The Sky is full of dreams...

I learned to fly between mine...

maandag 23 juni 2008

Les 15... (Leerlingendag...)

21-06-08


Vandaag stond de leerlingendag op de agenda.


Ingredienten:
- vier instructeurs
- vier vliegtuigen
- tien leerlingen
- één passagier
- goed vliegweer
- centjes


Om half negen was iedereen present op de club. Tot zeer grote vreugde van Calvin was er nog een plekje over en mocht hij ook mee. De indeling op de kisten was reeds gemaakt zodat per vliegtuig gezamenlijk een route werd bepaald naar de eerste bestemming deze dag. De bedoeling was om via het belgische vliegveld Balen-Keiheuvel door te vliegen naar het Vliegveld Spa in de Ardennen. Ik was samen met Oscar Bal ingedeeld op de PH-SVQ. Samen met Oscar heb ik een navigatieplan gemaakt. Als we rechtstreeks naar Balen Keiheuvel zouden vliegen dan moesten we de CTR van Gilzen-Rijen doorkruisen. Aangezien er vandaag ook een open dag van de Luchtmacht was op Leeuwarden zou er best aardig activiteit kunnen zijn op Gilze Rijen. Waarschijnlijk zitten ze daar dan niet te wachten op een paar bromvliegjes van de VCR, dus leek het ons verstandig om deze CTR heen te vliegen. Voor Oscar was het de eerste keer dat hij een navigatievlucht zou maken, dus wilden we deze ook niet al te ingewikkeld maken. De route zou worden EHRD, overhead EHSE en dan rechtstreeks naar EBKH.


De SVQ stond nog op stal, zodat we deze er eerst uit moesten trekken. De SVM stond er nog voor zodat we die eerst netjes op z'n parkeerplekje zette. In eerste instantie wilden we hem vooruit inparkeren, maar met aan alle zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zou dit niet echt gewaardeerd worden door degene die er straks mee weg zou moeten. Dus netjes achteruit ingeparkeerd :)


Na alles te hebben ingeladen, vast te hebben gebonden en te hebben gecontroleerd, deed Oscar z'n eerste stapjes in de RT. Heel herkenbaar allemaal. Je oefent van te voren wat je moet zeggen, maar zodra je het knopje indrukt is het ff zoeken naar de woorden… Komt allemaal goed!


Na de Romeo-departure werd koers gezet naar Seppe. Jurgen, onze instructeur vandaag, leidde Oscar netjes door het nav-plan heen. Al vlug gleed Seppe onder ons door en werd de SVQ in de richting van Balen-Keiheuvel gezet. Jurgen had het al tegen ons gezegd: je ziet meteen dat je Belgie binnenvliegt. Van bovenaf is het een aardig 'zootje'. Veel verkaveling, langgerekte bebouwing, moeilijk herkenbare, zeg maar gerust onzichtbare treinsporen, erg lastig om duidelijke herkenningspunten op de kaart te vinden.


Bij EBKH aangekomen dook Oscar het circuit binnen en even later stonden de wieltjes op belgiesche bodem. Een leuk veldje met een heel mooi strak grasbaantje. Er was veel zweefvlieg-activiteit, en regelmatig werd een zweefvlieger de lucht ingeschoten met een lier. Op het terras werde de eerste ervaringen gedeeld en onder het genot van een kop capuchino werd een heerlijk stuk warm appeltaart naar binnen geschoven.


Aangezien het nu mijn beurt was om de stick in handen te nemen maakte in het nav-plan van EBKH naar EBSP. Het luchtruim van Belgie is flink verdeeld, dus best lastig om een leuke route te vinden. Ik besloot om direct na vertrek een radiaal van een VOR op te pikken en deze radiaal te volgen tot het VOR. Daarna rechtstreeks naar de luchthaven van Luik om daarna overhead naar Spa te vliegen. Aangezien we hier natuurlijk met hoogteverschillen te maken kregen, hielp Jurgen mij bij het bepalen van de veilige vlieghoogte. Met een hoogte van 2400 ft asl zouden we goed zitten.


Nu is een VOR natuurlijk een radiobaken een geen duidelijk herkenbaar kenmerk in het landschap. Pas op het moment dat het VOR-instrument aan boord overschakeld van 'to' naar 'from' weet je dat je boven het baken zit. Toch herkende ik het ronde baken vanuit de lucht zodat ik nu in de richting van luchthaven Luik kon gaan vliegen. Bij het naderen van Luik hoorden we al een andere kist van onze groep een hoop intstructies krijgen van de ietwat zenuwachtig klinkende dame van de luchtverkeersleiding. Het is best even wennen om goed te verstaan wat zo'n belgisch franstalige engels sprekende druk zijnde dame over de radio aan insructies geeft. Ik vroeg dan ook maar aan Jurgen of hij de RT voor zijn rekening wilde nemen. We moesten even holden waarna we via de threshold van de landingsbaan het veld mochten kruisen.


