Na een paar afmeldingen door o.a. het weer, ziekte en uitval van de SVT was het vandaag dan eindelijk weer zover. Ik had samen met Wieke de SVQ gereserveerd om eindelijk onze reeds twee keer eerder uitgestelde navigatievlucht te maken. Zoals vele dingen in het leven komt alles in drieen. Wieke smste mij zaterdag dat hij helaas moest afzeggen door omstandigheden. Jammer, maar gezien de omstandigheden heel begrijpelijk. In overleg met Victor heb ik besloten om het dubbel blok te laten staan en zelf de navigatievlucht dan ook alleen te doen. Ik moest een navigatievlucht naar Budel uitzetten. Ergens halverwege zouden we dan uitwijken naar Teuge... De terugvlucht zouden we dan nog wel even bekijken. Mogelijk zouden we via Schiphol terug kunnen gaan en een crossing ctr aanvragen. Victor zou het vluchtplan doen... Dan zal er ergens wel een verrassing in ziten.
Thuis had ik de koers al op papier gezet en de nodige voorbereiding gedaan. Uit de Notam's bleek dat Budel vandaag gesloten was. Maar goed, het was toch niet de bedoeling dat we op Budel terecht zouden komen. Op de club heb ik nog even de laatste voorbereidende werkzaamheden verricht, en natuurlijk alvast de walkaround. Oscar kwam net van een les terug samen met Victor... enigzins verkleumd, aangezien de verwarming in diens kist niet helemaal toppie werkte... Hij was ook naar Teuge geweest. De bewolking daar hing toch redelijk laag volgens hem, dus dat was wel iets waar rekening gehouden mee moest worden.
Nadat Victor de debriefing met Oscar had afgerond was het mijn beurt. Even doorgenomen wat ik had voorbereid en op naar de kist. Calvin had zichzelf weer achterin vastgebonden en kreeg het al vlug aan de stok met z'n headset. De headset zat niet lekker, iets wat tijdens de vlucht er niet beter op zou worden. Bij de startupclearance meldde ik netjes dat ik VFR naar Teuge zou gaan. De RT-examen is trouwens met goed gevolg achter de rug, dus wordt nu uiteraard verwacht dat ik dat netjes doe. Van Delivery kreeg ik toestemming en na de taxiclearance hobbelden we naar intersection V4 alwaar de run-up checks netjes werden doorlopen.
Na take-off klom ik door naar 1500 ft voor een Romeo departure. Al vlug bleek dat het zicht niet zo goed bleek dan dat je vanaf de grond zou verwachten. Eigenlijk kwam dat wel goed uit. Als je bij navigeren al kilometers ver kan kijken dan is dat natuurlijk een stukje makkelijker. Ja hoor Marcel, het lampje heb ik zeker aangezet. Mogelijk val je dan voor ander verkeer toch iets sneller op. Bij Romeo meldde ik mij af bij de toren en zette ik de neus van de kist op de berekende koers . Nu maar kijken of deze koers dan ook de juiste was. Dus continue naar buiten kijken en vergelijken met de kaart op schoot.
Dit eerste stuk ging best wel goed. Ik moest alleen wel een paar keer de koers wat zuidelijker aanpassen. Kennelijk was de berekende wind minder sterk. Dan maar een graadje of 3 a 5 minder opsturen. Verder kon ik de kist ook goed op hoogte houden. Zo dwarrelden we door in de richting van waalwijk. 'Eindelijk' kwam Victor met het verlossende woord. Budel was gesloten en ik moest uitwijken naar Teuge. Op het oog geschat zou dit een koersje 050 worden dus zette ik de neus alvast in die richting, om daarna nog even een lijntje op de kaart te trekken voor de referentie. Koers en hoogte waren nog ok. Echter niet voor lang. Het lijntje op de kaart stond niet goed dus wilde ik deze wegstuffen en een nieuw lijntje. Hierbij bestede ik te weinig tijd aan de koers en hoogte. Helaas kon ik niet direct buiten referentiepunten vinden die ik op de kaart kon aanwijzen, mede veroorzaakt door het beperkte zicht. Voor mijn gevoel vloog ik nog steeds de koers 050. De koerstol gaf echter een oostelijke koers aan. Ook de gyro gaf dit aan. Bij menselijke beperkingen leer je dat gevoel en de realiteit nogal eens kunnen verschillen. Op de één of andere manier ben je dan geneigd om je gevoel te blijven volgen, m.a.w. de instrumenten kloppen niet. Dit is natuurlijk onzin en besloot tegen mijn gevoel in de instrumenten te geloven. Altijd leerzaam om zoiets een keer mee te maken. Nu maar weer zoeken naar referentiepunten buiten, en dat was best lastig. In de buurt van Tiel had de juiste koers weer te pakken. Op naar Teuge, althans dat dacht ik...
