Flight 72... (Business and Pleasure...)

Dit jaar bestaat de Vliegclub Rotterdan 50 jaar. Er worden dan ook een aantal evenementen georganiseerd waaronder een Jubileumvlucht langs een aantal velden waar de club-kisten regelmatig komen. Eigenlijk komen de kisten overal regelmatig dus moest er een keuze gemaakt worden. Het is dan ook de bedoeling dat we de gehele vloot de velden van Hilversum, Seppe en Midden Zeeland gaan aandoen op 14 juli 2013.

Uiteraard vergt zoiets voorbereiding. Ik heb mij opgeworpen om het Vlieveld Seppe voor mijn rekening te nemen. Met behulp van 'Blog-vriendin' Arietha werden de eerste contacten gelegd. Waarvoor nogmaals dank Arietha ;) Om nog wat puntjes op de welbekende i te zetten heb ik met de havendienst van Seppe afgesproken om een keer langs te komen. En wat is er dan leuker om zoiets 'zakelijks' met 'plezier' te mengen?

Vandaag staat dus deze afspraak gepland. De weersomstandigheden zijn VMC dus ga ik dit bezoekje afleggen met het vliegtuig. De SVT staat gereserveerd en 9 uur op de club.

Seppe ligt lekker dichtbij, dus is de voorbereiding ook snel gedaan. Voor de heenvlucht zit er nog voldoende brandstof in de tank, dus besluit ik voor de terugvlucht te tanken op Seppe. Scheelt weer tijd bij het vertrek op Rotterdam.

Alleen in de kist en geen volle tanks brengt mij na take-off snel op hoogte. Heerlijk hoor zo'n climb-rate. Via Romeo vlieg ik de CTR uit en zet het neusje in de richting van Oudenbosch. In de verte zie ik de witte baseliek van Oudenbosch al staan. Makkelijk navigeren dus en lekker genieten van het zicht. Hoewel Skydemon natuurlijk ook een workload verlagende factor is :)

Na Oudenbosch vlieg ik met 1200 vt over het veld in en nadat ik vrij ben van het circuit zet ik de daling in naar circuithoogte terwijl ik om Rucphen heen zweef. Het circuit in en dit keer is baan 07 in gebruik. Gebeurt niet vaak, meestal is het gezien de wind baan 25.

Na de landing eerst naar de pomp en daarna de kist geparkeerd. Op naar de havenmeester. Op de toren ontvangt Kees, mijn contactpersoon, mij met koffie. Heerlijk zo'n ontvangst. Samen bespreken wij de nodige details van de ideeen en de uitvoering daarvan.

Na de havendienst is de Cockpit aan de beurt. Het is namelijk de bedoeling om hier tijdens de jubileumvlucht de lunch te gaan gebruiken. Ook hier worden de details besproken en de puntjes op de welbekende i gezet.

Tijd om weer naar huis te gaan. Baan 07 is nog steeds in gebruik en na een geoefende short-field takeoff verlaat ik even later het circuit. Ik neem nog even afscheid van Kees en zet daarna de neus in de richting van Hellevoetsluis. Klein beetje omvliegen, maar who cares? Ik in ieder geval niet. Ik wil proberen om bij de Toren van Rotterdam om een direct 06 te krijgen vanaf Hellevoetsluis. Ik had voor de vlucht al gekeken op de site van Rotterdam Airport of er rond deze tijd Arrivals in de planning stonden. Nu is dat natuurlijk in het geheel geen garantie, maar als er wel iets had gestaan dan had ik mijn verzoek natuurlijk niet hoeven doen. Bij het naderen van Hellevoetsluis deed ik dus dit verzoek. 'Direct final 06 approved'... Mooi! Leuk om de ILS eens proberen te volgen. Op een hoogte van 1500 vt pruttelde ik in de richting van 06 waar normaal gesproken de grote Boeings en Airbussen etc vliegen, zo over mijn eigen huis heen. In de verte zag ik baan 06 al duidelijk liggen.