Hierna was het even zoeken naar de juiste track en door naar Spa, waar we eerder waren als dat ik dacht op de kaart. Met al die heuvels is het nog lastiger om kenmerken in het landschap op de kaart te herkennen. Dorpjes, rivieren en wegen verdwijnen achter heuvels terwijl ze op de kaart kenmerkend aanwezig zijn.


Omdat we nu toch in de buurt waren vlogen we een rondje of twee boven het racecircuit van Spa-Francorchamp. Heel leuk om dit nu eens vanuit de lucht te zien ipv op TV. Nu was duidelijk het hoogteverschil in het circuit te herkennen.


Tijd voor een croque madame. Dus het circuit van Spa in. Aangezien dit op een heuvel ligt en tussen de bossen is dit een heel ander perspectief dan in ons vlakke landje. Een mooi praktijkvoorbeeld van de cursus 'menselijke beperkingen'. De eerste nadering was dan ook te hoog en het zat er dik in dat we landingsbaan te kort zouden komen indien we zouden landen. Dus een go-around. De tweede nadering was beter en even later reden we het schuine apron op om te parkeren. Alvorens de kist achter te laten moeten er wel blokken achter de wielen komen. Bij de havenmeester(es) rekende jurgen de landingen af. Kennelijk was er afgesproken dat de laatste binnen ook de landingen van de eerste drie zou betalen. Gelukkig was dit niet afgesproken bij het restaurant :)


Op het gezellig drukke zonnige terras liet ik mij de Croque Madame goed smaken. De vlucht werd doorgenomen en de ervaringen gedeeld. De parachutisten kwamen met bosjes uit de lucht vallen. Net als de Para-kist die elk willekeurig moment uit de wolkenbasis naar beneden viel om op elke willekeurige positie het circuit in te duiken om de volgende groep para's op te halen. Reden te meer om nog beter op te letten in het circuit.


Na de lunch was het eerst mijn beurt om nog een paar circuitjes te draaien. Op één keer na kwam ik mooi uit. Alleen moet ik erop letten dat ik de stick naar achter blijf trekken bij het flaren, ook na de landing!!! Na vier rondjes nam Oscar weer de knuppel over voor een paar T&G's. Na de laatste vlogen we direct door richting Nederland. We hadden afgesproken om een tussenlanding te maken op Budel, zodat ik weer van Budel naar Rotterdam zou vliegen.


Via Maastricht en Vliegveld Beek kwamen we op Budel, waar Jurgen een klein meningsverschil kreeg met de dame van de havendienst over een voorgenomen backtrack. Na het tanken en het afrekenen van de brandstof en de landing (waarbij Jurgen het backtrack verhaal verstandig maar liet voor wat het was), namen we op het terras nog een drankje.


Jurgen stelde voor om het laatste stuk maar eens op flinke hoogte te gaan vliegen. Na vertrek van Budel vroeg Jurgen aan Dutchmill toestemming om te klimmen naar FL85. En we kregen toestemming!!! Eer dat je uiteindelijk dan ook op FL85 zit ben je wel even verder. Drie volwassenen en een kind en net getankt. Op deze manier overvlogen we de Eindhoven CTR en kwamen we uiteindelijk boven de bewolking (waarbij de VFR regels niet zijn overtreden, we hadden constant zicht op de grond omdat er flinke gaten in het wolkendek zaten). Wat is dat mooi en gaaf!!! Dit is echt genieten. De kist afgetrimt en aangezien het een heel stabiele luchtlaag was, kon zelfs zonder handen gevlogen worden…


Net op het moment dat we de daling wilde gaan inzetten riet Dutchmill ons op om aan te geven dat we de TMA van Schiphol naderden. Met andere woorden: sodemieter op daar!!! We verlieten FL85 en zakte zo weer terug naar moeder aarde. Toch wel een vreemde ervaring om het wolkendek op je af te zien komen. Gelijk een mooie gelegenheid om de sensatie van zero visability te ervarenals je onverhoopt in een wolk terecht komt. Je moet dan alleen je ogen vertrouwen en de instrumenten scannen. Het 'gevoel' moet je dan ff uitschakelen, anders kom je gegarandeerd ondersteboven en achterstevoren uit de wolk.


