Les 13... (Zeeuwse zijwind...)

21-05-2008

Deze vlucht heb ik weer samen met Marcel gemaakt. Klik hier voor het eerste gedeelte van de vlucht.

Afgezien van de doellandingswedstrijd was mijn laatste les al weer van 27 april j.l.. Bijna een maand geleden. Best wel lang, maar dat komt omdat ik de frequentie van de lessen iets lager heb gezet zodat ik met de verhouding theorie/praktijk wat beter uit zal komen. Ik wil nu gemiddeld 1x per drie weken een vlucht maken…

Na de koffie en de heerlijke appeltaart (bedankt Victor) liepen we met z'n drieën weer naar de PH-SVM. Ik heb op de open dag vorig jaar met deze kist mogen vliegen en het was nu voor het eerst dat ik op deze kist les had. Aangezien we net de tank hadden volgegooid, bleef Marcel omwille van het gewicht even achter op het veld (No offence Marcel :)). Hij zou van de gelegenheid gebruik maken om met zijn nieuwe fotocamera wat filmpjes te maken van mijn pogingen om mooie landingen te maken.

Na de checklist afgewerkt te hebben, taxiede ik naar de kop van RWY 09. De wind was pal Noord met een snelheid van 10 knopen. Ideaal voor het oefenen van crosswind landingen. Na de runup checklist kondigde ik via de radio een rolling take-off aan. Dat was eigenlijk meer voor de vorm, omdat ik de enige was die EHMZ onveilig maakte. Dus met het gas volledig open hobbelde ik de baan over voor de take-off. Stick naar links voor de tegenwind en lift off. Het PK-verschil met de Robin diesels was al duidelijk merkbaar. Iets langzamer dan normaal klommen we zo naar circuithoogte. Bij de Schenge een linker bocht, aftrimmen op 700 ft en daarna de Downwind in. In moest aardig tegen de wind in sturen omdat de wind ons weer richting veld wilde zetten. Zoals de meeste wel weten dient bij het vliegen van de Base op EHMZ met Rwy 09 de aldaar gelegen camping te worden ontweken. Hierdoor moet de bocht van Base naar Final worden afgesneden, waardoor Final een stuk korter wordt. De eerste keer zat ik flink te hoog voor de baan. Dus full-flaps en zakken met die bak. Kort voor de baan rechts voeten en flaren. De eerste landing was weer een feit. Niet netjes, maar daarvoor waren we ook naar EHMZ gevlogen om de ballen uit de broek te kunnen landen en het in de vingers te krijgen. Met name het moment van flaren wil bij mij nogal eens te vroeg zijn… Of net iets te laat…

De tweede landing ging al iets beter en de derde zat in de categorie 'netjes'. Na deze derde landing uiteraard weer het gas erop. Toen we net los waren en op ongeveer 200 ft zaten besloot Victor tot een Simulated engine faillure. Hoewel Marcel deze ook al bij het vertrek op Rotterdam getrakteerd had gekregen, kwam deze voor mij toch wel onverwacht. Dus met een koel hoofd werd de neus omlaag gedrukt om de snelheid erop te houden en direct gezocht naar een geschikte plek voor een gecontroleerde 'crash'. In eerste instantie zocht in deze plek in het verlengde van mijn vliegrichting. Al vlug zag ik dat er voldoende hoogte en tijd was om een bocht naar links te maken, en zo met de neus in de wind een beter veldje te halen. Na het aanwijzen van de voorgenomen 'crashsite' ging het gas er weer op en deden we nog drie circuitjes.

Bij de landing voor de full-stop kwamen we iets harder neer dan gepland. De putjes in de baan beschouw ik maar als mijn handtekening… "Arjan was here…!!!!". Marcel stond nog netjes ter hoogte van de 'Toren' te wachten. Na hem achterin te hebben gegooid, zijn we direct doorgereden naar de kop van de baan. Onderweg nog wat last van overstekend wild in de vorm van een wandelend gezinnetje, die kennelijk niet onder de indruk was van het gevaar van een draaiende proppellor. Er werd dan ook geen poging gedaan om de weg vrij te maken. Om een confrontatie te voorkomen heb ik dan ook maar een stukje van de bocht afgesneden. Victor vroeg mij om een short field take off. Nu moet je bij dat soort opmerkingen altijd extra alert zijn op een simulated engine faillure. Maar gezien ons gewicht, de 'kracht' van ons motortje en de lengte van de baan, zat dat er niet in. We hadden simpel weg zo veel mogelijk Runway nodig om veilig weg te komen. Na het loskomen klommen we met ongeveer 200 á 300 ft/min upwind en bereikten we circuithoogte op het einde van crosswind waarna het circuit werd verlaten.

