natuurlijk zakken naar een hoogte van 1500 ft omdat je hier onder de Schiphol TMA komt. Halverwege het IJsselmeer was het och wel heel erg rustig geworden achtrin. Alle avonturen waren Manuel kennelijk even te veel geworden. Meneer was in slaap gevallen :) (Er is een foto van!!). Via Volendam vlogen we inbound het VOR-baken PAM. Vanaf PAM min of meer rechtstreeks naar Mike, het entrypoint van Rotterdam. Wel uitkijken natuurlijkdat we niet in de Schiphol CTR terecht kwamen. Bij Woerden dus nog even onder de 1200 voet zakken.
Vanaf Mike was het weer het standaard vliegwerk naar het veld toe. Op het moment dat we overhead het veld waren was Oscar net met de landing bezig in de ANH. Aangezien hij niet mooi uitkwam ging hij voor de Go-around. Jaja, hij wilde natuurlijk gewoon niet dat er een einde kwam aan deze heerlijke en fantastische vlucht. Ik zette de SVQ netjes op tijd op de baan zodat we er via V3 vanaf konden taxiën. Back to the club. Om het helemaal netjes af te maken zette we de SVQ weer op stal. Alle spullen eruit en naar binnen voor de administratie en natuurlijk gezamelijk nog even nakletsen onder het genot van een biertje, voor de meeste van ons dan...
Helaas was deze vlucht nu echt voorbij, maar wat een geweldige vlucht was dit. Van een nevelige start, tot een zonnig einde en alles wat er tussen zat... Mag er voor 2011 ook maar zo'n mooie vlucht komen, enne... misschien dan drie dagen?? Zodat we ook wat tijd hebben om lokaal op de bestemming wat rond te kunnen kijken en wellicht nog lokaal wat kleine vluchtjes te maken... Ik stem voor!!!
Mannen allemaal bedankt voor de gezelligheid en het lachen, het was top!!!
Hier de foto's en hier de legs in Google earth, leg 1, leg 2 en leg 3.
Tot de volgende keer...
vrijdag 8 oktober 2010
Flight 34... (Clubvlucht Denemarken Part 1...)
Twee weken geleden werd de vlucht afgeblazen als gevolg van het slechte weer. Deze week zagen de voorspellingen er beter uit. De afspraak was dat we rond half negen op de club zouden zijn voor de laatste voorbereidingen en dan rond tien uur in take-off.
De club2009 bestaat vandaag uit Oscar (ANH), Jacco (ANH), Paul(SRP), Wouter (SRP), Mark (SRP), Wieke (SVQ), Manuel (SVQ)en ikke (SVQ). Coen moest helaas op het laatste moment afvallen. De gereserveerde kisten: Robin PH-SVQ, Cessna PH-ANH en Piper PH-SRP. Bestemmingen: Nordhorn, Wangerooge en eindbestemming Sonderborg in Denemarken.
Van het groepje was ik als eerste op de club. Ik had de door mij te vliegen legs reeds in PocketFMS uitewerkt deze week. Ik moest alleen nog de wind er in verwerken. Appeltje/eitje voor dit programma. De SVQ stond nog op stal zodat ik haar netjes op het platform plaatste. Er zat nog voldoende brandstof in voor de eerste leg. Tanken op Rotterdam hoefde dus niet.
Een voor een kwamen de overigen op de club aan. De laatste hand werd aan de voorbereiding verricht. En gezamelijk werden de Tafs en Metars besproken. En nog eens besproken en nog eenst besproken... Het weer was duidelijk niet zoals in eerste instantie door de weermannen en -vrouwen werd aangegeven. Vooral boven duitsland hing er dikke nevel en bewolking op 500 voet. Hmm, dat schiet niet op. Dan nog maar een bakkie doen en over een half uurtje nog maar eens kijken... En nog maar eens een half uurtje, en nog maar een half uurtje... Volgens de Tafs zou het wel beter gaan worden. En dat werd het ook wel, zij het een beetje te langzaam naar ons zin.
Uiteindelijk besloten we rond half twaalf de knoop door te hakken en te gaan. Het zich was niet optimaal maar binnen de normen. Nordhorn was langzaam aan het verbeteren, dus het kon alleen nog maar beter worden. We stapten allen in onze kist. Wieke zou de eerste leg vliegen en ik zou hierbij 'Co' spelen. Ik melde ons aan bij Delivery voor de startup. Daar kregen we te horen dat er net twee andere kisten op de mike-departure terug waren gekomen als gevolg van het zicht. Sowieso was het special-vfr. We besloten dus nog maar een half uurtje te wachten.
De crew van de SRP had een probleem. Tijdens de walkaround bleek dat het strobelight niet werkte. De AMR werd er bijgehaald om het probleem op te lossen. Alleen ging hier kostbare tijd mee verloren, zou het op tijd opgelost kunnen worden?? De SVQ en ANH waren inmiddels geheel klaar voor vertrek en besloten voor een Top-Gear oplossing: Als iemand van de groep een probleem heeft... dan gaat de rest gewoon verder alsof er niets aan de hand is :)
Gekkigheid natuurlijk! In onderling overleg ging de SVQ en ANH alvast onderweg. De SRP zou dan zo snel mogelijk volgen... Ik, Wieke en Manuel met de SVQ voorop, en Oscar met Jacco met de ANH volgend. Via special VFR vlogen we de Mike-departure naar Gouda. Het zich liet inderdaad te wensen over, af en toe werd het wat lichter, en soms ook weer wat donkerder... Op 1000/1100 voet vlogen we zo rechtstreeks naar Scherpenzeel. Als gevolg van een oefening van de luchtmacht was het redelijk druk op de radio. Aangezien het zich niet toppie was besloten we ons ook aan te melden bij DutchMil. Dan weten ze dat we 'online' zijn... Onderweg waren we 'on numbers' met Oscar en Jacco en hielden we elkaar op de hoogte van de zichwaarden. Na Scherpenzeel was de Vaassen aan de beurt om zo ten noorden van Teuge langs te vliegen. Op de radio hoorden we dat een navy helicopter een low pass over Teuge maakte.
Tijd om ons af te melden bij DutchMil en aan te melden bij Bremen Info, om eigenlijk direct daarna over te schakelen naar Nordhorn Radio. Van de Toren kregen we een direct rwy 06. Aangezien het zich nog steeds niet optimaal was kwam de baan pas laat in zicht. Wieke zette de SVQ desondanks netjes op de baan en taxieden we naar de pomp. Hier zouden we de kist volgooien voor de twee volgende legs.
Even later meldde Oscar en Jacco zich op de radio en aangezien zij vanuit het zuiden de baan aanvlogen, vlogen zij het standaard circuit zodat ze zich even later naast ons op de parkeerplaats nestlden. Op het veld stond ook nog twee Antonov's. Een van de twee was een experimental die op bio-brandstof vloog. Deze kist had zojuist een vlucht vanuit Los Angeles achter de rug. Voor meer info zie www.ctdc.nl.
Nadat we een korte tour in deze Antonov hadden gehad en Oscar de fuel en landingsgelden op de toren had afgerekend, besloten we in het restaurant wat te drinken en te eten. Inmiddels had Oscar contact gehad met Wouter (SRP). Zij stonden nog steeds op Rotterdam. De reparatie van de SRP liep helaas niet zo snel als verwacht. Wel hadden ze inmiddels de SRP verwisseld voor de SVH. Alleen konden ze pas om half drie weg. Er werd afgesproken dat zij vanaf Rotterdam direct naar Wangerooge zouden vliegen. We zouden elkaar daar dan treffen.
Na de tostie, en na de piloot van de Antonov gedag te hebben gezegd (met de toezegging dat hij ook een keer naar Rotterdam zou komen) stapten we weer in de kisten. Dit keer vloog Manuel en was Wieke de 'Co'. Ik kon lekker achterin plaats nemen. Oscar en Jacco vlogen dit keer voorop. Het zicht was er nog niet beter op geworden. Veel hoger dan 1100/1200 voet kwamen we niet. Onderweg probeerden we beiden tevergeefs om contact op te nemen met Bremen info. Kennelijk kwamen onze oproepen maar een enkele keer door. Waarschijnlijk als gevolg van de 'geringe' hoogte en de nevelige condities. Volledig IFR (I Follow Roads/Rivers) stuurde Manuel ons in noordelijke richting. Via de ANH vernamen wij dat de CTR Wittmundhafen niet actief was. We hebben onze crossing wel gemeld over de radio, alleen nimmer een reactie gekregen van Bremen Info.
Via 'numbers' meldde Jacco dat het weer begon op te knappen. Hij zag zowaar de zon. Goede berichten dus. Bij het naderen van de kust meldde Wieke ons af bij Bremen info en aan bij Wangerooge Radio. Runway 10 was in gebruik. Manuel maakte zich op voor de landing. Het weer was inderdaad opgeknapt en hoewel nog niet ideaal het zicht dus ook. De landingsbaan van Wangerooge ligt vlak achter een dijk. Met nog een paar meter te gaan gooide deze dijk roet in het eten met de wind om Manuel een perfecte landing te laten maken. Duidelijk iets om een volgende keer rekening mee te houden en wellicht een iets hogere snelheid aan te houden
Na de kisten te hebben geparkeerd, rekende Oscar de landingen weer af en namen we plaats op het terras voor een drankje. Nu was het wachten op de SVH. Ik had mijn scanner meegenomen zodat we hen konden horen aankomen.
Ter plaatse was het een gaan en komen van kisten van Luftverkehr Friesland-Harle. Zeg maar een taxibedrijf in de lucht. Als een soort Cowboys werden kistladingen passagiers uitgespuugd en snel weer vertrokken om een nieuwe lading te halen. Ze vertrokken zelfs in formatie in take-off. Heel gaaf om te zien. Zelfs werden er landingen uitgevoerd indien de voorgaande kist de runway nog niet eens had verlaten, zo ondervond ook de SVH die ongeveer na een half uurtje ook aan kwam. Van een radio hadden deze jongens kennelijk niet veel. Deze werd niet gebruikt...
End of Daylight is in Denemarken iets eeder dan bij ons in Rotterdam. Dat scheelt al vlug zo'n kleine drie kwartier. Veel tijd hadden Wouter, Paul en Mark dus niet om te kunnen genieten van een drankje. Snel weer instappen voor het laatste leg. Dit keer was ik de PIC op de SVQ. Na take-off kon ik gemakkelijk doorklimmen naar 3500 voet. Even later zagen we de SVH onder ons door vliegen. Boven de inversielaag was het uitzicht verschrikkelijk mooi. Bremen Info was dit keer geen probleem. En omdat de conroller door had dat wij met z'n drieen bij elkaar hoorden kregen wij in één call te horen dat een restricted gebied niet actief was zodat we dezedus konden crossen. Erg leuk om dit zo te horen, Om wat tijd uit te sparen korte ik mijn leg iets in door twee keer een waypoint over te slaan en direct te gaan. Erg goed te doen met PocketFMS. De route liep dan ook via Cuxhaven naar Heide, en vandaar rechtstreeks naar Broager, het entrypoint voor Sonderborg.
Hoewel we als tweede van Wangerooge vetrokken, arriveerden wij met de SVQ als eerste bij Broager. Manuel, mijn 'Co' meldde ons aan bij Sonderborg. Na Broager konden we een direct base 14. De approach naar de baan ligt heel mooi. Final ligt boven het water zodat je steeds verder naar het water zakt. De baanverlichting, deels in het water stond aan. Een erg gaaf gezicht. Ondanks een aardige crosswind zette ik de SVQ netjes neer. De man op de toren dirigeerde ons naar het grasveld waar we de kisten mochten parkeren voor de nacht. Gezusterlijk stonden de kisten naast elkaar.
Binnen in het airport gebouw kregen we te horen dat we administratieve afhandeling de volgende dag mochten doen. Taxi bellen dus en naar het hotel. De taxi was helaas niet zo snel als we wilden, maar uiteindelijk kwamen wij dan toch in het Hotel Scandic Sonderborg aan. Zag er allemaal netjes uit... Vlug de spullen op de kamer gezet en weer een taxi besteld om Sonderborg in te gaan voor een restaurant.
Even later, met een ruim begrip voor even, kwamen uiteindelijk de taxi's. Deze brachten ons naar de haven van Sonderborg. De keuze van het restaurant viel op 'Colloseum'. Tijdens een heerlijk biertje, voor de meeste van ons dan, werd een keuze gemaakt uit het menu. We zouden in ieder geval voor een voor- en hoofdmenu gaan. Mocht er nog ruimte over zijn dan nog een nagerecht. Als hoofdgerecht kozen enkele van ons de specialiteit van het huis, Favourite dish of king Frederik. Aan de naam van het gerecht te zien een koningsmaal, dus wellicht goed genoeg voor club2009 ;)
Aan de muren van het restaurant hingen allerlei attributen. Naar het zich liet aanzien attributen voor de visserij. Echter na twee biertjes veranderden deze attributen in een soort van zweepje. Dit in combinatie met 'onze' twee blonde serveersters, waarvan één met een leren broek onder haar schort deed onze fantasie duidelijk goed (of mag ik hier alleen voor mezelf spreken haha).
De verwachtingen van het diner waren duidelijk hoger dan de realiteit. Jammer, maar het maakte het er in ieder geval niet minder gezellig om. Eén van de serveersters zou voor ons de taxi's regelen. Onze ervaring van de lokale taxi's leerde ons dat het nog wel even kon duren. En dat deed het ook...
Rond half twaalf waren we uiteindelijk weer terug in het hotel. Tijd om bed in te duiken. Eerst nog even een heerlijke douche. Op de kamer met Oscar nog even de weersverwachtingen voor de volgende dag dorgenomen op het, overigens gratis, internet. Dat zag er een stuk beter uit dan wat we vandaag hadden gehad. Het beloofde een mooie dag te gaan worden...
Hier de foto's en hier de legs in Google Earth: leg 1, leg 2, leg 3
Wordt vervolgd...
De club2009 bestaat vandaag uit Oscar (ANH), Jacco (ANH), Paul(SRP), Wouter (SRP), Mark (SRP), Wieke (SVQ), Manuel (SVQ)en ikke (SVQ). Coen moest helaas op het laatste moment afvallen. De gereserveerde kisten: Robin PH-SVQ, Cessna PH-ANH en Piper PH-SRP. Bestemmingen: Nordhorn, Wangerooge en eindbestemming Sonderborg in Denemarken.
Van het groepje was ik als eerste op de club. Ik had de door mij te vliegen legs reeds in PocketFMS uitewerkt deze week. Ik moest alleen nog de wind er in verwerken. Appeltje/eitje voor dit programma. De SVQ stond nog op stal zodat ik haar netjes op het platform plaatste. Er zat nog voldoende brandstof in voor de eerste leg. Tanken op Rotterdam hoefde dus niet.
Een voor een kwamen de overigen op de club aan. De laatste hand werd aan de voorbereiding verricht. En gezamelijk werden de Tafs en Metars besproken. En nog eens besproken en nog eenst besproken... Het weer was duidelijk niet zoals in eerste instantie door de weermannen en -vrouwen werd aangegeven. Vooral boven duitsland hing er dikke nevel en bewolking op 500 voet. Hmm, dat schiet niet op. Dan nog maar een bakkie doen en over een half uurtje nog maar eens kijken... En nog maar eens een half uurtje, en nog maar een half uurtje... Volgens de Tafs zou het wel beter gaan worden. En dat werd het ook wel, zij het een beetje te langzaam naar ons zin.
Uiteindelijk besloten we rond half twaalf de knoop door te hakken en te gaan. Het zich was niet optimaal maar binnen de normen. Nordhorn was langzaam aan het verbeteren, dus het kon alleen nog maar beter worden. We stapten allen in onze kist. Wieke zou de eerste leg vliegen en ik zou hierbij 'Co' spelen. Ik melde ons aan bij Delivery voor de startup. Daar kregen we te horen dat er net twee andere kisten op de mike-departure terug waren gekomen als gevolg van het zicht. Sowieso was het special-vfr. We besloten dus nog maar een half uurtje te wachten.
De crew van de SRP had een probleem. Tijdens de walkaround bleek dat het strobelight niet werkte. De AMR werd er bijgehaald om het probleem op te lossen. Alleen ging hier kostbare tijd mee verloren, zou het op tijd opgelost kunnen worden?? De SVQ en ANH waren inmiddels geheel klaar voor vertrek en besloten voor een Top-Gear oplossing: Als iemand van de groep een probleem heeft... dan gaat de rest gewoon verder alsof er niets aan de hand is :)
Gekkigheid natuurlijk! In onderling overleg ging de SVQ en ANH alvast onderweg. De SRP zou dan zo snel mogelijk volgen... Ik, Wieke en Manuel met de SVQ voorop, en Oscar met Jacco met de ANH volgend. Via special VFR vlogen we de Mike-departure naar Gouda. Het zich liet inderdaad te wensen over, af en toe werd het wat lichter, en soms ook weer wat donkerder... Op 1000/1100 voet vlogen we zo rechtstreeks naar Scherpenzeel. Als gevolg van een oefening van de luchtmacht was het redelijk druk op de radio. Aangezien het zich niet toppie was besloten we ons ook aan te melden bij DutchMil. Dan weten ze dat we 'online' zijn... Onderweg waren we 'on numbers' met Oscar en Jacco en hielden we elkaar op de hoogte van de zichwaarden. Na Scherpenzeel was de Vaassen aan de beurt om zo ten noorden van Teuge langs te vliegen. Op de radio hoorden we dat een navy helicopter een low pass over Teuge maakte.
Tijd om ons af te melden bij DutchMil en aan te melden bij Bremen Info, om eigenlijk direct daarna over te schakelen naar Nordhorn Radio. Van de Toren kregen we een direct rwy 06. Aangezien het zich nog steeds niet optimaal was kwam de baan pas laat in zicht. Wieke zette de SVQ desondanks netjes op de baan en taxieden we naar de pomp. Hier zouden we de kist volgooien voor de twee volgende legs.