Na de landing uiteraard weer terug naar de club. De kist wordt na mij ook nog een keer gebruikt dus hoef ik haar niet op stal te zetten. In de club nog even de administratieve afwikkeling en deze vlucht zat er weer op... Leuk om weer eens alleen in de kist te zitten...

Hier de heen route in google earth en hier de route terug/

Tot de volgende keer.

Flight 71... (Checkflight...)

Een PPL brevet wordt in principe voor twee jaar afgegeven. Wil je het brevet verlengen dan zal je moeten aantonen dat je nog kan vliegen en dat je nog over een gezonde dosis van goed vliegerschap beschikt. Afhankelijk van het aantal gevlogen uren in het tweede jaar maak je dan zo'n vlucht met een vlieginstructeur of examinator. De grens van het aantal uren ligt hierbij op 12.

Ikzelf heb meer dan twaalf uur gevlogen zodat ik de vlucht met een instructeur kon maken. Aangezien mijn brevet eind deze maand verloopt, heb k vandaag een vlucht gepland met Victor. Vaste lezers weten dat dit ook mijn instructeur was ten tijde van mijn opleiding.

Als kist he ik vandaag de Robin (SVT) geboekt. Voor de vlucht nam ik met Victor door wat er van mij verlangt wordt deze vlucht. Hoewel Calvin aanvankelijk het plan had om mee te gaan besloot hij op het laatste moment toch maar op de club achter te blijven. Ik vermoed dat de opmerking 'Stalls en Steile bochten'  hier wel een bijdrage aan had.

Goed, uiteindelijk ging ik dus samen met Victor de lucht in. Na take-off trok Victor t.h.v. de club het gas dicht. Achteraf hoorde ik dat het hele terras opveerde bij het geluid van een naar Idle getrokken motor.  Na deze engine failure after takeoff vlogen we verder en verlieten we de CTR bij Romeo.

We vlogen in de richting van de Biesbosch alwaar Victor mij eerst de steile bochten en de stall liet doen. Daarna in de richting van het laagvlieggebied voor de onvermijdelijke noodlandingsprocedures en voorzorgslanding.

Na alle verplichte nummertjes vlogen we in de richting van Mike om via de gelijknamige arrival terug te vliegen naar het veld. Overigens, voor degene die moeite hebben met het vinden van punt Mike. Een hamburgergigant is zo aardig geweest om hier een groot bord neergezet om Mike duidelijk aan te geven.

Bij het veld aangekomen vroeg Victor mij om een flapless landing. Helaas liet ik er  niet genoeg hoogte uitlopen om de kist op de afgesproken plek neer te zetten. Baan 24 was in gebruik en normaliter kan je er dan bij de highspeed exit makkelijk af. Om niet te veel rubber van de bandjes te laten slijten  besloot ik maar om bij de holding 06 er af te draaien.

Op de club nog even de gebruikelijke administratie gedaan en een biertje voor de goede afloop.

Het vliegbrevet is weer  oor twee jaar verlengd....

Hier de route in Google Earth.

Tot de volgende keer...

Flight 70... (Onvoorzien EHAM...)

Gisteravond kreeg ik een berichtje van Oscar: Of ik zin en tijd had om morgen een vluchtje te delen... Oscar wilde even een bakkie gaan doen op Hilversum. Het antwoord was 2x Ja...

Vanmorgen hing er een dikke mist, echter de TAF gaf aan dat het vanmiddag CAVOK zou worden. Oscar wilde de heenvlucht naar Hilversum via Schiphol vliegen. Altijd leuk natuurlijk. Nu maar hopen dat het niet al te druk was en dat we toestemming kregen om te crossen.