Inmiddels klommen we door naar 3000 ft. Victor vroeg mij of ik nog wat wilde uitspoken onderweg naar Rotterdam en welke entry in de CTR ik in gedachte had. Om het met name voor de RT interessant te maken, koos ik voor een Arrival via Oud Beijerland. Mochten we geen toestemming krijgen dan kon ik altijd nog via Romeo naar binnen. Eerst nog maar even twee stalls oefenen. Eerst één met power-correctie. Dus op 3000 ft aangekomen gas dicht getrokken en de stick langzaam achterover om zo lang mogelijk op hoogte te blijven. Op het moment dat de neus naar beneden begon te vallen deed ik direct het gas erop. De M trakteerde mij echter nog op een stevige wingdip, waarvan ik eerlijk gezegd best een beetje schrok. De canoppy schudde heftig. Gelukkig had ik desondanks de kist weer redelijk snel vliegend. Daarna weer terug geklommen naar 3000 ft en weer het gas eraf. Nu corrigeerde ik met de stick en 150 ft lager vlogen we weer level.

Rotterdam naderde in de verte zodat ik mij meldde bij Rotterdam Tower. Mijn intentie om via Oud Beijerland binnen te vliegen werd goedgekeurd waarbij ik mij weer moest melden bij Oud Beijerland op 1500 ft. Zo gezegd zo gedaan. Inmiddels had ik op de radio gehoord dat er een andere kist boven de stad een rondje wilde vliegen op 1300 feet. Uitkijken dus naar het overige verkeer. Na de melding bij Oud Beijerland moest ik van de toren op 1500 ft blijven en werd ik ook geattendeerd op het andere verkeer. Uiteraard stond mijn landingslichtje aan, in de hoop dat de ander mij ook wat makkelijker zou zien. Via de Euromast vloog ik door naar Papa. Vlak voor het bereiken van Papa deelde de toren mij mee om na papa een righthand downwind 06 te gaan vliegen. Ook een afwijkend circuit. Het feit dat er op dat moment een Fokker op de baan 24 binnenkwam en ik opdracht kreeg voor een righthand downwind, dacht ik even voor een miliseconde dat ik ook de 24 zou krijgen. Ik melde mij Papa en maakte een linker bocht in de richting van het kleinpolderplein. Na Papa moest ik overigens zakken van 1500 naar 1000 ft.

Na het passeren van de Schie draaide ik in voor de base en meldde dat dan ook aande toren, waarna ik direct een landing clearance kreeg. De wind stond precies recht op de baan, zodat ik geen last zou hebben van een crosswind. Op final haalde ik iets te veel gas ervan af zodat het glidepath te steil werd. We zouden dan ook ruim voor de drempel uitkomen. Met in het achterhoofd de doellandingswedstrijd vroeg Victor mij of ik van plan was om strafpunten te gaan scoren. Heel kalm antwoorde ik: Nee hoor, zeker niet… Ik kreeg al snel in de gaten dat ik de drempel ook met flaren niet zou halen, dus gaf ik wat extra gas, een beetje te weinig dus nog een beetje gas erbij… en nog een heel klein beetje… Goed om een lang verhaal kort te maken. Het werd uiteindelijk een hele lage low-pass tot aan de drempel. Maar goed… geen strafpunten… Voor de doellanding dan, wel voor de schoonheid…

Op de club hebben we in de debriefing de hele, overigens bijzonder gezellige vlucht nog eens doorgenomen. Over het geheel was Victor weer positief, alleen hier en daar wat schoonheidsfoutjes die bijgeschaafd moeten worden.

De volgende les zal waarschijnlijk over ongeveer drie weekjes zijn

Hier de log van de vlucht in google earth.
Hier de foto's
Hieronder een filmje van de landing op EHRD (thnx Marcel)

Groetjes
Arjan