Even later meldde Oscar en Jacco zich op de radio en aangezien zij vanuit het zuiden de baan aanvlogen, vlogen zij het standaard circuit zodat ze zich even later naast ons op de parkeerplaats nestlden. Op het veld stond ook nog twee Antonov's. Een van de twee was een experimental die op bio-brandstof vloog. Deze kist had zojuist een vlucht vanuit Los Angeles achter de rug. Voor meer info zie www.ctdc.nl.
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Nadat we een korte tour in deze Antonov hadden gehad en Oscar de fuel en landingsgelden op de toren had afgerekend, besloten we in het restaurant wat te drinken en te eten. Inmiddels had Oscar contact gehad met Wouter (SRP). Zij stonden nog steeds op Rotterdam. De reparatie van de SRP liep helaas niet zo snel als verwacht. Wel hadden ze inmiddels de SRP verwisseld voor de SVH. Alleen konden ze pas om half drie weg. Er werd afgesproken dat zij vanaf Rotterdam direct naar Wangerooge zouden vliegen. We zouden elkaar daar dan treffen.
Na de tostie, en na de piloot van de Antonov gedag te hebben gezegd (met de toezegging dat hij ook een keer naar Rotterdam zou komen) stapten we weer in de kisten. Dit keer vloog Manuel en was Wieke de 'Co'. Ik kon lekker achterin plaats nemen. Oscar en Jacco vlogen dit keer voorop. Het zicht was er nog niet beter op geworden. Veel hoger dan 1100/1200 voet kwamen we niet. Onderweg probeerden we beiden tevergeefs om contact op te nemen met Bremen info. Kennelijk kwamen onze oproepen maar een enkele keer door. Waarschijnlijk als gevolg van de 'geringe' hoogte en de nevelige condities. Volledig IFR (I Follow Roads/Rivers) stuurde Manuel ons in noordelijke richting. Via de ANH vernamen wij dat de CTR Wittmundhafen niet actief was. We hebben onze crossing wel gemeld over de radio, alleen nimmer een reactie gekregen van Bremen Info.
Via 'numbers' meldde Jacco dat het weer begon op te knappen. Hij zag zowaar de zon. Goede berichten dus. Bij het naderen van de kust meldde Wieke ons af bij Bremen info en aan bij Wangerooge Radio. Runway 10 was in gebruik. Manuel maakte zich op voor de landing. Het weer was inderdaad opgeknapt en hoewel nog niet ideaal het zicht dus ook. De landingsbaan van Wangerooge ligt vlak achter een dijk. Met nog een paar meter te gaan gooide deze dijk roet in het eten met de wind om Manuel een perfecte landing te laten maken. Duidelijk iets om een volgende keer rekening mee te houden en wellicht een iets hogere snelheid aan te houden
Na de kisten te hebben geparkeerd, rekende Oscar de landingen weer af en namen we plaats op het terras voor een drankje. Nu was het wachten op de SVH. Ik had mijn scanner meegenomen zodat we hen konden horen aankomen.
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Ter plaatse was het een gaan en komen van kisten van Luftverkehr Friesland-Harle. Zeg maar een taxibedrijf in de lucht. Als een soort Cowboys werden kistladingen passagiers uitgespuugd en snel weer vertrokken om een nieuwe lading te halen. Ze vertrokken zelfs in formatie in take-off. Heel gaaf om te zien. Zelfs werden er landingen uitgevoerd indien de voorgaande kist de runway nog niet eens had verlaten, zo ondervond ook de SVH die ongeveer na een half uurtje ook aan kwam. Van een radio hadden deze jongens kennelijk niet veel. Deze werd niet gebruikt...
End of Daylight is in Denemarken iets eeder dan bij ons in Rotterdam. Dat scheelt al vlug zo'n kleine drie kwartier. Veel tijd hadden Wouter, Paul en Mark dus niet om te kunnen genieten van een drankje. Snel weer instappen voor het laatste leg. Dit keer was ik de PIC op de SVQ. Na take-off kon ik gemakkelijk doorklimmen naar 3500 voet. Even later zagen we de SVH onder ons door vliegen. Boven de inversielaag was het uitzicht verschrikkelijk mooi. Bremen Info was dit keer geen probleem. En omdat de conroller door had dat wij met z'n drieen bij elkaar hoorden kregen wij in één call te horen dat een restricted gebied niet actief was zodat we dezedus konden crossen. Erg leuk om dit zo te horen, Om wat tijd uit te sparen korte ik mijn leg iets in door twee keer een waypoint over te slaan en direct te gaan. Erg goed te doen met PocketFMS. De route liep dan ook via Cuxhaven naar Heide, en vandaar rechtstreeks naar Broager, het entrypoint voor Sonderborg.
Hoewel we als tweede van Wangerooge vetrokken, arriveerden wij met de SVQ als eerste bij Broager. Manuel, mijn 'Co' meldde ons aan bij Sonderborg. Na Broager konden we een direct base 14. De approach naar de baan ligt heel mooi. Final ligt boven het water zodat je steeds verder naar het water zakt. De baanverlichting, deels in het water stond aan. Een erg gaaf gezicht. Ondanks een aardige crosswind zette ik de SVQ netjes neer. De man op de toren dirigeerde ons naar het grasveld waar we de kisten mochten parkeren voor de nacht. Gezusterlijk stonden de kisten naast elkaar.
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
 |
| Van Flight 34... (Clubvlucht Denemarken 2010...) |
Binnen in het airport gebouw kregen we te horen dat we administratieve afhandeling de volgende dag mochten doen. Taxi bellen dus en naar het hotel. De taxi was helaas niet zo snel als we wilden, maar uiteindelijk kwamen wij dan toch in het Hotel Scandic Sonderborg aan. Zag er allemaal netjes uit... Vlug de spullen op de kamer gezet en weer een taxi besteld om Sonderborg in te gaan voor een restaurant.
Even later, met een ruim begrip voor even, kwamen uiteindelijk de taxi's. Deze brachten ons naar de haven van Sonderborg. De keuze van het restaurant viel op 'Colloseum'. Tijdens een heerlijk biertje, voor de meeste van ons dan, werd een keuze gemaakt uit het menu. We zouden in ieder geval voor een voor- en hoofdmenu gaan. Mocht er nog ruimte over zijn dan nog een nagerecht. Als hoofdgerecht kozen enkele van ons de specialiteit van het huis, Favourite dish of king Frederik. Aan de naam van het gerecht te zien een koningsmaal, dus wellicht goed genoeg voor club2009 ;)
Aan de muren van het restaurant hingen allerlei attributen. Naar het zich liet aanzien attributen voor de visserij. Echter na twee biertjes veranderden deze attributen in een soort van zweepje. Dit in combinatie met 'onze' twee blonde serveersters, waarvan één met een leren broek onder haar schort deed onze fantasie duidelijk goed (of mag ik hier alleen voor mezelf spreken haha).
De verwachtingen van het diner waren duidelijk hoger dan de realiteit. Jammer, maar het maakte het er in ieder geval niet minder gezellig om. Eén van de serveersters zou voor ons de taxi's regelen. Onze ervaring van de lokale taxi's leerde ons dat het nog wel even kon duren. En dat deed het ook...
Rond half twaalf waren we uiteindelijk weer terug in het hotel. Tijd om bed in te duiken. Eerst nog even een heerlijke douche. Op de kamer met Oscar nog even de weersverwachtingen voor de volgende dag dorgenomen op het, overigens gratis, internet. Dat zag er een stuk beter uit dan wat we vandaag hadden gehad. Het beloofde een mooie dag te gaan worden...
Hier de foto's en hier de legs in Google Earth: leg 1, leg 2, leg 3
Wordt vervolgd...
zondag 22 augustus 2010
Flight 30... (Busting Clouds...)
Via de site van ATCbox was er vandaag een meeting gepland op Texel. Een eerdere poging kon helaas niet doorgaan vanwege het weer. Hoewel het van de week leek dat het weer wel goed zou zijn, werd dat steeds minder hoe dichter we bij deze datum kwamen.
Gisteravond nog de TAF's nagekeken, en vanmorgen nog met Marcel gebeld om deze door te spreken. Het was weer zo'n lekker twijfelgevalletje. Nu is het wel zo dat ik in principe de instelling heb: bij twijfel niet doen. We besloten toch naar de club te gaan om daar verder gezamelijk de stand van zaken door te nemen. Martin zou ook direct naar de club komen.
Op de club bekeken we gezamelijk de meteo. Maar met onderweg een broken- en overcast bewolking op 500/600 ft werd al snel duidelijk dat Texel vandaag onbereikbaar was voor ons. Helaas dus geen ATCbox meeting vandaag.
Via ATCbox waren er ook een aantal passagiers op de club gekomen. Er werd dus gekeken of er een alternatieve bestemming gevonden kon worden. Het leek er op dat Midden Zeeland een mogelijkheid was. Het weer kwam ook uit die richting, dus als het verder zou inzakken dan konden we altijd nog omkeren en terug gaan naar Rotterdam.
De flightplans werden gefiled, de nav-plans gemaakt en de kisten werden gechecked. We besloten om met z'n drieen een beetje bij elkaar in de buurt te blijven om zoiets extra's aan deze vlucht mee te geven. Ge-drieeen taxieden we naar Rwy 24v2 voor de runup checks. Marcel vertrok als eerste voor de Hotel-departure, gevolgd door Mark en ik als derde.
Al vlug bleek dat de bewolking lager hing dan dat de Metar aangaf. Ook het zicht was niet zo best te noemen. In eerste instantie moest ik runwayheading blijven vliegen om zo Mark wat ruimte te geven. Daarna moest ik eerst naar Tango vliegen. De toren hield ons gesepareerd. Marcel was inmiddels bij Hotel aangekomen en meldde dat de wolkenbasis omhoog ging. Reden voor mij om door te prikken naar Hotel.
Al vlug werd het weer minder. Na onderling overleg op de frequentie 123.45 besloten we om rechtsomkeer te maken naar Rotterdam. Nog even coordineren waar we ten opzichte van elkaar zaten en weer melden aan de toren. Om voldoende separatie te garanderen maakte de toren er een special VFR van. Terwijl Marcel op de Hotel arrival zat, moesten ik en Mark eerst een orbit maken boven resp Hotel en Whiskey.
Inmidddels was de bewolking zo laag gekomen dat we net aan de 500 ft kwamen. Na nog een orbit bij Whiskey was het mijn beurt om via de Hotel-arrival naar het veld te vliegen. Ik was blijk dat ik mijn PocketFMS bij mij had. Dat is dan toch een stuk makkelijker om de weg te vinden. Ook was het natuurlijk heel prettig om te weten dat de Toren ons op de radar in de gaten hield.
Even later stonden we weer op het Rotterdamse asfalt. Een kort maar best wel pittige vlucht. Zeker een stevige ervaring rijker....
Hier de foto's en hier de track in Google Earth
Film volgt...
Groetjes...
Gisteravond nog de TAF's nagekeken, en vanmorgen nog met Marcel gebeld om deze door te spreken. Het was weer zo'n lekker twijfelgevalletje. Nu is het wel zo dat ik in principe de instelling heb: bij twijfel niet doen. We besloten toch naar de club te gaan om daar verder gezamelijk de stand van zaken door te nemen. Martin zou ook direct naar de club komen.
Op de club bekeken we gezamelijk de meteo. Maar met onderweg een broken- en overcast bewolking op 500/600 ft werd al snel duidelijk dat Texel vandaag onbereikbaar was voor ons. Helaas dus geen ATCbox meeting vandaag.
Via ATCbox waren er ook een aantal passagiers op de club gekomen. Er werd dus gekeken of er een alternatieve bestemming gevonden kon worden. Het leek er op dat Midden Zeeland een mogelijkheid was. Het weer kwam ook uit die richting, dus als het verder zou inzakken dan konden we altijd nog omkeren en terug gaan naar Rotterdam.
De flightplans werden gefiled, de nav-plans gemaakt en de kisten werden gechecked. We besloten om met z'n drieen een beetje bij elkaar in de buurt te blijven om zoiets extra's aan deze vlucht mee te geven. Ge-drieeen taxieden we naar Rwy 24v2 voor de runup checks. Marcel vertrok als eerste voor de Hotel-departure, gevolgd door Mark en ik als derde.
 |
| Van Flight 30 |
Al vlug bleek dat de bewolking lager hing dan dat de Metar aangaf. Ook het zicht was niet zo best te noemen. In eerste instantie moest ik runwayheading blijven vliegen om zo Mark wat ruimte te geven. Daarna moest ik eerst naar Tango vliegen. De toren hield ons gesepareerd. Marcel was inmiddels bij Hotel aangekomen en meldde dat de wolkenbasis omhoog ging. Reden voor mij om door te prikken naar Hotel.
 |
| Van Flight 30 |
Al vlug werd het weer minder. Na onderling overleg op de frequentie 123.45 besloten we om rechtsomkeer te maken naar Rotterdam. Nog even coordineren waar we ten opzichte van elkaar zaten en weer melden aan de toren. Om voldoende separatie te garanderen maakte de toren er een special VFR van. Terwijl Marcel op de Hotel arrival zat, moesten ik en Mark eerst een orbit maken boven resp Hotel en Whiskey.
 |
| Van Flight 30 |
Inmidddels was de bewolking zo laag gekomen dat we net aan de 500 ft kwamen. Na nog een orbit bij Whiskey was het mijn beurt om via de Hotel-arrival naar het veld te vliegen. Ik was blijk dat ik mijn PocketFMS bij mij had. Dat is dan toch een stuk makkelijker om de weg te vinden. Ook was het natuurlijk heel prettig om te weten dat de Toren ons op de radar in de gaten hield.
Even later stonden we weer op het Rotterdamse asfalt. Een kort maar best wel pittige vlucht. Zeker een stevige ervaring rijker....
Hier de foto's en hier de track in Google Earth
Film volgt...
Groetjes...
zaterdag 21 augustus 2010
Flight 29... (Spotting Seals...)
Binnen de familie werd er altijd geïnteresseerd gevraagd naar de vorderingen van mijn PPL opleiding. Uiteraard werd er dan gevraagd of ze na het halen van het papiertje een keer mee konden vliegen. Vandaag stond er zo’n vlucht op de planning. Oom Flip, Nicht Tanja en (aangetrouwde) neef Oscar wilden wel eens zien hoe de omgeving er nu eens van boven uitzag.
Voor vandaag had ik dan ook de PH-ANH (C172) gereserveerd. Een vier persoons Cessna waarbij door de positie van de vleugels mooi zich op de grond is. Rond half één kwamen mijn passagiers de club binnen zodat ik de passengerbriefing op het gemakkie kon doen. Na de uitleg naar de kist om mijn passagiers in te snoeren en te voorzien van een headset.
Met langzaam oplopende temperatuur liep ik de checklist door zodat ik de motor kon starten en er een verkoelend windje door de ‘airco’ (lees: ventilatiegaten) naar binnen kon komen.
Bij V2 deed ik de runup checks waarna ik mij gereed meldde voor vertrek en we even later in take-off konden gaan. In verband met twee te bezichtigen punten binnen de CTR, verzocht in aan de toren om na punt Oscar direct naar Oudekerk aan den Ijssel te vliegen en vandaar naar Ridderkerk. Na Ridderkerk werd kinderdijk met een bezoek vereert waarbij ik de CTR verliet.
Als eerste vloog ik in de richting van Hellagatsplein. Deze route liep langs punt Romeo, dus even oppassen voor ander verkeer. Een andere kist verliet net de CTR via Romeo dus en aangezien deze van rechts kwam, had deze dus voorrang. De toren informeerde deze kist over mijn afwezigheid. Aangezien ik inmiddels aan het klimmen was, was het verder geen probleem meer. Ik klom door naar 2500 ft en meldde mij aan bij Approach en meldde mijn intenties. Regelmatig werd ik door Approach op de hoogte gebracht voor ander verkeer in de omgeving. Toch wel lekker zo’n extra paar ogen. Ook mijn passagiers deden ijverig mee. Aangezien het mooi weer was, gleden er een hoop zeilbootjes over de Grevelingen. Een mooi gezicht.
Via Hellegatsplein vervolgde ik de route naar de St. Phillipsdam. Hierna een koers in de richting van de Grevelingendam. Approach meldde mij dat ik met deze koers hun gebied zou verlaten, echter het was mijn plan dat ik via een rechter bocht weer in de richting van Hellevoetsluis zou gaan en dus in het gebied zou blijven. Ter hoogte van Port Zeelande zette ik de neus in de richting van Hellevoetsluis en zette ik de daling in. Ik meldde mij af bij Approach. Vanaf de Haringvliet verzette ik de koers naar de tweede maasvlakte. Altijd mooi om de schepen daar bezig te zien om het nieuwe land op te spuiten. Tanja nam de yoke even in handen om te voelen hoe dat vliegen nu eigenlijk gaat, hmm dat reageerd toch heel anders dan een zeilboot :) Oscar spotte op een zandbank voor de kust een paar zeehonden, erg leuk om te zien.
Na de maasvlakte nam ik contact op met Tower om onze komst weer aan te melden met het verzoek om via de waterweg te vliegen.
Ik moest mij melden west-abeam Maassluis, het punt waar je de CTR weer binnenvliegt. Aangezien mijn passagiers in Vlaardingen wonen moest er natuurlijk een rondje boven Vlaardingen gevlogen worden. Dus ter hoogte van Vlaardingen aangekomen kreeg ik inderdaad toestemming van de Toren om op 1000 ft een orbit boven Vlaardingen te maken. Even zoeken naar de juiste straat en ja hoor gevonden. We werden zelfs vanuit de straat toegevlagd. Men wist dat we kwamen.
Tijd om weer terug te gaan naar het veld voor de landing. Ik nam contact op met de Toren voor de landinginstructies. De Toren wilde mij eerst naar Tango om vandaat uit een richthand downwind 24 aan te vliegen. Aangezien het eat drukker was en er kisten klaar stonden om op te linen maakte ik een longfield landing zodat we snel via V3 de baan konden verlaten.