Ik en Calvin waren als eerste op de club. Ik zette de SVU alvast buiten en zag dat er nog voldoende brandstof in de tank zat. Mooi, anders ben je hier best even tijd aan kwijt. Even later kwam ook Oscar binnen met zijn zoontje L. Leuk! Oscar had de W&B al gedaan en nadat alle elektronica (gps, gopro) was opgehangen konden we op pad. 8

Ik nam de heenweg de radio voor mijn rekening. Baan 06 was in gebruik. Na takeoff een linker bocht in de richting van Den Haag.

Voor de kust hing een zogeheten Zeevlam. Erg mooi om te zien hoe deze deken van mist tot het over het strand hangt

In de tussentijd nam ik contact op met Amsterdam Info om onze intenties door te geven. Ik moest direct contact opnemen met Tower West. Tower verzocht ons twee minuten voor Zandvoort te melden voor de crossingclearce. Uiteindelijk vlogen we via Zandvoort op 1000 vt de CTR binnen. Via de threshold van 36L op 500 vt naar hoofddorp en na hoofddorp inbound Main Tower. We werden overgezet naar de Main Tower. Aanvankelijk moesten we een orbit om de Toren vliegen in verband met vertrekkend verkeer op de 24.

Het verkeer was echter eerder weg, zodat we direct door konden vliegen. 'Cross in the middle of 24 direct Victor' klonk het in mijn headset.  Bij V zaten we inmiddels weer op 1000 vt en namen we afscheid van Amsterdam Tower. Ik schakelde over naar Hilversum Radio en werd ons duidelijk dat baan 31 in gebruik was. Het was druk in het circuit en we sloten aan achter een motorglider. Oscar verlengde downwind iets om wat meer afstand te creëren en even later zette Oscar de wieltjes in het gras.

Op het terras was het een drukte van jewelste. Er werd ook flink zweef gevlogen. Binnen speelde een bandje wat de sfeer aardig verhoogde op deze eerste lenteachtige dag.

Tijd voor de terugvlucht. Nu zou Oscar de radio doen. Echter L. wilde heel graag dat ie naast zijn papa kon zitten, dus wisselde Calvin en Oscar van plek. Met vier... of eigenlijk drie en een half man besloot ik weer eens een short field takeoff te oefenen. We vlogen het circuit uit en nu eigenlijk in één rechte lijn naar Rotterdam.

Na Mike vroeg ik aan de Toren een direct 24. De baan was in de tussentijd gedraaid. Aangezien het redelijk rustig was kreeg ik inderdaad de direct 24. Boven de VOR melde ik mij final en kreeg ik de landingclearence.

Terug op de club zette we de SVU weer op stal en onder het genot van een Colaatje nog de administratie.

Al met al een leuk en gezellig spontaan vluchtje. Thnx Oscar...

Hier de foto's en hier de route (*volgt) in google earth...



Tot de volgende keer...

Flight 68... (Mountain Flying...)

Tijdens mijn wintersportvakanties in de voorgaande jaren heb ik diverse keren geprobeerd om een vluchtje te gaan maken bij een lokale vliegclub.   Helaas lukte dat iedere keer niet doordat of het vliegtuig in onderhoud stond of dat het weer niet meewerkte... Ook dit jaar heb ik weer een poging gewaagd. En dit keer is het gelukt...

Van te voren had ik al email-contact gehad met de Alpine-Segelflugschüle Zell am See. Deze club heeft een Robin staan, dus dat zal het probleem niet zijn. Wel met een safety-pilot natuurlijk. Ik wil maar een uurtje gaan vliegen, dus heeft het geen zin om me hier op deze kist te laten uitchecken. 

De eerste afspraak stond voor afgelopen dinsdag. Het weer was echter de spelbreker in deze. Lage bewolking en lichte sneeuwval. Donderdag zouden we even bellen om het weer te bespreken. Dus werd ik die donderdag tijdens het ontbijt gebeld door deze vliegclub. De afspraak werd gemaakt voor 15:00 die middag.