Inmiddels zaten we ter hoogte van Dordrecht en meldde ik mij bij Rotterdam Tower voor een Romeo Arrival. Jurgen vroeg daarna een direct naar Oscar, welke wij ook kregen. Bij Oscar aangekomen en daarna ook bij Papa zat ik nog steeds op 1500 ft. Van de toren kreeg ik een righthand downwind 24. Over de hoogte geen mededeling. Ik vroeg dan ook om te zakken naar 1000 ft. De toren vroeg mij een short circuit en ik kreeg clearance naar 500 ft. Jurgen vroeg mij of ik een short circuit aan zou kunnen? Dat wilde ik wel proberen en bevestigde dat aan de toren. Al vlug volgde de landing clearance. Het gas werd dicht getrokken en met een sportive dalende rechter bocht hing ik boven 24. De snelheid was hierdoor wel erg opgelopen zodat we een flinke afstand nodig hadden om tot stilstand te komen. Uiteindelijk moesten we met een min of meer haakse bocht linksaf via de holding RWY 06 de baan verlaten. In de verte zagen we een Fokker op Final 06 zitten. Vandaar het short Circuit…


Op de club nog even de debriefing onder het genot van een heerlijk koud biertje, en weer 2,5 uur op de teller erbij…


De leerlingendag 2008 is zeer zeker geslaagd. Een hele leuke, gezellige en bovenal leerzame dag. Kees en Marco (en eventueel anderen achter de schermen) bedankt voor deze topdag!



Hier de foto's.
Hier de log van de vlucht.

Gr
Arjan

maandag 16 juni 2008

Les 14... (Samen heen, terug alleen...)

14-06-08

Vanmorgen om half negen werd ik door de zwoele stem van Victor uit dromenland weggerukt :) Vandaag om 17:30 uur stond er weer een vliegles gepland. Aangezien er in de planning voor Victor een 'gat' was ontstaan tussen 15:00 uur en 17:30 belde hij mij of ik de les kon verschuiven naar het eerder vermelde gat. Hij zou dan niet op de club hoeven te wachten en 'savonds wat eerder thuis zijn. Voor mij geen probleem, als de les maar door gaat. Vorige week ging de les helaas niet door omdat de SVT nog in onderhoud stond. Alleen het wat vroeger thuis zijn van Victor zou een ander verhaal worden…


Aangezien ik graag ruim voor de les op de club wil zijn om mij rustig te kunnen voorbereiden, stapte ik rond kwart over twee de club binnen. Mijn moeder was mee om eens te kijken hoe het er allemaal aan toe gaat. Meevliegen kwam nog wel een keertje. Het was vandaag de bedoeling dat we wat bovenwerk zouden gaan doen en dan nu eens een keer naar het noorden zouden vliegem. Ik ben daar nog niet eerder geweest, dus is dat voor mij van bovenaf nog een beetje onbekend gebied. Als we toestemming zouden krijgen dan zouden we gelijk de Schiphol CTR binnen te vliegen en indien mogelijk een rondje rond de toren te vliegen. Calvin zag dit ook helemaal zitten en zou hiervan een uitgebreide foto- en filmrapportage maken. De SVU stond al geduldig te wachten zodat ik de walkaround alvast kon doen en moeders het toestel van dichtbij kon bekijken. Helaas bleek het landingslicht niet te werken… (storingsmelding was reeds gedaan). Gelukkig waren de zicht omstandigheden dermate dat het ook wel zonder kon.


Om drie uur zou mijn les beginnen, maar helaas geen Victor. Hij was nog niet terug… Uiteindelijk kwam hij om half vier binnen vliegen, het was allemaal wat uitgelopen en ook al later aan de les voor mij begonnen. Geen probleem, kan allemaal gebeuren. Uiteindelijk was hij om kwart voor vier klaar voor mij. Degene die de SVU na mij zou vliegen was er ook al, maar stel dat we vier uur de lucht in zouden kunnen gaan, dan zouden we rond vijf uur wel weer terug zijn. Er zat voldoende brandstof in dus kon de volgende gelijk weer weg.


Maar goed, soms lopen dingen wel eens anders… De PH-HGO, ook een kist van de club, stond nog op Midden Zeeland. Er was een nieuwe voorruit in geplaatst, en de kist was klaar voor transport naar de club. Victor had dan ook het voorstel om het bovenwerk onderweg naar Midden Zeeland te gaan doen in plaats van richting Schiphol. Na de landing op Midden Zeeland zou Victor dan de HGO terug vliegen naar Rotterdam, en ik zou dan Solo naar Rotterdam gaan met de SVU. Calvin kon dan bij Victor instappen. Oei, die had ik nog nog niet verwacht. De eerste overland Solo vandaag!!!