Aangezien de ANH na mij ook nog gereserveerd was parkeerde ik de kist op het platform voor de club, ipv op haar parkeerplaats. Scheelt weer op de plek duwen en zo...
Na de kist weer geparkeerd te hebben en de administratie gedaan, uiteraard nog even nagenieten onder het genot van een colaatje.
Bij vetrek wilde Oscar eerst de parkeerkaart uit de auto halen. Daarbij kwam hij erachter dat de autosleutels niet meer in zijn broekzak zaten. Op het platform lagen ze ook niet. Dit kon eigenlijk maar één ding betekenen. Ze moeten uit zijn broekzak zijn gevallen in de kist. Tja, de ANH had inmiddels het luchtruim weer verkozen...
Gelukkig bleek ze maar een uurtje weg te zijn. Dus dan nog maar een drankje op het zonovergoten teras, niet echt een straf... Nadat de ANH weer was geland bleek inderdaad dat de sleutels hier nog lagen. Iedereen kon weer op huis aan.
Al met al een heel gezellige vlucht...
Hier de foto's en hier de route in Google Earth.
Bye Bye, Fly Fly...
Voor vandaag had ik dan ook de PH-ANH (C172) gereserveerd. Een vier persoons Cessna waarbij door de positie van de vleugels mooi zich op de grond is. Rond half één kwamen mijn passagiers de club binnen zodat ik de passengerbriefing op het gemakkie kon doen. Na de uitleg naar de kist om mijn passagiers in te snoeren en te voorzien van een headset.
 |
| Van Flight 29 |
Bij V2 deed ik de runup checks waarna ik mij gereed meldde voor vertrek en we even later in take-off konden gaan. In verband met twee te bezichtigen punten binnen de CTR, verzocht in aan de toren om na punt Oscar direct naar Oudekerk aan den Ijssel te vliegen en vandaar naar Ridderkerk. Na Ridderkerk werd kinderdijk met een bezoek vereert waarbij ik de CTR verliet.
Als eerste vloog ik in de richting van Hellagatsplein. Deze route liep langs punt Romeo, dus even oppassen voor ander verkeer. Een andere kist verliet net de CTR via Romeo dus en aangezien deze van rechts kwam, had deze dus voorrang. De toren informeerde deze kist over mijn afwezigheid. Aangezien ik inmiddels aan het klimmen was, was het verder geen probleem meer. Ik klom door naar 2500 ft en meldde mij aan bij Approach en meldde mijn intenties. Regelmatig werd ik door Approach op de hoogte gebracht voor ander verkeer in de omgeving. Toch wel lekker zo’n extra paar ogen. Ook mijn passagiers deden ijverig mee. Aangezien het mooi weer was, gleden er een hoop zeilbootjes over de Grevelingen. Een mooi gezicht.
Via Hellegatsplein vervolgde ik de route naar de St. Phillipsdam. Hierna een koers in de richting van de Grevelingendam. Approach meldde mij dat ik met deze koers hun gebied zou verlaten, echter het was mijn plan dat ik via een rechter bocht weer in de richting van Hellevoetsluis zou gaan en dus in het gebied zou blijven. Ter hoogte van Port Zeelande zette ik de neus in de richting van Hellevoetsluis en zette ik de daling in. Ik meldde mij af bij Approach. Vanaf de Haringvliet verzette ik de koers naar de tweede maasvlakte. Altijd mooi om de schepen daar bezig te zien om het nieuwe land op te spuiten. Tanja nam de yoke even in handen om te voelen hoe dat vliegen nu eigenlijk gaat, hmm dat reageerd toch heel anders dan een zeilboot :) Oscar spotte op een zandbank voor de kust een paar zeehonden, erg leuk om te zien.
 |
| Van Flight 29 |
Ik moest mij melden west-abeam Maassluis, het punt waar je de CTR weer binnenvliegt. Aangezien mijn passagiers in Vlaardingen wonen moest er natuurlijk een rondje boven Vlaardingen gevlogen worden. Dus ter hoogte van Vlaardingen aangekomen kreeg ik inderdaad toestemming van de Toren om op 1000 ft een orbit boven Vlaardingen te maken. Even zoeken naar de juiste straat en ja hoor gevonden. We werden zelfs vanuit de straat toegevlagd. Men wist dat we kwamen.
Tijd om weer terug te gaan naar het veld voor de landing. Ik nam contact op met de Toren voor de landinginstructies. De Toren wilde mij eerst naar Tango om vandaat uit een richthand downwind 24 aan te vliegen. Aangezien het eat drukker was en er kisten klaar stonden om op te linen maakte ik een longfield landing zodat we snel via V3 de baan konden verlaten.
Aangezien de ANH na mij ook nog gereserveerd was parkeerde ik de kist op het platform voor de club, ipv op haar parkeerplaats. Scheelt weer op de plek duwen en zo...
Na de kist weer geparkeerd te hebben en de administratie gedaan, uiteraard nog even nagenieten onder het genot van een colaatje.
Bij vetrek wilde Oscar eerst de parkeerkaart uit de auto halen. Daarbij kwam hij erachter dat de autosleutels niet meer in zijn broekzak zaten. Op het platform lagen ze ook niet. Dit kon eigenlijk maar één ding betekenen. Ze moeten uit zijn broekzak zijn gevallen in de kist. Tja, de ANH had inmiddels het luchtruim weer verkozen...
Gelukkig bleek ze maar een uurtje weg te zijn. Dus dan nog maar een drankje op het zonovergoten teras, niet echt een straf... Nadat de ANH weer was geland bleek inderdaad dat de sleutels hier nog lagen. Iedereen kon weer op huis aan.
Al met al een heel gezellige vlucht...
Hier de foto's en hier de route in Google Earth.
Bye Bye, Fly Fly...
maandag 9 augustus 2010
Flight 28... (Aerobatics Les 1...)
In oktober vorig jaar heb ik op de club de unusual attitudes dag meegedaan. Zie hier het verslag. Met name het aerobatic gedeelte was toen heel erg gaaf, wat me deed besluiten om de aerobatic-cursus te gaan volgen. Mijns inziens twee vliegen in één klap: Een stuk extra vliegtechniek en een extra dimentie aan het vliegen. Gisterenavond besloot ik Hans te bellen om te vragen of hij mij vandaag de eerste les kon geven. Ik had al gezien dat de weersomstandigheden het zouden toelaten. Om 19:00 afgesproken op de club, zo gezegd... zo gedaan...
Voor de les gaf Hans mij de nodige eerste theoretische kennis en daarna samen de walkaround. Tijd om in te stappen. Terwijl ik de checklist doorliep deed Hans de radio met Delivery en de Toren. Hans zou de helde vlucht de radio doen zodat ik mij op het vliegen kon concentreren. Na Take-off werd het een direct Oud Beijerland, waar we de oefeningen zouden gaan doen.
Wat klimt die PH-SVN toch heerlijk snel. Hans adviseerde mij niet direct op snelheid te klimmen maar om toerental. Vol gas en 2500 rpm... Onze 'box' waarbinnen we onze oefeningen zouden doen zat tussen 3000 voet en FL50. Genoeg ruimte dus.
De eerste oefening was een Wing Over. Hans deed m eerst voor waarbij ik mee moest voelen met de knuppel. Daarna was het mijn beurt. Eerst het toestel in een klim, daarna aanrollen en vasthouden. Belangrijk is dat je voor je blijft kijken en de neus in de gaten blijft houden. Op het moment dat de neus door de horizon gaat vallen terugrollen en iets verder weer doorrollen. Daarna de stick weer neutraal, en als de boxht dan mooi is uitgevoerd zit je weer op dezelfde hoogte, alleen in tegenovergestelde richting.
De volgende manoeuvre was de Barrel roll. In dit geval de neus omhoog trekken en daarna volledig aanrollen en vast houden tot je weer level bent. Het mooie van de barrel roll is dat je gedurende de gehele manoeuvre netjes in je stoel gedrukt blijft zitten.
De volgende stap was de ailleron roll. Feitelijk maak je hier een volledige omwentelijn om de lengte as. Wat je hier wel moet compenseren is het hoogte verlies bij het rollen. Dus eerst aan de knuppel trekken en wanneer je op z'n kop vliegt dan moet je de stick drukken. Daar moet je dus wel even bewust bij nadenken, ook een klein beetje voeten is hier nodig.
Hans was best tevreden over de manoeuvres die ik uitvoerde. Tijd voor de looping. Eerst aanduiken tot een snelheid van 120/130 knopen en daarna de stick flink trekken. Hier doen de G-krachten hun werk. De manoeuvre levert al vlug zo'n 4G op. Mijn looping kwam tot 3G en dat vond ik nogal wat. Hier moet je wel even met het gas 'spelen' ten eerste om voldoende vermogen te hebben om de kist over de top te krijgen en daarna minder vermogen om niet te veel toeren te krijgen. Geweldig!!!
Verder heb ik ook nog even 'geroken' aan de chandelle. Zeg maar een halve wingover waarbij je op het hoogste punt de kist recht rolt en in tegengestelde richting verder vliegt. Deze ging nog niet zo lekker, maar dat komt vanzelf wel.
Ook hebben we nog even de unusual attitudes aangehaald en dan met name de het herstel hieruit. Zo deden we de high power stall, een stall met wingdip en een spin met twee rolls... Elke manoeuvre kreeg ik netjes weer gecorrigeerd. Geeft toch wel direct een zekerder gevoel...
Met al deze nieuwe info vond ik het wel even welletjes zo en gaf ik aan Hans aan dat het welletjes was zo. De leercurve was op, ik merkte aan mezelf dat ik het niet meer verder opnam. Hans meldde ons gereed bij Approach waarna we direct naar de euromast konden vliegen. Met een heerlijke snelheid van 130 knopen gleden we terug naar 1500 voet. Via een cross in the middle righthand 24 zette ik de SVN iets harder dan ik gewend ben weer op de grond.
Terug op de club de debriefing om alles nog eens door te nemen. Hans was tevreden, zeker voor deze eerste les.
Les twee gaat er zeker komen. Geweldig om ook zo te kunnen vliegen. Eigenlijk zou elke vlieger hier iets aan moeten doen. Zo weet je ook wat je moet doen als je daadwerkelijk een keer in een situatie komt...
Tot de volgende keer...
Voor de les gaf Hans mij de nodige eerste theoretische kennis en daarna samen de walkaround. Tijd om in te stappen. Terwijl ik de checklist doorliep deed Hans de radio met Delivery en de Toren. Hans zou de helde vlucht de radio doen zodat ik mij op het vliegen kon concentreren. Na Take-off werd het een direct Oud Beijerland, waar we de oefeningen zouden gaan doen.
Wat klimt die PH-SVN toch heerlijk snel. Hans adviseerde mij niet direct op snelheid te klimmen maar om toerental. Vol gas en 2500 rpm... Onze 'box' waarbinnen we onze oefeningen zouden doen zat tussen 3000 voet en FL50. Genoeg ruimte dus.
De eerste oefening was een Wing Over. Hans deed m eerst voor waarbij ik mee moest voelen met de knuppel. Daarna was het mijn beurt. Eerst het toestel in een klim, daarna aanrollen en vasthouden. Belangrijk is dat je voor je blijft kijken en de neus in de gaten blijft houden. Op het moment dat de neus door de horizon gaat vallen terugrollen en iets verder weer doorrollen. Daarna de stick weer neutraal, en als de boxht dan mooi is uitgevoerd zit je weer op dezelfde hoogte, alleen in tegenovergestelde richting.
De volgende manoeuvre was de Barrel roll. In dit geval de neus omhoog trekken en daarna volledig aanrollen en vast houden tot je weer level bent. Het mooie van de barrel roll is dat je gedurende de gehele manoeuvre netjes in je stoel gedrukt blijft zitten.
De volgende stap was de ailleron roll. Feitelijk maak je hier een volledige omwentelijn om de lengte as. Wat je hier wel moet compenseren is het hoogte verlies bij het rollen. Dus eerst aan de knuppel trekken en wanneer je op z'n kop vliegt dan moet je de stick drukken. Daar moet je dus wel even bewust bij nadenken, ook een klein beetje voeten is hier nodig.
Hans was best tevreden over de manoeuvres die ik uitvoerde. Tijd voor de looping. Eerst aanduiken tot een snelheid van 120/130 knopen en daarna de stick flink trekken. Hier doen de G-krachten hun werk. De manoeuvre levert al vlug zo'n 4G op. Mijn looping kwam tot 3G en dat vond ik nogal wat. Hier moet je wel even met het gas 'spelen' ten eerste om voldoende vermogen te hebben om de kist over de top te krijgen en daarna minder vermogen om niet te veel toeren te krijgen. Geweldig!!!
Verder heb ik ook nog even 'geroken' aan de chandelle. Zeg maar een halve wingover waarbij je op het hoogste punt de kist recht rolt en in tegengestelde richting verder vliegt. Deze ging nog niet zo lekker, maar dat komt vanzelf wel.
Ook hebben we nog even de unusual attitudes aangehaald en dan met name de het herstel hieruit. Zo deden we de high power stall, een stall met wingdip en een spin met twee rolls... Elke manoeuvre kreeg ik netjes weer gecorrigeerd. Geeft toch wel direct een zekerder gevoel...
Met al deze nieuwe info vond ik het wel even welletjes zo en gaf ik aan Hans aan dat het welletjes was zo. De leercurve was op, ik merkte aan mezelf dat ik het niet meer verder opnam. Hans meldde ons gereed bij Approach waarna we direct naar de euromast konden vliegen. Met een heerlijke snelheid van 130 knopen gleden we terug naar 1500 voet. Via een cross in the middle righthand 24 zette ik de SVN iets harder dan ik gewend ben weer op de grond.
Terug op de club de debriefing om alles nog eens door te nemen. Hans was tevreden, zeker voor deze eerste les.
Les twee gaat er zeker komen. Geweldig om ook zo te kunnen vliegen. Eigenlijk zou elke vlieger hier iets aan moeten doen. Zo weet je ook wat je moet doen als je daadwerkelijk een keer in een situatie komt...
Tot de volgende keer...
zaterdag 24 juli 2010
Flight 27... (Sunny but Bumpy...)
Enige tijd gelden heb ik op mijn werk op de afdeling een mailtje uitgezet om te kijken of er wat collega's geinteresseerd waren om een keer een vluchtje mee te maken. Ik kreeg hierop een aantal reacties.
Vandaag had ik dus zo'n vlucht gepland. Mijn collega Cindy had aan mij gevraagd of ze samen met twee vrienden mee kon vliegen. Uiteraard geen probleem. Ik had gevraagd of ze uiterlijk half twee op de club konden zijn. Zo hadden we wat tijd om eerst de vlucht te bespreken en de passengersbriefing te doen. Is wel prettig om hiervoor even de tijd te nemen.
Na de briefing liep ik mijn rondje rond de SVQ, onze kist voor vandaag. Alles was weer in orde, ze had ook net haar onderhoud gehad. We namen plaats in de kist waarbij Cindy naast mij kwam zitten en Claudia en Jeroen achterin.
Achter een 737 van Transavia taxieden we naar 24 V2. Tevens ging er nog een 737 in takeoff, dus zaten mijn passagiers op de eerste rang. Leuk extra'tje. Bij het uplinen nog even wachten tot de wake turbulence was verdwenen en ook wij gingen in takeoff. Klimmen naar 1000 ft voor de Mike-departure. Al vlug bleek dat er aardig wat turbulentie in de lucht zat. Verder was het ook enorm helder. Nog een mazzeltje...
Bij mike meldde ik mij af bij de Toren en vlogen we over Gouda in de richting van Oudewater, ons eerste waypoint. De route liep verder via Schoonhoven naar Gorinchem en Werkendam. De passagiers keken de ogen uit. Jammer dat de turbulentie ons aardig liet stuiteren. Maar de passagiers namen het voor lief.
Na Werkendam zette ik koers richting Papendrecht om vandaar over Kinderdijk te vliegen. Altijd een leuk gezicht om al die molens vanaf deze hoogte te bekijken. Bij het naderen van Kinderdijk nam ik weer contact op met de Toren.
Via Kinderdijk naar Foxtrot (brienenoordbrug) werd door de Toren goedgekeurd. Vanaf Foxtrot naar de Euromast en vandaar weer naar het veld voor de landing. Deze keer moest ik kruisen overhead de toren en het begin van downwind 24 aanvliegen. Er zat namelijk een 737 van Transavia op short final. De piloot van deze 737 werd op de hoogte gebracht van onze aanwezigheid en deze piloot beloofde daar rekening mee te houden.
Boven Rotterdam Airport met uitzicht op zee.
Op final bleek dat de wind inmiddels aardig cross stond. Hoewel ik het rechter pootje eerst op de grond zette was de landing niet zo soepel als dat ik gewild had. Maar goed, we waren weer op moeder aarde.
Op de club uiteraard de administratie en nog ff nakletsen over de vlucht. De passagiers hadden het enorm naar hun zin gehad. Het smaakte immers naar meer.
Hier de track in Google Earth en hier de foto's
Tot de volgende keer.
Vandaag had ik dus zo'n vlucht gepland. Mijn collega Cindy had aan mij gevraagd of ze samen met twee vrienden mee kon vliegen. Uiteraard geen probleem. Ik had gevraagd of ze uiterlijk half twee op de club konden zijn. Zo hadden we wat tijd om eerst de vlucht te bespreken en de passengersbriefing te doen. Is wel prettig om hiervoor even de tijd te nemen.
Na de briefing liep ik mijn rondje rond de SVQ, onze kist voor vandaag. Alles was weer in orde, ze had ook net haar onderhoud gehad. We namen plaats in de kist waarbij Cindy naast mij kwam zitten en Claudia en Jeroen achterin.
Achter een 737 van Transavia taxieden we naar 24 V2. Tevens ging er nog een 737 in takeoff, dus zaten mijn passagiers op de eerste rang. Leuk extra'tje. Bij het uplinen nog even wachten tot de wake turbulence was verdwenen en ook wij gingen in takeoff. Klimmen naar 1000 ft voor de Mike-departure. Al vlug bleek dat er aardig wat turbulentie in de lucht zat. Verder was het ook enorm helder. Nog een mazzeltje...
