Les 24... (Nightshift...)

24-01-2008

Zoals ik de vorige les al had aangegeven zou ik nu een IFR-vlucht gaan doen. Voor de opleiding PPL moet je ook een paar lessen instrumentraining doen. Mocht je tijdens een VFR-vlucht onverhoops in een wolk terecht komen, dan moet je dus weten hoe je daar op je instrumenten zo snel mogelijk uit die wolk moet komen.

Twee weken geleden stond deze les al op de agenda. De planning was om VFR naar Antwerpen te vliegen en dan IFR weer terug, in het donker weliswaar... Marcel zou deze vlucht als passagier meegaan omdat hij wel eens wilde weten hoe zo'n vlucht zou gaan. Ik had die dag het weerberich al angstvallig in de gaten gehouden. Op de club hebben we, in overleg met Victor besloten om die dag de vlucht niet door te laten gaan. De heenvlucht zou geen probleem worden, de terugvlucht des te meer. Ook IFR heeft z'n limieten.

Vandaag zag het er echter allemaal veel beter uit. Zeker niet in de laatste plaats tot grote vreugde van Calvin. Marcel had mij gister gesmsst dat hij helaas de vlucht niet zou halen wegens andere plotselinge verplichtingen elders. Ik had dus een plekje over en belde mijn maatje Ton of hij zin had om mee te gaan. Ton was er ook bij tijdens mijn eerste solo. Dit zag hij ook wel zitten... Naderhand kreeg ik een sms van Marcel dat hij het wel zou halen... Maar ja, nu was er geen plek meer achterin... Geen probleem, Marcel zou nog even de Diamond onder handen gaan nemen. We doen het nog wel een keertje over Marcel... :)

Het navigatieplan had ik de vorige keer al gemaakt. Nu alleen nog even aanpassen op de heersende wind. Vluchtplan ingediend, en er helemaal klaar voor. Vandaag zou ik met de PH-SVG vliegen, een Piper Warrior. Nooit eerder mee gevlogen. De kist was wat later terug dan gepland dus stapten we snel in. Eerst nog even tanken, dus taxieden we eerst naar de 'fuel-station'.

Als voorbereiding voor deze vlucht moest ik van Victor een vlucht naar Balen-Keiheuvel uitzetten. Ergens onderweg zou ik dan een uitwijk krijgen. De vraag is natuurlijk waar dat gaat gebeuren. Na een spoepele take-off werd het een Romeo-departure waar ik nog door Marcel werd gespot. Bij Romeo nam ik even afscheid van Rotterdam-Tower en zette ik de neus van de SVG in de berekende richting. Nog even op de juiste track zetten en dan is het de kunst om de kist op track te houden. Dat ging allemaal heel goed. De track liep door de Gilze-Rijen CTR dus meldde ik mij bij Dutch-Mill Info. Een man van weinig woorden 'clearde' mij voor de crossing. Na deze CTR volgt al gauw de Brussels-Fir. Dus afmelden bij Dutch-Mill Info en aanmelden bij Brussels-Info. De belgische controler begroette mij vriendelijk en deelde mede dat er geen ander verkeer tussen mij en Antwerpen zou zitten. Toch adviseerde hij mij goed uit te kijken. Uiteraard verstandig. We zaten in, ehh boven België...

Op een minuut of 4 voor Balen-Keiheuvel hoorde Victor op zijn headset dat Balen-Keiheuvel gesloten was als gevolg van een noodlanding van een of andere kist. Kennelijk een stemmetje in zijn hoofd omdat ik dat bericht niet door had gekregen :) Het was tijd voor de uitwijk. Dus snel bepalen in welke richting antwerpen lag, alvast de neus de goede richting heen. Hoogte vasthouden, de buitenwereld vergelijken met de kaart en de koers finetunen. Daarna bepalen wat de afstand nog is en dus hoelang we er nog over zullen doen. In tegenstelling tot de vorige les liep dit allemaal vlekkeloos. Antwerpen, here I come...