Op LOWZ (Zell am See) aangekomen zag ik dat mijn safety-pilot de kist al aan het aftanken was.  De OE-DYI is een kist die tevens gebruikt wordt voor het slepen van zweefvliegtuigen. Op de vleugel en in de cockpit waren zelfs een heuse achteruitkijkspiegel gemonteerd. Leuk om te zien. Verder heeft deze kist een geheel doorzichtige canopy. Het zicht rondom is dan ook geweldig. Het lijkt er zelfs op alsof je cabrio vliegt...

Even later liep de safetypilot de ontvangsthal binnen en keek wat vertwijfeld mijn richting in. Ik vroeg hem of hij mijn safetypilot was voor deze vlucht. Ahh Zjo you are selbst a pilot. Dat beloofde wat voor wat betreft de communicatie... Even later liepen we met z'n drieen over het platform naar de kist. Ik stapte aan de linker kant in en Calvin kroop achterin. Ik probeerde me zelf vast te snoeren met de heupgordel, wat slechts gedeeltelijk lukte. Een blik op het dashboard en het was duidelijk dat deze kist al de nodige vlieguren achter de rug had. Ik vroeg naar de checklist maar deze was er  niet. Maar met een paar vingervlugge handelingen wist de safety de kist op te starten. Ik sloot mijn headset aan maar hier kwam vrjj weinig geluid uit. Wellicht ook de reden waarom de safety geen headset opzette. Ik hield de headset toch maar half op, al was het alleen maar tegen het motorgeluid. Communicatie met de havenmeester ging via de microfoon en over de speaker. De safety taxiede het eerste stuk naar het holdingpoint van RWY 26. Het viel mij gelijk op dat als hij wilde remmen dat dan de parkingbrake werd aangetrokken...

Na de Runupchecks was de kist voor mij. De twee kisten voor mij waren reeds in take-off gegaan zodat ik voor de line-up kon gaan. Ik kwam er dan ook snel achter waarom de parkingbrake werd gebruikt bij het remmen. Toen ik de kist tot stilstand wilde brengen trapte ik met mijn tenen in het luchtledige. Aan de pedalen zaten geen remmen...

Vol gas erop en een paar tellen later zaten we in takeoff. Even door klimmen naar cicuithoogte en dan een rechterbocht naar Downwind... Althans dat maakte de safety duidelijk met half engels, half duits en handgebaren. Ehh... maar als ik naar rechts draai dan zit daar zo'n mooie Cumulus Granitus, oftewel een berg, en loopt het terrein dus ook omhoog... Fiel elevation is dus duidelijk anders op downwind...

De SP maakte mij duidelijk dat ik gewoon door kon klimmen. Naar welke hoogte was me nog niet helemaal duidelijk maar na met zijn wijsvinger een aantal circels te hebben gedraaid bij de hoogtemeter werd het me duidelijk dat ik nog even te gaan had.

Als eerste vlogen we het dal van de Grossglockner binnen. Dit dal valt niet onder de noemer natuurpark en mag dus worden binnengevlogen. Al klimmend vlogen we steeds verder het dal in. Na een mooie view op de Grossglockner gebaarde de SP mij een 180 te maken en zo het dal weer uit te vliegen. Immiddels naderden we FL100... Onder ons schoven de mooiste bergkammen onder ons door. Erg indrukwekkend om nu zo'n bergkam over te vliegen en dan in zo'n diepte te kijken. Dit in het echt meemaken is toch echt anders dan dat je dit op TV ziet... Schitterend.

We maakten een bocht naar links om zo parallel aan het dak te gaan vliegen in de richting van Neukirchen. Onze vakantieplaats voor die week.

