Les 7... (High speed - Hoge nood!)

17-02-2008

Net als vorige week zag het weer er vandaag weer fantastisch uit. Strak blauwe lucht, nagenoeg geen wind, heerlijke dag om weer in een Robin te kruipen. Volgende week ga ik een weekje skiën dus de komende twee weekenden komt er niets van vliegen.

Om 14:30 uur stapte ik de club binnen. De PH-SVT was nog in de lucht dus kon ik eerst de voorbereidende werkzaamheden doen. Weersbericht voor de zekerheid nog maar een keer bekijken, Notams uitlezen en kijken of er nog bijzonderheden waren. Vandaag zou ik met Richard Legue gaan vliegen. Victor vond het wel verstandig om één keer in de zoveel tijd eens een les met een andere instructeur te nemen. Dit derde paar ogen geeft dan weer een verfrissende blik op de vorderingen. Bovendien voorkomt dit dat je een soort van kloon van je instructeur wordt. Zo gezegd zo gedaan…

Richard kwam even later met een andere leerling de club binnen voor de de-briefing. Inmiddels was het 15:00 uur geworden en kwam de PVT het platform oprollen, zodat ik kort daarna de pre-flight kon doen. Er zat nog maar voor een derde aan brandstof is de tank. Normaal gesproken zou dat net genoeg kunnen zijn voor mijn les, maar na mij was de kist ook geboekt door Hans Boelen. Bij de reservering had Hans al gevraagd om de kist stipt om 17:00 uur beschikbaar te hebben ivm het tijdstip van de zonsondergang. Hij zou dan nog net een uurtje kunnen vliegen. Om de kist dan met een lege tank af te leveren vond ik niet zo netjes. Verder vliegt het met een volle tank wat geruster. Dus nadat Richard uit de de-briefing kwam besloten we om eerst maar even te tanken.

Na de kist op de ‘tankplaats’ te hebben gezet bespraken we binnen nog even de vlucht van vandaag. Victor had aangeraden om weer circuits te gaan doen op Seppe. Zeker met het zicht op ‘de solo’ een goed idee. Met Richard nam ik dan ook nogmaals de cirquitkaart door. In de tussentijd was de tankwagen gearriveerd zodat we direct na het tanken konden opstarten. In de tussentijd knoopte ik calvin achterin vast. Dit keer had ik mijn videocamera meegenomen zodat hij wat kon filmen tijdens de vlucht. Het was echter al 15:50 uur geworden…

Na de gebruikelijke checklist kregen we toestemming van de toren om te taxiën naar V2. Onderweg deed Richard voor hoe je duidelijk de flightcontrols kon controleren door even een slalom te rijden op de taxiway. Bij V2 de engine run-up en kort daarna van de toren een take-off clearance.

Via een Romeo departure verlieten we de CTR als een warm mes door de boter. Heerlijk zonder turbulentie. In de verte vlogen een aantal luchtballonnen waar we gezien de windrichting geen ‘last’ van zouden hebben. Volgens Richard dienden we een koers van 190 te gaan vliegen en zouden we zo bij Oudenbosch uit komen. Omdat we toch wel krap in de tijd zaten, was er voor wat oefeningen onderweg geen ruimte, dus na het toestel afgetrimt te hebben op 1500 feet, relaxed naar Seppe. Onderweg wees Richard mij op wat kenmerken in het landschap om zo, bij wat minder zicht, ook bij Oudenbosch uit te kunnen komen. Van alleen rechtuit vliegen leer je natuurlijk niet zoveel, maar het is best een keer lekker om het te doen en rustig de omgeving in je op te nemen. Uiteraard moet je wel altijd uit blijven kijken naar het overige verkeer.

Na Oudenbosch meldde ik mij bij Seppe Radio en kreeg in de Aerodrome information. Runway 25 was weer in gebruik, dus een beetje het vertrouwde beeld voor mij. Na Seppe op 1500 feet te zijn overvlogen daalden we met een ruime bocht om Rucphen heen naar 730 feet. Richard adviseerde mij om de settings al voor het binnenvliegen van het circuit goed te hebben staan, zodat ik mij kon concentreren op het overige verkeer. Dus met eerste stand flaps meldde ik mij in het circuit. Op het moment dat de baan op 45. links achterlijk van je ligt, is het de bedoeling dat je naar base draait. Dus vermogen op 20% en de neus hierbij niet laten zakken, zodat de snelheid naar 75 kts terug zakt. Die snelheid vasthouden en aftrimmen. Op ongeveer 20 voor de centerline indraaien naar final en op final full-flaps. Dan is het een kwestie van de snelheid vasthouden en met het gas de juiste daalhoek pakken. Zak je te snel, dan gas erbij en blijf je te hoog, dan wat minder gas. Op meter boven de baan trek je de kist in een horizontale vlucht waarna het gas dicht gaat en je dus uiteindelijk met drie pootjes op de grond staat. Omdat we T/G zouden doen in plaats van een full-stop, daarna de flaps weer in de eerste stand en vol gas. Om zo het circuit weer in te gaan.