Voor het punt Hotel van de Antwerpen CTR meldde ik mij af bij Brussels Info, en aan bij Antwerpen Tower. Vanaf Hotel vlogen we langs het kanaal in de richting van punt Alber op een hoogte van 1500 ft. Ongeveer halverwege gaf de controler aan een linker bocht te maken voor een 'direct to the field'. Na de linker bocht kwam het veld rechts voor ons in beeld. Op eigen behoefte mocht ik alvast zakken naar 1000 ft. In het verlengde van de baan maakte ik een rechter bocht en zat zo op long final. Alle tijd om mij klaar te maken voor de landing op RWY 29.

Kort voor de landingsbaan loopt een weg langs. Zodra er een vliegtuig op Final zit, dan wordt het wegverkeer door middel van stoplichten tot stilstand gebracht. Erg leuk om te zien! De landing was erg 'smooth'. Ondanks het feit dat we relatief vrij zwaar waren. De headwind heeft hier uiteraard wel bij geholpen. Bij het verlaten van de RWY kreeg ik van de controler 'stand 21' toegewezen om de kist te parkeren. Op het platform stonden veel kisten van VLM. Op naar de havendienst.

Bij de havendienst tikte ik de nodige belgische Euries af en we besloten om naar een kroegje aan de overkant van het luchthavengebouw te gaan. Victor was hier enigzins bekend en wist dan ook waar we moesten zijn. Binnenkomende bleek er een apres-ski party bezig. Het aantal bezoekers viel nog mee, maar het geluidsniveau was dermate dat een rustige debriefing en voorbereiding van de terugvlucht er niet in zat. Snel een colaatje en dan maar even een andere gelegenheid opzoeken voor een happie en voorbereiding.

Een straatje terug zat een snackbar. We hadden allemaal best wel trek gekregen zodat we besloten om hier naar binnen te gaan. Achterin de zaak stonden wat tafeltjes zodat we daar mooi konden aanschuiven. Na de bestelling doorgegeven te hebben, wat we zelf moesten opschrijven, gaf Victor aan zeer tevreden te zijn over de heenvlucht. Alles ging netjes en ik wist constant waar ik zat, ook de uitwijk liet niets te wensen over. Prima gedaan! Dat was dus de kortste debriefing ooit. Inmiddels werd onze bestelling uitgeserveerd... Die medium 'Fritten' was best wel groot... ;)

In de tussentijd had Victor telefonisch een flightplan ingediend. De IFR-kaarten kwamen op tafel en Victor gaf een toelichting. Aangezien RWY 29 in gebruik was zou het een Putty 3c departure worden naar Rotterdam. Op Rotterdam was RWY 24 in gebruik. De ILS voor RWY 24 was echter U/S. Het zou dan een VOR-DME approach worden. Victor zou vragen aan Rotterdam of een eventuele ILS-approach voor 06 beschikbaar zou zijn. Uiteraard was dat geheel afhankelijk van de wind en eventueel ander verkeer. Zelf hoopte ik op een ILS-approach omdat ik wel eens wilde stoeien met de ILS-indicator.

Voordat we uiteindelijk terug naar de kist zouden gaan liepen we nog even naar de Meteo. Victor wilde o.a. weten hoe het zat met de Icing conditions. De aanwezige computers konden ons niet veel vertellen omdat we op de één of andere manier geen toegang tot het systeem konden krijgen. Uiteindelijk ontdekte Victor een rechtstreekse telefoonverbinding met de Meteo, en liet hij zich voorlichten. Nu nog even door de security heen. Alsof we op vakantie gingen met een airliner moest onze 'bagage' worden gescand en moesten we door een detectiepoortje heen. Uiteraard was ik weer de pineut, en ging de riem en ringen af. Uiteindelijk kon ik zonder herrie het poortje door. Victor liet nog even zijn papieren zien en uiteindelijk mochten we door naar de kist. Omdat het inmiddels donker was geworden deelde Victor zaklantarens uit.