Aangezien we de CTR van Deelen zouden crossen moest ik natuurlijk Dutch Mill op gaan roepen. Victor gooide echter roet in het eten. We zouden nog een keer uitwijken. Dit keer naar Hilversum. Dus begon het hele feestje weer van voor af aan. Alvast neus in de goede richting, lijntje trekken en de boel controleren. Aangezien ik bij vertrek van Rotterdam had aangegeven dat we naar Teuge zouden gaan, was ik in de veronderstelling dat er snel weer een uitwijk in zou zitten. Soesterberg schoof links voorbij en met behulp van een aantal verkeerspleinen kon ik naukeurig aangeven waar we zaten. Nog wel even rekening houden met het verboden gebied boven Soestdijk. Victor gaf aan dat we een bakkie zouden gaan doen op Hilversum. Teuge zou het dus niet worden dit keer. Nu had ik Hilversum al een keer vanuit de lucht mogen zien, een landing had ik hier nog niet gedaan. Pas toen we bijna overhead Hilversum waren was de baan zichtbaar. Nu heb je daar drie grasbanen op een heel groot grasveld, dus is dat best lastig te zien. Met het kaartje van Hilversum op schoot en een paar aanwijzingen van Victor joinde in uiteindelijk downwind 07. Uiteindelijk rolde de wieltjes over de bevroren grond van Hilversum.
Bij de havenmeester werd het landingsgeld afgetikt en diende Victor alvast het vluchtplan voor de terugweg in met een crossing voor de Schiphol CTR. Hierna nog even naar de vliegclub voor een bakkie koffie en een sanitaire stop. Maar ik had toch tegen de toren gezegd dat we naar Teuge zouden gaan. Nu bleek dat Victor voor onze vlucht de Toren had gebeld om aan te geven dat het niet Teuge zou worden maar Hilversum. Ze moesten mij maar even in die waan laten. Rond kwart voor vier tilden we ons zelf weer in de SVQ voor de terugweg.
Het is op Hilversum best wel even goed opletten hoe de banen lopen. Aangezien er drie banen zijn staan er een hoop markeringen op het veld. Aan het begin van 07 de runup checks gedaan en een rolling start. 07 is de kortste baan met aan het eind bomen. Het is dus best raar om die bomen snel op je af te zien komen. Maar aangezien we niet echt zwaar waren, was dit uiteraard geen probleem. Na het verlaten van het circuit in de richting van het Noordzeekanaal en deze dan volgen naar de Amsterdam Sector. Victor deed hier even de RT om te vragen of we ook zouden mogen crossen. Helaas was het volgens de verkeersleider te druk en kregen we geen toestemming. Boven Amsterdam vroeg Victor het beleefd of het nog te druk was... helaas. Dus onverrichterzake weer terug naar het IJ. Vanaf daar vlogen we (huisje, boompje, beestje) in de richting van punt Victor, het entrypoint voor Schiphol (VFR).
Boven punt Victor zou ik met een koers van 200 in ieder geval de goede kant op gaan. Als gevolg van de laagstaande zon in het gezicht en het slechte zicht dacht ik op een gegeven moment de Reeuwijkse plassen te onderscheiden. Dichterbij komende werd ons al vlug duidelijk dat dat niet juist was. Maar waar zaten we dan. Victor was ook enigzins 'de weg kwijt'. Uiteraard wisten we wel in grote lijnen waar we zaten, maar niet exact. Victor ontdekte een spoorlijn die splitste. Ok, maar je hebt er daar in de buurt twee, dus welke zou het zijn. Op een gegeven moment zagen we een brug die ons bekend voorkwam. Dat moest Utrecht zijn... Vandaar uit zagen we een snelweg lopen die de A12 zou moeten zijn. Als we die zouden volgen dan zouden we vanzelf bij Gouda moeten komen. Door het verminderde zicht was ik iets lager gaan vliegen. Op 1100 ft zijn dan de verkeersborden boven de A12 best leesbaar. Daar stond dus op aangeven dat we inderdaad boven de A12 zaten in de richting van Den Haag en Rotterdam.
De Reeuwijkse plassen lieten zich uiteindelijk zien zodat we Mike (bij Moordrecht) konden bepalen. Na het luisteren van de Atis meldde ik mij weer bij de toren en vlogen we kort daarna de Mike-arrival. Bij Oscar vroeg Victor of we een righthand 06 konden krijgen. Dat was geen probleem. De toren dirigeerde ons op Final en na een paar minuten rolden we weer over het asfalt van EHRD terug naar Lima.
Bij de, overigens zeer gezellige debriefing drukte Victor mij op het hart dat ik bij een uitwijk heel goed de koers en met name de hoogte in de gaten moet houden. Te veel afwijken wordt niet geaccepteerd! Victor schat dat ik nog ongeveer drie lesjes nodig heb, met o.a. wat circuitwerk, noodlandingen en voorzorgslandingen. Verder moet ik nog aan mijn Solo-uren werken, waarbij hij mij adviseerde om dan een navigatievlucht naar bijvoorbeeld Teuge of Budel te doen.
Volgende keer staat een IFR-vlucht op de planning. Ik kijk er nu al naar uit!
Hier de track in Google-Earth
Hier nog wat fototjes.
Aan al mijn bloglezers: Een welgemeend gelukkig nieuwjaar en have a fantastic flight into 2009.
Groetjes
Arjan en Calvin
