The Sky is full of dreams...

I learned to fly between mine...

dinsdag 29 januari 2008

Les 5... (Circuitjes Seppe - Het vervolg)

27-01-2008

Vandaag weer een les gepland, heerlijk!!!

Om 12:45 uur kwam ik weer aan op de club. Vandaag had ik de PH-SVU weer gereserveerd, die netjes op zijn parkeerplekje stond. Zelfs met de kettingen aan de grond vast. Heel netjes van mijn voorganger. Victor was nog niet terug met een andere leerling, dus had ik ruim de tijd om de walk-around te maken. Calvin bleef binnen luisteren naar de handscanner omdat hij dat geklep op de radio ook heel interessant vind. Bij de walk-around bleek alles weer dik in orde, ruim een halve tank dus dat moet voldoende zijn voor een uurtje 'cruisen'.

Na de walk-around kwam Victor al aanlopen. Nog even de de-briefing en dan is arjan aan de beurt... Wat gaan we doen: gaan we voor het bovenwerk of nog een keer cirquits op Seppe. Ehhh, tja bovenwerk... cirquits seppe... Dat ging vorige keer wel lekker. Nu weet ik hoe het circuit gevlogen moet worden dus ben ik wel benieuwd hoe ik het circuit nu zal vliegen. Daarnaast kan ik gelijk wat aandacht besteden aan het voetenwerk, dat is ook wel wenselijk... Doe maar Seppe Victor. Dus Victor het flightplan indienen voor Seppe...

In de kist de cheklist doorgenomen, ehh Arjan waar is de koffer van de kist?? Oeps... niet meegenomen. Dus Victor als een haas de kist uit en de koffer halen... Thnx Victor... Arjan heb je nog een beetje aandacht besteed aan de radioprocedures? Ik heb ze thuis keer op keer doorgenomen dus het zou toch moeten lukken. OK, daar gaan we dan. "Rotterdam delivery, goedenmiddag Papa Hotel Sierra Victor Uniform" en ja hoor delivery heeft me gehoord... "Papa Victor Uniform go ahead"... "PVU at the club for a local VFR flight, we have information Zulu, requesting startup" "Startup aproved, runway 24 in use, QNH 1031, for taxi contact 118,2" "QNH 1031, contact tower on 118,2 PVU". Niet gek Arjan, volgende keer wel je startup-clearance bevestigen, daar vroeg je immers om... Okiedokie... Het ijs was gebroken... Hierna de taxi clearance gevraagd en rijden met die hap. Wel heel bijzonder om nu in het echie met Rotterdam Tower te praten. Geeft je een gevoel dat je er een beetje bij gaat horen hahaha...




Onderweg ff zwaaien naar Beatrix...

Victor stelde voor om aan de toren te vragen de CTR via de city en Oud Beijerland te verlaten. Dat zou weer een paar minuten schelen onderweg naar Seppe. Omdat dit een special request was heeft victor de take-off clearance gevraag waarna we inderdaad via Oud Beijerland mochten vliegen in plaats van een standaard Romeo Departure. Dus na de take-off klimmen naar 1500 feet en na het passeren van de Schie een linker bocht waarna recht door naar Oud Beijerland. Boven oud Beijerland heb ik afscheid genomen van de man in de toren...

Onderweg naar Seppe wilde we nog een full stall oefenen, maar helaas kwam de bewolking flink naar beneden zodat we op maximaal 1300 feet konden vliegen, telaag dus voor een stall. Victor had Seppe in de GPS geprogrammeerd, zodat ik het roze lijntje kon volgen. En dat was best lastig met de harde wind. We werden steeds opzij gezet.

Bij het naderen van Seppe waren we inmiddels tot 1000 feet gedaald. Aangezien we het cirquit moesten overvliegen, eerst maar 100 feet stijgen. Eerst de R.R.R. check gedaan. Remmen, Riemen Rommel. Alles checked. Victor stelde de radio in op Seppe information. Daar ging Arjan weer. "Seppe information, PH-SVU"... "PVU requesting aerodrome information for touch and goes" Seppe information gaf aan dat Runway 25 in gebruik was met een left-hand circuit. Als extra service werden we nog even geattendeerd op heavy turbulance op final. En geloof me, dat was niet overdreven (bleek later).

Na het rondje rond Rucphen vlogen we het circuit over. Ik maakte maar gelijk gebruik van de gelegenheid om mijn positie in het circuit regelmatig te melden. Een mooie oefening en veilig gevoel om de andere kisten in het circuit te laten weten waar ik zat. Er waren er een stuk of vier waarbij er het circuit uivlogen en anderen het circuit invlogen. Goed opletten dus en heel goed naar buiten blijven kijken. De eerste landing was heftig, inderdaad kregen we flinke klappen op final. Dit maakte de approach er niet makkelijker op. Door de varierende wind was het bijzonder lastig om de juiste setting te krijgen voor een goed glidepath. De ene keer te hoog, de andere keer gas erbij om de Runway te halen. Victor was al twee keer eerder die dag op Seppe geweest, maar de weersomstandigheden waren duidelijk verslechterd. Dit had hij niet verwacht... In totaal hebben we 6 T/G's gemaakt. Elke met full flaps... Geen enkele ging lekker soepel en het was hard werken. Maar niet getreurd, hier leer je denk meer van dan bij windstil weer. Dus ik vond het geen verspilde airtime. Zeker niet...


Turbulente Touch en Go!!!


Na de 6e T/G vond ik het wel weer welletjes. Terug naar Rotterdam. Dus om het dorpje Zegge heen (de bewoners houden daar niet zo van vliegtuigjes die laag over komen (iets andere versie dan de uitleg van Victor)). Nog even afmelden bij Seppe information: "PVU is leaving the cirquit" "Roger PVU, Goeie vlucht", "Hoeveel T/G heeft u genoteerd?" "Ik heb er 6 geteld" "Wij ook, bedankt en tot ziens". Het kan maar beter duidelijk zijn! Vind je niet Marcel?

