Flight 65... (Mission Impossible...)

Voor de vijfde keer stond vandaag Engeland op het programma, Dunsfold Airfield om precies te zijn. Veel mensen zullen dit veld al vaak hebben gezien, hoewel ze zich er niet eens bewust van zijn. Op dit veld worden veel engelse programma's opgenomen. Het bekendste programma is hier onbetwist Top Gear. Leuk om eens te bezoeken. Ik zeg 'taxi to/through Hamerhead' :)

Dagen van te voren zaten Marcel en ik al de weersverwachtingen door te nemen. Het leek er nu zowaar van te komen. Vorige keren moesten we al daags ervoor de trip afblazen. Donderdagavond nog even telefonisch overleg en vrijdagochtend half negen op de club afgesproken. E.T.D. 09:30 LT?

Om tien over acht stapte ik samen met Calvin de club binnen. Een snelle blik op buienradar... een strook met regen boven het kanaal van west naar oost. Precies op de plek waar we van plan waren dit kanaal over te steken. Het zal toch niet... Straks maar eens even goed naar de Metar's en Tafs\'s kijken. Eerst maar eens op zoek naar de, voor de vlucht benodigde, zwemvesten opzoeken.

Rond half negen stapte ook Marcel de club binnen. Crew complete. Samen maar eens naar de Metar's en Taf's kijken. Eerst maar een bak koffie en de volgende serie Metar's afwachten. Kijken of er een verbeterde lijn in zit! Voor wat betreft de oversteek besloten we in principe te gaan. Mocht het ter hoogte van Koksijde nu de bewolking toch te laag zitten dan konden we altijd nog besluiten de oversteek niet te maken en uit te wijken naar Oostende. De Metar's in Engeland waren echter duidelijk. Biggen Hill gaf een wolkenbasis (Broken) op 100 ft. Hetzelfde beeld gaf ook Gatwick. De vooruitzichten gaven echter aan dat het toch wel zou optrekken. Overleg! We besloten nog een uurtje te wachten en dan weer eens de gegevens gaan bekijken. Zou het niet opknappen dan een alternatief bedenken! Naar het noorden toe was het perfect vliegweer. Zonde om daar dan geen gebruik van te maken.

Om de tussentijd nuttig te gebruiken besloten we alvast te gaan tanken. Er zat nog zo'n 25 gallon brandstof in  de tanks, dus nog voor zo'n drie uur. Onvoldoende voor de gehele vlucht naar Engeland, maar voldoende voor een eventuele heenvlucht naar een alternatief  Bij het tankeiland aangekomen stopte Marcel de tankpas in het apparaat. En nog een keer... en nog een keer.. Geen reactie op het apparaat. Het zal toch weer eens niet zo zijn... Ik kroop weer terug in de kist en nam contact op met Delivery om het probleem te melden. Marcel had intussen één van de chauffeurs van de tankwagen aangesproken. Twee man sterk probeerde de pomp te resetten, echter zonder succes. Er moest contact worden opgenomen met BP die dan op afstand het één en ander zou kunnen resetten. In de tussentijd werden we uitgenodigd voor een kop koffie in het pluche van het jetcenter.

Met een bak koffie in de ene hand en de telefoon in de andere controleerden we weer het weer in Engeland... Geen enkele verbetering... Dat gaat nu dus voor de vijfde keer niet lukken. Helaas, missie Dunsfold gaat dit jaar niet meer lukken... Op de bucketlist voor 2013. Een SMS van Calvin: De marechaussee staat hier op jullie te wachten. Kennelijk hadden ze ons flightplan ook gezien en kregen we controle. Ze zouden terugkomen als wij weer terug waren op de club.

Terug bij het tankeiland probeerden we tevergeefs of deze het inmiddels al deed. Terug naar de club dus. Op de club werd de nieuwe bestemming gekozen. Het weer naar het noorden toe was prima dus zou het een bestemming in het noorden worden. Het duitse waddeneiland Juist heeft geen brandstof, het eiland daarnaast Borkum wel. Daar zouden we dus voor de terugvlucht kunnen tanken. Zowel Marcel als Ik zijn daar nog niet geweest dus werd dat de bestemming.

Kaart en laptop op tafel en dus de koers uitzeten. Notams, vluchtplan en weer afgevinkt... Klaar voor vertrek. Ik deed de heenvlucht. Via Mike vlogen we langs Hilversum naar De Hollandse Brug om zo de Flevopolder binnen te vliegen. Wel uiteraard even extra oppassen ter hoogte van Lelystad Airport welke we rechts passeerde in de richting van Kampen. Na kampen vlogen we in de richting van vliegveld Drachten.. Aangezien we onder de TMA van Amsterdam uitwaren klom ik naar een hoogte van 3500 ft. Hier was het duidelijk een stuk minder turbulent en ook had deze hoogte een beter effect op de groundspeed. We vlogen wat sneller ten opzichte van de grond.