Bij mike meldde ik mij af bij de Toren en vlogen we over Gouda in de richting van Oudewater, ons eerste waypoint. De route liep verder via Schoonhoven naar Gorinchem en Werkendam. De passagiers keken de ogen uit. Jammer dat de turbulentie ons aardig liet stuiteren. Maar de passagiers namen het voor lief.
 |
| Van Flight 27 |
Na Werkendam zette ik koers richting Papendrecht om vandaar over Kinderdijk te vliegen. Altijd een leuk gezicht om al die molens vanaf deze hoogte te bekijken. Bij het naderen van Kinderdijk nam ik weer contact op met de Toren.
Via Kinderdijk naar Foxtrot (brienenoordbrug) werd door de Toren goedgekeurd. Vanaf Foxtrot naar de Euromast en vandaar weer naar het veld voor de landing. Deze keer moest ik kruisen overhead de toren en het begin van downwind 24 aanvliegen. Er zat namelijk een 737 van Transavia op short final. De piloot van deze 737 werd op de hoogte gebracht van onze aanwezigheid en deze piloot beloofde daar rekening mee te houden.
 |
| Van Flight 27 |
Boven Rotterdam Airport met uitzicht op zee.
Op final bleek dat de wind inmiddels aardig cross stond. Hoewel ik het rechter pootje eerst op de grond zette was de landing niet zo soepel als dat ik gewild had. Maar goed, we waren weer op moeder aarde.
Op de club uiteraard de administratie en nog ff nakletsen over de vlucht. De passagiers hadden het enorm naar hun zin gehad. Het smaakte immers naar meer.
Hier de track in Google Earth en hier de foto's
Tot de volgende keer.
dinsdag 20 juli 2010
Flight 26... (Circumnavigate Military...)
Een beetje aangestoken door de clubvlucht naar duitsland heb ik met Marcel afgesproken om samen nog zo'n soort vlucht te gaan maken. De datum was geprikt en na een beetje puzzelen op PocketFMS heb ik 4 legs van ongeveer 45 minuten vliegen geselecteerd. De route liep als volgt: Rotterdam (EHRD) - Genk Zwartberg (EBZW) - Bitburg (EDRB) - Sint Truiden (EBST) - Rotterdam (EHRD. Een leuke route over de ardennen.
Omdat Marcel al een keer op Zwartberg was geweest spraken wij af dat ik de eerste- en de derde leg zou vliegen en Marcel dus de tweede- en vierde leg. Thuis had ik mijn legs al zo veel mogelijk voorbereid.
Leg 1:
Rond kwart over acht kwam ik samen met Calvin op de club. Marcel was er reeds zodat we direct aan de afronding van de voorbereiding konden beginnen. Onze 'bird' van vandaag was de SVM. Een robin met een 120pk motor. Marcel had de kist reeds buiten gezet en na de inspectie bleek dat ze er klaar vor was. De tank was half vol en in principe genoeg voor de eerste leg. We besloten toch maar om eerst te gaan tanken en haar helemaal vol te gooien. We zaten qua gewicht nog precies binnen de W&B-enveloppe maar waren zeker zwaar.
Na het tanken vroegen we aan de Toren of we eventueel van baan 06 mochten vertrekken, aangezien we de Romeo-departure zouden vliegen. De hoofdbaan was 24 en dan zou je een stukje om moeten vliegen. De wind was kalm dus kregen we toestemming voor 06. Dat we zwaar waren merkten we goed. Pas halverwege de Romeo departure zaten we op de hoogte van 1500 voet. Bij Romeo meldde Marcel ons af bij de toren en vlogen we in de richting van Dordrecht. Voorbij Dordrecht zette ik de neus in de klimstand. Het was namelijk de bedoeling dat we over de CTR van Gilze Rijen Zouden vliegen. Dat klimmen ging weer even duren. Het gewicht en de luchttemperatuur zorgden voor een maximale rate of climb van 300 ft/min. Uiteindelijk haalde ik de hoogte wel zodat we op 3500 voet de CTR van Gilze Rijen overvlogen.
Tijd om ons aan te melden bij Brussels Info. Marcel gaf onze intenties door zodat Brussels hiervan op de hoogte was. Even later mochten we overschakelen naar de controller van Kleine Brogel. Marcel vroeg of wij de CTR mochten kruisen. Dat was echter een No-Go. We moesten dus omvliegen om uiteindelijk bij Genk Zwartberg uit te komen. De conroller stuurde ons eerst in de richting van 180. Met de kaart op schoot en met behulp van de GPS stuurde ik netjes om de verboden gebieden heen, via eerst een direct Diest (EBDT) en daarna een direct Hasselt (EBZH). Toch wel heel erg prettig dat je op zo'n moment met z'n tweeen bent om dit allemaal netjes voor elkaar te krijgen. Je verdeeld de workload goed , zeker als je boven 'onbekend' terrein bent.
Even later meldde Marcel ons af bij Kleine Brogel en schakelden we over naar Genk Radio voor onze aerodrome information voor Zwartberg. Na drie keer roepen meldde ons een stem dat baan 21 in gebruik was. Ik stuurde in de richting van de kenmerkende bergen bij het veld even later zagen we het asfalt liggen. Aangezien in nog vrij hoog zat maakte ik een rechter bocht om uiteindelijk op circuithoogte te komen. Via het entrypoint vloog ik downwind op en uiteindelijk naar Base. Het circuithoogte was 1000 ft agl maar omdat je ook over de bergen heen vliegt heb je niet in de gaten dat je dus 1000 ft moet dalen om uiteindelijk op de baan terecht te komen. Ik kwam dan ook duidelijk te hoog uit. Ik moest op final nog te veel hoogte verliezen om netjes op/bij de drempel uit te komen. Ik besloot dan ook om een go-around te maken en het circuit nogmaals te vliegen. De tweede keer kwam ik een stuk beter uit en even later parkeerde ik de SVM op het apron. Zwartberg is een leuk veld en het doet een beetje denken aan Seppe.
Tijd voor een colaatje op het terras en het doornemen van de volgende leg. Deze leg van Zwartberg naar Bitburg werd gevlogen door Marcel.Zie voor leg 2 het verslag van Marcel.
Leg 3:
Na een goeie schinken-käse toast en de nodige voorbereiding m.b.v. PocketFMS was het weer tijd geworden om in de kist te stappen voor de volgende leg naar Sint-truiden. Wetende dat we weer door een gesloten gebied zouden gaan, had ik deze leg iets aangepast zodat we buiten dit gebied zouden blijven. Met behulp van 2 V.O.R.'s zouden we Duitsland uitvliegen naar de TMA van Luik. Ik had besloten om deze TMA te kruisen omdat er omheen vliegen best wel een stuk omvliegen was.
Na de runupchecks reed ik heuvel op naar de enorme baan. Met een roling departure maakte ik vaart en even later kwamen de wielen weer los van het asfalt. Om het circuit te verlaten moest ik eerst een downwindleg vliegen om aan het eind van dit leg vie een rechter bocht het circuit te verlaten en via een rechter bocht om Bitburg heen te vliegen. Mijn PocketFMS stopte er echter mee, de batterij was leeg. Helaas heeft de SVM geen aansluiting voor power. Een door Marcel meegebrachte accu leverde helaas geen oplossing. De batterij was al te ver leeg om op te kunnen starten. Gelukkig heb ik ook altijd de papieren versie bij mij, maar ook de GPS van Marcel bood hier uitkomst. Ik pikte de VOR-radial op en zo vlogen we richting de Duits-Belgische grens, net boven Luxemburg. Ruim op tijd verzocht de controller van Langen-Info ons over te schakelen naar Brussels-Info. Zo gezegd, zo gedaan...
Boven die heuvels van de Ardennen was het aardig turbulent en veel thermiek. Soms moest ik de neus van het toestel flink drukken om ons op hoogte te houden. Ik kan me nu goed voorstellen dat zweefvliegers hier dankbaar gebruik van maken.
Bij het naderen van de TMA van Luik nam Marcel contact op met approach. We mochten de TMA kruisen op een hoogte van 3500 ft. Even later vroeg de controller of we konden klimmen naar 4000 ft daar er een toestel bezig was met het oefenen van naderingen en landingen. Het duurde even, maar uiteindelijk overvlogen wij het veld op 4000 ft. Wat een machtig gezicht weer... Na het overvliegen van het veld vroeg de controller ons om onze verdere intenties. Omdat Sint Truiden niet ver van Luik ligt mochten we al onze daling in gaan zetten. We moesten immers van 4000 ft naar zo'n 1200 ft circuithoogte.
Sint Truiden was snel gevonden. Het veld heeft geen omschreven circuit, dus val je terug op het standard circuit. Na drie keer oproepen kregen we eindelijk een reactie. Baan 06 was in gebruik. Volgens de Apraoch Chart dient Aalst en Kerkom bij Sint Truiden niet overvlogen te worden. Dit resulteerde uiteindelijk in een S-vormige downwind. Leuk om het veld zo aan te vliegen. De te gebruiken Runway is slechts een gedeelte van het oorspronkelijke (militaire) veld. Leuk detail is dat één van de (buiten gebruik zijnde) banen precies in de richting van Londen ligt. De duitsers gebruikten deze baan om tijdens de oorlog de V2-raketten naar Londen af te schieten. Na de landing vroegen we ons even af waar we de kist moesten parkeren en waar we de havenmeester zouden kunnen vinden. Uiteindelijk moesten we de kaart hiervoor raadplegen. Aan het einde van de landingsbaan rechtsaf. Bij het afdraaien van de baan zagen we een hangar die open stond. Voor deze hangar stond een tuintafeltje met tuinstoel en daarnaast zagen we een man, alleen gehuld in geel sportbroekje, wit zonnehoedje en slippers naar ons zwaaien. Daar moesten we kennelijk zijn. Via een openbare weg met fietspad, reden we naar deze zwaaiende man, die ons met een eigen interpretatie van de ICAO handsingnalen naar de parkeerplek dirigeerde, geweldig... Dit bleek dus de 'havenmeester' te zijn, een vrijwilliger van de plaatselijke vliegclub. Na uitgestapt te zijn duwden Marcel en ik de kist naar een schaduwplekje, zodat deze niet te warm zou worden voor de volgende vlucht.
We volgden de vriendelijke havenmeester naar de kantine van de hangar. Ik rekende de landing af voor het bedrag van € 5,00. Uit de koelkast konden we drie blikjes fris uitzoeken voor in totaal € 3,00. Kijk dat zijn nog eens prijzen, met een geweldige service. De havenmeester vroeg ons geïntereseerd naar onze belevingen en hoe het één en ander in Nederland er aan toe gaat.
Na een klein uurtje was het weer tijd om in te stappen voor het 4e leg, die Marcel ging vliegen. De havenmeester nam vriendelijk afscheid van ons en vroeg ons om zeker nog een keer terug te komen. Hij bood zelfs aan om dan een barbeque te regelen indien wij onze komst zouden aankondigen. Wellicht was het een goed idee om dan georganiseerd met meerdere kisten te komen... Wellicht leuk voor een clubvlucht!!!
Voor het vierde leg klik hier .
Klik hier voor Leg 1, Leg 2, Leg 3 en Leg 4 in Google Earth.
Hier de foto's en het filmpje hieronder (volgt)
Omdat Marcel al een keer op Zwartberg was geweest spraken wij af dat ik de eerste- en de derde leg zou vliegen en Marcel dus de tweede- en vierde leg. Thuis had ik mijn legs al zo veel mogelijk voorbereid.
Leg 1:
Rond kwart over acht kwam ik samen met Calvin op de club. Marcel was er reeds zodat we direct aan de afronding van de voorbereiding konden beginnen. Onze 'bird' van vandaag was de SVM. Een robin met een 120pk motor. Marcel had de kist reeds buiten gezet en na de inspectie bleek dat ze er klaar vor was. De tank was half vol en in principe genoeg voor de eerste leg. We besloten toch maar om eerst te gaan tanken en haar helemaal vol te gooien. We zaten qua gewicht nog precies binnen de W&B-enveloppe maar waren zeker zwaar.
Na het tanken vroegen we aan de Toren of we eventueel van baan 06 mochten vertrekken, aangezien we de Romeo-departure zouden vliegen. De hoofdbaan was 24 en dan zou je een stukje om moeten vliegen. De wind was kalm dus kregen we toestemming voor 06. Dat we zwaar waren merkten we goed. Pas halverwege de Romeo departure zaten we op de hoogte van 1500 voet. Bij Romeo meldde Marcel ons af bij de toren en vlogen we in de richting van Dordrecht. Voorbij Dordrecht zette ik de neus in de klimstand. Het was namelijk de bedoeling dat we over de CTR van Gilze Rijen Zouden vliegen. Dat klimmen ging weer even duren. Het gewicht en de luchttemperatuur zorgden voor een maximale rate of climb van 300 ft/min. Uiteindelijk haalde ik de hoogte wel zodat we op 3500 voet de CTR van Gilze Rijen overvlogen.
Tijd om ons aan te melden bij Brussels Info. Marcel gaf onze intenties door zodat Brussels hiervan op de hoogte was. Even later mochten we overschakelen naar de controller van Kleine Brogel. Marcel vroeg of wij de CTR mochten kruisen. Dat was echter een No-Go. We moesten dus omvliegen om uiteindelijk bij Genk Zwartberg uit te komen. De conroller stuurde ons eerst in de richting van 180. Met de kaart op schoot en met behulp van de GPS stuurde ik netjes om de verboden gebieden heen, via eerst een direct Diest (EBDT) en daarna een direct Hasselt (EBZH). Toch wel heel erg prettig dat je op zo'n moment met z'n tweeen bent om dit allemaal netjes voor elkaar te krijgen. Je verdeeld de workload goed , zeker als je boven 'onbekend' terrein bent.
Even later meldde Marcel ons af bij Kleine Brogel en schakelden we over naar Genk Radio voor onze aerodrome information voor Zwartberg. Na drie keer roepen meldde ons een stem dat baan 21 in gebruik was. Ik stuurde in de richting van de kenmerkende bergen bij het veld even later zagen we het asfalt liggen. Aangezien in nog vrij hoog zat maakte ik een rechter bocht om uiteindelijk op circuithoogte te komen. Via het entrypoint vloog ik downwind op en uiteindelijk naar Base. Het circuithoogte was 1000 ft agl maar omdat je ook over de bergen heen vliegt heb je niet in de gaten dat je dus 1000 ft moet dalen om uiteindelijk op de baan terecht te komen. Ik kwam dan ook duidelijk te hoog uit. Ik moest op final nog te veel hoogte verliezen om netjes op/bij de drempel uit te komen. Ik besloot dan ook om een go-around te maken en het circuit nogmaals te vliegen. De tweede keer kwam ik een stuk beter uit en even later parkeerde ik de SVM op het apron. Zwartberg is een leuk veld en het doet een beetje denken aan Seppe.
 |
| Van Flight 26 |
 |
| Van Flight 26 |
Tijd voor een colaatje op het terras en het doornemen van de volgende leg. Deze leg van Zwartberg naar Bitburg werd gevlogen door Marcel.Zie voor leg 2 het verslag van Marcel.
Leg 3:
Na een goeie schinken-käse toast en de nodige voorbereiding m.b.v. PocketFMS was het weer tijd geworden om in de kist te stappen voor de volgende leg naar Sint-truiden. Wetende dat we weer door een gesloten gebied zouden gaan, had ik deze leg iets aangepast zodat we buiten dit gebied zouden blijven. Met behulp van 2 V.O.R.'s zouden we Duitsland uitvliegen naar de TMA van Luik. Ik had besloten om deze TMA te kruisen omdat er omheen vliegen best wel een stuk omvliegen was.
Na de runupchecks reed ik heuvel op naar de enorme baan. Met een roling departure maakte ik vaart en even later kwamen de wielen weer los van het asfalt. Om het circuit te verlaten moest ik eerst een downwindleg vliegen om aan het eind van dit leg vie een rechter bocht het circuit te verlaten en via een rechter bocht om Bitburg heen te vliegen. Mijn PocketFMS stopte er echter mee, de batterij was leeg. Helaas heeft de SVM geen aansluiting voor power. Een door Marcel meegebrachte accu leverde helaas geen oplossing. De batterij was al te ver leeg om op te kunnen starten. Gelukkig heb ik ook altijd de papieren versie bij mij, maar ook de GPS van Marcel bood hier uitkomst. Ik pikte de VOR-radial op en zo vlogen we richting de Duits-Belgische grens, net boven Luxemburg. Ruim op tijd verzocht de controller van Langen-Info ons over te schakelen naar Brussels-Info. Zo gezegd, zo gedaan...
Boven die heuvels van de Ardennen was het aardig turbulent en veel thermiek. Soms moest ik de neus van het toestel flink drukken om ons op hoogte te houden. Ik kan me nu goed voorstellen dat zweefvliegers hier dankbaar gebruik van maken.