Op de terugweg was de bewolking niet veel hoger dan op de heenweg. Dus te laag voor een full stall. Dan maar een approach to stall. Ook goed, dan mag je toch niet zakken, dus dat moet kunnen. Opeens zag Victor een blauw gat in de bewolking waar we gerust even konden klimmen naar 2000 feet. Eigenlijk nog iets te laag, maar goed... Trouwens wel een mooi gezicht als je dan verderop over de bewolking heen kan kijken. Natuurlijk had ik dat eerder gezien bij de diverse vakantievluchten. Maar dit keer zat ikzelf aan de Controls. Dan is het nog mooier!!! Dus op 2000 feet aangekomen werd het gas dichtgetrokken. Knuppel steeds verder naar achter, en dus de neus steeds hoger tot het moment dat we te langzaam zouden vliegen om nog te kunnen vliegen. Op het moment dat de neus naar rechts weg ging vallen, de knuppel vol naar links en links voeten. Neus naar beneden, snelheid oppakken en aflevellen. Nog maar ééntje nu we toch bezig zijn. 2000 feet, gas eraf, bij het naar rechts wegvallen, knuppel links en links voeten. Om snelheid op te pikken ook de knuppel naar voren geduwd. Iets te enthousiast waardoor we wl heel steil naar beneden vlogen 2000 ft/minuut. In totaal had het mij 500 feet gekost. Het leek wel een achtbaan. Stiekum best wel gaaf eigenlijk. Maar goed aerobatics staat nog (lang) niet op het schema, dus volgende keer iets minder enthousiast. Plots hoorde ik wat gepiep op de headset. Dat kwam achteruit het toestel. Calvin z'n maag was door al die turbulentie toch wat gaan protesteren. De full-stalls hadden daar verder geen goed aan gedaan. Dus zat de stoere man met een plastic zakje voor hem. Gelukkig uit voorzorg. Geef niks hoor Kanjer, dat kan de beste overkomen...

Het blauwe had inmiddels weer plaatsgemaakt voor het grijze, zodat we weer moesten dalen naar 1300 feet. Victor stelde voor om weer via Oud Beijerland de CTR binnen te vliegen ipv de Romeo Arrival. Ik stelde voor dat Victor de radio zou doen, maar begon toen uit te leggen dat dat wel een beetje watjesgedrag was... ;-) Dus hebben we maar een compromis gesloten. Hij zou de Oud Beijerland clearance vragen. En dan zou ik de rest doen. DEAL!!!

Op de radio hoorden we dat de PH-SVT hetzelfde plan had, dus ook via Oud Beijerland. Van de toren kreeg hij hier ook toestemming voor, waarbij hij geattendeerd werd op onze aanwezigheid en helicopterverkeer. Het was best even zoeken naar de PVT door de lage bewolking. Als je dan redelijk dicht bij elkaar zit, dam is het wel prettig als je elkaar ook kunt zien. Op een gegeven momeht zagen we hem, gelukkig nog op een aardige afstand. De PVT gaf aan de toren aan dat hij ons in zicht had op 3 uur. Dus voor de zekerheid meldde ik de toren dat ook ik de PVT zag en wel op 9 uur. Om ons voor te laten gaan maakte de PVT een 360 over links. Achteraf bleek de leerling met een kap op te zitten voor instrument vliegen. Dus dat was direct nog een mooie extra oefening.

Bij het naderen van de euromast vloog op dezelfde hoogte een witte helicopter ons tegemoet van rechts. Wel een heel apart gezicht zo. Na de euromast en papa kregen we een righthand cirquit runway 24. Voor de zekerheid de toren maar even laten weten dat we op 1300 feet vlogen. Op downwind kregen we de landing clearance. Bij deze landing hadden we geen last van turbulentie en ging dit een stuk soepeler. Dit keer kreeg ik de ervaring van een shimmy. Volgens victor heeft de Robin daar zowiezo vlug last van, maar dit komt hoofdzakelijk door teveel druk op het neuswiel bij de landing. Hierdoor gaat het neuswiel klapperen. Aangezien ik over dit effect al een keer had gelezen in diverse blogs, wist ik min of meer hoe te handelen. Knuppel naar achter, neuswiel nog een keer optrekken en zachtjes weer neerzetten.

Het zonnetje kwam door en scheen hinderlijk laag door de voorruit. Hierdoor werd het zicht ernstig belemmerd, dus rustig taxien naar de club. In de club nog ff nagekaart met Victor. Als we de weersomstandigheden van te voren geweten hadden dan waren we zeker niet naar Seppe gegaan, maar voor het bovenwerk. Doen we de volgende keer! Victor hoopte niet dat ik door deze ervaring op Seppe een slecht gevoel zou krijgen. Het was veel te heftig voor dit moment in de opleiding. Nou wees gerust Victor. Ik besef dat heel goed en heb toch een goed gevoel bij deze les...

Helaas is het loggen van de vlucht niet gelukt, dus geen plaatje van de route dit keer...

Tot de volgende keer..

Groetjes

Arjan

2 opmerkingen:

Skycaptain Marz zei

Nou inderdaad, landinkjes tellen op Seppe. :)

Rembrand zei

Ha,

Leuk verhaal. Heb zelf nauwelijks tijd om m'n blog bij te werken, laat staan foto's te gaan uploaden! Wacht maar tot je aan je theorie gaat beginnen (en de rest van je leven ook gewoon doorgaat) :-$

Maar goed, het vliegen maakt de drukte allemaal weer goed...

Groeten,

Rembrand