Na Drachten te zijn overgevlogen zette ik de neus in de richting van Borkum. Marcel sleutelde de VOR van Eelde in de radio zodat ik de radiaal 004 zou kunnen volgen naar het veld. In de verte zagen we de waddeneilanden mooi liggen en ook Borkum kwam in zicht. Ik liet ons alvast dalen naar 2000 ft waarna Marcel contact opnam met Borkum Radio. Burkum heeft in totaal drie banen warvan één verhard. Enigzins tot onze verbazing bleek baan 13 in gebruik. We mochten een direct final vliegen.

Aangezien de bebouwde kom niet onder de 2000 ft overvlogen mag worden besloot ik links om het eiland heen te vliegen als een groot circuit. Zo maakten we onze (long) final over zee en de duinen. Uiteraard liggen deze duinen hoger dan de baan, dus hou hier rekening mee in het glidepath om niet met de wieltjes door het helmgras te scheren. Even later stonden we op baan 13.

Even naar de havenmeester voor het aftikken van € 11,00 landingsgeld en dan naar het naastgelegen restaurant voor de Schnitzel. Prima restaurant, alleen niet pinnen... tsssssss

Na de lunch was het aan Marcel om terug te vliegen naar Rotterdam, maar eerst moest er getankt worden. terwijl Marcel ging afrekenen liepen Calvin en ik nog even de hangar in waar een mooie Eurocopter stond die werd gebruikt voor onder andere offshore en rescue.

D-HTMB 

Na de walkaround namen we weer plaats in onze Piper met dit keer Marcel aan de controls. Baan 13 was nog steeds in gebruik en na een 'Lets Go' van de havenmeester klom Marcel Runway heading uit naar 3500 ft. Via de Eems haven vlogen we in de richting van Oostwold. Overigens best een lastig veld om te vinden. Wij zagen het veld pas toen we er haast recht boven hingen. Vervolgens vlogen we in de richting van Vliegveld Hoogeveen.

Na vliegveld Hoogeveen vlogen we nog langs de Koperen Hoogte, ook een bekend landmerk langs de snelweg A28. Vervolgens in de richting van de Randmeren om dan via de Dolfijnen in Harderwijk weer in de richting van Hilversum te vliegen. Na Hilversum richting Gouda waar ik ons weer bij de Toren van Rotterdam aanmeldde. De mike-arrival, wel nog even oppassen voor een kist op de Mike departure...

Via Papa een 'cross in the middle for a lefthand 06 waarbij we de opdracht kregen om op downwind te dalen naar 500 ft. Niet een standaard procedure, maar al snel werd duidelijk dat de Controller ons nog voor een departing Fokker 50 van Cityjet wilde hebben. Deze Cityjet kwam net aantaxien op het moment dat we op final hingen. Na de landing draaide de Fokker de baan op. Mooi getimed...

De VSY nog even vastbinden op haar parkeerplek en dan de administratie op de club. Onder het genot van een colaatje nog ff nagenieten van een geweldige vlucht...

 Hier de route in google earth... en hier het verslag van Marcel...

De Foto's

Flight 64... (Toch nog Spa...)

Enige tijd geleden had ik met Marcel afgesproken om eens naar Engeland te gaan vliegen. Ik ben er zelf nog niet geweest, anders dan de Engelse Kanaaleilanden. Het leek mij wel eens leuk om het kanaal over te steken. We hadden deze vlucht al een keer eerder gepland alleen kon die toen niet doorgaan als gevolg van het weer boven het kanaal. Lage cloudbase... Alsof de duvel er mee speelde... ook deze keer waren de vooruitzichten voor boven het kanaal niet best. Weer zou er een lage cloudbase zijn. En om nu op 500 vt het kanaal over te steken? Nee, liever niet. Gisteravond werd dan ook na telefonisch overleg besloten om Engeland dan maar te veranderen in België. Spa om precies te zijn.

Met dit weekend de Grand Prix aldaar waren er nogal wat Notams van toepassing. Boven het circuit natuurlijk een gebied waar je niet mag komen tot een bepaalde hoogte en tevens was er een extra gecontroleerd gebied (klasse C) in het leven geroepen. Goed bekijken wat nu wel en vooral niet kan daar...