Schiphol komt dan de volgende keer wel… Aangezien ik het vluchtplan 'smorgens al via internet had ingediend, zou Victor wel even bellen om deze te wijzigen van een local naar een overland naar Midden Zeeland. Het bleek toen dat degene die na mij zou vliegen ook al een plan had ingediend. Dus hij moest zijn plan dan ook aanpassen. Na wat heen en weer gepraat en gebel kwam het allemaal goed. Iedereen blij…


Inmiddels was het kwart over vier geworden toen we met z'n drieen ingesnoerd in de SVU zaten en eindelijk op weg konden. Bij V2 werden de runup-checks gedaan en terwijl een Fokker 50 netjes eerst het rechterachterpootje op het nieuwe asfalt plaatste meldde ik mij gereed voor vertrek aan de toren. Arjan was weer airborne. Ter hoogte van de club even voorzichtig met de vleugels geschommeld om naar Moeder/Oma te 'zwaaien' en rechtsaf voor een Hotel-departure. De naald van de VOR kreeg ik netjes in het midden, en hield ik ook in het midden tot dat we bij Wiskey waren en ik mij dus kon afmelden bij de toren.


Na geklommen te zijn naar 2000 ft was het tijd voor de steile bochten. Eerst een rechter, deze ging goed. Daarna een linker, deze ging zwaar kl… Nog maar een keertje dan. Eerst goed level vliegen en aftrimmen. Daarna weer een linker bocht. Deze ging goed. Even verder drie approaches to stall. Een schone-, één in approach configuratie en de laatste in landingsconfiguratie. Bij de eerste was ik te langzaam met het gas en liet in de neus te vroeg zakken. Hierdoor verloren we te veel hoogte. Bij de tweede ging het gas er direct op, maar liet ik toch de neus te vroeg zakken. Hierbij gaf de motor een waarschuwingssignaal omdat hij te veel toeren maakte. En de derde ging helemaal goed. Onderweg kwamen we verder nog een groepje meeuwen tegen. Kennelijk wisten ze dat Victor aan boord was en kwamen ze revange nemen op de moord op hun maatje tijdens de doellandingswedstrijd.


Tijd voor noodlandingen. Hoewel Victor deze niet van te voren wilde aankondigen, had ik toch een zeer sterk vermoeden dat deze niet lang meer zou duren. Ik keek dus al op mijn blaadje op schoot om te kijken wat de wind ook al weer was, om zo mijn koers te bepalen igv een 'motorstoring'. Geheel onverwacht (ahum) trok Victor het gas dicht. Hoewel ik thuis 'op het droge' achter elkaar kan aangeven wat ik dan moet doen, zat ik nu even met een mond vol tanden. Koers en snelheid aanpassen, pomp aan en toen??? Tja wat was dat ook alweer… Maar goed intussen kwam het 1000 ft moment dichtererbij. Nog een veldje uitkiezen. Rechts een dorpje en lnks water. Ik kon dus kiezen tussen een woonerf en een nat pak. Geen van beiden een optie dus. Even verder een veldje dan maar, iets verder maar nog net haalbaar, echter begroeit met gewas en sporen dwars. Ook geen goede keus… We hadden zeker op onze neus gegaan. Go around! De tweede kwam beter uit en we hadden het veldje zeker gehaald. Ik moet me de drill meer eigen maken.


Om het toeval uit te sluiten, stelde Victor voor om nog twee steile bochten te maken. Dus hebben we er nog twee gemaakt die keurig verliepen. Geen toeval Victor :)


Inmiddels vond ik het tijd worden om maar eens de wieltjes op het gras van EHMZ neer te gaan zetten. Midden Zeeland Radio werd opgeroepen voor de info en de neus in de richting van het veld. Op dat moment hoorden we twee kisten het cirquit verlaten in de richting van het noorden. Onze kant op dus. Opletten!!! Ze waren aan het uitklimmen, dus zag ik ze al op ons afkomen en links boven ons passeren, gaaf gezicht. Als het landingslicht had gewerkt dan had ik die aangezet (helaas marcel).