Bij het naderen van de TMA van Luik nam Marcel contact op met approach. We mochten de TMA kruisen op een hoogte van 3500 ft. Even later vroeg de controller of we konden klimmen naar 4000 ft daar er een toestel bezig was met het oefenen van naderingen en landingen. Het duurde even, maar uiteindelijk overvlogen wij het veld op 4000 ft. Wat een machtig gezicht weer... Na het overvliegen van het veld vroeg de controller ons om onze verdere intenties. Omdat Sint Truiden niet ver van Luik ligt mochten we al onze daling in gaan zetten. We moesten immers van 4000 ft naar zo'n 1200 ft circuithoogte.
 |
| Van Flight 26 |
Sint Truiden was snel gevonden. Het veld heeft geen omschreven circuit, dus val je terug op het standard circuit. Na drie keer oproepen kregen we eindelijk een reactie. Baan 06 was in gebruik. Volgens de Apraoch Chart dient Aalst en Kerkom bij Sint Truiden niet overvlogen te worden. Dit resulteerde uiteindelijk in een S-vormige downwind. Leuk om het veld zo aan te vliegen. De te gebruiken Runway is slechts een gedeelte van het oorspronkelijke (militaire) veld. Leuk detail is dat één van de (buiten gebruik zijnde) banen precies in de richting van Londen ligt. De duitsers gebruikten deze baan om tijdens de oorlog de V2-raketten naar Londen af te schieten. Na de landing vroegen we ons even af waar we de kist moesten parkeren en waar we de havenmeester zouden kunnen vinden. Uiteindelijk moesten we de kaart hiervoor raadplegen. Aan het einde van de landingsbaan rechtsaf. Bij het afdraaien van de baan zagen we een hangar die open stond. Voor deze hangar stond een tuintafeltje met tuinstoel en daarnaast zagen we een man, alleen gehuld in geel sportbroekje, wit zonnehoedje en slippers naar ons zwaaien. Daar moesten we kennelijk zijn. Via een openbare weg met fietspad, reden we naar deze zwaaiende man, die ons met een eigen interpretatie van de ICAO handsingnalen naar de parkeerplek dirigeerde, geweldig... Dit bleek dus de 'havenmeester' te zijn, een vrijwilliger van de plaatselijke vliegclub. Na uitgestapt te zijn duwden Marcel en ik de kist naar een schaduwplekje, zodat deze niet te warm zou worden voor de volgende vlucht.
 |
| Van Flight 26 |
We volgden de vriendelijke havenmeester naar de kantine van de hangar. Ik rekende de landing af voor het bedrag van € 5,00. Uit de koelkast konden we drie blikjes fris uitzoeken voor in totaal € 3,00. Kijk dat zijn nog eens prijzen, met een geweldige service. De havenmeester vroeg ons geïntereseerd naar onze belevingen en hoe het één en ander in Nederland er aan toe gaat.
Na een klein uurtje was het weer tijd om in te stappen voor het 4e leg, die Marcel ging vliegen. De havenmeester nam vriendelijk afscheid van ons en vroeg ons om zeker nog een keer terug te komen. Hij bood zelfs aan om dan een barbeque te regelen indien wij onze komst zouden aankondigen. Wellicht was het een goed idee om dan georganiseerd met meerdere kisten te komen... Wellicht leuk voor een clubvlucht!!!
Voor het vierde leg klik hier .
Klik hier voor Leg 1, Leg 2, Leg 3 en Leg 4 in Google Earth.
Hier de foto's en het filmpje hieronder (volgt)
zaterdag 17 juli 2010
Flight 25... (Orbiting EHAM Tower...)
Een Poosje geleden had ik het er met Marcel over om een keer te proberen de Schiphol-CTR te kruisen, althans te proberen. Vandaag stond deze op de planning. En... Het is gelukt...
Met dank aan de verkeerleiding van Schphol mochten we de Controlzone kruisen op een hoogte van 1500 ft...
Normaal ben ik wat uitgebreider in mijn verslagen van alle vluchten. Marcel heeft echter al een mooi verslag gemaakt. Kortheidshalve verwijs ik jullie naar dat verslag inclusief een leuk filmpje... Hier de link naar het verslag. (thnx Marz)
Wel heb ik ook de foto's online gezet en hier de track in Google Earth...
Het was een geweldige vlucht en het is heel bijzonder om Schiphol vanuit deze hoek eens te bekijken... Nogmaals pluim voor de verkeersleiding!!!!
 |
| Van Flight 25... Orbiting EHAM Tower |
Met dank aan de verkeerleiding van Schphol mochten we de Controlzone kruisen op een hoogte van 1500 ft...
Normaal ben ik wat uitgebreider in mijn verslagen van alle vluchten. Marcel heeft echter al een mooi verslag gemaakt. Kortheidshalve verwijs ik jullie naar dat verslag inclusief een leuk filmpje... Hier de link naar het verslag. (thnx Marz)
Wel heb ik ook de foto's online gezet en hier de track in Google Earth...
Het was een geweldige vlucht en het is heel bijzonder om Schiphol vanuit deze hoek eens te bekijken... Nogmaals pluim voor de verkeersleiding!!!!
zaterdag 26 juni 2010
Flight 24... (Hoogvliegen vanaf Schiphol...)
Vandaag stond de Grote Hoogvliegersdag van Schiphol op de agenda. Zoals jullie wellicht weten organiseert de Stichting Hoogvliegers dagen voor ernstig zieke- en gehandicapte kinderen en laat deze kinderen voor één dag piloot worden, en ze zo, en hun familie, een onvergetelijke dag te geven.
Helaas heb ik nog onvoldoende uren als Pilot in Command om met deze kinderen te mogen vliegen. Wel kan ik mij verdienstelijk maken als vrijwilliger op de grond. Vorig jaar heb ik dat al gedaan voor de Hoogvliegersdag op Rotterdam. Een enorm leuke en vooral ook indrukwekkende dag. Je hebt nu eenmaal met kinderen te maken die duidelijk minder geluk met hun gezondheid hebben gehad in het leven (als ik het zo mag omschrijven).
Om mijn steentje bij te dragen had ik aan Wouter eerder gevraagd of het mogelijk was om een kist van de club te kunnen ferrien naar en/of van Schiphol. Tevens natuurlijk een unieke gelegenheid om eens te kunnen landen of starten op Schiphol, en zo EHAM in het logbook te kunnen schrijven. Helaas bleek later dat er geen Cessna of Robin voor deze dag was in gedeeld. Ik ben vooralsnog op deze twee typen uitgechecked. Dan maar kijken of ik, en Calvin (hij had zich ook met volle overgave opgegeven als vrijwilliger) als passagier meekonden op één van de ingeplande kisten.
Een paar dagen eerder kreeg ik de indeling van de kisten voor vandaag in mijn mailbox. Het bleek dat er ook een Piper Warrior (SVI) meeging. Een kist die ik tijdens mijn opleiding wel een paar uurtjes had gevlogen, en dus niet helemaal onbekend voor mij was. Verder bleek dat ook Marguerite mee ging, een instructrice van onze club. Na wat over en weer te mailen had ik dus geregeld dat we inderdaad voor wat betreft de heenvlucht als passagier konden meevliegen, en de terugvlucht zelf van Amsterdam Naar Rotterdam kon vliegen als instructievlucht. TOP!!!
Vandaag moesten we om kwart over zeven op de club zijn. Benjamin was de heenvlucht de pilot in command. Ik en Calvin konden lekker achterin plaatsnemen om zo eens als passagier een vlucht mee te kunnen maken. Na de walkaround namen we plaats en liep Benjamin de checklist door. Vandaag was baan 06 in gebruik. In de tussentijd zie ik Marcel als passagier in de SVR stappen. Ook hij is er vandaag weer gezellig bij. Even later kiest Benjamin het luchtruim en kijk ik uitebreid om mij heen. Als passagier zie je nu toch veel meer om je heen als dat je zelf vliegt of 'Co' speelt.
Via de Mike-departure vliegen we naar mike om vandaar direct naar punt Victor te vliegen, het VFR-entrypoint voor schiphol. Onderweg zien we een paar 'big girls' boven ons vliegen. Geweldig om nu echt tussen deze grote dames door te vliegen. Marguerite meldt ons aan bij Schiphol Tower, terwijl we een andere VFR kist voor ons over Victor zien vliegen in de richting van Schiphol. Na Victor zien we in de verte het veld al liggen, wat langzaam dichterbij schuift. Van de toren moeten we een baseleg threshold 04 vliegen, wat inhoud dat we ter hoogte van de threshold van runway 04 de baseleg moeten vliegen, om niet in de weg te zitten voor het overige commerciele verkeer. Zo gezegd, zo gedaan... Met het sportieve bochtenwerk zet benjamin de SVI op het Amsterdamse asfalt. EHAM here we are...
Nadat we de baan zijn afgedraaid begeleid de 'follow-me' car ons naar de parkeerplaats. Vlak achter ons komt ook de SVR binnen. Nadat de SVI is geparkeerd lopen we gezamelijk naar de Hangar waar vandaag het Hoogvliegersspectakel gaat plaatsvinden. we melden ons bij de balie en krijgen onze identiteitskaarten omgehangen. Na een welkomswoord van Jeroen Engelkens nemen we onze posities in. Calvin en ik zijn eerst ingedeeld voor de parkeerplaats. Niet echt direct gerelateerd aan het vliegen vandaag, maar wel het eerste ontvangst van de 'piloten' van vandaag.
Al vlug komen de eerste auto's de parkeerplaats oprijden. Bij mijn vraag aan de chauffeur of hij/zij toevallig een piloot bij zich heeft, wordt er breed lachend en dol-enthousiast op de achterbank een vinger opgestoken: ik, ik, ik...Geweldig om die uitdrukking op die gezichten te zien... Vervolgens verwijs ik ze door naar de ingang van de hangar, alwaar het avontuur gaat beginnen... Ook Marcel, die bij ons is komen staan informeert of er soms piloten in de auto zitten, en ook hij krijgt dol-enthousiaste reacties... Erg indrukwekkend...
Na de parkeerplaats was er voor ons een taak in de hangar. We waren nu ingedeeld voor de catering e.d. wat neerkwam om er op toe te zien dat de gasten zich tegoed konden doen aan de drankjes en hapjes. Verder moesten we er op toe zien dat de tafels e.d. er netjes bijstonden en dat evetueel rommel in de daarvoor bestemde bakken verdween. Eerlijk gezegd regelde dit zichzelf min of meer. We hadden keurige gasten ;). Dit gaf ons de gelegenheid om eventjes een rondje te maken op het platfom om de diverse kisten te kunnen bekijken. Zo stond er een zeer luxe Dassault Falcon Zakenjet en ook een Beech King Air turboprop en een Dornier 28 van de Marine. De Antonov 2 van Classic Wings, een dubbeldekker deed haar startup. Geweldig om te zien. ondertussen kregen de kinderen in vrachtwagens een rondrit over schiphol met alle toeters en bellen, of anders gezegd, sirenes en helicopter. Ook gaf de brandweer een demonstratie met de firefly. Zie hiervoor de filmpjes en foto's op de site van Hoogvliegers.
'S-middags stonden Calvin en ik weer even bij de parkeerplaats. Nu vertrokken de nodige gasten en stuk voor stuk bevatte elke auto zeer tevreden en voldane gezichten, en dan heb ik het niet alleen over de kinderen maar zeker ook de ouders/verzorgers van deze kinderen. Ook voor hen was dit een mooie indrukwekkende en vooral geweldige dag.
Even later kreeg ik een telefoontje van Marguerite. Waar ik mij bevond want het was tijd om naar Rotterdam te vertrekken. De organisatie van alle vluchten was dermate goed gegaan dat eerder dan verwachte alle vluchten konden plaatsvinden. Ik sprak met Marguerite af dat ik rond drie uur weer in de hangar zou zijn, omdat ik dan zou worden afgelost bij de poort. zo gezegd zo gedaan.
Uiteindelijk leverden wij onze identiteitskaarten weer bij de infobalie in en wandelden we gezamelijk over het platform naar de SVI en na de inspectieronde staten we in het toestel. Ik liep de checklist af en Marguerite nam contact op met grondcontrol. We werden geklaard naar holdingpoint Rwy 04 Victor 4. Een leuk stukje taxien over Schiphol-Oost langs wat grote Airliners. Geweldig om tussen deze dames te taxien. We werden overgezet naar de toren en na de runup checks kreeg ik de Take-off clearance. Ik maakte snelheid en even later was mijn take-off van EHAM een feit. Na het passeren va Rwy 27 maakte ik een rechter bocht om zo de Victor-departure te vliegen op 1000 ft. Bij het naderen van Victor nam Marguerite afscheid van de Toren en werden we bedankt voor de geweldige dag. Wat een enorme samenwerking met de verkeersleiding was er vandaag. Super gedaan controllers!!! U enorm bedankt!!!
Na Victor zette ik de neus in de richting van koers 223. Onze directe weg naar Rotterdan voor de Mike-arrival. De vlucht verliep toch aardig turbulent en af en toe kregen we een flinke lift van de thermiek zodat ik de neus even naar beneden moest drukken om de hoogte te corrigeren. Verder verliep de vlucht zonder echte noemenswaardigheden. Niet echt erg omdat alle indrukken van deze dag aardig begonnen in te dalen. Via mike vlogen we standaard naar Papa waarna een cross in the middle voor een lefthand 06. Iets te ver om de exit victor 3 te halen zette ik de wieltjes netjes weer op het asfalt neer. Via victor 2 verlieten we de baan en taxiede ik terug naar de club om de SVI weer op haar plekje te parkeren.
Op het terras van de club nog even de adminstratie afhandelen en daarna nog een heerlijk biertje of twee, waarbij ik nog een compliment kreeg van Benjamin voor mijn mooie landing. Niet gek toch van een airlinepilot... ;) Op het terras werden de belevingen van deze dag nog eens doorgenomen. Iedereen was het er over eens: Wat een geweldige en ongelofelijk mooie dag op Schiphol. Fantastisch dat iedereen en elke instantie op deze manier kan samenwerken om deze kinderen een onvergetelijke dag te laten beleven.
De volgende grote hoogvliegersdag op Rotterdam hopen wij er weer bij te zijn!!!...
Hier nog even de track in Google Earth van de terugvlucht. Hier de foto's en hieronder het filmpje van de vlucht van Schiphol naar Rotterdam Airport.
Tot de volgende keer!!!!
Helaas heb ik nog onvoldoende uren als Pilot in Command om met deze kinderen te mogen vliegen. Wel kan ik mij verdienstelijk maken als vrijwilliger op de grond. Vorig jaar heb ik dat al gedaan voor de Hoogvliegersdag op Rotterdam. Een enorm leuke en vooral ook indrukwekkende dag. Je hebt nu eenmaal met kinderen te maken die duidelijk minder geluk met hun gezondheid hebben gehad in het leven (als ik het zo mag omschrijven).
Om mijn steentje bij te dragen had ik aan Wouter eerder gevraagd of het mogelijk was om een kist van de club te kunnen ferrien naar en/of van Schiphol. Tevens natuurlijk een unieke gelegenheid om eens te kunnen landen of starten op Schiphol, en zo EHAM in het logbook te kunnen schrijven. Helaas bleek later dat er geen Cessna of Robin voor deze dag was in gedeeld. Ik ben vooralsnog op deze twee typen uitgechecked. Dan maar kijken of ik, en Calvin (hij had zich ook met volle overgave opgegeven als vrijwilliger) als passagier meekonden op één van de ingeplande kisten.
Een paar dagen eerder kreeg ik de indeling van de kisten voor vandaag in mijn mailbox. Het bleek dat er ook een Piper Warrior (SVI) meeging. Een kist die ik tijdens mijn opleiding wel een paar uurtjes had gevlogen, en dus niet helemaal onbekend voor mij was. Verder bleek dat ook Marguerite mee ging, een instructrice van onze club. Na wat over en weer te mailen had ik dus geregeld dat we inderdaad voor wat betreft de heenvlucht als passagier konden meevliegen, en de terugvlucht zelf van Amsterdam Naar Rotterdam kon vliegen als instructievlucht. TOP!!!
Vandaag moesten we om kwart over zeven op de club zijn. Benjamin was de heenvlucht de pilot in command. Ik en Calvin konden lekker achterin plaatsnemen om zo eens als passagier een vlucht mee te kunnen maken. Na de walkaround namen we plaats en liep Benjamin de checklist door. Vandaag was baan 06 in gebruik. In de tussentijd zie ik Marcel als passagier in de SVR stappen. Ook hij is er vandaag weer gezellig bij. Even later kiest Benjamin het luchtruim en kijk ik uitebreid om mij heen. Als passagier zie je nu toch veel meer om je heen als dat je zelf vliegt of 'Co' speelt.
Via de Mike-departure vliegen we naar mike om vandaar direct naar punt Victor te vliegen, het VFR-entrypoint voor schiphol. Onderweg zien we een paar 'big girls' boven ons vliegen. Geweldig om nu echt tussen deze grote dames door te vliegen. Marguerite meldt ons aan bij Schiphol Tower, terwijl we een andere VFR kist voor ons over Victor zien vliegen in de richting van Schiphol. Na Victor zien we in de verte het veld al liggen, wat langzaam dichterbij schuift. Van de toren moeten we een baseleg threshold 04 vliegen, wat inhoud dat we ter hoogte van de threshold van runway 04 de baseleg moeten vliegen, om niet in de weg te zitten voor het overige commerciele verkeer. Zo gezegd, zo gedaan... Met het sportieve bochtenwerk zet benjamin de SVI op het Amsterdamse asfalt. EHAM here we are...
Nadat we de baan zijn afgedraaid begeleid de 'follow-me' car ons naar de parkeerplaats. Vlak achter ons komt ook de SVR binnen. Nadat de SVI is geparkeerd lopen we gezamelijk naar de Hangar waar vandaag het Hoogvliegersspectakel gaat plaatsvinden. we melden ons bij de balie en krijgen onze identiteitskaarten omgehangen. Na een welkomswoord van Jeroen Engelkens nemen we onze posities in. Calvin en ik zijn eerst ingedeeld voor de parkeerplaats. Niet echt direct gerelateerd aan het vliegen vandaag, maar wel het eerste ontvangst van de 'piloten' van vandaag.
Al vlug komen de eerste auto's de parkeerplaats oprijden. Bij mijn vraag aan de chauffeur of hij/zij toevallig een piloot bij zich heeft, wordt er breed lachend en dol-enthousiast op de achterbank een vinger opgestoken: ik, ik, ik...Geweldig om die uitdrukking op die gezichten te zien... Vervolgens verwijs ik ze door naar de ingang van de hangar, alwaar het avontuur gaat beginnen... Ook Marcel, die bij ons is komen staan informeert of er soms piloten in de auto zitten, en ook hij krijgt dol-enthousiaste reacties... Erg indrukwekkend...