Vanmorgen kreeg ik van Marcel een berichtje dat hij helaas vandaag moest afzeggen, overigens om geheel begrijpelijke reden. Met al die extra Notams en wellicht drukte in het gebied van Spa wilde ik niet alleen die kant heen vliegen. Alternatief verzinnen of de hele vlucht cancelen??? 

Na overleg met calvin werden de plannen omgelegd naar Midden Zeeland. Eind van de middag naar toe vliegen, lekker happie eten daar en dan weer terug. Het was immers heerlijk weer en de kist was al geboekt. 

Om half vier waren we op de club. Ik deed de laatste vluchtvoorbereiding en even daarna stapten we in de SPZ, een diesel Robin. Aangezien we aardig ruim in de tijd zaten besloot ik om eerst hier op Rotterdam te gaan tanken. Er zat ruim voldoende in voor de vlucht naar Midden Zeeland, zodat ik ook daar eventueel had kunnen tanken, maar goed... Het flightplan stond toch pas om half 5. Eerst dus taxien naar Kilo voor de tankwagen. 60 litertjes erbij...

Van Flight 64...

De baan voor vertrek was 24 dus bij V2 nog even de runup checks en gaan maar. Van de toren kegen we toestemming om de CTR te verlaten via oud Beijerland. Op zo'n 1500 ft vlogen we in de richting van het Veerse Meer, met Co-Calvin at the controls...

Van Flight 64...

Bij Midden Zeeland aangekomen vertelde de havenmeester mij dat baan 27 in gebruik was. Op 700 ft het circuit in en even later stonden ze op het Zeeuwse gras. De kist parkeren en even de landing afrekenen. Op naar het terras.

Op het terras was het echt heerlijk toeven in het zonnetje met nagenoeg geen wind. De saté smaakte heerlijk en de ijscoupe gleed er heerlijk achteraan. 

Van Flight 64...

enne... Op deze manier was het toch nog een beetje een Spa gevoel.

Rond kwart voor zeven liepen weer terug naar het vliegtuig. Een jongetje op het terras vroeg aan zijn vader of onze kist soms een straaljager was :) (bijna goed). We hobbelden over het gras naar de kop van baan 27 voor de runup checks en even later kozen we weer het luchtruim. 

We verlieten het circuit en vlogen via de dammen weer terug in de richting van de Maasvlakte. Onderweg spotte we nog een hele groep zeehonden op een drooggevallen zandbank.

Van Flight 64...

Van Flight 64...

Van de toren kreeg ik toestemming om de waterweg te volgen naar Vlaardingen. Boven Vlaardingen maakte ik nog twee orbits en vroeg daarna een direct to the field. Ik verwachtte een direct tango, maar aangezien de wind was gaan liggen mocht in een keuze maken tussen RWY 06 en RWY 24. Aangezien Vlaardingen onder final 06 ligt vroeg ik dus ook om 06. Langzaam gleden we naar de drempel toe en even later stonden we weer op de grond. Taxi to the club.

De SPZ weer op stal gezet, waarbij we wel eerst de andere Robins op de juiste plek moesten zetten. Het is een beetje mikado spelen, maar er passen echt vier robins in de hangar. 

Hoewel de plannen anders waren was het toch nog een relaxed en leuk vluchtje geworden.

Hier nog de track in Google Earth...

tot de volgende keer...

Flight 63... (60 years in 60 minutes...)

Een aantal weken geleden benaderde Else mij met de vraag of ik een rondje zou willen vliegen met haar zwager Guus. Hij was 60 geworden en ze wilde hem een vluchtje aanbieden. Altijd goed natuurlijk, leuke reden om weer eens een rondje te gaan vliegen toch...

Nadat de vlucht al een keer was afgezegd als gevolg van slecht opkomend weer, was het vandaag dan zover. Guus, een geboren Rotterdammer en zijn vrouw Anke waren reeds op de club aanwezig toen ik aankwam. Nadat ik de pre-flight had gedaan deed ik alvast de passenger-briefing op het terras.

Van te voren had ik al geïnformeerd wat hij leuk zou vinden om vanuit de lucht eens gaan te bekijken. Het werd een rondje deltawerken. Thuis had ik reeds een mooie route uitgezet. De kist van vandaag was de oude vertrouwde Robin SVT. Er zat nog ruim voldoende brandstof in zodat ik niet eerst hoefde te tanken.

Na iedereen ingebonden te hebben, taxieden we naar Rwy 06-V4, alwaar de runupchecks werden gedaan. Na take-off een rechter bocht om over de stad, langs het Noordereiland (waar Guus was geboren), naar Oud Beijerland te vliegen. Via Oud Beijerland verlieten we de CTR op 1300 ft. Vanaf Oud Beijerland was het een rechte lijn naar Neeltje Jans.