Best wel vreemd om in het donker in de kist plaats te nemen. Bijschijnen met een zaklantaren en zo de checklist doorlopen. Ik had Victor gevraagd om de RT te doen. Deze wijkt toch iets af van het VFR en ik wilde mij goed kunnen concentreren op het vliegen zelf. De startup werd gevraagd en gekregen. Even later kregen wij ook de routeclearance en taxiclearance. Taxien in het donker op een vreemd veld..., een ervaring op zich. Zeker als dan ook blijkt dat de verlichting van de kist niet blijkt te werken. Rustig rijden dan maar naar de holding RWY 29. Daar de runup-checks gedaan, waarna wij de tafe-off clearance kregen.

Dit is toch wel heel erg gaaf met al die verlichting van de baan en de stad Antwerpen. Initieel mochten we doorklimmen tot 3000 ft maar al vlug kregen we toestemming om door te klimmen naar FL60. Wat enorm gaaf is dit. Echt een aanrader voor ieder die met z'n PPL bezig is!!! Plan dit zeker een keer ergens in de opleiding in.

Echt de gelegenheid om van de buitenwereld te genieten had ik niet zo veel als dat ik zou willen. Dit was vliegen op de instrumenten zodat hier alle aandacht naar uitging. Nu we IFR vlogen hoorde ik ook eventjes bij de grote Jongens die ik uiteraard ook over de headset hoorde. Gelukkig was het vrij helder buiten zodat al vlug de lichtjes van Rotterdam zichtbaar waren.

Bij het crossen van de Fir Amsterdam vroeg Victor aan de conroler of er eventueel een mogelijkheid was voor een ILS-06 Approach. De Controler zou het doorspelen aan Rotterdam Tower. Even later kregen we de vectors door en moesten we de daling inzetten. Aangezien Rotterdam approach gesloten was werden we direct overgezet naar de toren. Victor meldde ons aan bij de toren waarbij er een mogelijkheid was voor een ILS 06 approach. De wind liet dit ook toe. Van deze gelegenheid maakten we dankbaar gebruik. De toren gaf ons de vectors op voor een ILS intercept.

Zonder al te veel moeite manouvreerde ik de verticale naald van de ILS indicator naar het midden en meldde Victor ons 'established on the localiser'. De horizontale naald stond nog boven het midden, maar bij het handhaven van de hoogte zou deze vanzelf naar beneden kruipen. Op het moment dat deze daadwerkelijk in het midden stond verminderde in het vermogen en zette ik hiermee de daling in. We zaten op final. Met af en toe een klein beetje corrigeren volgde ik zo het glidepath en met wederom een nette landing stonden we weer op de thuisbasis. Eerst even zoeken naar exit V2. Niet simpel met een gebrekkige verlichting. Rustig taxien naar Lima en de kist parkeren. Deze IFR-vlucht was een feit.

Onder het genot van een biertje wederom een korte debriefing. Ook hier was Victor wederom tevreden. Fijn om te horen natuurlijk. In de tussentijd kwam ik er achter dat ik mijn kaart in de kist had laten liggen. Dus ik in het donker nog even naar de kist. Zoek, zoek... geen kaart... Zou ik m dan in het 'frittenkot' hebben laten liggen? Tijdens de heenvlucht had ik de kaart aan Ton gegeven nadat ik deze niet meer nodig had. Even aan hem vragen dan... Binnengekomen gaf Ton aan dat hij de kaart in de zak van de stoelleuning had gedaan. Daar zat ie nu niet in... Nog maar een keer gaan kijken dan... Tja en dan kom je erachter dat je gewoon stomweg in de verkeerde Piper hebt gekeken. In het donker lijken ze wel heel erg op elkaar :) Kaart weer gevonden, inderdaad in de zak van de stoelleuning...

Met Victor nog even besproken wat er verder nog te doen valt volgens de syllabus en zijn ervaring met mij. Eerst zal er nog wat solo-ervaring opgedaan moeten worden, dus eerst maar eens wat andere velden gaan bezoeken. Verder nog een lesje bovenwerk met noodlandingen en voorzorgslandingen en nog een lesje circuittraining met allerlei verschillende landingen. Dat zou het dan moeten zijn naast uiteraard nog de verplichte 'grote driehoek'. Het gaat nu dus echt opschieten.

Het filmpje!

De track naar antwerpen is helaas mislukt. Wel heb ik hier het IFR gedeelte naar Rotterdam.
Gr
Arjan