Inmiddels waren we boven FL100 uitgeklommen. Tijdens de opleiding leer je dat je nimmer langer dan een half uur boven dit level mag blijven zonder zuurstofapparatuur. Dit om hypoxy te voorkomen. Uiteraard merkte ik wel aan de ademhaling dat de lucht hier duidelijk ijler was. Af en toe moest ik echt een keer dieper ademhalen. Een stuk of vier keer vroeg de SP mij ook of alles in orde was. Hij vond mij wat rood in het gezicht, maar dat was volgens mij meer de effecten van de zon tijdens het skieen... :)

Uiteindelijk zijn we doorgeklommen naar FL124... Een nieuw hoogterecord voor mij. Wat is dat een ontzettend mooi uitzicht over die bergtoppen. Om niet te lang boven de 10.000 ft amsl te blijven liet ik de kist weer langzaam terugzakken naar FL95 ft. We vlogen het dal verder door naar Neukirchen alwaar ons hotel stond om daar om te keren en weer terug te vliegen in de richting van Zell am See. Maar uiteraard niet nadat we een orbit hebben gevlogen boven 'ons'  skigebied.

De route ging verder in de richting van de ruwe bergtoppen in de buurt van Leogang. Zo vlogen we ook over Saalbach Hinterglem met de uitgebreide skipistes. Het is best indrukwekkend om die ruwe rotswanden naast je te zien. Als vlieger in Nederland zie je natuurlijk alleen maar onder je moedertje aarde. Hier geeft haar aanwezigheid een heel ander perspectief.

Uiteindelijk was het weer tijd om terug te keren naar het veld. We naderden het veld vanuit het noorden en de SP gaf  aan dat we een direct final konen vliegen. Voor ons zat nog een motorglider zodat ik final wat langer aanvloog om zo ruimte te creëren.

Met een klein beetje extra throttle zette ik deze kist weer netjes op het Oostenrijkse asfalt. De parking brake hoefde niet gebruikt te worden omdat ik genoeg ruimte had om uit te rijden.

Meg een schouderklop van de SP taxiede ik de baan af en al slalommend om de plassen heen zette ik de kist voor de hangar. Ze mocht gelijk op stal.

Terug op het kantoortje van de vliegschool nog even de administratie en financiën afwikkelen en daarna nog even naar het terras voor een drankje en nagenieten van deze geweldige vlucht...

Wat een uitzichten...

Hier de route en hier de foto's...

Mocht je ooit in de alpen zijn. Maak van de gelegenheid gebruik!!!

Flight 66... (Diverting...)

De laatste vlucht was al weer van 26 oktober 2012. Hoog tijd dus om weer een keer de lucht in te gaan. Zoals jullie wel hebben gemerkt was het weer natuurlijk de laatste tijd niet om over naar huis te schrijven. 50 tinten grijs. Ik heb ze allemaal gezien. En begrijp me goed. Ik heb het echt over de Nederlandse luchten... Gisterenavond gaf de TAF nog Broken 700 op. Vanmorgen scheen de zon op de ontbijttafel. Om maar even aan te geven hoe onvoorspelbaar het Nederlandse weer is...

Voor vandaag had ik de SVT maar weer eens een keer uit de kast getrokken. De vlucht stond gepland voor Seppe. Even een paar T&G's maken. Landingen afreken ter plaatse en dan weer terug naar Rotterdam.

Het flightplan was ingediend waarbij het de bedoeling is om via Romeo de CTR te verlaten.  Tijdens het taxiën naar RWY 24 hoorde ik mijn voorganger een special VFR klaring krijgen. HUH special VFR??? Er hing toch slechts FEW op 700? Kennelijk alleen precies boven de wolkenmeter op Rotterdam.

Na de runupchecks gaf ik aan dat ik klaar voor vertrek was en vroeg de Toren of de romeo-departure beschikbaar was. De Toren gaf aan dat ik het mocht gaan proberen. Na takeoff kwam ik al wat bewolking tegen op 1000 ft. Deze bewolking was echter dermate dun, zodat ik tussen wat gaten door hierboven uit kon klimmen. Ik zou het kwalificeren als 'Scattered'. Overigens was er ondanks de bewolking voldoende zicht op de grond om VFR te kunnen blijven vliegen. Ik kon dan ook zeker mijn vlucht naar Romeo doorzetten. Uiteraard de toren op deze condities geïnformeerd.