Onderweg vlogen we verschillende dorpjes over waar Guus zo zijn herinneringen had. Het was heerlijk weer en we konden lekker ver kijken om zo een goed overzicht te hebben. Bij Neeltje Jans aangekomen maakte ik een rechter bocht om zo weer terug in de richting van de Maasvlakte te sturen. Met het zonlicht in de rug hadden we een mooi zicht op de dammen.

Via Burgh Haamstede en Renesse vlogen we naar de Brouwersdam. Hierna volgde Overflakke langs Ouddorp, Goedereede en Havenhoofd, waar de grootouders van Guus hebben gewoond, vanwaar de vissers via Kwade Hoek hun brood uit het water moesten halen. Guus en Anke haalden mooie herinneringen op...

Langs de Harinvlietdam zette ik koers naar de nieuwe Maasvlakte waar ik de nieuwste kustlijn van Nederland volgde naar de Nieuwe Waterweg. Hier was het weer tijd geworden om contact op te nemen met de Toren van Rotterdam. Ik kreeg toestemming om de waterweg te volgen naar Rotterdam. Via de radio hoorde ik dat er een Transavia in aantocht was. Ik hoopte dat deze iets eerder bij het veld zou zijn dan ik. Langs Maassluis, Vlaardingen en Schiedam bereikten we Rotterdam. Bij de Euromast een linker bocht naar Papa en na Papa dalen naar 1000 ft voor een linkerhandcircuit voor de baan 06.

Op downwind kreeg ik de opdracht om een 360 over rechts te draaien. Inderdaad de Transavia hing op final. Na de 360 hadden we een mooi zicht op de landende 737. Hierna was het mijn beurt om gebruik te maken van de landingsbaan. Even later stonden we dan ook met een zachte landing met de drie pootjes op de grond.

Op de club aangekomen eerst de administratie doen en daarna nog even een drankje met een hapje op het terras. Weer een heerlijk vluchtje waarbij met name Guus veel herinneringen kon ophalen...

Hier de route in Google Earth...

Groetjes
Arjan

Flight 61... (VFR Naples...)

Dit jaar ben ik samen met Calvin in Florida op vakantie. Een unieke gelegenheid natuurlijk om eens het Amerikaanse luchtruim te gaan verkennen. Via Martin Schut, waarmee ik samen in de opleiding heb gezeten, heb ik van te voren contact opgenomen met Europa-American Aviation in Naples op Naples Municipal Airport. Hier heeft Martin uiteindelijk zijn vliegbrevet gehaald.

Via mailcontact had ik om 10:00 LT een afspraak gemaakt voor een vlucht met een safetypilot. Ik zou vliegen met een Diamond DA40FP (reg. N479FP) met een Garmin 1000 aan boord. Arjan goes digital :) Op de club hebben wij wel een Diamond DA40 gehad waar ik goede verhalen over heb gehoord, alleen was ik hier zelf nimmer aan toe gekomen om hier een checkout op te doen. Bij binnenkomst stond Justin Matula al achter de balie mij op te wachten. Na het checken van mijn brevet vroeg hij wat ik wilde gaan doen. Een leuke scenery vlucht leek mij wel leuk om te doen. Hij stelde zelf nog voor om daarna nog twee T/G's te maken om te kijken, of beter gezegd te voelen hoe dit vliegtuig handeld.

Direct hierna liepen we naar buiten voor het vliegtuig. Justin deed de walkaround zodat we even later in konden stappen. Naples is een gecontroleerd veld dus ATIS uitluisteren en taxiclearance vragen. Justin deed de radio. Baan 14 was in gebruik wat betekende dat we best een stukje moesten taxiën. De Diamond heeft geen neuswielbesturing dus het sturen van het toestel dient te gebeuren met de differential brakes. Rechtsaf rechts remmen, linksaf links remmen. Even wennen, maar op zich snel onder controle. Bij de holding nog even de runupchecks en cleared for takeoff.

Direct na takeoff maakten we een bocht naar rechts naar de kust. Justin vroeg mij om af te levelen op 1500 ft. Via een linker bocht vlogen we langs de kust verder om zo naar Marco Island te vliegen. Best leuk om de kust zo uit de lucht te bekijken. Tijdens de vlucht vertelde Justin mij nog wat van het Garmin1000 systeem. Een erg mooi systeem, alleen is het digitale systeem natuurlijk wel wat gevoeliger voor schommelingen van bijvoorbeeld snelheid en hoogte. De analoge wijzertjes zijn dan toch een stuk rustiger.