Na de parkeerplaats was er voor ons een taak in de hangar. We waren nu ingedeeld voor de catering e.d. wat neerkwam om er op toe te zien dat de gasten zich tegoed konden doen aan de drankjes en hapjes. Verder moesten we er op toe zien dat de tafels e.d. er netjes bijstonden en dat evetueel rommel in de daarvoor bestemde bakken verdween. Eerlijk gezegd regelde dit zichzelf min of meer. We hadden keurige gasten ;). Dit gaf ons de gelegenheid om eventjes een rondje te maken op het platfom om de diverse kisten te kunnen bekijken. Zo stond er een zeer luxe Dassault Falcon Zakenjet en ook een Beech King Air turboprop en een Dornier 28 van de Marine. De Antonov 2 van Classic Wings, een dubbeldekker deed haar startup. Geweldig om te zien. ondertussen kregen de kinderen in vrachtwagens een rondrit over schiphol met alle toeters en bellen, of anders gezegd, sirenes en helicopter. Ook gaf de brandweer een demonstratie met de firefly. Zie hiervoor de filmpjes en foto's op de site van Hoogvliegers.
'S-middags stonden Calvin en ik weer even bij de parkeerplaats. Nu vertrokken de nodige gasten en stuk voor stuk bevatte elke auto zeer tevreden en voldane gezichten, en dan heb ik het niet alleen over de kinderen maar zeker ook de ouders/verzorgers van deze kinderen. Ook voor hen was dit een mooie indrukwekkende en vooral geweldige dag.
Even later kreeg ik een telefoontje van Marguerite. Waar ik mij bevond want het was tijd om naar Rotterdam te vertrekken. De organisatie van alle vluchten was dermate goed gegaan dat eerder dan verwachte alle vluchten konden plaatsvinden. Ik sprak met Marguerite af dat ik rond drie uur weer in de hangar zou zijn, omdat ik dan zou worden afgelost bij de poort. zo gezegd zo gedaan.
Uiteindelijk leverden wij onze identiteitskaarten weer bij de infobalie in en wandelden we gezamelijk over het platform naar de SVI en na de inspectieronde staten we in het toestel. Ik liep de checklist af en Marguerite nam contact op met grondcontrol. We werden geklaard naar holdingpoint Rwy 04 Victor 4. Een leuk stukje taxien over Schiphol-Oost langs wat grote Airliners. Geweldig om tussen deze dames te taxien. We werden overgezet naar de toren en na de runup checks kreeg ik de Take-off clearance. Ik maakte snelheid en even later was mijn take-off van EHAM een feit. Na het passeren va Rwy 27 maakte ik een rechter bocht om zo de Victor-departure te vliegen op 1000 ft. Bij het naderen van Victor nam Marguerite afscheid van de Toren en werden we bedankt voor de geweldige dag. Wat een enorme samenwerking met de verkeersleiding was er vandaag. Super gedaan controllers!!! U enorm bedankt!!!
Na Victor zette ik de neus in de richting van koers 223. Onze directe weg naar Rotterdan voor de Mike-arrival. De vlucht verliep toch aardig turbulent en af en toe kregen we een flinke lift van de thermiek zodat ik de neus even naar beneden moest drukken om de hoogte te corrigeren. Verder verliep de vlucht zonder echte noemenswaardigheden. Niet echt erg omdat alle indrukken van deze dag aardig begonnen in te dalen. Via mike vlogen we standaard naar Papa waarna een cross in the middle voor een lefthand 06. Iets te ver om de exit victor 3 te halen zette ik de wieltjes netjes weer op het asfalt neer. Via victor 2 verlieten we de baan en taxiede ik terug naar de club om de SVI weer op haar plekje te parkeren.
Op het terras van de club nog even de adminstratie afhandelen en daarna nog een heerlijk biertje of twee, waarbij ik nog een compliment kreeg van Benjamin voor mijn mooie landing. Niet gek toch van een airlinepilot... ;) Op het terras werden de belevingen van deze dag nog eens doorgenomen. Iedereen was het er over eens: Wat een geweldige en ongelofelijk mooie dag op Schiphol. Fantastisch dat iedereen en elke instantie op deze manier kan samenwerken om deze kinderen een onvergetelijke dag te laten beleven.
De volgende grote hoogvliegersdag op Rotterdam hopen wij er weer bij te zijn!!!...
Hier nog even de track in Google Earth van de terugvlucht. Hier de foto's en hieronder het filmpje van de vlucht van Schiphol naar Rotterdam Airport.
Tot de volgende keer!!!!
zondag 13 juni 2010
Flight 23... (Hoogtebibbers...)
Een paar weken geleden kreeg ik een mailtje van Jeffrey. Hij wilde graag een keer meevliegen en wilde ook zijn vrouw Manuela meenemen. Alleen er was één 'klein probleempje'. Manuela heeft last van hoogtevrees.
Na wat over en weer te hebben gemaild had ik een datum geprikt en gevraagd of Jeffrey en Manuela die vlucht mee wilden. Zij konden ook. Of het weer die dag goed genoeg zou zijn, was nog even spannend, maar vandaag bleek dat het weer geen spelbreker kon zijn. Het was dus een GO!
Ik was reeds eerder op de club om er voor te zorgen dat alle voorbereiding was gedaan zodat ik op t gemakkie Jeffrey en Manuela kon begroeten. Even later kwamen zij ook de club binnen. Eén met een ontspannen en vrolijk gezicht, en de ander met een gespannen, ietwat bleek gezicht. Jullie mogen raden wie wie is :) We namen even plaats aan tafel zodat ik mijn voorbereidend praatje kon houden.
Even later was het dan toch tijd om in te gaan stappen. Vandaag vloog ik met de SVQ, een Robin. Ik zette Manuela acherin zodat ze niet tegen al die meterjes en instrumenten aan zou hoeven kijken. Jeffrey nam gewillig naast mij plaats. Even later taxieden we richting V2 van Runway 24. Het ging nu toch echt gebeuren. Manuela gaat vliegen.
Voorzichtig trok ik de SVQ van de baan los. We zouden vandaag het min of meer standaard rondje Delft-Den haag-Hoek van Holland-Rotterdam vliegen. Een niet al te groot rondje om even het gevoel te krijgen. Aan het einde van de baan gaf ik aan dat ik een rechter bocht zou gaan maken. Ik besloot om al mijn manoeuvres van te voren aan te gaan kondigen. Op mijn headset hoorde ik Manuela in en uit blazen. Ik probeerde haar wat af te lijden door op het fantastische uitzicht te wijzen. Dit leek iets te helpen.
Bij Den Haag nam ik voor even afscheid van de toren en bij de kust aangekomen een linker bocht naar Hoek van Holland. Bij Hoek van Holland weer via de Waterweg naar Rotterdam. Bij Vlaardingen vroeg Jeffrey mij of ik iets over Vlaardingen kon vliegen. Hun dochtertje was daar ter oppas even gebracht, en wilde even langsvliegen. Geen probleem!
Normaal ga je bij de Euromast, over de stad naar papa. Jeffrey vroeg mij of ik door kon vliegen naar Foxtrot (Brienenoordbrug). Vanaf daar zouden we de Romeo-arrival gaan vliegen. Manuela had het achterin eigenlijk wel een beetje gehad zodat ik vorstelde om vanaf Oscar een direct final 24 aan te vragen. Net voordat ik dat aan de toren wilde vragen werd er door de toren een kist op final geklaard om te landen. Een direct final vragen had dan ook geen zin. We vlogen dan uiteindelijk gewoon via papa naar een righthand downwind 24. Even later stonden we weer op het Rotterdamse Asfalt. Taxi to the club.
Terug op de club bespraken we nog even de vlucht onder het genot van een colaatje. Zowel Jeffrey als Manuela vonden het een mooie vlucht, hoewel Manuela het toch best zwaar had gehad achterin. Goed gedaan meid... Als je nog een keer wilt, dan moet je het maar laten weten... :)
Helaas geen foto's dit keer, maar wel de track in Google earth...
Bye Bye Fly Fly
Na wat over en weer te hebben gemaild had ik een datum geprikt en gevraagd of Jeffrey en Manuela die vlucht mee wilden. Zij konden ook. Of het weer die dag goed genoeg zou zijn, was nog even spannend, maar vandaag bleek dat het weer geen spelbreker kon zijn. Het was dus een GO!
Ik was reeds eerder op de club om er voor te zorgen dat alle voorbereiding was gedaan zodat ik op t gemakkie Jeffrey en Manuela kon begroeten. Even later kwamen zij ook de club binnen. Eén met een ontspannen en vrolijk gezicht, en de ander met een gespannen, ietwat bleek gezicht. Jullie mogen raden wie wie is :) We namen even plaats aan tafel zodat ik mijn voorbereidend praatje kon houden.
Even later was het dan toch tijd om in te gaan stappen. Vandaag vloog ik met de SVQ, een Robin. Ik zette Manuela acherin zodat ze niet tegen al die meterjes en instrumenten aan zou hoeven kijken. Jeffrey nam gewillig naast mij plaats. Even later taxieden we richting V2 van Runway 24. Het ging nu toch echt gebeuren. Manuela gaat vliegen.
Voorzichtig trok ik de SVQ van de baan los. We zouden vandaag het min of meer standaard rondje Delft-Den haag-Hoek van Holland-Rotterdam vliegen. Een niet al te groot rondje om even het gevoel te krijgen. Aan het einde van de baan gaf ik aan dat ik een rechter bocht zou gaan maken. Ik besloot om al mijn manoeuvres van te voren aan te gaan kondigen. Op mijn headset hoorde ik Manuela in en uit blazen. Ik probeerde haar wat af te lijden door op het fantastische uitzicht te wijzen. Dit leek iets te helpen.
Bij Den Haag nam ik voor even afscheid van de toren en bij de kust aangekomen een linker bocht naar Hoek van Holland. Bij Hoek van Holland weer via de Waterweg naar Rotterdam. Bij Vlaardingen vroeg Jeffrey mij of ik iets over Vlaardingen kon vliegen. Hun dochtertje was daar ter oppas even gebracht, en wilde even langsvliegen. Geen probleem!
Normaal ga je bij de Euromast, over de stad naar papa. Jeffrey vroeg mij of ik door kon vliegen naar Foxtrot (Brienenoordbrug). Vanaf daar zouden we de Romeo-arrival gaan vliegen. Manuela had het achterin eigenlijk wel een beetje gehad zodat ik vorstelde om vanaf Oscar een direct final 24 aan te vragen. Net voordat ik dat aan de toren wilde vragen werd er door de toren een kist op final geklaard om te landen. Een direct final vragen had dan ook geen zin. We vlogen dan uiteindelijk gewoon via papa naar een righthand downwind 24. Even later stonden we weer op het Rotterdamse Asfalt. Taxi to the club.
Terug op de club bespraken we nog even de vlucht onder het genot van een colaatje. Zowel Jeffrey als Manuela vonden het een mooie vlucht, hoewel Manuela het toch best zwaar had gehad achterin. Goed gedaan meid... Als je nog een keer wilt, dan moet je het maar laten weten... :)
Helaas geen foto's dit keer, maar wel de track in Google earth...
Bye Bye Fly Fly
zaterdag 12 juni 2010
Flight 22... (Piloot of Buschauffeur...)
Een paar weken geleden was ik op een verjaardag bij vrienden. Max, het 6-jarige neefje van Marco was daar ook. Marco vertelde Max dat ik in een vliegtuig kon vliegen. Ik had direct de aandacht van Max. Max wilde ook piloot worden... of buschauffeur, hij twijfelde nog een beetje... Op de vraag of hij mee wilde viegen hoefde hij echter niet lang na te denken. Enige voorwaarde van mijn kant was dat Marco ook mee zou gaan ;) René had er ook wel oren naar...
Vandaag was het dan zover. Met een enigzins gespannen gezicht kwam, nee niet Max maar Marco, de club binnen. Ik was reeds naar de club gegaan om de boel in orde te maken. Ze waren ruim op tijd, René kwam iets later. Alle tijd dus voor nog een bakkie te doen. Ondertussen vroeg Max honderd uit en genoot hij van de aankomende en vetrekende vliegtuigen vanaf het terras.
Nadat de Cessna PH-ANH weer beschikbaar was en René gearriveerd, was het tijd om met z'n allen in te stappen. Max zat op de stoelverhoger naast mij en Marco en René kropen 'gewillig' achterin. Vandaag was baan 24 in gebruik, dus lekker een stukkie taxien naar V2.
Ik werd geklaard voor een Hotel-departure en even later maakten we snelheid om airborne te gaan. We zouden eerst naar Hoek van Holland vliegen voor een orbit boven de woning van Marco. Max wist precies waar hij zat iedere keer en wees mij de weg naar Hoek van Holland. Geweldig zo'n Co. Bij Whiskey meldde ik mij bij de toren en vroeg ik op de frequentie te blijven omdat het de bodoeling was om via de waterweg weer naar Rotterdam te vliegen. Na de orbit klom ik naar 1300 ft en zette ik de neus in de richting van Maassluis. Via de watrweg vlogen we zo langs Maassluis en Vlaardingen. Het arendsoog van Max spotte al vlug in de verte de landingsbaan.
Omdat het tweede doel van deze vlucht een orbit boven de school en opa en oma van Max was moesten we ook nog even naar Gouda. Ik vroeg dus aan de toren of ik door mocht vliegen naar Foxtrot en vandaar direct naar Mike. Ik kreeg hiervoor toestemming. Voordat we bij Foxtrot kwamen vlogen we nog even speciaal voor Marco langs de kuip. René had hier ietwat andere gevoelens bij ;)
Bij de Brieneoordbrug (Foxtrot) aangekomen zette ik de koers in de richting van Mike. Natuurlijk wel goed opletten dat er geen kruisend verkeer is en dat er later geen verkeer op een mike-departure hangt. Even later meldde ik mij voor even weer af bij Mike en vlogen we naar Gouda.
Boven Gouda was het even zoeken naar het huis van opa en oma. Maar toen die gevonden was draaide ik twee orbits boven de woning. Later hoorde ik dat ze ons inderdaad hadden gezien. Ik luisterde de ATIS uit en meldde me weer aan bij de Toren. In eerste instantie wilde ik vragen of ik een direct final 24 kon krijgen. Echter na het passeren van Mike hoorde ik van de controller dat de landingsbaan kennelijk gewijzigd was naar 06. Geen direct final dus. Dus werd het de standaard route via Oscar en Papa. Bij het naderen van het veld stond er net een 737 van Transavia op de holding 24 klaar voor vertrek. Ja inderdaad, nu was het weer baan 24... De 737 moest eerst op ons wachten voordat wij overhead waren geweest. Op het moment dat ik net overhead was, kreeg de 737 inderdaad de takeoff clearance. Een 737 moest op mij wachten. Meestal is het andersom ;)
Bij het naderen van de draai naar downwind mocht in kiezen tussen een righthand 24 of een lefthand 06. Bij de 06 moest ik alleen nog wel een orbit draaien op downwind. Ik koos voor de 24. De landingclearance kwam al vlug en ik draaide naar base en uiteindelijk naar Final. Aangezien ik wat hoog uit kwam landde ik wat verder op de baan. Dat kwam ook eigenlijk wel weer goed uit omdat er wat kisten stonden te wachten op 06v4 voor vertrek. Het gevolg was echter dan wel weer dat ik de baan moest verlaten via de holding van 06.
Bij de club aangekomen stapten we allemaal uit en werd ik vanachter aangesproken door een ambtenaar van de luchtvaartpolitie. Er vond een controle plaats. Marcel stond toevallig net zijn vliegtuig te inspecteren voor vertrek. Marcel begeleidde mijn passagiers terug naar de club zodat ik de controle samen met de ambtenaar kon doen. Ik moest zelfs blazen voor alcohol. Uiteraard was alles goed en kon ook ik terug naar de club.
Onder het genot van een colaatje werd de vlucht nog even doorgenomen. Max was er inmiddels uit: hij wordt piloot!... en als hij nog genoeg tijd en geld over had, dan ging hij voor de lol nog voor buschauffeur leren... Zo simpel kan het leven zijn...
Al met al een hele leuke vlucht...
Hier nog de track in google earth.
Vandaag was het dan zover. Met een enigzins gespannen gezicht kwam, nee niet Max maar Marco, de club binnen. Ik was reeds naar de club gegaan om de boel in orde te maken. Ze waren ruim op tijd, René kwam iets later. Alle tijd dus voor nog een bakkie te doen. Ondertussen vroeg Max honderd uit en genoot hij van de aankomende en vetrekende vliegtuigen vanaf het terras.
Nadat de Cessna PH-ANH weer beschikbaar was en René gearriveerd, was het tijd om met z'n allen in te stappen. Max zat op de stoelverhoger naast mij en Marco en René kropen 'gewillig' achterin. Vandaag was baan 24 in gebruik, dus lekker een stukkie taxien naar V2.
Ik werd geklaard voor een Hotel-departure en even later maakten we snelheid om airborne te gaan. We zouden eerst naar Hoek van Holland vliegen voor een orbit boven de woning van Marco. Max wist precies waar hij zat iedere keer en wees mij de weg naar Hoek van Holland. Geweldig zo'n Co. Bij Whiskey meldde ik mij bij de toren en vroeg ik op de frequentie te blijven omdat het de bodoeling was om via de waterweg weer naar Rotterdam te vliegen. Na de orbit klom ik naar 1300 ft en zette ik de neus in de richting van Maassluis. Via de watrweg vlogen we zo langs Maassluis en Vlaardingen. Het arendsoog van Max spotte al vlug in de verte de landingsbaan.
Omdat het tweede doel van deze vlucht een orbit boven de school en opa en oma van Max was moesten we ook nog even naar Gouda. Ik vroeg dus aan de toren of ik door mocht vliegen naar Foxtrot en vandaar direct naar Mike. Ik kreeg hiervoor toestemming. Voordat we bij Foxtrot kwamen vlogen we nog even speciaal voor Marco langs de kuip. René had hier ietwat andere gevoelens bij ;)
Bij de Brieneoordbrug (Foxtrot) aangekomen zette ik de koers in de richting van Mike. Natuurlijk wel goed opletten dat er geen kruisend verkeer is en dat er later geen verkeer op een mike-departure hangt. Even later meldde ik mij voor even weer af bij Mike en vlogen we naar Gouda.