Bij Romeo meldde ik mij af bij de toren. Vooralsnog liet ik de frequentie nog even op de Toren staan om te horen wat er verder binnen de CTR zou afspelen. Victor was met de SVU een lesvlucht aan het doen en hield de Toren ook continue op de hoogte van de cloudbase...

We vlogen verder in de richting van de moerdijkbruggen. De laag bewolking onder mij leek steeds dikker te worden en de gaten er tussen steeds minder. Ik besloot dan ook te gaan dalen om te kijken hoe laag/hoog de cloudbase hier lag. Ik schoot dan ook een gat in om onder de wolkenlaag te komen. Mijn vermoeden werd waarheid. De wolkenbasis lag hier dus lager dan op Rotterdam. Ik vloog nu inmiddels op 800 ft.     Het zicht zakte dus verder in. Dit, en rekening houdende met het circuit op Seppe, betekende een verandering van de plannen. Overigens was het nog maar de vraag hoe de weersomstandigheden zich op Rotterdam zouden ontwikkelen. Sta je straks gezellig op Seppe, kan je niet naar Rotterdam terug. Wordt het toch een hotelletje zoeken daar. Geen optie.

Ter hoogte van de Moerdijk besloot ik dan ook maar ook om terug te gaan naar Rotterdam nu het nog kon. "Rotterdam Tower, PHSVT...",
"PVT, Rotterdam Tower go ahead...",
"PVT, robin dr400, south of your CTR, Diverting to your field for landing due to deteriating weather..."

Aanvankelijk wilde ik via de Hotel arival weer terug naar het veld, maar de Toren gaf door dat deze helemaal dicht zou zitten door de bewolking. Aangezien ik net via de Romeo departure de CTR had verlaten besloot ik in overleg met de Toren deze maar weer te proberen voor de arrival.

Het lukte me weer om terug te klimmen naar 1500 ft en meldde me bij de Toren bij het passeren van Romeo. Op de radio hoorde ik Victor een gaatje in het wolkendek zoeken om  verder te kunnen dalen. Kennelijk was het wolkendek boven het veld inmiddels helemaal dichtgetrokken. Ik besloot dan ook maar na Romeo in een flink gat in de wolken te duiken naar een hoogte van 1000 ft. De Toren had mij deze clearance al gegeven voor het geval het noodzakelijk zou zijn. Bij Oscar zat ik inmiddels op 1000 ft. Papa next. De wolkenbasis deed mij inmiddels verder dalen naar 800 ft. De Toren klaarde mij naar 500 ft om te holden boven Papa. Er zat IFR verkeer op de ILS RWY 24. Aangezien Papa boven het St Franciscus Ziekenhuis zit besloot ik niet helemaal naar 500 ft te zakken, maar zo hoog mogelijk te blijven.

Scheelt weer in het geluid. Tussen 700 en 800 ft draaide ik mijn orbits. Na de tweede orbit, was het andere verkeer zichtbaar op short final en kreeg ik toestemming om verder te gaan naar het veld. Reeds op downwind kreeg ik de landingsclearance. Even later stonden we weer op het Rotterdamse asfalt.

Terug naar de club en de SVT weer op stal zetten.

Al met al een korte vlucht, maar zeker eentje met een hoop inhoud. Nog even bellen met het Flight Information Office om het vluchtplan van Seppe naar Rotterdam te cancelen. Echter, dit was door de Toren al doorgegeven. Thnx...

Terug op de club was de nieuwjaarsreceptie gaande, dus na de administratie tijd voor een gezellig drankje. We waren duidelijk eerder terug dan gepland, dus tijd voor een extra drankje...

Hier de foto's en hier de route in google earth.