We vlogen links om Marco Island heen om zo weer terug te vliegen naar Naples. Aan de rechter zijde schoof Marco Island Executive Airport voorbij. Justin vertelde dat een leerling van hem gisteren daar een go-around moest maken omdat er een 2 meter lange krokodil op de baan lag. Ben benieuwd hoe de havendienst dat opgelost heeft :)

Via reportingpoint Whiskey vlogen we naar het Courthouse om zo achter een voorganger aan downwind op te vliegen op 1000 ft. Ter hoogte van de threshold van baan 14 moest ik de eerste stand flaps selecteren en op het moment dat de voorganger boven de nummers hing mocht in indraaien naar base. Gas eraf en zakken maar. Justin gaf aan de neus echt te drukken omdat de Diamond niet snel zakt indien je alleen het gas eraf haalt. Pas op short final mocht in de tweede stand flaps erin zetten en met een nog steeds gedrukte neus de snelheid er uit laten lopen. Pas in het grondeffect kon ik de knuppel wat trekken om zo uiteindelijk netjes te flaren en de kist op zijn achterpootjes te zetten.

Justin zetten de flaps terug in stand 1 en ik haalde carb. heat weer terug om daarna weer vol gas te geven voor nog een circuitje. Vrij snel hingen we weer en 500 ft mocht ook de flaps weer ingetrokken worden. De tweede landing ging weer net ietsjes vloeiender.

Bij de full stop kwamen we iets hoger binnen maar aangezien de landingsbaan lang genoeg was, was dat geen probleem. Bij het afrijden van de baan kwamen we tot een full stop en deed Justin de after landingchecks. Hierna nam hij weer contact op met Ground en mochten we weer terug taxtien naar de vliegschool. Nadat we de kist weer op zijn plek hadden gezet liepen we weer de school in om daar de administratie af te wikkelen en het logbook in te vullen. Staat leuk in het logbook KAPF met 3 starts en landings...

Mochten jullie ooit een keer in de gelegenheid zijn om zoiets te doen, dan is het zeker een aanrader. Al is het alleen al om de kosten ;) $ 166,00 uurtarief en $ 0,00 landingsgeld. Uiteraard nog wel een vergoeding voor de safetypilot...

Hieronder nog een filmpje van de vlucht...

Hier de track in Google Earth en hier de foto's...

Tot de volgende keer...

Flight 58... (Beachlunch...)

Een paar weken geleden kreeg ik van Gediz een mailtje met een verzoekje. Berry werd 40 jaar en Gediz wilde hem verrassen met een uitje. Haar bedoeling was om met hem te gaan lunchen op het strand van Texel en hier dan naar toe te vliegen. Uiteraard moest alles wel super geheim blijven. Leuk! Nu maar hopen dat het weer zou meewerken.

Ik was zelf ruim van te voren op de club om het vliegtuig alvast helemaal klaar te zetten. Eerst maar even Tanken bij Foxtrot, zodat we daar verder geen omkijken weer naar hadden.

Ruim voor de afgesproken tijd kwamen ook Gediz en Berry de club binnen. Aangezien ze nooit eerder met mij waren meegevlogen nam ik met hen de passengerbriefing door. Tijd om in te stappen.

De heenvlucht naar Texel had ik langs de kust gepland aangezien mijn passagiers aan de rechter van het toestel zaten. Ze zouden dan een mooi uitzicht hebben op de kustlijn. Vanaf het veld vlogen we direct naar Den Haag om daar de kustlijn op te pikken. Ik meldde mij aan bij Amsterdam Info. Na Scheveningen volgde Katwijk, Noordwijk, Zandvoort en IJmuiden. Op de radio hoorde ik een helikopter zich aanmelden voor een route van Den Helder langs de kust naar het zuiden. Even opletten dus waarna deze ons links passeerde. 

Bij Egmond aan zee zette ik koers naar het entrypoint van de CTR van De Kooij. Ik meldde mij af bij Amsterdam Info en aan bij de Kooij Tower. Ik kreeg toestemming om de CTR te crossen op 1500 ft van Zulu via overhead naar November. De Toren informeerde mij dat er twee helikopters uit de noordwesthoek zouden komen. Even later had ik ze beide in het vizier. Ze kruisten mij onderlangs, erg leuk om te zien. De toren klaarde mij voor een direct naar Oudeschild op Texel. Aldaar aangekomen meldde ik mij bij de Toren af en nam ik contact op met Texel Radio en werd ik begroet door Mike. Baan 22 in gebruik. Op 1000 ft het circuit in en met een boterzachte landing stonden we even later op het Texelse gras...