Boven Gouda was het even zoeken naar het huis van opa en oma. Maar toen die gevonden was draaide ik twee orbits boven de woning. Later hoorde ik dat ze ons inderdaad hadden gezien. Ik luisterde de ATIS uit en meldde me weer aan bij de Toren. In eerste instantie wilde ik vragen of ik een direct final 24 kon krijgen. Echter na het passeren van Mike hoorde ik van de controller dat de landingsbaan kennelijk gewijzigd was naar 06. Geen direct final dus. Dus werd het de standaard route via Oscar en Papa. Bij het naderen van het veld stond er net een 737 van Transavia op de holding 24 klaar voor vertrek. Ja inderdaad, nu was het weer baan 24... De 737 moest eerst op ons wachten voordat wij overhead waren geweest. Op het moment dat ik net overhead was, kreeg de 737 inderdaad de takeoff clearance. Een 737 moest op mij wachten. Meestal is het andersom ;)
Bij het naderen van de draai naar downwind mocht in kiezen tussen een righthand 24 of een lefthand 06. Bij de 06 moest ik alleen nog wel een orbit draaien op downwind. Ik koos voor de 24. De landingclearance kwam al vlug en ik draaide naar base en uiteindelijk naar Final. Aangezien ik wat hoog uit kwam landde ik wat verder op de baan. Dat kwam ook eigenlijk wel weer goed uit omdat er wat kisten stonden te wachten op 06v4 voor vertrek. Het gevolg was echter dan wel weer dat ik de baan moest verlaten via de holding van 06.
Bij de club aangekomen stapten we allemaal uit en werd ik vanachter aangesproken door een ambtenaar van de luchtvaartpolitie. Er vond een controle plaats. Marcel stond toevallig net zijn vliegtuig te inspecteren voor vertrek. Marcel begeleidde mijn passagiers terug naar de club zodat ik de controle samen met de ambtenaar kon doen. Ik moest zelfs blazen voor alcohol. Uiteraard was alles goed en kon ook ik terug naar de club.
Onder het genot van een colaatje werd de vlucht nog even doorgenomen. Max was er inmiddels uit: hij wordt piloot!... en als hij nog genoeg tijd en geld over had, dan ging hij voor de lol nog voor buschauffeur leren... Zo simpel kan het leven zijn...
Al met al een hele leuke vlucht...
Hier nog de track in google earth.
zondag 23 mei 2010
Flight 21... (Club 2009 Vlucht Duitsland 2010...)
Binnen de Vliegclub Rotterdam hebben we een jaarclubje opgericht. Een clubje van piloten die allemaal in 2009 hun brevet hebben gehaald. Een enkele van ons heeft zijn brevet voor en na 2009 gehaald, maar die zijn op hun gezelligheid binnen de club gehaald ;) Gezelligheid, daar gaat het immers om. En dan met een gezellig groepje samen op pad te gaan.
Eerder was er reeds een vlucht naar Engeland georganiseerd, waarvan hier een verslag. Vandaag stond er een vlucht naar Duitsland op de planning. Om precies te zijn Koblenz en Damme. Twee weken geleden ging deze vlucht niet door in verband met de weersomstandigheden. Vandaag was het werkelijk fantastisch weer. Thunderbirds ehh Club2009 are go!!!
Vandaag zouden we 9 vliegers hebben en zelf heb ik Calvin ingehuurd als Steward voor de inflight service. Een rol die hij maar al te graag aanpakte. Helaas moest Eelco zich afmelden in verband met ziekte. Eelco zou samen met mij en Jacco de Cessna 172 PH-ANH vliegen. Daar er nu één leg 'onbemand' was, besloten Jacco en ik om één leg te delen als PIC. De leg van Koblenz naar Damme werd in tweeen gesplitst door een extra landing op Arnsberg. Daar zouden we dan alleen een politchange doen en direct weer door gaan.
Wieke, Amit en Manuel vlogen de Robin SVU en Oscar, Max en Coen met de Piper SVP. Na de laatste voorbereiding op de club was het dus tijd geworden voor de eerste leg. Jacco belde het flightplan van Rotterdam naar Koblenz door naar de Flight Information Office. Hier kom ik later nog even op terug. Deze eerste leg van Rotterdam naar Koblenz werd door mij gevlogen. Jacco was mijn 'Co' en zou de radio en de navigatie voor zijn rekening nemen.
Als laatste taxieden wij bij de club weg naar de baan. Koblenz here we come. Na de runup kregen wij de takeoff-clearance. Een Transavia op long final zat kennelijk nog ver genoeg. Even later kwamen de wieltjes los en vlogen we de Romeo-departure. Na Oscar zag Calvin de Transavia op short Final. Inderdaad, ruimte zat dus. Jacco meldde ons af bij Romeo en zette in de neus in de richting van Koblenz. Het was echt schitterend weer met geen wolkje aan de hemel. Na de Biesbosch klom ik uit naar 3500 ft. We vlogen immers in oostelijke richting, en op deze hoogte zouden we mooi over de CTR van Eindhoven heen gaan. Jacco sleutelde Dutchmil in op de radio om deze uit te luisteren. Aanmelden deden we niet, dat was ons immers gemeld tijdens een voorlichting van Dutchmil. Zo luisterende op de frequentie dachten daar een hoop andere VFR-vliegers anders over... Even later vlogen we over de Efteling heen en kwam vlug daarna EHEH in beeld. Mooi om vanaf deze hoogte het veld zo duidelijk te zien liggen.
Om de TMA van Beek niet te crossen vlogen we ten noorden van deze TMA voorbij. Na het passeren van de Maas vlogen we Duitsland binnen. Voor mij de eerste keer dat ik nu in Duitsland vloog. Jacco meldde ons aan bij Lange Info en met enig 'alo-alo' effect heette de duitse controller ons hartelijk welkom. We meldde dat we naar Koblenz vlogen op een hoogte van 3500 ft waarna de controller osn verzocht de transpondercode aan te passen. In de verte kwamen de heuvels al in zicht.
Even later vlogen we inderdaadboven de heuvels. Hoewel we nog steeds op 3500 ft vlogen was de grond toch een stuk dichterbij gekomen. Opvallend dat dat zo ongemerkt gebeurd. Allerlei dorpjes, kronkelende weggetjes, riviertjes en zelfs een kasteel(tje) schoven onder ons door. Heel mooi om dat zo te zien. Overigens is het navigeren op de kaart een stuk lastiger in een heuvelachtig gebied. Diezelfde dorpjes, riviertjes en weggetjes 'verschuilen' zich makkelijk achter deze heuvels en vaak pas op het laatste moment zichtbaar. De pocketFMS was hierbij een handige extra hulp. Dit systeem geeft toch een hoop extra informatie tijdens de vlucht.
Koblenz kwam al aardig in de buurt, zodat ik de hoogte van 3500 ft verliet om langzaam de circuithoogte te gaan bereiken. Jacco meldde ons af bij Langen-Info en aan bij Koblenz. Baan 06 was in gebruik. Even ten noordwesten van Koblenz ligt een verkeersplein vanwaar je het circuit kan aanvliegen. Na een Cessna op downwind draaide ook in in op downwind. Ik nam iets meer afstand van de Cessna om zo afstand te winnen tot deze kist. Na en iets langere downwind was deze afstand voldoende.
Na de hoge verkeersbrug draaiden we base. Wat een schitterend gezicht is dat. Het veld ligt echt op een schitterende locatie. Daarna draaide ik naar final. Door het hevelachtige karakter leek het alsof ik veel te laag zat, echter voor de baan ligt nog een flinke 'kuil' zodat dit later wel weer goed komt. Ogen maar strak op de baan houden om zo mijn referentie te houden. Met een iets hardere landing dan gewild zette ik de ANH op duitse bodem. Nu nog een mooie parkeerplek vinden. Even later stonden we naast de SVP en SVU in het zonnige gras. Op naar de havenmeester voor de landing af te rekenen. Landingsgeld € 12,50... Niet verkeerd toch? De havenmeester vroeg mij of ik duits sprak. Na mijn antwoord van 'a little bit...' (het enige juiste antwoord toch?) verzocht hij mij om even naar de toren te gaan. Ehh, oh jee... Wat heb ik niet goed gedaan??? Achteraf bleek dat Koblenz niet op de hoogte was van onze komst??? Ze hadden geen flightplan ontvangen, en het veld wat wel een flightplan had ontvangen, had ons niet mogen ontvangen. Kennelijk was er een fout in het flightplan geslopen. Het vreemde is dat zowel Rotterdam als Langen-info hier ons niet over hebben aangesproken, terwijl wij wel onze intenties hadden kenbaar gemaakt. Maar goed, de controller wuifde het direct van tafel. 'Es war nicht schlimm...'
De hele club zat al op het terras van het (griekse) restaurant op ons te wachten, hoewel de bestellingen al waren gedaan :) Lekker een happie eten. Aangezien ik op dit tijdstip van de dag nog geen trek had in een griekse schotel bestelde ik samen met calvin een lekker omelet. Die was aardig te doen...
Na de lunch nam ik met Jacco nog even de volgende leg door. Deze zou ons naar Arnsberg EDLA brengen. Qua navigatie niet echt een uitdaging omdat we gebruik zouden maken van een VOR-baken. Desondanks had ik de route via mijn laptop in PocketFMS gezet.
De ANH had brandstof nodig dus stuurde Jacco alvast naar de pomp. Calvin en ik pakte onze spullen en liepen naar de pomp om aldaar in te stappen. Terwijl Jacco het vocht in de tanks pompte maakte ik mij gereed voor het vetrek als 'Co' dit keer. Het opstarten van PocketFMS op mijn Navigon verliep echter niet soepel. De ene foutmelding na de andere foutmelding verschen op het scherm. Eigenlijk alleen op het moment dat ik het nav-plan wilde inlezen. Kennelijk was er met het uploaden naar de geheugenkaart iets mis gegaan. Jacco was nog niet terug van de financiele afwikkeling dus probeerde ik met behulp van mijn laptop de geheugenkaart opnieuw te uploaden. Helaas lukte dat niet door mijn gehaastheid hierin. Ik besloot dan ook voor dit leg het nav-plan niet via PocketFMS te gebruiken. Gelukkig hadden we alles al op papier staan. Het programma zelf werkte gelukkig wel zodat we in ieder geval gebruik konden maken van de info die PocketFMS ons gaf tijdens de vlucht.
Bij de holding van 06 moesten we wachten totdat de gele knipperlichtjes voor de gliders uit waren. Daarna nog even controleren of er iets op final hangt en dan uplinen. Jacco trok in een mooie strakke beweging de ANH weer in de lucht. Wat een enorm schitterende omgeving daar bij Koblenz. Als referentiepunt voor het begin van onze navigatie hadden we een verkeersplein noordoostelijk van het veld gekozen. Vanaf daar volgden we de radiaal naar het VOR-baken 'Col'. Onderweg was het wel goed uitkijken naar de nodige gliders en ook vliegtuigen zonder transponder. Er waren er genoeg die duidelijk dichtbij zaten maar waar de Pcas geen krimp gaf. Vanaf 'Col' werd koers gezet naar het VOR-baken 'GMH'. Onderweg passeerden we de schitterende meren Wiehlthalsperre en Biggesee. Er werd druk gezeild op beide meren. Werkelijk ook weer een schitterend gezicht. Onderweg schakelden we nog naar een andere frequentie voor Langen FIR waarbij de controller onz verzocht om een 'squack ident' waarna hij ons op zijn radarscherm zag oplichten. Na 'GMH' selecteerden wij een 'from' radiaal rechtstreeks naar EDLA. Omdat we nu toch wel in de buurt van het volgende veld kwamen besloten we alvast wat lager te gaan vliegen. Nu het veld nog vinden... Ook hier bleek PocketFMS weer uitkomst te bieden. Met behulp van het schermpje stuurden we in de richting van het veld. Bij het aanvallen van downwind zaten we netjes op circuithoogte.
Arnsveld heeft een slope in de baan zitten. Bovendien ligt het ook op een heuvel zodat je hele perspectief weer anders is. Jacco stuurde netjes final op en zette de ANH ook weer netjes neer. De upslope hielp ons om de snelheid eruit te halen zodat we snel de baan af konden taxien. De anderen stonden ons reeds op te wachten. Zij hadden het landingsgeld inmiddels al voldaan zodat we alleen een snelle pilotchange konden doen. Voor de zekerheid bekeken we de kaarten nog even en bespraken we de volgende route nog even snel. Ook hier zouden we gebruik maken van een VOR-baken. Nog even naar het toilet en dan weer snel instappen. Nu was het weer mijn beurt om de left-seat te nemen.
Dit keer had ik dus een up-slope runway bij take-off. En dat merk je goed. zeker iets om duidelijk rekening mee te houden en niet te onderschatten. Duidelijk later dan gewoon kwamen de wieltjes weer los. Van de havenmeester hadden we nog een extra kaartje gehad met daarop de route die we van het veld af moesten vliegen. Op deze manier werd het lokale ziekenhuis en de plaatselijke bevolking ontweken bij het overvliegen. Als referentiepunt hadden we weer een verkeersplein gekozen waarna we weer de radiaal oppikte voor de volgende leg. Dit keer konden we niet zo hoog klimmen als eerder aangezien hier toch wel wat bewolking hing. En voor VFR-on top zouden we weer te hoog moeten klimmen. Het land werd hier duidelijk minder heuvelachtig.
Alvorens Damme te bereiken moesten we eigenlijk eerst overschakelen naar Bremen-Info. De controller van Langen-info vroeg ons echter op zijn frequentie te blijven totdat we zouden overschakelen naar Damme. Het was immers maar een klein stukje. Bij het naderen van Damme was het eerst ook weer even zoeken naar het veld. Met de kaart op schoot en de GPS zagen we uiteindelijk de hangars op het veld. Circuithoogte aannemen en joinen op downwind. Bij het veld werd ook gevlogen met radiografische vliegtuigjes. Erg leuk om te zien vanuit de cockpit. Je moet er niet aan denken dat zo'n apparaatje in je 'koffiemolen' voorop terecht komt. Met een betere landing dan op Koblenz werden we door de havenmeester welkom geheten. We mochten parkeren op een leuk grasveldje waaromheen vakantiewoningen stonden.
Je kon zo vanuit de vakantiewoning je kist instappen. Niet verkeerd hoor!
Het veld deed erg gezellig aan en na het parkeren liepen we met z'n drieen naar het terras waar de anderen al onder het genot van een hapje en een drankje op ons zaten te wachten. Jacco maakte alvast het flightplan, en aangezien ik toch naar de havenmeester moest om te betalen voor de landing (acht hele euro's!!!), nam ik het flightplan mee om te laten faxen. De havenmeester deelde mij mede dat hij het zou activeren zodra wij weer airborne zouden gaan. Afgesproken. Zo, nu tijd voor een colaatje en een apfelkuche...
Op het terras was het heerlijk druk en onderling bespraken we de vlucht. Iedereen was het er over eens dat dit een hele waanzinnige dag was. Dat er nog maar veel van dit soort mooie vluchten mogen komen. Calvin had inmiddels een trampoline gevonden en kennis gemaakt met de lokale jeugd. Als echte hollander stond hij deze kids te woord in het engels... Prima toch ;)
De anderen besloten weer op pad te gaan voor het laatste leg naar rotterdam. Omdat wij wat later waren besloten we nog een klein half uurtje te blijven. Je moet immers ook je rust nemen, niet waar??
Jacco had deze leg naar EHRD thuis al helemaal voorbereid, dus konden we weer snel op weg. Inpakken en wegwezen. Jacco taxiede naar het begin van de baan en na de runup-checks waren we klaar voor vertrek. Inmiddels was het aardig druk in het circuit geworden. Het was lastig om een gaatje te kunnen vinden voor vertrek. Toen we dat gaatje gevonden hadden meldde ik dat we via een rolling departure zouden vertrekken, zodat de kist die aan einde base zat wist dat wij zo weg zouden zijn. Net na takeoff meldde de havenmeester zich op de radio. Waar we naar toe gingen en of we een flightplan hadden ??? Het moest niet gekker worden vandaag. We hadden iets met flightplans vandaag. Nadat ik geatwoord had dat we naar Rotterdam zouden gaan en dat we toch echt een flightplan hadden ingediend, ging meneer even zoeken. Even later kregen we het verlossende woord. Alles was akkoord. We verlieten het circuit en Jacco zette de neus in de richting van Rotterdam.
Deed pocketFMS het op de tweede leg nog wel zonder navplan. Nu kwamen er meerdere foutmeldingen op het scherm. Ik had dus echt iets fout gedaan met het uploaden naar de geheugenkaart. De GPS deed het nu helemaal niet meer, en waren we dus aangewezen op de oude vertrouwde kaart, het compas en het horloge. We wilden ons aanmelden bij Bremen info echter we kregen geen contact. Ook een andere kist deed verwoedse pogingen, echter zonder succes. Dan maar zonder. We zaten toch in Klasse E airspace, dus dat was geen probleem. Al vlug kwamen we erachter dat we te ver zuidelijk van onze lijn op de kaart zaten. Tijd voor een correctie om zo niet in een verkeerde airspace te komen. Bovendien vlogen er verschilende gliders om ons heen. Best een heel gaaf gezicht om die jongens zo te zien zweven. Al vlug zaten we weer op koers en op de lijn.
Bij het naderen van de Nederlandse grens meldde ik ons aan bij DutchMil. We werden vriendelijk begroet, en even later vlogen we de inactieve CTR van Twente binnen. Leuk om zo vliegveld Twente eens te zien liggen. Toch jammer dat dat mooie stuk asfalt niet gebruikt mag worden. Jacco wilde de Deelen CTR kruisen, dus vroeg ik dit aan bij Dutchmil. We kregen toestemming en voor de zekerheid vroeg ik ook gelijk maar of de Harkamp nog actief was. Deze was niet actief, we hadden ook niet anders verwacht...