Op crosswind zagen we net een andere kist het circuit indraaien naar downwind. Daarna draaide ook ik naar downwind zodat ik achter deze kist terecht kwam. Kort voor st. Willebrord draaide deze kist naar base en door naar fina. Richard gaf aan dat ik naar base kon draaien op het moment dat de andere kist mij op final ’gepasseerd’ was. Zo gezegd, zo gedaan… In totaal hebben we 4 T/G’s gedaan waarbij de laatste wel heel erg mooi ging. Dat zou er één uit het boekje kunnen zijn.


Ziet er toch niet verkeerd uit?

Na weer afscheid te hebben genomen van Seppe Radio vlogen we met een ruime rechter bocht om Zegge heen. Met een koers van 020 zouden we dan in de buurt van Zwijndrecht moeten uitkomen voor een Romeo Arrival. In de verte zagen we Rotterdam al liggen. Schitterend zo ver konden we kijken. Ondertussen wierp ik even een blijk achterin om te kijken hoe het met de cameraman stond. Deze zat met samengeknepen benen op en neer te wippen op de achterbank. De nood was hoog... terwijl hij voor de vlucht toch een sanitaire stop had gemaakt. Om de achterbank droog te houden stelde Richard voor om het vermogen maar op te schroeven naar 90%. Met hoge snelheid vlogen we dus letterlijk en figuurlijk naar Rotterdam.

Ter hoogte van Zwijndrecht vloog een andere kist gelijk met ons op ook voor de Romeo arrival. Deze was eerder bij punt Romeo dus moesten we achter aansluiten, wat betekende dat wij snelheid moesten verminderen anders zouden we deze kist inhalen. De kist voor ons kreeg bij Oscar de opdracht zich te melden bij Papa. Aangezien het druk was met het radioverkeer nam Richard de R/T over. Richard verzocht de Toren om een direct runway 24. Op deze manier zouden we toch nog de kist voor ons, op een legitieme manier inhalen. Gezien de ‘hoge nood-situatie’ achterin, zeer welkom… Van de toren kregen we inderdaad een direct runway 24. Dus een High speed descend en even later weer om prcies 17:01 uur met drie wieltjes aan de grond. Gezien de drukte ook snel van de baan af en terug naar de club.

Bij het naderen van de club stond de Piper PH-SVH hinderlijk in de weg. Vier man en vrouw deden verwoedse pogingen om deze kist achteruit op zijn plekje te krijgen… zonder stuurstang, tja lastig. De kist liet zich niet zomaar overwinnen. Aangezien ze al met vier man en vrouw stonden te duwen en te trekken, leek het ons niet zinvol om daaraan mee te gaan doen. Bij Calvin liep het theewater al tot aan zijn lippen, dus op al deze vertraging zat hij uiteraard niet te wachten. Het leek mij beter om onze motor maar uit te zetten en calvin een high-speed run te laten doen naar het clubgebouw. Zo gezegd, zo gedaan.

Calvin was overigens niet de enige die niet op deze vertraging zat te wachten. Hans stond ook op de uitkijk en zag ons 'geduldig' wachten op de tegensputterende Piper. Hans schoot ond te hulp om de PVT op een alternatieve parkeerplek te zetten zodat wij de vlucht konden afronden, en hij zijn vlucht kon beginnen. Hans, ik hoop dat je nog een lekkere vlucht heb kunnen maken.



Binnen in de club heb ik met Richard de debriefing gedaan. Richard was best tevreden en uiteraard ook de nodige op- en aanmerkingen. Enige vorm van aanleg en feeling voor het vliegen had ik wel... Aldus Richard (fijn om te horen).



Ik heb de vlucht weer gelogd, zie het onderstaande plaatje... Calvin heeft ook nog gefilmd, die probeer ik later toe te voegen.





Tot na de wintersport.



Groetjes

Arjan