Een foto van de webcam van Texel die onze aankomst registreerde (met dank aan Marcel)

Bij het hek van het restaurant zette ik Gediz en Berry af. Gediz had al een taxi geregeld om hen naar het strandhuisje te brengen. En om niet het derde wiel aan de wagen te zijn bleef ik lekker achter op het terras van het restaurant na eerst de landing bij Mike te hebben afgerekend. Zeker geen straf gezien het heerlijke weer. 

Door het mooie weer waren de parachutisten erg actief. De parakist vloog af en aan. Helaas maakte één van de parachutisten een onfortuinlijke landing als gevolg van het feit dat de parachute niet goed open ging. Hij werd uiteindelijk door de lifeliner afgevoerd. Ik hoop dat hij snel weer opknapt...

Rond drie uur kwamen Gediz en Berry weer terug op het veld. Ik had inmiddels de preflight gedaan zodat ze zo in konden stappen en we direct konden vertrekken. Baan 22 was nog steeds in gebruik en na takeoff vloog ik het circuit uit via een linker bocht in de richting van Den Oever. Ik klom door naar 3000 ft om de waddenzee over te steken. Het uitzicht was werkelijk voortreffelijk. Via Den Oever vlogen we door naar Hoorn en langs Volendam naar Pampus. Boven ons schoven de grote kisten voor Schiphol langs. Erg gaaf om te zien. Na Woerden meldde ik mij weer aan bij Rotterdam Tower voor de Mike-arrival. 

Aangezien het vrij rustig was in de CTR en baan 24 in gebruik was vroeg ik na Mike om een direct 24. Dat was geen probleem en ik moest mij dan melden boven het VOR. Na een keurige landing weer terug naar de club.

Het hoeft natuurlijk geen betoog dat Berry zeer content was met zijn verrassing... Not a bad way to turn 40...

Hier nog een paar plaatjes en hier de track in Google Earth...

Bye Bye... Fly Fly

Flight 54... (Sailinggirls...)

Twee jaar geleden heb ik al een keer eerder een vlucht gedoneerd voor de sailingkids. Dat is een Organisatie die zieke kinderen meeneemt op een zeiltocht over het IJsselmeer en de waddenzee. Als voorbereiding op zo'n trip worden er kennismakingsbijeenkomsten georganiseerd zodat de kinderen al een beetje kennis hebben gemaakt voordat ze daadwerkelijk de trip gaan maken. Onderdeel van zo'n kennismaking is o.a. een bezoek aan de vliegclub met als hoogtepunt een rondvlucht.Vandaag was er dus weer zo'n bijeenkomst waarvoor ik ook weer een vlucht heb gedoneerd.

Van Flight 54... (Sailinggirls...)

Op de club aangekomen was de briefing, voor wat er allemaal op het programma stond al begonnen. Hoewel er nog voldoende brandstof in de SVQ zat besloten Marcel, die ook een vlucht voor deze kids zou doen, en ik om toch maar even wat brandstof bij te tanken.

Bij het pompstation aangekomen, waar het overigens druk was, bleek dat deze U/S was. Dus onverrichte zaken weer terug naar de club. Tussen de twee vluchten door zouden we dan nog even kijken of er dan wel brandstof beschikbaar zou zijn, hoewel er ook geen noodzaak voor was als er geen bijzondere dingen zouden gebeuren op de eerste vlucht die meer brandtof zouden kosten. Marcel deed de eerste vlucht zodat ik op het gemak de voorbereiding voor mijn vlucht kon doen, en uiteraard even kennis maken met mijn passagiers. Dat bleken dus drie gezellige meiden te zijn. Daniëlle, Sita en haar zus Radha.

Nadat Marcel weer terug was riep ik de dames bij elkaar en begaven we ons naar de kist. Nog even uitzoeken wie waar zou gaan zitten en toen iedereen ingesnoerd zat kon de vlucht beginnen.

Van Flight 54... (Sailinggirls...)

Van Flight 54... (Sailinggirls...)

Van Flight 54... (Sailinggirls...)

De route liep eerst in de richting van Den Haag en de dames verbaasden zich erover dat we al weer zo snel boven Den Haag zaten. Ik zag dat het langs de kust redelijk druk was met ander vliegverkeer. Oppassen dus. Om wat meer afstand te nemen tot mijn voorganger besloot ik om een extra rondje langs Scheveningen te maken. Daarna in de richting van Hoek van Holland waarbij ik Sita even de stick gaf om haar te laten voelen hoe zo'n vliegtuig nu eigenlijk vliegt. Best wel spannend zodat ze de stick weer snel terug gaf.