Na het verlaten van de Deelen CTR vlogen we in de richting van Utrecht om uiteindelijk ten zuiden van Utrecht langs te vliegen. Hier al konden we de skyline van rotterdam zien liggen. Omdat we zo onder de TMA van Amsterdam zouden komen daalde Jacco naar 1200 ft en werd de transponder op standby gezet. We waren weer op bekend terrein. Ook Gouda kwam snel in zicht en via Mike vlogen we homebase binnen. Na Mike vroeg ik aan de Toren of we een direct final 24 konden krijgen. Jacco had dit nooit eerder gedaan en wilde dit dan ook wel eens doen. Nog ruim voor Oscar meldde de toren al dat we ons boven de VOR moesten melden. Na wederom een keurige landing waren we weer thuis.
Op de club natuurlijk nog de administratie verwerken en om deze dag mooi af te sluiten nog een heerlijke schotel hete kip van Casper op het terras.
Al met al een heerlijke dag vliegen, 3 uur op de klok en veel ervaring opgedaan. De gehele vlucht zowel gevlogen als genavigeerd. 6 uur lang intensief gevlogen, erg gaaf maar ook best vermoeiend. :)
De plannen voor een volgende groepsvlucht zijn inmiddels gemaakt... ;)
Het filmpje:
Hier de foto's en hier de track's voor leg 1, leg 2 en leg 3...
tot de volgende keer....
Eerder was er reeds een vlucht naar Engeland georganiseerd, waarvan hier een verslag. Vandaag stond er een vlucht naar Duitsland op de planning. Om precies te zijn Koblenz en Damme. Twee weken geleden ging deze vlucht niet door in verband met de weersomstandigheden. Vandaag was het werkelijk fantastisch weer. Thunderbirds ehh Club2009 are go!!!
Vandaag zouden we 9 vliegers hebben en zelf heb ik Calvin ingehuurd als Steward voor de inflight service. Een rol die hij maar al te graag aanpakte. Helaas moest Eelco zich afmelden in verband met ziekte. Eelco zou samen met mij en Jacco de Cessna 172 PH-ANH vliegen. Daar er nu één leg 'onbemand' was, besloten Jacco en ik om één leg te delen als PIC. De leg van Koblenz naar Damme werd in tweeen gesplitst door een extra landing op Arnsberg. Daar zouden we dan alleen een politchange doen en direct weer door gaan.
 |
| Van Flight 21... (Club 2009 Vlucht Duitsland 2010...) Pilot, Co en Steward |
Wieke, Amit en Manuel vlogen de Robin SVU en Oscar, Max en Coen met de Piper SVP. Na de laatste voorbereiding op de club was het dus tijd geworden voor de eerste leg. Jacco belde het flightplan van Rotterdam naar Koblenz door naar de Flight Information Office. Hier kom ik later nog even op terug. Deze eerste leg van Rotterdam naar Koblenz werd door mij gevlogen. Jacco was mijn 'Co' en zou de radio en de navigatie voor zijn rekening nemen.
Als laatste taxieden wij bij de club weg naar de baan. Koblenz here we come. Na de runup kregen wij de takeoff-clearance. Een Transavia op long final zat kennelijk nog ver genoeg. Even later kwamen de wieltjes los en vlogen we de Romeo-departure. Na Oscar zag Calvin de Transavia op short Final. Inderdaad, ruimte zat dus. Jacco meldde ons af bij Romeo en zette in de neus in de richting van Koblenz. Het was echt schitterend weer met geen wolkje aan de hemel. Na de Biesbosch klom ik uit naar 3500 ft. We vlogen immers in oostelijke richting, en op deze hoogte zouden we mooi over de CTR van Eindhoven heen gaan. Jacco sleutelde Dutchmil in op de radio om deze uit te luisteren. Aanmelden deden we niet, dat was ons immers gemeld tijdens een voorlichting van Dutchmil. Zo luisterende op de frequentie dachten daar een hoop andere VFR-vliegers anders over... Even later vlogen we over de Efteling heen en kwam vlug daarna EHEH in beeld. Mooi om vanaf deze hoogte het veld zo duidelijk te zien liggen.
Om de TMA van Beek niet te crossen vlogen we ten noorden van deze TMA voorbij. Na het passeren van de Maas vlogen we Duitsland binnen. Voor mij de eerste keer dat ik nu in Duitsland vloog. Jacco meldde ons aan bij Lange Info en met enig 'alo-alo' effect heette de duitse controller ons hartelijk welkom. We meldde dat we naar Koblenz vlogen op een hoogte van 3500 ft waarna de controller osn verzocht de transpondercode aan te passen. In de verte kwamen de heuvels al in zicht.
Even later vlogen we inderdaadboven de heuvels. Hoewel we nog steeds op 3500 ft vlogen was de grond toch een stuk dichterbij gekomen. Opvallend dat dat zo ongemerkt gebeurd. Allerlei dorpjes, kronkelende weggetjes, riviertjes en zelfs een kasteel(tje) schoven onder ons door. Heel mooi om dat zo te zien. Overigens is het navigeren op de kaart een stuk lastiger in een heuvelachtig gebied. Diezelfde dorpjes, riviertjes en weggetjes 'verschuilen' zich makkelijk achter deze heuvels en vaak pas op het laatste moment zichtbaar. De pocketFMS was hierbij een handige extra hulp. Dit systeem geeft toch een hoop extra informatie tijdens de vlucht.
Koblenz kwam al aardig in de buurt, zodat ik de hoogte van 3500 ft verliet om langzaam de circuithoogte te gaan bereiken. Jacco meldde ons af bij Langen-Info en aan bij Koblenz. Baan 06 was in gebruik. Even ten noordwesten van Koblenz ligt een verkeersplein vanwaar je het circuit kan aanvliegen. Na een Cessna op downwind draaide ook in in op downwind. Ik nam iets meer afstand van de Cessna om zo afstand te winnen tot deze kist. Na en iets langere downwind was deze afstand voldoende.
 |
| Van Flight 21... (Club 2009 Vlucht Duitsland 2010...) |
Na de hoge verkeersbrug draaiden we base. Wat een schitterend gezicht is dat. Het veld ligt echt op een schitterende locatie. Daarna draaide ik naar final. Door het hevelachtige karakter leek het alsof ik veel te laag zat, echter voor de baan ligt nog een flinke 'kuil' zodat dit later wel weer goed komt. Ogen maar strak op de baan houden om zo mijn referentie te houden. Met een iets hardere landing dan gewild zette ik de ANH op duitse bodem. Nu nog een mooie parkeerplek vinden. Even later stonden we naast de SVP en SVU in het zonnige gras. Op naar de havenmeester voor de landing af te rekenen. Landingsgeld € 12,50... Niet verkeerd toch? De havenmeester vroeg mij of ik duits sprak. Na mijn antwoord van 'a little bit...' (het enige juiste antwoord toch?) verzocht hij mij om even naar de toren te gaan. Ehh, oh jee... Wat heb ik niet goed gedaan??? Achteraf bleek dat Koblenz niet op de hoogte was van onze komst??? Ze hadden geen flightplan ontvangen, en het veld wat wel een flightplan had ontvangen, had ons niet mogen ontvangen. Kennelijk was er een fout in het flightplan geslopen. Het vreemde is dat zowel Rotterdam als Langen-info hier ons niet over hebben aangesproken, terwijl wij wel onze intenties hadden kenbaar gemaakt. Maar goed, de controller wuifde het direct van tafel. 'Es war nicht schlimm...'
De hele club zat al op het terras van het (griekse) restaurant op ons te wachten, hoewel de bestellingen al waren gedaan :) Lekker een happie eten. Aangezien ik op dit tijdstip van de dag nog geen trek had in een griekse schotel bestelde ik samen met calvin een lekker omelet. Die was aardig te doen...
Na de lunch nam ik met Jacco nog even de volgende leg door. Deze zou ons naar Arnsberg EDLA brengen. Qua navigatie niet echt een uitdaging omdat we gebruik zouden maken van een VOR-baken. Desondanks had ik de route via mijn laptop in PocketFMS gezet.
De ANH had brandstof nodig dus stuurde Jacco alvast naar de pomp. Calvin en ik pakte onze spullen en liepen naar de pomp om aldaar in te stappen. Terwijl Jacco het vocht in de tanks pompte maakte ik mij gereed voor het vetrek als 'Co' dit keer. Het opstarten van PocketFMS op mijn Navigon verliep echter niet soepel. De ene foutmelding na de andere foutmelding verschen op het scherm. Eigenlijk alleen op het moment dat ik het nav-plan wilde inlezen. Kennelijk was er met het uploaden naar de geheugenkaart iets mis gegaan. Jacco was nog niet terug van de financiele afwikkeling dus probeerde ik met behulp van mijn laptop de geheugenkaart opnieuw te uploaden. Helaas lukte dat niet door mijn gehaastheid hierin. Ik besloot dan ook voor dit leg het nav-plan niet via PocketFMS te gebruiken. Gelukkig hadden we alles al op papier staan. Het programma zelf werkte gelukkig wel zodat we in ieder geval gebruik konden maken van de info die PocketFMS ons gaf tijdens de vlucht.
Bij de holding van 06 moesten we wachten totdat de gele knipperlichtjes voor de gliders uit waren. Daarna nog even controleren of er iets op final hangt en dan uplinen. Jacco trok in een mooie strakke beweging de ANH weer in de lucht. Wat een enorm schitterende omgeving daar bij Koblenz. Als referentiepunt voor het begin van onze navigatie hadden we een verkeersplein noordoostelijk van het veld gekozen. Vanaf daar volgden we de radiaal naar het VOR-baken 'Col'. Onderweg was het wel goed uitkijken naar de nodige gliders en ook vliegtuigen zonder transponder. Er waren er genoeg die duidelijk dichtbij zaten maar waar de Pcas geen krimp gaf. Vanaf 'Col' werd koers gezet naar het VOR-baken 'GMH'. Onderweg passeerden we de schitterende meren Wiehlthalsperre en Biggesee. Er werd druk gezeild op beide meren. Werkelijk ook weer een schitterend gezicht. Onderweg schakelden we nog naar een andere frequentie voor Langen FIR waarbij de controller onz verzocht om een 'squack ident' waarna hij ons op zijn radarscherm zag oplichten. Na 'GMH' selecteerden wij een 'from' radiaal rechtstreeks naar EDLA. Omdat we nu toch wel in de buurt van het volgende veld kwamen besloten we alvast wat lager te gaan vliegen. Nu het veld nog vinden... Ook hier bleek PocketFMS weer uitkomst te bieden. Met behulp van het schermpje stuurden we in de richting van het veld. Bij het aanvallen van downwind zaten we netjes op circuithoogte.
Arnsveld heeft een slope in de baan zitten. Bovendien ligt het ook op een heuvel zodat je hele perspectief weer anders is. Jacco stuurde netjes final op en zette de ANH ook weer netjes neer. De upslope hielp ons om de snelheid eruit te halen zodat we snel de baan af konden taxien. De anderen stonden ons reeds op te wachten. Zij hadden het landingsgeld inmiddels al voldaan zodat we alleen een snelle pilotchange konden doen. Voor de zekerheid bekeken we de kaarten nog even en bespraken we de volgende route nog even snel. Ook hier zouden we gebruik maken van een VOR-baken. Nog even naar het toilet en dan weer snel instappen. Nu was het weer mijn beurt om de left-seat te nemen.
Dit keer had ik dus een up-slope runway bij take-off. En dat merk je goed. zeker iets om duidelijk rekening mee te houden en niet te onderschatten. Duidelijk later dan gewoon kwamen de wieltjes weer los. Van de havenmeester hadden we nog een extra kaartje gehad met daarop de route die we van het veld af moesten vliegen. Op deze manier werd het lokale ziekenhuis en de plaatselijke bevolking ontweken bij het overvliegen. Als referentiepunt hadden we weer een verkeersplein gekozen waarna we weer de radiaal oppikte voor de volgende leg. Dit keer konden we niet zo hoog klimmen als eerder aangezien hier toch wel wat bewolking hing. En voor VFR-on top zouden we weer te hoog moeten klimmen. Het land werd hier duidelijk minder heuvelachtig.
Alvorens Damme te bereiken moesten we eigenlijk eerst overschakelen naar Bremen-Info. De controller van Langen-info vroeg ons echter op zijn frequentie te blijven totdat we zouden overschakelen naar Damme. Het was immers maar een klein stukje. Bij het naderen van Damme was het eerst ook weer even zoeken naar het veld. Met de kaart op schoot en de GPS zagen we uiteindelijk de hangars op het veld. Circuithoogte aannemen en joinen op downwind. Bij het veld werd ook gevlogen met radiografische vliegtuigjes. Erg leuk om te zien vanuit de cockpit. Je moet er niet aan denken dat zo'n apparaatje in je 'koffiemolen' voorop terecht komt. Met een betere landing dan op Koblenz werden we door de havenmeester welkom geheten. We mochten parkeren op een leuk grasveldje waaromheen vakantiewoningen stonden.
 |
| Van Flight 21... (Club 2009 Vlucht Duitsland 2010...) |
Je kon zo vanuit de vakantiewoning je kist instappen. Niet verkeerd hoor!
Het veld deed erg gezellig aan en na het parkeren liepen we met z'n drieen naar het terras waar de anderen al onder het genot van een hapje en een drankje op ons zaten te wachten. Jacco maakte alvast het flightplan, en aangezien ik toch naar de havenmeester moest om te betalen voor de landing (acht hele euro's!!!), nam ik het flightplan mee om te laten faxen. De havenmeester deelde mij mede dat hij het zou activeren zodra wij weer airborne zouden gaan. Afgesproken. Zo, nu tijd voor een colaatje en een apfelkuche...
Op het terras was het heerlijk druk en onderling bespraken we de vlucht. Iedereen was het er over eens dat dit een hele waanzinnige dag was. Dat er nog maar veel van dit soort mooie vluchten mogen komen. Calvin had inmiddels een trampoline gevonden en kennis gemaakt met de lokale jeugd. Als echte hollander stond hij deze kids te woord in het engels... Prima toch ;)
De anderen besloten weer op pad te gaan voor het laatste leg naar rotterdam. Omdat wij wat later waren besloten we nog een klein half uurtje te blijven. Je moet immers ook je rust nemen, niet waar??
Jacco had deze leg naar EHRD thuis al helemaal voorbereid, dus konden we weer snel op weg. Inpakken en wegwezen. Jacco taxiede naar het begin van de baan en na de runup-checks waren we klaar voor vertrek. Inmiddels was het aardig druk in het circuit geworden. Het was lastig om een gaatje te kunnen vinden voor vertrek. Toen we dat gaatje gevonden hadden meldde ik dat we via een rolling departure zouden vertrekken, zodat de kist die aan einde base zat wist dat wij zo weg zouden zijn. Net na takeoff meldde de havenmeester zich op de radio. Waar we naar toe gingen en of we een flightplan hadden ??? Het moest niet gekker worden vandaag. We hadden iets met flightplans vandaag. Nadat ik geatwoord had dat we naar Rotterdam zouden gaan en dat we toch echt een flightplan hadden ingediend, ging meneer even zoeken. Even later kregen we het verlossende woord. Alles was akkoord. We verlieten het circuit en Jacco zette de neus in de richting van Rotterdam.
Deed pocketFMS het op de tweede leg nog wel zonder navplan. Nu kwamen er meerdere foutmeldingen op het scherm. Ik had dus echt iets fout gedaan met het uploaden naar de geheugenkaart. De GPS deed het nu helemaal niet meer, en waren we dus aangewezen op de oude vertrouwde kaart, het compas en het horloge. We wilden ons aanmelden bij Bremen info echter we kregen geen contact. Ook een andere kist deed verwoedse pogingen, echter zonder succes. Dan maar zonder. We zaten toch in Klasse E airspace, dus dat was geen probleem. Al vlug kwamen we erachter dat we te ver zuidelijk van onze lijn op de kaart zaten. Tijd voor een correctie om zo niet in een verkeerde airspace te komen. Bovendien vlogen er verschilende gliders om ons heen. Best een heel gaaf gezicht om die jongens zo te zien zweven. Al vlug zaten we weer op koers en op de lijn.
Bij het naderen van de Nederlandse grens meldde ik ons aan bij DutchMil. We werden vriendelijk begroet, en even later vlogen we de inactieve CTR van Twente binnen. Leuk om zo vliegveld Twente eens te zien liggen. Toch jammer dat dat mooie stuk asfalt niet gebruikt mag worden. Jacco wilde de Deelen CTR kruisen, dus vroeg ik dit aan bij Dutchmil. We kregen toestemming en voor de zekerheid vroeg ik ook gelijk maar of de Harkamp nog actief was. Deze was niet actief, we hadden ook niet anders verwacht...
Na het verlaten van de Deelen CTR vlogen we in de richting van Utrecht om uiteindelijk ten zuiden van Utrecht langs te vliegen. Hier al konden we de skyline van rotterdam zien liggen. Omdat we zo onder de TMA van Amsterdam zouden komen daalde Jacco naar 1200 ft en werd de transponder op standby gezet. We waren weer op bekend terrein. Ook Gouda kwam snel in zicht en via Mike vlogen we homebase binnen. Na Mike vroeg ik aan de Toren of we een direct final 24 konden krijgen. Jacco had dit nooit eerder gedaan en wilde dit dan ook wel eens doen. Nog ruim voor Oscar meldde de toren al dat we ons boven de VOR moesten melden. Na wederom een keurige landing waren we weer thuis.
Op de club natuurlijk nog de administratie verwerken en om deze dag mooi af te sluiten nog een heerlijke schotel hete kip van Casper op het terras.
Al met al een heerlijke dag vliegen, 3 uur op de klok en veel ervaring opgedaan. De gehele vlucht zowel gevlogen als genavigeerd. 6 uur lang intensief gevlogen, erg gaaf maar ook best vermoeiend. :)
De plannen voor een volgende groepsvlucht zijn inmiddels gemaakt... ;)
Het filmpje:
Hier de foto's en hier de track's voor leg 1, leg 2 en leg 3...
tot de volgende keer....
Abonneren op:
Posts (Atom)