Na het induiken van het circuit vroeg Victor mij om een precicielanding bij de hondehokken aan het begin van de baan. Dit lukte heel leuk en de landing was netjes afgevangen. De wind stond overigens recht op de baan, dus zijwind hadden we dit keer niet. Na de kist te hebben geparkeerd liepen we naar de havenmeester. Op Midden Zeeland was een evenement aan de gang dus het zag er gezellig druk uit met ook aardig wat vliegbewegingen. Victor kwam nog wat oude bekenden tegen. Bij de Havenmeester het landingsgeld betaald, inclusief RKT -rotkoptoeslag- met dank aan de havenmeester :) en twee vluchtplannen ingediend. Eén voor de SVY en één voor de HGO.


Voor de zekerheid zijn we eerst maar even naar de HGO gelopen om te kijken of deze helemaal compleet was. De papieren waren aan boord, de sleutel zat erin, voldoende brandstof en niet te vergeten de nieuwe voorruit. Bij de proefstart bleek ook alles te werken. Onder het aanhoren van de nodige informatie en instructies voor mijn vlucht liepen we terug naar de SVU. Nu was het mijn beurt. Victor en Calvin liepen terug naar de HGO en ik nam plaats in de SVU. Wel vreemd om nu alles alleen te doen, maar zeker heel gaaf. Kap dicht, checklist doorlopen, radiocheck en starten die hap. Taxien naar het begin van de baan, engine runup en ondertussen goed luisteren naar de radio voor het overige verkeer in het circuit. Er draaide net een Cessna op base, dus voor de zekerheid maar even wachten tot die binnen was. Na de landing van deze Cessna meldde ik dat ik ging oplinen voor het vertrek. Victor wenste me een goede vlucht over de radio en daar dging Arjan. Helemaal in z'n uppie naar Rotterdam.


Na het verlaten van het circuit vloog ik in de richting van de dammen om zo uiteindelijk via de eilanden bij de maasvlakte aan te komen. Ik had voor mezelf besloten om een verzoek te doen om via de waterweg naar de CTR te vliegen. Onderweg heb ik nog twee bochten gedraaid en ongeveer 90 kts gevlogen. Ik had de stille hoop dat Victor mij misschien nog zou inhalen. Ik heb de HGO niet meer gezien maar Victor wel gehoord op de radio. Met af en toe wat wisselingen in de hoogte glee ik zo richting maasvlakte. Onderweg ff proberen of ik wel de juiste knopjes op de radio voor me had, wat geen probleem was. Atis uitluisteren en ten zuiden van Hoek van Holland mezelf aangemeld bij Rotterdam Tower. De waterweg was akkoord op een hoogte van 1300 ft. Boven Hoek van Holland nog twee 360's gedraaid boven de woning van vrienden die daar foto's van hebben gemaakt. Met zijn fototoestel kon hij aardig ver inzoomen zodat ik ook zelf herkenbaar in beeld kwam. Niet slecht aangezien ik op 1000 ft zat.


Daarna geklommen naar 1300 ft en abeam Maassluis mij gemeld. Doorgevlogen naar de Euromast en dan naar Papa. Na Papa zakken naar 1000 ft en cross in the middle voor een righthand cicuit 24. Nog voor het bereiken van downwind kreeg ik al een landingclearance. De landing ging weer heel soepel. Wel een beetje voeten voor iets zijwind, maar weer op tijd geflared. PVU taxie to lima. Wilco lima, PVU. Onderweg nog een vriendelijke zwaai van iemand van de havendienst en bij Lima aangekomen zag ik Victor en Calvin al in de richting van de club lopen. Victor was direct op Whiskey aangevlogen voor een Hotel-arrival.


Omdat we toch de laatste waren hebben we gelijk de Robin's binnen gezet. In de club de debriefing waarbij Victor weer tevreden was, op de eerste noodlanding na dan. Verder zaten er hier en daar nog schoonheidsfoutjes in (b.v. brandstofpomp, ahum) maar zeker een goed gevoel.


Wat is dat gaaf zo'n Solo Overland. De anderen die dit al hebben meegemaakt weten ongetwijfeld wat ik bedoel.


Calvin vertelde mij dat hij een heel lang stuk heeft mogen vliegen (sturen) van Victor. Volgens Victor een piloot in de dop. Ben bang dat dat me een hoop geld gaat kosten :) Calvin was dol enthousiast en vond het fantastisch. Maandag natuurlijk een hoop te vertellen op school. Victor bedankt, uiteraard ook namens Calvin!!!

Uiteindelijk waren wij rond half acht klaar met de les. Ietsje later dan in eerste instantie de bedoeling was :)


Helaas is er met het loggen van de heenvlucht iets mis gegaan. De terugvlucht is hier te bekijken in Google Earth.


Volgende week de leerlingendag, ik hoop dat ie doorgaat...


Gr,
Arjan