Na Hoek van Holland via de Waterweg weer naar Rotterdam. Ter hoogte van Maassluis meldde ik ons weer aan bij de toren. De toren vroeg mij of ik soms nog van plan was naar de Kuip te vliegen. 'Negative Sir, three girls on board, so not interested'. 'Roger P-VQ, in that case one orbit over de koopgoot allowed'. Geweldige lui op de Toren Hahaha...

Bij de euromast aangekomen meldde ik dat ik dus via de koopgoot naar Papa zou vliegen :) Doordat ik niet via de Kuip vloog, haalde ik als het ware mijn twee voorgangers in zodat ik als eerste het circuit binnen kon vliegen. Baan 06 was nog steeds in gebruik. Alsof het een doellanding was zette ik de SVQ netjes op de drempel zodat we met gemak via V3 de baan konden verlaten. 'The girls have won P-VQ, taxi to Lima' klonk het over de radio :) 'Yeah!! Roger, Lima next'.

Bij de club stond Marcel al klaar om de Dames te helpen met uitstappen. Voor Daniëlle bleek het zelfs haar luchtdoop te zijn geweest. Nog even een paar fototjes voor het thuisfront en een hartelijke dank van de 'ladies'.

Dames, mochten jullie dit lezen: Ik vond het een erg leuke en vooral gezellige vlucht... Veel plezier bij de Sailingkids!

Groetjes Arjan... :)

Hier de track in Google Earth...

Flight 53... (Flat one...)

Vandaag maar weer eens een vluchtje samen met Calvin gepland. Het weer was zoals voorspeld, echter de bewolking ontbrak. Nu denk je misschien: lekker toch geen bewolking? Helemaal gelijk, maar ik had gehoopt op wat wolkjes onder FL50. Als dan het wolkendek niet te dicht is (bv. few of sct) dan is het leuk om hier tussen en boven te vliegen. Dus werd het een locaaltje.

Baan 24 was in gebruik, dus vroeg ik aan de Toren een direct Oud Beijerland om daar de controlzone te verlaten. Zoals gewoonlijk was de Toren bereidwillig en mocht ik inderdaad op 1500 ft naar Oud Beijerland. Na de linker bocht gaf ik de stick in handen van Calvin. Met maar iets minder 'vlieguren', welliswaar als pax, dan ik zelf heb wist hij al goed de kist op hoogte en snelheid te houden. zelf hield ik de instrumenten en het gas onder controle. Netjes stuurde hij de SVT langs het Spui naar de Haringvliet om daarna via Hellevoetsluis in de richting van de nieuwe Maasvlakte te vliegen.
Na de Nieuwe Maasvlakte nam ik de controls weer omdat we beloofd hadden over onze favoriete strandtent te vliegen voor wat luchtfoto's. Deze zou calvin dan weer maken. Hierna klom ik terug naar net onder de 1500 ft voor de Hotel Arrival. Bij Whiskey melden op 1500 ft. Calvin had weer de stick. Keurig op hoogte stuurde hij naar punt Tango, waarna ik de zaak weer overnam voor het circuitwerk.

Op de radio hoorde ik dat de SVQ aan het taxien was naar de baan. Even later meldde de SVQ dat deze een lekke band had. Lekker is dat, wil je gaan vliegen, heb je een lekke band. Weg voorgenomen vlucht. Nadat ik was geland taxieden we naar de club. Bij Lima nog even voorzichtig "om" een Diamond heen die achterstevoren in het parkeervak stond. Vlak bij de club bemerkte ik dat de SVT naar rechts begon te trekken en ja hoor, ook ik had een lekke band...
Gelukkig was ik precies bij de club zodat ik het verder niet hoefde te melden aan de toren. De twee crashtenders, brandweerauto, commandowagen, een stuk of acht brandweermannen en de havendienst hadden het immers al druk met de lekke band van de SVQ. :)

Samen met Marco en Nico zette ik de SVT direct in de onderhoudshangar, zodat de volgende dag de lekke band direct gemaakt kon worden.

Al met al een standaard rondje om de kerk, maar toch met een bijzonder eind...

Hier de foto's en hier de track in google earth..

Tot de volgende keer....

Flight 52... (Compusory Landings...)

De laatste vlucht was al weer even geleden. Ik heb zelfs zo weining gevlogen de laatste tijd dat ik zelfs geen passagiers meer mee mag nemen. Huh? zullen sommige welicht denken. Geen passagiers mee?? Nee, inderdaad. Om passagiers mee te mogen nemen moet je als piloot in de laatste 90 dagen minmaal 3 landingen hebben gemaakt. En dat had ik dus niet...

Om dat 'probleem' op te lossen heb ik vandaag de SVT maar eens gereserveerd. Vandaag vlieg ik er dus eens alleen op uit. Nu ik er over terug denk is dat eigenlijk de eerste keer sinds ik mijn brevet heb. Solo dus vandaag.

Vanaf 15:00 LT is de SVT voor mij. Gelukkig stond de SVT al ruim op tijd voor mij klaar zodat ik ook daadwerkelijk om 15:00 LT in kon stappen. De checklist doorlopen en taxien maar. Baan 24 is vandaag in gebruik dus taxien naar V2 voor de runup checks. Na het klaar voor vetrek melden moest ik nog even wachten voor een kist op 2NM final. Nadat deze geland was mocht ik oplinen en nadat mijn voorganger de baan had verlaten kreeg ik de take-off clearance. Gas erop enj gaan. Met de tanks half vol en alleen ik in de kist, klom de SVT als een 'raket' en in no-time zat ik dan ook op 1500 ft voor de Romeo-departure.

Hoewel het slechts een klein stukje is naar Seppe, heb ik toch een navigatieplan gemaakt. Ook dat moet natuurlijk in de vingers blijven zitten. De eerste leg ging dan ook van Romeo naar verkeersknooppunt Klavenpolder. Dus nu even zonder GPS en dan ook netjes de tijden noteren en de koers goed in de gaten houden. Na Klavenpolder naar Oudenbosch. Hier werd het zicht aardig belemmerd door het zonnetje wat ik precies tegen had. En ook weer precies op tijd schoof de Basiliek van Oudenbosch onder mij door. Tijd om Seppe radio op te roepen voor de baan in gebruik. De havenmeester meldde mij dat baan 25 de baan was waar ik op moest gaan landen. Ik vroeg of ik eerst twee T&G's mocht maken? Dat was geen probleem. Als we dan toch moeten vliegen om verplicht te landen, dan maar een paar keer landen, niet?

Nadat ik de baan op 1100ft was overvlogen en vrij was van het circuit daalde ik met een bocht om Rucphen heen naar circuithoogte van 730 ft. Achteraf bleek dat één van mijn blogvolgers mij op dat moment spotte... De powersettings alvast goed zetten zodat ik met een snelheid van 85 kts downwind op kon vliegen. Ik besloot de eerste T&G met flaps 2 te doen. Ik meldde netjes alle circuitlegs, mede omdat ik een andere kist bij de holding van baan 25 zag staan. Dan hoorde hij/zij in ieder geval dat ik er aan kwam. Op final uiteraard de welbekende turbulentie en vlak voor Touchdown, achter de bomen, geen wind meer. Netjes neergezet, flaps up en vol gas weer het circuit in. De tweede T&G deed ik met flaps 1, dus iets verder downwind vliegen en iets hogere snelheid op final. Wel rekening houden met een langere flare. Ook deze ging weer lekker. Vol gas weer voor de Go en weer het circuit in. Op downwind dit keer geen flaps voor een flapless landing. Dus nog iets verder op downwind omdat het glidepath minder stijl zal zijn op final. Weer rekening houden met een hogere snelheid en weer keurig op het asfalt.

Nadat ik de SVT in het gras had geparkeerd liep ik naar de havenmeester om de landingen af te rekenen. Veel tijd om te blijven hangen had ik niet. Het fightplan voor de terugvlucht stond alweer om 16:15 LT. Dus maar weer gereed maken voor de terugvucht.

Volgens de Notams moet de bij vertrek vanaf baan 25 met koers 240 uitklimmen en de snelweg kruisen. Dit allemaal natuurlijk om de omwonenden zo min mogeijk tot last te zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Na het uitklimmen om Zegge heenvliegen en de neus weer in de richting van Rotterdam.

Via Oud Beijerland vloog ik de CTR van Rotterdam weer binnen en via de Erasmusbrug naar Papa. Onderweg nog even 'zwaaien' naar de collega's en daarna het circuit in voor een landing op de 24.

Terug taxien naar de club en met behulp van Joost en René, die net aan een biertje zaten na een gezamelijke vlucht, de SVT weer op stal gezet. In de hangar staan nu 4 Robins in Mikado-formatie, dus heb je zeker meer dan twee ogen nodid om ze binnen te zetten. Joost en René, bedankt voor de hulp...

Binnen nog even de administratie en zo ben ik met 4 landingen vandaag weer de eerste 90 dagen current om passagiers mee te nemen... :)

Hier de track in Google Earth. Rood is de heenvlucht en groen de terugvlucht.

Tot de volgende keer...